Sygn. akt III K 14/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 grudnia 2012 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w III Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący SSO Robert Bednarczyk

Protokolant Joanna Matejkowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Magdaleny Kolasińskiej

po rozpoznaniu w dniach: 30.03.2012 r., 25.04. 2012 r., 23.05.2012 r., 19.06.2012 r., 22.06.2012 r., 03.07.2012 r., 04.09.2012 r., 18.09.2012 r., 17.10.2012 r., 23.11.2012 r., 27.11.2012 r.

sprawy karnej

1. E. S. ur. (...)

w J. córki R. i E. zd. G.

oskarżonej o to, że:

1. w okresie od marca 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J. kierowała zorganizowaną grupą przestępczą, w której skład wchodzili: D. S., M. L., R. L., M. P., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., W. S., A. F., P. K., E. Ż. (1), której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...) w J. ul. (...) II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie,

tj. o czyn z art. 258 § 3 kk,

2. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J., kierując zorganizowaną grupą przestępczą, wspólnie i w porozumieniu z D. S., M. L., R. L., M. P., W. P.. A. K. (1), S. K., K. W., A. F., E. Ż. (1), w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim ustaleniu terminu, nie mniej niż 10 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i w/wm osób różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez w/wym osoby towaru do wózka sklepowego osoby te podjeżdżały z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka A. F., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie E. Ż. (1), obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a podejrzana stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 24,000,- PLN,

tj. czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk,

3. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., kierując zorganizowaną grupą przestępczą, wspólnie i w porozumieniu z D. S., M. L., R. L., M. P., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., A. F., W. S., P. K. w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim ustaleniu terminu, nie mniej niż 3 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i w/wm osób różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez w/wym osoby towaru do wózka sklepowego osoby te podjeżdżały z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L. obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a podejrzana stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 8.400,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 2 kk,

4. w dniu 16 lutego 2011 roku w J., kierując zorganizowaną grupą przestępczą, wspólnie i w porozumieniu z D. S., W. S., M. L., R. L., M. P., W. P., po uprzednim ustaleniu przez nią terminu, usiłowała dokonać zaboru dla siebie i w/wym osób w celu przywłaszczenia różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez w/wym osoby towaru do wózków sklepowych osoby te podjechały z nimi do kasy, przy której siedzieć miała kasjerka P. K., a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której zarejestrowane miały być transakcje, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na nieobecność P. K. na stanowisku kasowym,

tj., o czyn z art. 13 § 1 kkw zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 65 § 2 kk.

2 . D. S. ur. (...)

w J. syna W. i D. zd W.

oskarżonego o to, że:

5. w okresie od marca 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L., R. L., M. P., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., W. S., A. F., P. K., E. Ż. (1) brał udział w
zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...) w J. ul. (...) II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie,

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk,

6. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., E. Ż. (1), A. F., R. L., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. i A. F. terminu nie mniej niż 10 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie, E. S. różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka A. F., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie E. Ż. (1), obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, a ponadto nie mniej niż dwa razy odebrał wcześniej przygotowany przez E. S. towar, który przez linię kas wywiózł R. L., czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 4.000,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 §1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk,

7. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., W. S., R. L., M. L., P. K., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim ustaleniu przez E. S. terminu, nie mniej niż 3 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie, E. S., różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego przez W. S. i R. L., w/wym podjeżdżali z nimi do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, po czym odbierał skradziony towar od W. S. i R. L., czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 1.200,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kkw zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 k.k.

8. w dniu 16 lutego 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., W. S., M. L., po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. terminu, usiłował dokonać zaboru dla siebie, E. S. w celu przywłaszczenia różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez W. S. towaru do wózka sklepowego W. S. podjechał z nim do kasy, przy której siedzieć miała kasjerka P. K., a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której zarejestrowana miała być transakcja, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na nieobecność P. K. na stanowisku kasowym,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 65 § 2 kk.

3. A. F. ur. (...)

w J. córkę E. i W. zd. W.

oskarżoną o to, że:

9. w okresie od marca 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., R. L., M. L., M. P., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., W. S., P. K., E. Ż. (1) brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...) w J. ul. (...) II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie;

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk,

10. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w
Jeleniej G., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., R. L., M. L., M. P., W. P. A. K. (1), S. K., K. W., E. Ż. (1)w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim ustaleniu przez E. S.terminu, niemniej niż 3 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i w/wym osób, różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...)w J.przy ul. (...)II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez w/wym osoby towaru do wózka sklepowego osoby te podjeżdżały z nimi do kasy, przy której siedziała i nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózkach, a w tym czasie E. Ż. (1), obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S.stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...)mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 24,000,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2kk,

11. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., K. W., P. K., M. L. w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim ustaleniu przez E. S. terminu, nie mniej niż 3 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i K. W., różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez K. W. towaru do wózka sklepowego K. W. podjeżdżał z nimi do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasiąg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 1.200,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw . z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk,

4. K. W. ur. (...)

w J. syna B. i E. zd. R.

oskarżonego o to, że:

12. w okresie od marca 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., M. L., R. L., W. P., M. P., A. K. (1), S. K., W. S., A. F., P. K., E. Ż. (1) brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...) w J. ul. (...) II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie,

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk

13. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., E. Ż. (1), A. F. w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustalaniu przez E. S. i A. F. terminu, nie mniej niż 10 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i A. F., różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka A. F., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie E. Ż. (1), obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 4.000- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk

14. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L., P. K., A. F., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. terminu, nie mniej niż 3 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i A. F. różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 1.200,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk

5. M. P. ur. (...)

w J. syna Z. i M. zd. K.

oskarżonego o to, że:

15. w okresie od marca 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S. L., R. L., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., W. S., A. F., P. K., E. Ż. (1)brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermartretu (...)w J. ul. (...)II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie.

