Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt WZ 26/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Tomczyk (przewodniczący)
SSN Marek Pietruszyński
SWSO del. do SN płk Krzysztof Mastalerz (sprawozdawca)
w sprawie W. N. oskarżonego z art. 271 § 3 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art.
12 k.k. i innych, J. S. oskarżonej z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 271 § 3 k.k. w zw. z
art. 12 k.k. i innych, po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 4
września 2012 r. zażalenia obrońcy oskarżonych na postanowienie Wojskowego
Sądu Okręgowego z dnia 24 lipca 2012 r.,
p o s t a n o w i ł :
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 24 lipca 2012 r. Wojskowy Sąd Okręgowy nie
uwzględnił wniosku adw. P. D., obrońcy oskarżonych W. N. oraz J. S. o
przekazanie sprawy obojga oskarżonych do sądu powszechnego.
Postanowienie to zaskarżył obrońca, który zarzucił „błąd w ustaleniach
faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia mający decydujący wpływ na
jego treść, a polegający na bezzasadnym uznaniu jakoby „(…) na obecnym etapie
postępowania brak było (…) wystarczających podstaw do wyłączenia cyw. W. N. i
cyw. J. S. do odrębnego rozpoznania, gdyż obecnie nie zachodzą przesłanki z art.
34 § 3 k.p.k.” – podczas gdy właśnie celowe jest odrębne rozpoznanie sprawy
2
wyżej wymienionych oskarżonych i dlatego też zasadne jest więc przekazanie
sprawy moich klientów sądowi powszechnemu”.
W oparciu o tak sformułowany zarzut skarżący wniósł o zmianę
zaskarżonego postanowienia poprzez wyłączenie sprawy W. N. i J. S. do
odrębnego postępowania, które powinno toczyć się przed sądem powszechnym.
Sąd Najwyższy zważył.
Zażalenie jest bezzasadne. Wbrew twierdzeniom obrońcy wymienionych
oskarżonych Sąd pierwszej instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych.
Bezspornym bowiem jest, że W. N. i J. S. objęci są aktem oskarżenia łącznie
z osobami podlegającymi właściwości Wojskowego Sądu Okręgowego jako sądu
pierwszej instancji (art. 654 § 1 pkt 1 k.p.k.). Słusznie także przyjęto w
zaskarżonym postanowieniu, że na obecnym etapie postępowania brak jest
wystarczających podstaw do wyłączenia spraw wymienionych oskarżonych do
odrębnego postepowania, gdyż aktualnie nie występują przesłanki z art. 34 § 3
k.p.k.
Z wymienionych powodów Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.