Sygn. akt III K 606/13
Dnia 9 lutego 2015 r.
Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie III Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Maciej Jabłoński
Protokolant: Rafał Czyżewski
z udziałem Prokuratora: Marcina Adamczyka
po rozpoznaniu w dniach16.01.2014 r., 18.08.2014 r.,30.12.2014 r., 9.02.2015 r.
sprawy
1. Z. G. , ur. (...) w B., s. C. i W. z domu O.,
oskarżonego o to, że:
w okresie od (...) do (...) roku wprowadził organ celny w błąd w zgłoszeniach celnych SAD: (...) z dnia (...) r., (...) z dnia (...)., (...) z dnia (...), (...) z dnia (...)., (...) z dnia (...), (...) z dnia (...), (...) z dnia (...) (...) z dnia (...), (...) z dnia (...), i (...) z dnia (...) – w zakresie wartości celnej importowanych z C. i H. K.towarów, poprzez nieprzedstawienie faktur potwierdzających rzeczywistą wartość towarów, przez co spowodował uszczuplenie podatku VAT w łącznej wysokości 16.815,-PLN,, tj. o przestępstwo określone w art. 56 § 1 i § 2 w zw. z art. 6 § 2 Kodeksu karnego skarbowego;
2. M. J. , ur. (...) w B., s. R. i H. z domu T.,
oskarżonego o to, że:
w okresie od (...) do (...) roku wprowadził organ celny w błąd w zgłoszeniach celnych SAD: (...) z dnia (...), (...) z dnia (...) (...) z dnia (...)., (...) z dnia (...)., (...) z dnia (...), (...) z dnia (...), (...) z dnia (...) (...) z dnia (...), (...) z dnia (...), i (...) z dnia (...). – w zakresie wartości celnej importowanych z C. i H. K. towarów poprzez nieprzedstawienie faktur potwierdzających rzeczywistą wartość towarów, przez co spowodował uszczuplenie podatku VAT w łącznej wysokości 16.815,-PLN,, tj. o przestępstwo określone w art. 56 § 1 i § 2 w zw. z art. 6 § 2 Kodeksu karnego skarbowego;
orzeka:
I. Na podstawie art. 66 § 1 kk, 67 § 1 kk, 41 § 1 kks postępowanie karne przeciwko Z. G. i M. J. warunkowo umarza na okres próby 1 (jednego) roku;
II. Na podstawie art. 113 kks w zw. z art. 629 kpk i 627 kpk obciąża oskarżonych opłatą w kwocie po 70 zł każdego z nich oraz kosztami postępowania w kwocie po 10 zł każdego z nich.
III K 606/13
Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Z. G. i M. J. prowadzili firmę pod nazwą F.zajmującą się importem części i produktów elektronicznych z C.. Po wynegocjowaniu warunków dostawy kontrahent chiński przesyłał fakturę w wersji elektronicznej z umówioną ceną. Jednakże do samej przesyłki załączana była inna faktura opiewająca na niższą niż rzeczywista cenę zakupu i na podstawie tej właśnie zaniżonej faktury agencja celna dokonywała odprawy towaru i na jej podstawie obliczano należny podatek VAT. W ten sposób dokonano importu kolejnych przesyłek w okresie od (...) do (...) co doprowadziło do zapłaty podatku VAT w zaniżonej, na łączną kwotę 16.815zł wartości. Po wszczęciu kontroli w przedmiotowym zakresie kwota ta została dobrowolnie przelana na rachunek właściwego urzędu celnego.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: wyjaśnień oskarżonych M. J. (k- 157-158, 283), Z. G. (k- 162-163, 283), świadków: S. F. (k- 356), B. C. (k-349), A. R. (k- 381) i H. P. (k- 320-321) oraz dokumentów zaliczonych do materiału dowodowego według wykazu na k- 386-387)
Sąd co do zasady dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych odnośnie faktu wystawiania dwóch faktur różnej wartości za dostawy towaru przez kontrahenta zagranicznego gdyż pokrywa się to z wynikami kontroli przeprowadzonej w firmie (...). Sąd jednak wobec treści zeznań H. P. nie uznał za wiarygodne wyjaśnień oskarżonych jakoby to z jej podpowiedzi tolerowana była taka sytuacja i towar odprawiano na podstawie zaniżonych faktur. Oskarżeni mają bowiem interes aby wskazać na zewnętrzne źródło takiej decyzji a świadek będąc w komfortowej sytuacji gwarancji bezkarności za przestępstwo skarbowe z powodu przedawnienia nie miała żadnego interesu aby ukrywać rzeczywisty stan sprawy, a korespondencja mailowa zgromadzona w aktach sprawy nie wskazuje na nic innego jak tylko świadomość oskarżonych zaniżania faktur, a nie przemawia przeciwko wersji świadka P..