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk

16. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., E. Ż. (1), A. F., W. P., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. i A. F. z nim lub z W. P. terminu, nie mniej niż 10 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i W. P., różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka A. F., która nie nabijała na kasę należności za cześć towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie E. Ż. (1), obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 4.000,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw, z art. 65 § 2 kk

17. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L., P. K., W. P. w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. z nim terminu, nie mniej niż 3 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i W. P. różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczania w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 1.200,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk

18. w dniu 16 lutego 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L., W. P. po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. terminu, usiłował dokonać zaboru dla siebie i W. P. w celu przywłaszczenia różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjechał z nim do kasy, przy której siedzieć miała kasjerka P. K., a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której zarejestrowana miała być transakcja, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na nieobecność P. K. na stanowisku kasowym,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 65 § 2 kk

6. W. P.ur. (...)

w J., córkę R. i L. zd K.

oskarżonej o to, że:

19. w okresie od marca 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S. L., R. L., M. P., A. K. (1), S. K., K. W., W. S., A. F., P. K., E. Ż. (1)brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermartretu (...)w J. ul. (...)II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie.

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk

20. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., E. A. F., M. P., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. i A. F. z nią lub z M. P. terminu, nie mniej niż 10 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie, M. P., różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez M. P. towaru do wózka sklepowego M. P. podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka A. F., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie E. Ż. (1), obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 4.000,- PLN

tj. o czyn z art 278 § 1 kk w zw.z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk,

21. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L., P. K., M. P. w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. z nią lub z M. P. terminu, nie mniej niż 3 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i M. P. różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez M. P. towaru do wózka sklepowego M. P. podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 1.200,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk,

22. w dniu 16 lutego 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L. i M. P., po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. terminu, usiłowała dokonać zaboru w celu przywłaszczenia różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez M. P. towaru do wózka sklepowego M. P. podjechał z nim do kasy, przy której siedzieć miała kasjerka P. K., a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której zarejestrowana miała być transakcja, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na nieobecność P. K. na stanowisku kasowym,

tj. o czyn z art 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 65 § 2 kk.

7. P. K., ur. (...)

w J. córkę J. i G. zd. B.

oskarżoną o to, że:

23. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., R. L., M. L., M. P., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., W. S., A. F. brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...) w J. ul. (...) II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie,

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk

24. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., R. L., M. L., M. P., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., W. S., A. F., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim ustaleniu przez E. S. terminu, nie mniej niż 3 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i w/wym osób, różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez w/wym osoby towaru do wózka sklepowego osoby te podjeżdżały z nimi do kasy, przy której siedziała, a następnie podejrzana nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózkach, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 8.400,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw.z art. 12 kk w zw. z art 65 § 2 kk

8. E. Ż. (1), ur. (...)w S.,

córkę W.i E.zd. Kwass

oskarżoną o to, że:

25. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J. działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., R. L., M. L., M. P., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., A. F. brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...) w J. ul. (...) II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie,

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk,

26. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., R. L., M. L., M. P., W. P., A. K. (1), S. K., K. W., A. F. w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim ustaleniu przez E. S. terminu, nie mniej niż 10 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i w/wym osób, różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu przez w/wym osoby towaru do wózka sklepowego osoby te podjeżdżały z nimi do kasy, przy której siedziała kasjerka A. F., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózkach, a w tym czasie podejrzana, obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 24.000,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk

9. S. K. ur. (...)

w J. córkę E. i Z. zd. R.

oskarżoną o to, że:

27. w okresie od marca 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., M. L., R. L., W. P., M. P., A. K. (1) K. W., W. S., A. F., Patrycją, P. K., E. Ż. (1)brała udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...)w J. ul. (...)II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie,

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk,

28. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., E. Ż. (1), A. F., A. K. (1), w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. i A. F. terminu, nie mniej niż 10 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie, A. K. (1), różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżała z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka A. F., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie E. Ż. (1), obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 4.000,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk

29. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L., P. K., A. K. (1), w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. terminu, nie mniej niż 3 razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i A. K. (1) różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżała z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodowała szkodę w wysokości nie mniejszej niż 1.200,-PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk.

10. A. K. (1) ur. (...)

w J. syna K. i H. zd. P.

oskarżonego o to, że:

30. w okresie od marca 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., M. L., R. L., W. P. (...) M. P., S. K., K. W., W. S., A. F., (...) P. K., E. Ż. (1)brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której celem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...)w J. ul. (...)II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie,

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk,

31. w okresie od marca 2010 roku do dnia 18 czerwca 2010 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., E. Ż. (1), A. F., S. K., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. i A. F. z nim terminu, nie mniej niż 10 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie, S. K., różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka A. F., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie E. Ż. (1), obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 4.000,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2kk

32. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L., P. K., S. K., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. terminu, nie mniej niż 3 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie i S. K. różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 1.200,-PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk.

11. W. S., ur. (...)

w J. syna K. i W. zd. B.

oskarżonego o to, że:

33. w okresie od października 2010 roku do dnia 9 marca 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., M. L., R. L., W. P., M. P., A. K. (1), S. K., K. W., A. F., P. K., brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej, której calem działalności było dokonywanie na terenie hipermarketu (...)w J. ul. (...)II zaboru w celu przywłaszczenia asortymentu znajdującego się w sklepie,

tj. o czyn z art. 258 § 1 kk

34. w okresie od października 2010 roku do dnia 22 stycznia 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., M. L., P. K., w krótkich odstępach czasu oraz w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. terminu, nie mniej niż 3 razy dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dla siebie, E. S., D. S. różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjeżdżał z nim do kasy, przy której siedziała kasjerka P. K., która nie nabijała na kasę należności za część towaru znajdującego się w wózku, a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której rejestrowana była transakcja, dzięki czemu towar ten opuszczał linię kas bez uiszczania zań należności, a E. S. stała przy kasie celem niedopuszczenia w jej pobliże innych pracowników H. (...) mogących ujawnić fakt kradzieży, czym spowodował szkodę w wysokości nie mniejszej niż 1.200,- PLN,

tj. o czyn z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 2 kk.

