I CZ 76/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 76/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSA Andrzej Niedużak
w sprawie z powództwa E. R.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Rejonowego oraz Samodzielnemu
Wojewódzkiemu Zespołowi Publicznych Zakładów Psychiatrycznej Opieki
Zdrowotnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 lipca 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 listopada 2011 r.,
1. oddala zażalenie;
2. przyznaje radcy prawnemu A. A. od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) zł,
powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i
usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym;
3. odstępuje od obciążenia powódki kosztami postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 9 listopada 2011 r. oddalił wniosek powódki
o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku tego
Sądu z dnia 9 lipca 2010 r. oraz odrzucił jej wniosek o doręczenie uzasadnienia tego
orzeczenia.
W zażaleniu na rozstrzygnięcie odrzucające wniosek o doręczenie uzasadnienia
wyroku powódka zarzuciła naruszenie art. 871
§ 1 k.p.c. i wniosła o uchylenie tego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje
zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to dotyczy także
czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym,
podejmowanych przed sądem niższej instancji. Żaden przepis nie przewiduje przymusu
adwokacko-radcowskiego w postępowaniu przed sądem powszechnym w przedmiocie
przywrócenie terminu, czy też doręczenie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie wynika, że przesłanką odrzucenia
wniosku skarżącej było uchybienie przymusowi adwokacko - radcowskiemu przy
dokonywaniu przez nią czynności procesowych. Skoro art. 871
§ 1 k.p.c. nie stanowił i
nie mógł stanowić podstawy zaskarżonego rozstrzygnięcia, to zarzut naruszenia tego
przepisu okazał się całkowicie chybiony.
U podstaw zaskarżonego postanowienia legło stwierdzenie, że skarżąca
uchybiła terminowi do zgłoszenia wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku
wskutek braku należytej dbałości w prowadzeniu swojej sprawy. Na postanowienie
sądu drugiej instancji w przedmiocie oddalenia wniosku o przywrócenie terminu
do złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku nie przysługuje zażalenie do
Sądu Najwyższego (art. 3941
k.p.c.). Pośrednio takie postanowienie może zostać
skontrolowane, jeżeli wskutek uchybienia terminowi do zgłoszenia tego wniosku zostanie
on odrzucony, a w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu skarżący wniesie
o kontrolę sposobu rozstrzygnięcia wniosku o przywrócenie terminu (art. 380
w związku z art. 39821
k.p.c.). Gdy w sprawie występuje profesjonalny
pełnomocnik, wniosek powinien być jednoznacznie sformułowany, gdyż nie ma
3
podstaw do przypisywania pismom przez niego wnoszonym treści wprost w nich nie
wyrażonych (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2008 r., II CZ
54/08, niepubl.).
Powódka, reprezentowana przez radcę prawnego, w zażaleniu nie zgłosiła
stosownego wniosku, co uniemożliwiło przeprowadzenie kontroli prawidłowości
rozstrzygnięcia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie
uzasadnienia wyroku.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji, rozstrzygając o kosztach postępowania
zażaleniowego stosownie do art. 102 w związku z art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.
oraz § 15 w związku z § 6 pkt 6, § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz.
1349 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Grzegorz Misiurek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wojciech Katner
SSA Andrzej Niedużak
w sprawie z powództwa E. R.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Rejonowego oraz Samodzielnemu
Wojewódzkiemu Zespołowi Publicznych Zakładów Psychiatrycznej Opieki
Zdrowotnej w W.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 12 lipca 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 9 listopada 2011 r.,
1. oddala zażalenie;
2. przyznaje radcy prawnemu A. A. od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego kwotę 2.700 (dwa tysiące siedemset) zł,
powiększoną o należną stawkę podatku od towarów i
usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu
zażaleniowym;
3. odstępuje od obciążenia powódki kosztami postępowania
zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 9 listopada 2011 r. oddalił wniosek powódki
o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku tego
Sądu z dnia 9 lipca 2010 r. oraz odrzucił jej wniosek o doręczenie uzasadnienia tego
orzeczenia.
W zażaleniu na rozstrzygnięcie odrzucające wniosek o doręczenie uzasadnienia
wyroku powódka zarzuciła naruszenie art. 871
§ 1 k.p.c. i wniosła o uchylenie tego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c., w postępowaniu przed Sądem Najwyższym obowiązuje
zastępstwo stron przez adwokatów lub radców prawnych. Zastępstwo to dotyczy także
czynności procesowych związanych z postępowaniem przed Sądem Najwyższym,
podejmowanych przed sądem niższej instancji. Żaden przepis nie przewiduje przymusu
adwokacko-radcowskiego w postępowaniu przed sądem powszechnym w przedmiocie
przywrócenie terminu, czy też doręczenie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia nie wynika, że przesłanką odrzucenia
wniosku skarżącej było uchybienie przymusowi adwokacko - radcowskiemu przy
dokonywaniu przez nią czynności procesowych. Skoro art. 871
§ 1 k.p.c. nie stanowił i
nie mógł stanowić podstawy zaskarżonego rozstrzygnięcia, to zarzut naruszenia tego
przepisu okazał się całkowicie chybiony.
U podstaw zaskarżonego postanowienia legło stwierdzenie, że skarżąca
uchybiła terminowi do zgłoszenia wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku
wskutek braku należytej dbałości w prowadzeniu swojej sprawy. Na postanowienie
sądu drugiej instancji w przedmiocie oddalenia wniosku o przywrócenie terminu
do złożenia wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku nie przysługuje zażalenie do
Sądu Najwyższego (art. 3941
k.p.c.). Pośrednio takie postanowienie może zostać
skontrolowane, jeżeli wskutek uchybienia terminowi do zgłoszenia tego wniosku zostanie
on odrzucony, a w zażaleniu na postanowienie o odrzuceniu skarżący wniesie
o kontrolę sposobu rozstrzygnięcia wniosku o przywrócenie terminu (art. 380
w związku z art. 39821
k.p.c.). Gdy w sprawie występuje profesjonalny
pełnomocnik, wniosek powinien być jednoznacznie sformułowany, gdyż nie ma
3
podstaw do przypisywania pismom przez niego wnoszonym treści wprost w nich nie
wyrażonych (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2008 r., II CZ
54/08, niepubl.).
Powódka, reprezentowana przez radcę prawnego, w zażaleniu nie zgłosiła
stosownego wniosku, co uniemożliwiło przeprowadzenie kontroli prawidłowości
rozstrzygnięcia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o doręczenie
uzasadnienia wyroku.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
w związku z art.
3941
§ 3 k.p.c. orzekł, jak w sentencji, rozstrzygając o kosztach postępowania
zażaleniowego stosownie do art. 102 w związku z art. 39821
i art. 391 § 1 k.p.c.
oraz § 15 w związku z § 6 pkt 6, § 12 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców
prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej
udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz.
1349 ze zm.).