IV CSK 202/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-01-2014
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 202/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Spraw Wewnętrznych w W., Szefowi
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w W., Ministrowi Sprawiedliwości w W. i M.
Komendantowi Wojewódzkiemu Policji z siedzibą w R.
o zadośćuczynienie i rentę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 lipca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 grudnia 2011 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Powód złożył skargę kasacyjną (nazwaną – zapewne omyłkowo – „kasacją”)
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 19 grudnia 2011 r., w którym oddalono
apelację powoda wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 18 lipca 2011 r.
(k. 447 akt sprawy).
W skardze kasacyjnej sformułowano zarzuty naruszenia przepisów
procesowych (pkt II części wstępnej skargi). Skarżący podnosił także „naruszenie
prawa materialnego”, ale bez wskazania przepisów tego prawa, jakie miałyby być
naruszone w zaskarżonym skargą orzeczeniu.
Motywując wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, skarżący
stwierdził, że niniejsze postępowanie dotknięte zostało nieważnością przed Sądem
pierwszej i drugiej instancji, a ponadto skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona (pkt III i IV skargi).
Analizując treść zaskarżonego wyroku z dnia 19 grudnia 2011 r., treść skargi
kasacyjnej, zawartą w niej motywację prawną wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania oraz treść odpowiedzi pozwanego Skarbu Państwa na skargę
kasacyjną powoda z dnia 23 kwietnia 2012 r. (k. 511 i n. akt sprawy), Sąd
Najwyższy stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie nie pojawiły się przesłanki
przyjęcia skargi do rozpoznania przewidziane w art. 3989
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c.
O nieważności postępowania nie może świadczyć argumentacja przytoczona
w pkt III i IV skargi. Co więcej, w skardze kasacyjnej nie przytoczono podstaw
kasacyjnych, które pozwoliłyby zweryfikować w postępowaniu kasacyjnym
zasadność przyjętego przez Sąd Apelacyjny przedawnienia roszczenia powoda
(s. 7 uzasadnienia zaskarżonego wyroku).
W tej sytuacji należało odmówić przyjęcia skargi do rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
Nie obciążono powoda kosztami postępowania kasacyjnego ze względu na
jego sytuację majątkową (por. postanowienie z dnia 28 marca 2012 r., k. 504 akt
sprawy) przy uwzględnieniu postanowień art. 102 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 12 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosław Bączyk
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko Skarbowi Państwa – Ministrowi Spraw Wewnętrznych w W., Szefowi
Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w W., Ministrowi Sprawiedliwości w W. i M.
Komendantowi Wojewódzkiemu Policji z siedzibą w R.
o zadośćuczynienie i rentę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 lipca 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 grudnia 2011 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. nie obciąża powoda kosztami postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
2
Powód złożył skargę kasacyjną (nazwaną – zapewne omyłkowo – „kasacją”)
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 19 grudnia 2011 r., w którym oddalono
apelację powoda wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 18 lipca 2011 r.
(k. 447 akt sprawy).
W skardze kasacyjnej sformułowano zarzuty naruszenia przepisów
procesowych (pkt II części wstępnej skargi). Skarżący podnosił także „naruszenie
prawa materialnego”, ale bez wskazania przepisów tego prawa, jakie miałyby być
naruszone w zaskarżonym skargą orzeczeniu.
Motywując wniosek o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, skarżący
stwierdził, że niniejsze postępowanie dotknięte zostało nieważnością przed Sądem
pierwszej i drugiej instancji, a ponadto skarga kasacyjna jest oczywiście
uzasadniona (pkt III i IV skargi).
Analizując treść zaskarżonego wyroku z dnia 19 grudnia 2011 r., treść skargi
kasacyjnej, zawartą w niej motywację prawną wniosku o przyjęcie skargi do
rozpoznania oraz treść odpowiedzi pozwanego Skarbu Państwa na skargę
kasacyjną powoda z dnia 23 kwietnia 2012 r. (k. 511 i n. akt sprawy), Sąd
Najwyższy stwierdził, że w rozpoznawanej sprawie nie pojawiły się przesłanki
przyjęcia skargi do rozpoznania przewidziane w art. 3989
§ 1 pkt 3 i 4 k.p.c.
O nieważności postępowania nie może świadczyć argumentacja przytoczona
w pkt III i IV skargi. Co więcej, w skardze kasacyjnej nie przytoczono podstaw
kasacyjnych, które pozwoliłyby zweryfikować w postępowaniu kasacyjnym
zasadność przyjętego przez Sąd Apelacyjny przedawnienia roszczenia powoda
(s. 7 uzasadnienia zaskarżonego wyroku).
W tej sytuacji należało odmówić przyjęcia skargi do rozpoznania (art. 3989
§ 2 k.p.c.).
Nie obciążono powoda kosztami postępowania kasacyjnego ze względu na
jego sytuację majątkową (por. postanowienie z dnia 28 marca 2012 r., k. 504 akt
sprawy) przy uwzględnieniu postanowień art. 102 k.p.c.