35. w dniu 16 lutego 2011 roku w J., działając w zorganizowanej grupie przestępczej, wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., M. L., po uprzednim telefonicznym ustaleniu przez E. S. z nim terminu, usiłował dokonać zaboru dla siebie, E. S. i D. S. w celu przywłaszczenia różnego rodzaju asortymentu znajdującego się w sklepie (...) w J. przy ul. (...) II, w ten sposób, że po uprzednim włożeniu towaru do wózka sklepowego podjechał z nim do kasy, przy którejj siedzieć miała kasjerka P. K., a w tym czasie M. L., obsługująca stanowisko monitoringu w w/wym sklepie, kierowała kamery sklepowe poza zasięg kasy, na której zarejestrowana miała być transakcja, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na nieobecność P. K. na stanowisku kasowym,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 65 § 2 kk.

I.  uniewinnia oskarżonych:

- E. S. od zarzutu popełnienia czynów opisanych w punktach 1 i 4 części wstępnej wyroku,

- D. S. od zarzutu popełnienia czynów opisanych w punktach 5 i 8 części wstępnej wyroku,

- A. F. od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie 9 części wstępnej wyroku,

- K. W. od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie 12 części wstępnej wyroku,

- M. P. od zarzutu popełnienia czynów opisanych w punktach 15 i 18 części wstępnej wyroku,

- P. K. od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie 23 części wstępnej wyroku,

- E. Ż. (1) od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie 25 części wstępnej wyroku,

- S. K. od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie 27 części wstępnej wyroku,

- A. K. (1) od zarzutu popełnienia czynu opisanego w punkcie 30 części wstępnej wyroku,

- W. S. od zarzutu popełnienia czynów opisanych w punktach 33 i 35 części wstępnej wyroku,

- W. P. od zarzutu popełnienia czynów opisanych w punktach 19, 20, 21 i 22 części wstępnej wyroku

a kosztami sądowymi obciąża w tym zakresie Skarb Państwa;

II.  uznaje oskarżoną E. S.za winną tego, że w okresie od marca 2010 r. do stycznia 2011 r. działając wspólnie i w porozumieniu z D. S., K. W., M. P., M. L., R. L., S. K., A. K. (1), od marca 2010 r. do czerwca 2010 r. z A. F.i E. Ż. (1), zaś od października 2010 r. do stycznia 2011 r. z P. K.i W. S.w J., działając ze z góry powziętym zamiarem kilkanaście razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia towarów o łącznej wartości nie mniejszej, niż 5200 zł na szkodę hipermarketu (...), to jest przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 278 § 1 kk wymierza jej karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 2 kk wymierza oskarżonej grzywnę w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 zł każda;

III.  na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej wobec E. S. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata;

IV.  uznaje oskarżone A. F.i E. Ż. (1)za winne tego, że w okresie od marca 2010 r. do czerwca 2010 w J., działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., D. S., K. W., M. P., M. L., R. L., S. K.i A. K. (1)ze z góry powziętym zamiarem kilka razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia towarów o łącznej wartości nie mniejszej, niż 4000 zł na szkodę hipermarketu (...), przy przyjęciu, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, to jest przestępstwa z art. 278 § 2 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 278 § 2 kk wymierza im grzywny w wysokości po 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych po 20 zł;

V.  ustala, że oskarżona P. K.w okresie od października 2010 r. do grudnia 2010 r. w J., działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., M. L., R. L., D. S., K. W., M. P., S. K., A. K. (1)i W. S.ze z góry powziętym zamiarem kilka razy dokonała zaboru w celu przywłaszczenia towarów o łącznej wartości nie mniejszej, niż 1200 zł na szkodę hipermarketu (...)przy przyjęciu, że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi, co wyczerpało ustawowe znamiona, opisane w art. 278 § 2 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec niej warunkowo umarza na okres próby, wynoszący 1 (jeden) rok;

VI.  ustala, że oskarżony D. S.w okresie od marca 2010 roku do stycznia 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.a w okresie od marca 2010 roku do czerwca 2010 roku również z A. F.i E. Ż. (1), natomiast od października 2010 roku do stycznia 2011 roku z P. K.i M. L.dokonał w hipermarkecie (...)w J.kilku kradzieży różnego asortymentu towarów o łącznej wartości nie przekraczającej kwoty 250 zł, wyczerpując ustawowe znamiona opisane w art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie karne w tym zakresie umarza;

VII.  ustala, że oskarżony K. W.w okresie od marca 2010 roku do stycznia 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.a w okresie od marca 2010 roku do czerwca 2010 roku również z A. F.i E. Ż. (1), natomiast od października 2010 roku do stycznia 2011 roku z P. K.i M. L.dokonał w hipermarkecie (...)w J.kilku kradzieży różnego asortymentu towarów o łącznej wartości nie przekraczającej kwoty 250 zł, wyczerpując ustawowe znamiona opisane w art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie karne w tym zakresie umarza;

VIII.  ustala, że oskarżony M. P.w okresie od marca 2010 roku do stycznia 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.a w okresie od marca 2010 roku do czerwca 2010 roku również z A. F.i E. Ż. (1), natomiast od października 2010 roku do stycznia 2011 roku z P. K.i M. L.dokonał w hipermarkecie (...)w J.kilku kradzieży różnego asortymentu towarów o łącznej wartości nie przekraczającej kwoty 250 zł, wyczerpując ustawowe znamiona opisane w art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie karne w tym zakresie umarza;

IX.  ustala, że oskarżona S. K.w okresie od marca 2010 roku do stycznia 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.a w okresie od marca 2010 roku do czerwca 2010 roku również z A. F.i E. Ż. (1), natomiast od października 2010 roku do stycznia 2011 roku z P. K.i M. L.dokonała w hipermarkecie (...)w J.kilku kradzieży różnego asortymentu towarów o łącznej wartości nie przekraczającej kwoty 250 zł, wyczerpując ustawowe znamiona opisane w art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie karne w tym zakresie umarza;