Zeznania pozostałych świadków nie budzą wątpliwości, aczkolwiek w zasadzie sprowadzają się do braku pamięci w zakresie szczegółów obsługi podmiotu prowadzonego przez oskarżonych.
Sąd zważył, co następuje:
W świetle zebranego materiału dowodowego nie ma żadnych wątpliwości, że oskarżeni przekroczyli swoim działaniem przepisy prawa w sposób wskazany w akcie oskarżenia.
Oczywistym jest ( i oskarżeni nie negowali tego faktu) że część odpraw dokonywana była w oparciu o zaniżone w stosunku do faktycznych płatności dokonanych przez nich w związku z zakupem towaru dokumenty. Oskarżeni zatem wiedząc, jaka jest wartość rzeczywista towaru ( zapłacili wszak za niego) stosowali mechanizm, w wyniku którego agencje celne dokonując odprawy towaru wskazywały w deklaracjach SAD inną, niższą niż rzeczywista wartość towaru importowanego. Tym samym składane w imieniu ich firmy deklaracje SAD ( zgłoszenia celne) z pełną akceptacją oskarżonych zawierały nieprawdziwe dane. Wartość podatku VAT uzależniona jest od wartości towaru i w tym przypadku zaniżenie wartości importowanego towaru dawało automatycznie wynik w postaci niższego, choć rachunkowo poprawnie wyliczonego podatku VAT. Z chwilą zatem zapłaty zaniżonego podatku następowało narażenie na uszczuplenie go w wartości odpowiadającej różnicy między podatkiem należnym od rzeczywistej wartości importu a tym jaki został zapłacony. Oskarżeni wyczerpali zatem swym działaniem znamiona przestępstwa skarbowego opisanego w art. 56 § 2 kks ( z uwagi na wysokość uszczuplenia).
Stwierdzając winę oskarżonych Sąd jednocześnie uznał, że zachodzą przesłanki do zastosowania wobec nich dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania o co wnosił prokurator.
Przemawia za tym uprzednia niekaralność oskarżonych dająca pewną podstawę do przypuszczenia, że nie wejdą ponownie w konflikt z prawem a niniejsza sprawa jest incydentalnym wystąpieniem przeciwko porządkowi prawnemu. Sąd zauważył także, że kwota uszczuplenia biorąc pod uwagę okres czasu działania oskarżonych nie jest relatywnie wysoka, co wpływa na ocenę stopnia szkodliwości ich czynu. Także nie bez znaczenia dla Sądu było to, że nie ma podstaw do postawienia tezy jakoby to oskarżeni zainspirowali wystawców faktur do ich zaniżania. Nie przemawia za tym żaden dowód i możliwe jest, że druga strona konkretnych transakcji mogła być zainteresowana ukrywaniem swoich przychodów przed rodzimym aparatem skarbowym i temu służyły zaniżone wartości sprzedaży. Oskarżeni zatem nie tyle wykreowali pewien mechanizm ile go wykorzystali na zasadzie bardziej biernej akceptacji istniejącego stanu rzeczy ( z widokiem na pewne oszczędności podatkowe) niż daleko bardziej nagannej przestępczej premedytacji. Powyższa okoliczność w ocenie sądu każe winę oskarżonych ocenić jako mniejszą niż znaczną. Sąd wziął także pod uwagę, że należność podatkowa została w całości zapłacona, a zatem interes Skarbu Państwa nie doznał w tym zakresie istotnego uszczerbku.
Wskazane wyżej czynniki doprowadziły, rozpatrywane łącznie, do wniosku o możliwości zastosowania wobec oskarżonych środka probacyjnego w postaci warunkowego umorzenia postępowania.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji wyroku.