Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 150/12
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 29 października 2012 r.,
sprawy Ł. P.
skazanego z art. 244 kk
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 21 października 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 24 lutego 2011 r., /…/,
p o s t a n o w i ł:
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. obciąża skazanego Ł.P. kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 21 października 2011 r., utrzymał w mocy
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 24 lutego 2011 r., którym Ł. P. skazany został za
przestępstwo zakwalifikowane z art. 244 kk na karę 10 miesięcy pozbawienia
wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie przepisów postępowania,
które mogły mieć wpływ na treść wyroku, a mianowicie: 1) art. 8 § 1 i § 2 kpk przez
rozstrzygnięcie w sprawie w oparciu o wyrok zapadły przeciwko oskarżonemu w
innej sprawie, wbrew zasadom wyrażonym w tym przepisie, 2) art. 366 § 1 kpk
przez niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności sprawy, w tym dotyczących
2
zarzutu niewspółmierności kary i możliwości zastosowania art. 69 kk w postaci
warunkowego zawieszenia wykonania kary i ograniczenie ustaleń dotyczących
stopnia społecznej szkodliwości czynu do przywołania oceny społecznej
szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego uprzednio, co do którego Sąd
już orzekał, 3) art. 410 § 1 kpk poprzez niepodjęcie próby rekonstrukcji stanu
faktycznego na podstawie zgromadzonych dowodów i orzekanie na podstawie
okoliczności zaistniałych w innej sprawie przeciwko oskarżonemu, 4) art. 457 § 3
poprzez brak rzetelnego ustosunkowania się do każdego z zarzutów podniesionych
w środku odwoławczym oraz wykazania konkretnymi, znajdującymi oparcie w
ujawnionych w sprawie okolicznościach argumentami, dla których uznano
poszczególne zarzuty apelacji bezzasadne”, wniósł o „uchylenie zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania”, co oczywiste Sądowi
odwoławczemu.
Prokurator Prokuratury Okręgowej, w odpowiedzi na kasację, wniósł o jej
oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego Ł. P. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, natomiast skazany został obciążony
kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw.
z art. 518 kpk.
Nie może być najmniejszej wątpliwości co do tego, że Sąd Okręgowy,
orzekając w tej sprawie, nie dopuścił się naruszenia przepisów art. 8 kpk,
formułującego zasadę samodzielności jurysdykcyjnej sądu karnego, natomiast
przywołanie przez ten Sąd w uzasadnieniu swego orzeczenia faktu uprzedniego
skazania oskarżonego za przestępstwo zakwalifikowane z art. 177 § 2 kk na karę
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz
orzeczonym zakazem prowadzenia pojazdów mechanicznych, w kontekście
wymiaru kary w tej sprawie, a nawet, odpowiednio, społecznej szkodliwości czynu
będącego przedmiotem tego postępowania, było nie tylko w pełni procesowo
uprawnione, ale także konieczne. Nie ma to nic wspólnego z samodzielnością
jurysdykcyjną sądu karnego.
Niezasadne są również zarzuty dotyczące naruszenia przez Sąd
odwoławczy przepisów art. 366 § 1 kpk, art. 410 § 1 kpk i art. 457 § 3 kpk, o czym
przekonuje rzetelna lektura uzasadnienia orzeczenia tego Sądu. Poza, także
3
trafnym, stwierdzeniem, że doręczenie odpisu niewłaściwego dokumentu nie mogło
mieć wpływu na treść orzeczeń wyrokujących w tej sprawie Sądów, całość
rozważań Sąd Okręgowy poświęcił kwestii wymiaru kary, podzielając wywody tego
dotyczące zawarte w uzasadnieniu orzeczenia Sądu pierwszej instancji, a
następnie prezentując pełną i przekonującą argumentację dotyczącą społecznej
szkodliwości przypisanego skazanemu czynu, rodzaju orzeczonej kary i jej wymiaru.
Trafnie również Sąd Okręgowy wywiódł, dlaczego w stosunku do skazanego
konieczne było orzeczenie bezwzględnej kary pozbawienia wolności, ze słusznym
wskazaniem na niepoprawność sprawcy. Uwzględnione zostały w tym zakresie
wszystkie przeprowadzone dowody, istotne także dla oceny społecznej
szkodliwości przypisanego czynu i wymiaru kary, które zostały wskazane i ocenione
w uzasadnieniu Sądu odwoławczego spełniającego wymogi określone w art. 457 §
3 kpk.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.