X.  ustala, że oskarżony A. K. (1)w okresie od marca 2010 roku do stycznia 2011 roku w J.działając wspólnie i w porozumieniu z E. S.a w okresie od marca 2010 roku do czerwca 2010 roku również z A. F.i E. Ż. (1), natomiast od października 2010 roku do stycznia 2011 roku z P. K.i M. L.dokonał w hipermarkecie (...)w J.kilku kradzieży różnego asortymentu towarów o łącznej wartości nie przekraczającej kwoty 250 zł, wyczerpując ustawowe znamiona opisane w art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie karne w tym zakresie umarza;

XI.  ustala, że oskarżony W. S.w okresie od października 2010 roku do stycznia 2011 roku w J., działając wspólnie i w porozumieniu z E. S., P. K.i M. L.dokonał w hipermarkecie (...)w J.kilku kradzieży różnego asortymentu towarów o łącznej wartości nie przekraczającej kwoty 250 zł, wyczerpując ustawowe znamiona opisane w art. 119 § 1 kw i na podstawie art. 414 § 1 kpk w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 kpk w zw. z art. 45 § 1 kw postępowanie karne w tym zakresie umarza;

XII.  zasądza od oskarżonych E. S., A. F., E. Ż. (1) i P. K., na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe związane ze sprawą każdej z nich i wymierza im opłaty:

- E. S. w kwocie 780 zł,

- A. F. i E. Ż. (1) w kwotach po 600 zł,

- P. K. w kwocie 60 zł;

XIII.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. T. T. i adw. B. K. kwotę po 2100 zł oraz dalsze 483 zł;

XIV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonych D. S., K. W., M. P., W. P., S. K. i A. K. (1) kwoty po 2100 zł;

XV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz E. S. kwotę 1400 zł, zaś na rzecz P. K. kwotę 1050 zł.

Sygn. akt III K 14/12

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wiosną 2010 r. podczas jednej z rozmów M. L.została poinformowana przez oskarżoną E. S.o możliwości dokonywania na terenie hipermarketu (...)w J.kradzieży towarów. Możliwość ta sprowadzała się do tego, że osoba obsługująca kasę skanowała jedynie część wykładanego towaru, zaś osoba pracująca w monitoringu odwracała od tej konkretnej kasy i w tym konkretnym czasie kamerę. W procederze tym uczestniczyły prócz E. S., również A. F.i pracownica monitoringu E. Ż. (1).

(dowód: zeznania świadków: M. L. k.1252-1255, 1283-1284; R. L. k. 1284-1289; A. C. (1) k. 1300-1303; M. S. (1) k. 1271-1274; częściowo wyjaśnienia oskarżonej P. K. k. 150-160, 269-271, 511-518, 951-952).

M. L.o możliwości dokonywania kradzieży na zasadach wyżej opisanych poinformowała swojego męża, R. L.i oboje zdecydowali, że przystąpią do tegoż procederu. W okresie od marca 2010 r. do czerwca 2010 r., kiedy to M. L.pozostawała na urlopie wychowawczym na telefoniczny sygnał od E. S.lub A. F.wysyłała ona swojego męża, który udawał się do (...). Tam wkładał on do koszyka potrzebne w domu artykuły, podjeżdżał z nimi do kasy, obsługiwanej przez A. F.i wykładał je na taśmy. A. F.skanowała kody cenowe jedynie części towarów, pozostałe natomiast przekładała bez tej czynności. W tym czasie E. Ż. (1)odwracała kamery monitoringu od tej kasy. W rezultacie R. L.uiszczał należność jedynie za część zakupów, zaś towary o łącznej wartości około 4000 zł w omawianym okresie zabierał bez regulowania ceny za nie. Znaczną część owych towarów R. L.zatrzymywał, pozostałe zaś przekazywał E. Ż. (1)i E. S.na ich prośby.

(dowód: zeznania świadków: M. L. k.1252-1255, 1283-1284; R. L. k. 1284-1289; A. C. (1) k. 1300-1303; M. S. (1) k. 1271-1274; częściowo wyjaśnienia oskarżonej P. K. k. 150-160, 269-271, 511-518, 951-952).

W ten sposób, co R. L.kradzieży dokonywali również D. S., K. W., M. P.oraz S.i A. K. (1). Ustalili oni jednak z oskarżonymi, zatrudnionymi w (...) (...), aby nie dokonywać zaboru alkoholu, sprzętu RTV-AGD ani innych wartościowych produktów. W efekcie przedmiotem dokonanych przez nich kradzieży były niedrogie artykuły żywnościowe i przemysłowe.

(dowód: zeznania świadków: M. L. k.1252-1255, 1283-1284; R. L. k. 1284-1289; A. C. (1) k. 1300-1303; M. S. (1) k. 1271-1274; częściowo wyjaśnienia oskarżonej P. K. k. 150-160, 269-271, 511-518, 951-952, wyjaśnienia oskarżonej W. P. k. 148-152, wykaz strat i obrotów k. 1310).

W czerwcu 2010 r. A. F. zaprzestała świadczenia pracy w H. T. w J., do pracy powróciła natomiast M. L.. Do października 2010 r. kradzieże wyżej opisane niemal ustały, doszło do nich zaledwie dwukrotnie, przy czym kasę obsługiwała wówczas E. S., zaś towar zabierał R. L.. Od października 2010 r. do procederu włączyła się P. K., która pracowała przy obsłudze kasy. Do stycznia 2011 r. R. L., D. S., K. W., M. P., S. K. i A. K. (1) oraz W. S. dokonywali kradzieży towarów w ten sam, co w poprzednim okresie sposób. M. L. w trakcie ich dokonywania odwracała z kasy obsługiwanej przez P. K. kamery monitoringu, ostatnia zaś nie skanowała części towarów. W efekcie R. L. dokonał zaboru asortymentu w wartości około 1200 zł, pozostałe zaś osoby – o wartości poniżej 250 zł. Koordynację pracy M. L. i P. K. a także powiadomienie o tym pozostałych sprawców prowadziła nadal E. S..

(dowód: zeznania R. L., M. L., M. S. (1), A. C. (1), częściowo wyjaśnienia P. K., wykaz strat i obrotów k. 1310).

Początkiem lutego 2011 r. P. K.o istniejącym procederze powiadomiła pracownicę monitoringu A. C. (1)oraz regionalnego dyrektora firmy, sprawującego w (...) (...)ochronę – M. S. (1). Poinformowała ona ich, że kolejna taka kradzież planowana jest na 16 lutego 2011 r. Osoby te ustaliły, że P. K.symulować będzie gotowość wzięcia w niej udziału, lecz faktycznie żadnego towaru bez zeskanowania ceny nie przepuści. W tym czasie D. S., M. P.i W. S.oraz R. L.włożyli do swoich wózków towar – ten ostatni o nieustalonej wartości, pozostali zaś o wartości poniżej 250 zł każdy. Do planowanej kradzieży jednak nie doszło, gdyż P. K.zastała przez swoją przełożoną odwołana z kasy do recepcji.

(dowód: zeznania R. L., M. L., M. S. (1), A. C. (1), częściowo wyjaśnienia P. K., wykaz strat i obrotów k. 1310).

W. P.w omawianym okresie pracowała na stacji paliw w (...)i w żadnej z kradzieży udziału nie wzięła, choć zdawała sobie z nich sprawę.

(dowód: zeznania R. L., M. L., M. S. (1), A. C. (1), częściowo wyjaśnienia P. K., wykaz strat i obrotów k. 1310, informacja z (...)w J.k. 1245-1246).

Żadna osoba z grona oskarżonych nie była dotychczas karana.

(dowód: dane o karalności k. 918, 920, 917, 914, 922, 910, 919, 916, 915, 913, 912).

Żaden z oskarżonych nie przyznał się do popełnienia zarzucanych im zachowań.

Rozważania w zakresie treści i wiarygodności przeprowadzonych w sprawie dowodów rozpocząć należy od stwierdzenia, że materiał dowodowy jest stosunkowo szczupły, co obliguje do wypełnienia istniejących w nim luk zasadami logiki, doświadczenia życiowego oraz regułą, wyrażoną w art. 5 § 2 kpk. Podkreślić w tej materii należy, zaś w dalszej części uzasadnienia czynione to jest niejednokrotnie, że orzeczenie skazujące musi być oparte na kategorycznych ustaleniach faktycznych co oznacza, że do jego wydania nie jest wystarczające choćby duże lub bardzo duże prawdopodobieństwo a w realiach sprawy taka właśnie sytuacja częstokroć zachodzi.

Podstawowym źródłem dowodowym są wyjaśnienia i zeznania małżonków L.. Osoby te miały status współpodejrzanych, jednakże dobrowolnie poddały się karze. Okoliczność ta obliguje do szczególnej ostrożności przy ocenie wiarygodności ich twierdzeń zwłaszcza, że ich relacje nie są do końca konsekwentne. Może to rodzić podejrzenie, że tak M., jak i R. L.próbowali tak skonstruować swoje twierdzenia, ażeby wyjednać dla siebie kosztem pozostałych osób łagodniejszą odpowiedzialność karną. Przejawem takiej postawy może być jednoczesna zmiana ich wyjaśnień w zakresie okresu rozpoczęcia przestępczej działalności. Początkowo zgodnie oni wyjaśniali, że działalność ta rozpoczęła się w czerwcu 2010 r., by po kilku dniach stwierdzić, że było to wiosną 2010 r., przed zakończeniem urlopu wychowawczego M. L.(k. 261-263, 264-266). Zarówno w toku śledztwa, jak i przed Sądem obie te osoby zgodnie twierdziły, że w początkowej fazie postępowania przygotowawczego na skutek zdenerwowania źle skojarzyły ów okres, zaś po paru dniach przypomniały go sobie lepiej. Wskazać w tej materii jednak wypada, że o ile w toku śledztwa świadkowie, o których mowa mogli kierować się własnym interesem, o tyle podczas rozprawy wydany wobec nich wyrok już się uprawomocnił a co za tym idzie nie mieli oni powodu, by podawać nieprawdę. Wymownym tego przejawem są ich zeznania odnoszące się do zarzutu udziału w zorganizowanej grupie przestępczej i kierowania nią przez E. S.. To na bazie ich zeznań w znacznej mierze Sąd dokonał ustaleń faktycznych i doszedł do przekonania, że grupa takowa nie istniała, choć zarówno M., jak i R. L.również i w tym zakresie dobrowolnie poddali się karze. Z relacji M. L.wprost wynika (k. 1283), że E. S.z racji sprawowanej w (...)funkcji (kierownik punktu obsługi klienta, później zaś koordynator do spraw bonów) nie mogła wydawać jej żadnych poleceń służbowych. Nie mogła ona również wydawać poleceń służbowych kasjerkom, bo funkcja ta zawarowana była dla T. G.(k. 274-275). Co więcej, z relacji M. L.wprost wynika (k. 1252-1253), że E. S.nie wydawała jej żadnych poleceń i żadnych rozkazów i o niczym nie decydowała, zaś jej rola sprowadzała się do koordynowania grafików pracy kasjerek i obsługi monitoringu.

Również z wyjaśnień P. K.wynika (k. 158-159), że E. S., choć nakłaniała ją do wzięcia udziału w kradzieżach a nawet groziła jej „podrzuceniem” czegoś do osobistej szafki, to jednak nie wydawała – służbowo ani pozasłużbowo – jakichkolwiek poleceń. Ocena wiarygodności jej wyjaśnień znajduje się w dalszej części uzasadnienia, w tym miejscu jednak wskazać należy, że i z tej relacji nie wynika, by E. S.w jakikolwiek sposób kierowała poczynaniami współoskarżonych. Jest to o tyle istotne, że M. S. (1)– pracownik ochrony w (...)– wywodząc o „zarządzaniu grupą” (k. 1271 odwrót) przez E. S.powołał się właśnie na P. K., ta zaś żadną miarą okoliczności tej nie potwierdziła. Wskazać przy tym należy, iż tenże M. S. (1)w dalszej części swojej wypowiedzi potwierdził, że E. S.nie mogła formalnie wydawać poleceń kasjerkom (k. 1273 odwrót), zaś jej możliwości oddziaływania na pracowników (...)w J.były „żadne” (k. 1274). Okoliczności te dowodzą w ocenie Sądu, że albo M. S. (1)nadinterpretował omawianą wypowiedź P. K., albo też - trywialnie nie ujmując – źle ją zapamiętał. Nieścisłości a wręcz sprzeczności w jego zeznaniach jest więcej. M. S. (1)zeznał bowiem, że E. S.dysponowała loginami pracowników i z tej racji mogła się logować do „systemu” i szkodzić pracownikom (k. 1272), później zaś stwierdził (k. 1274), że jej w tym zakresie możliwości były takie same, jak każdego innego pracownika (...), przy czym nie miała ona dostępu do haseł. Tę ostatnią informację potwierdziła M. B.(k. 1275), kasjerka z Teslo co oznacza, że M. S. (1)albo nie posiadał w tym zakresie wystarczającej wiedzy, albo dokonał konfabulacji. Podobnie, jak on, również A. C. (1)swoją wiedzę na temat przedmiotu sprawy czerpała w zasadzie wyłącznie od P. K.. Z jej zeznań wprost wynika (k. 21), że ta ostatnia wręcz odmawiała sugestiom i namowom E. S.. Trudno w tej sytuacji skutecznie wywodzić, że oskarżona ta kierowała poczynaniami któregokolwiek ze współoskarżonych a jako że z żadnego innego źródła dowodowego nie wynikało w tej materii zgoła nic, to zarzut kierowania przez E. S.jakąkolwiek strukturą przestępczą jawi się jako niezasadny. Żaden świadek, ani oskarżony nie twierdził przy tym, aby istniał inny, jedno – lub wieloosobowy ośrodek decyzyjny co oznacza, że takowego nie było. Wprawdzie brak ośrodka decyzyjnego sam przez się nie wyłącza możliwości istnienia zorganizowanej grupy przestępczej, jednak niezbędne jest w tym podmiocie wykazanie istnienia owej organizacji, chociażby na niewielkim poziomie. Różnica pomiędzy grupą zorganizowaną a niezorganizowaną polega bowiem na istnieniu bądź nieistnieniu takiej struktury. W realiach sprawy nie sposób się jej jednak doszukać. Jak zostało wyżej wskazane, żadna z osób oskarżonych nie przyznała się do popełnienia któregokolwiek z zarzucanych im czynów, ich wyjaśnienia, jakich nie ma potrzeby przytaczać nie są zatem w omawianej materii pomocne. W ocenie Sądu, przy braku ośrodka decyzyjnego, o zorganizowanej grupie przestępczej można mówić wówczas, gdy poszczególni jej członkowie mają świadomość przynależności do takiej struktury, łączą ich wspólne cele, realizują oni zadania ukierunkowane na zaspokojenie potrzeb grupy, istnieje system wynagrodzenia poszczególnych jej członków oraz względnie stały, strukturalny podział zadań i obowiązków, pełnionych na rzecz owej grupy. W przedmiotowej sprawie żaden z tych elementów nie zachodzi. Co prawda A. F., P. K., E. Ż. (1)i M. L.wykonywały powtarzające się funkcje, jakimi było obsługiwanie kas i kamer monitoringu, lecz należało to do ich obowiązków pracowniczych. Nieco inna byłaby sytuacja, gdyby osoby te zatrudniłyby się na swoich stanowiskach po ty, by brać udział w przestępczym procederze. Tak jednak nie było, gdyż to proceder ów był możliwy do realizacji właśnie dzięki świadczeniu przez wymienione osoby pracy w H. T.. Co więcej, nawet M.i R. L., którzy dobrowolnie poddali się karze również za czyn z art. 258 § 1 kk zgodnie zeznali w toku rozprawy głównej, że nie mieli świadomości działania w zorganizowanej grupie (k. 1285, 1284 odwrót) i nie spełniali żadnych, służących owej grupie zadań. Trudno zresztą dociec, jakie mogły być owe zadania, skoro oskarżeni zasadniczo rzecz ujmując dokonali kradzieży na własną i osób najbliższych rzecz, zaś w przypadku osób zatrudnionych w (...)czynili to ich najbliżsi. Słusznie wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2.02.2005r. ( II KK 188/04, LEX nr 166549), że nawet współdziałanie kilku osób w popełnieniu czynu zabronionego nie decyduje jeszcze o istnieniu przesłanek uzasadniających przypisanie im udziału w grupie przestępczej. Gdyby tak było, to każde działanie trzech lub więcej współdziałających ze sobą osób w warunkach art. 12 kk skutkowałoby koniecznością ustalenia istnienia zorganizowanej grupy przestępczej i brakiem rozróżnienia takiej struktury od grupy popełniających przestępstwa osób, które jednak zorganizowane nie są. W efekcie doszłoby do bezzasadnego rozszerzenia zakresu działania art. 258 kk, co z oczywistych powodów nie jest dopuszczalne. Przepis ten penalizuje bowiem właśnie przynależność do zorganizowanej grupy, mającej na celu popełnienia przestępstwa, nie zaś do grupy nie posiadającej – jak w niniejszej sprawie – cech zorganizowania. Brak ośrodka decyzyjnego, świadomości oskarżonych co do przynależności do zorganizowanej struktury, działań obliczanych na zaspokojenie celów grupy, systemu wspólnego korzystania z owoców dokonanych kradzieży, pełna dobrowolność w zakresie dokonywania tychże kradzieży i brak strukturalnego podziału obowiązków wyłącza w ocenie Sądu możliwość przypisania oskarżonym udziału w grupie o charakterze zorganizowanej a w efekcie rodzi powinność uniewinnienia ich od tego zarzutu. Nie oznacza to jednak, że oskarżeni – z wyłączeniem W. P.– nie dokonali czynów zabronionych w ramach współdziałania przestępnego. Jak zostało wyżej wskazane podstawowym źródłem dowodowym są w tej materii relacje M.i R. L., uzupełnione zeznaniami A. C. (1), M. S. (1)a po części również wyjaśnienia P. K.i częściowo W. P.. Twierdzenia te w ocenie Sądu wzajemnie się uzupełniają a choć ów materiał dowodowy nie jest wolny od licznych luk, co obliguje do korzystania z instytucji przewidzianej w art. 5 § 2 kk, to jednak pozwala na częściową pozytywną weryfikację zawartych w akcie oskarżenia zarzutów. Ocena wiarygodności twierdzeń małżonków L.została już wyżej przedstawiona. Powtórzyć jedynie wypada, iż świadkowie ci, mający na etapie śledztwa status podejrzanych nie mieli podstaw, aby w toku rozprawy głównej podawać nieprawdę. Wyraźnym przejawem szczerości ich wypowiedzi w tej fazie postępowania jest fakt złożenia korzystnych dla oskarżonych zeznań w zakresie zorganizowanej grupy przestępczej, a także – o czym mowa niżej – w przedmiocie ilości i wartości skradzionych w (...)artykułów. Bez wątpienia zatem, gdyby intencją tychże świadków było bezzasadne pomówienie oskarżonych, do czego wszak w toku prowadzonej rozprawy nie mieli żadnego powodu , to w obu tych materiach złożyliby oni innej treści zeznania. Podobnie rzecz się kształtuje w odniesieniu do W. P., o czym również mowa niżej. Wskazane już zostało, z jakich powodów uznał Sąd za wiarygodne twierdzenie M.i R. L.w zakresie rozpoczęcia przestępczej działalności oskarżonych od marca 2010r. Oboje świadkowie zarówno w toku śledztwa, jak i na rozprawie głównej ujawnili również katalog osób, biorących udział w tymże procederze, przy czym przed Sądem skonkretyzowali swoje uprzednie relacje podając zakres owej działalności. W świetle tychże zeznań kradzieży w znaczeniu dokonywania fizycznego zaboru towarów dokonywali D.i W. S., K. W., A.i S. K., M. P.i R. L., przy czym ten ostatni wynosił owe towary również dla E. Ż. (1)i P. K., gdyż te ostatnie z racji wykonywanej pracy samodzielnie robić tego nie mogli (k. 1252 odwrót). Zeznania te potwierdził R. L., który dodał (k. 1285-1286), że niekiedy towar ze sklepu wynosił dla A. F., gdy nie mógł robić tego jej konkubent K. W.. Częściowo zgodne z zeznaniami obojga świadków wyjaśnienia złożyła P. K.. Wprawdzie zanegowało ona swój udział w dokonaniu kradzieży, jednak ujawniła, że proceder ten w istocie miał miejsce i brali w nim udział E. S., M.i R. L., M. P.oraz teść i konkubent E. S., czyli W.i D. S.(k. 156-160). Wskazać przy tym należy a wynika to z zeznań M. S. (1)i A. C. (1), że to właśnie P. K.zainicjowała niniejsze postępowanie, powiadamiając te osoby o dokonanych kradzieżach i wskazując wymieniony wyżej katalog osób biorących w nich udział. Nie sposób do końca ustalić z jakich powodów oskarżona ta nie wskazała również na E. Ż. (1), A. F., K. W.i małżonków K.jako osoby, które w procederze brały udział. Nie sposób wykluczyć, iż nie do końca zdawała sobie z tego sprawę, jako że okres jej działania nie w pełni pokrywał się z okresem działalności tychże oskarżonych . Nie jest przy tym wykluczone, choć pewności w tym zakresie nie ma, że P. K.nie chciała ujawnić niezgodnej z prawem działalności A. F., z która się przyjaźniła i jej konkubenta K. W.. Z pewnością jednak nie są wiarygodne te jej twierdzenia, w jakich negowała ona własny udział. Przeczą temu nie tylko zeznania małżonków L., ale i pośrednio relacje A. K.. Ten ostatni świadek wprost stwierdził, że w hipermarkecie (...)w J.swoistą normą było nieskanowanie kodów cenowych z towarów nabywanych przez zaprzyjaźnionych pracowników sklepu, przez co osoby te uiszczały należności jedynie za część artykułów. A. K.potwierdził, że metodę tę stosował wobec P. K., czemu ta ostatnio zaprzeczyła/ k. 270/. Co prawda okoliczność ta znajduje się poza sferą orzekania w sprawie, gdyż postępowanie przeciwko A. K.zostało na etapie śledztwa umorzone, jednakże połączeniu z zeznaniami M.i R. L.pozwala w ocenie Sądu na negatywną weryfikację wyjaśnień P. K.co do jej udziału w zarzucanych zachowaniach . Godzi się również wskazać na relację W. P., która potwierdziła / k. 151/ istnienie omawianego procederu wskazując, iż brali w nim udział E. S., jej konkubent, czyli D. S., M. L., jej mąż oraz A. F.oraz mąż oskarżonej- M. P.. Wprawdzie W. P.w późniejszej fazie postępowania zanegowała prawdziwość tychże wyjaśnień twierdząc, że uczyniła tak ze względu na presję ze strony funkcjonariuszy policji i ze zmęczenia, jednak w ocenie Sądu ta późniejsza relacja wiarygodna nie jest. Gdyby istotnie policjanci wywarli na oskarżonej opisaną przez nią presję /k. 1226/, to z pewnością W. P.niezwłocznie, a na pewno po niedługim czasie poinformowałaby o tym organy ścigania. Nie sposób również racjonalnie uzasadnić jej zaniechania w tym zakresie wobec przesłuchującej ją prokurator, zaś obciążanie w tej sytuacji własnego męża jest oczywiście nieracjonalne. Co więcej trudno dociec, z jakiego powodu policjantom, rzekomo ów nacisk wywierającym nie zależało na „ wydobyciu” z oskarżonej – kolokwialnie rzecz ujmując- nazwisk pozostałych oskarżonych. Okoliczności te w ocenie Sądu prowadzą na twierdzenie, że obciążające część spośród oskarżonych wyjaśnienia W. P.odpowiadają prawdzie i przy ich odbieraniu nie posłużono się żadnymi niedozwolonymi metodami. Znamienne przy tym jest i to, że wyjaśnienia te żadną miarą nie obciążały samej W. P.a jako że żaden miarodajny dowód również na jej sprawstwo nie wskazuje, Sąd zobligowany był do jej uniewinnienia od wszystkich zarzucanych zachowań. Okolicznością bezsporną jest to, iż W. P.pracowała na stacji paliw i nie obsługiwała ani kas ani kamer w samym hipermarkecie. Ani ona sama ani też żaden świadek i oskarżeni nie twierdzili również, ażeby oskarżona ta dokonywała faktycznie kradzieży towaru w opisany zarzutami sposób. Z oczywistych powodów rodzi to pytanie o jej ewentualną rolę w zarzucanym mechanizmie. M. L.stwierdziła, że rola W. P.polegała li tylko na wiedzy o kradzieżach, co wszak czynem zabronionym nie jest. Indagowany o to M. S. (1), który wiedzę swoją czerpał wyłącznie z przekazów P. K.i A. C. (1)podał / k. 1272 verte/, że rolą W. P.było odkładanie na terenie sklepu towaru w miejsca nie objęte monitorowaniem . Wskazać jednak należy, że P. K.rozmowy tej nie pamiętała, zaś A. C. (1)podejrzewała W. P.o udział w kradzieżach, lecz miało to miejsce poza okresem ujętym w zarzutach/ k. 1300-1301/. W zakresie objętym skargą świadek wprost stwierdziła, że W. P.o procederze wiedziała, ale w nim nie uczestniczyła. Elementy te wskazują zatem, że M. S. (1)albo opacznie zinterpretował przekazane mu relacje, albo też pomylił zawarte w nich okresy i osoby. Co istotne żadne osobowe źródło dowodowe nie wskazuje, aby do dokonywania kradzieży, o jakich mowa w akcie oskarżenia niezbędne lub choćby tylko pomocne było przenoszenie towarów z półek, gdzie się znajdowały w inne miejsca. Przeczy temu również i logika, bo skoro metodą działania było w sprawie zaniechanie skanowania na kasę cen niektórych artykułów, a co za tym idzie nieuiszczanie zań należności, to opisane przez M. S. (1)zachowania W. P.były całkowicie zbyteczne. Zasygnalizować w tym miejscu należy, że nawet gdyby w tej sytuacji miały one miejsce, to nie sposób wykluczyć, że ich celem było odłożenie przez oskarżoną towarów po atrakcyjnych cenach po to, by po zakończeniu przez nią pracy legalnie je nabyć. Wprawdzie praktyka taka nie była w (...)dozwolona, jednak nie stanowiła ona czynu zabronionego, a co najwyżej delikt pracowniczy. Zupełnie odmiennie rolę W. P.opisał R. L., który stwierdził, że oskarżona ta umożliwiała mu kontakt z jej mężem po to, by obaj mężczyźni mogli ustalić ze sobą sposób przekazywania sobie nawzajem i innym osobom skradzionych już towarów. Zachowanie takie, nawet gdyby w istocie miało miejsce i gdyby - czego wszak wykluczyć można – kontakt ów był im niezbędny wyłącznie z tych a nie innych powodów nie stanowi jednakże czynu zabronionego. O ile katalog osób i rodzaj pełnionych przez nich ról / o czym mowa również niżej/ nie jest wobec wskazanych wyżej dowodów szczególnie utrudniony, o tyle precyzyjne ustalenie łącznej wartości kradzionego przez poszczególne osoby towaru nie jest możliwe. Sytuacja ta jest zresztą zrozumiała. Żaden z oskarżonych nie przyznał się do żadnego z zarzucanych zachowań, zaś ich wyjaśnienia- poza wyżej ocenionymi – nie wnoszą do sprawy żadnych elementów, jakie poddać należałoby dalej idącej ocenie, nie zawierają bowiem istotnych z dowodowego punktu widzenia elementów. Faktem jest, że M.i R. L.potrafili oszacować wartość skradzionych przez siebie towarów w wyszczególnionych czasookresach swojej działalności, lecz ich możliwości, by uczynić to samo z artykułami zabranymi przez inne osoby były mocno ograniczone. Zważywszy jednak na to, że żaden z pozostałych świadków wiedzy w tym zakresie nie posiadał, z konieczności Sąd oparł swe ustalenia na zeznaniach tychże małżonków L., posiłkując się relacją A. K., zasadami logiki i doświadczenia życiowego oraz uzupełniając liczne w tej materii luki zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 k.p.k. Rozważania w tym zakresie rozpocząć należy od stwierdzenia o niedopuszczalności zastosowania prostego zrównania wartości skradzionych przedmiotów w odniesieniu do każdego ze sprawców. Jest prawdą, że istnieje stosunkowo duże prawdopodobieństwo co do tego, że pozostali sprawcy główni dokonywali zaboru mienia w tej samej lub zbliżonej wartości, co R. L., za czym przemawiają zasady logiki i doświadczenia życiowego. Rzecz jednak w tym, że na prawdopodobieństwie nawet graniczącym z pewnością nie można opierać pozytywnych ustaleń faktycznych w zakresie sprawstwa czynu zabronionego, co jak się wydaje szerszego komentarza nie wymaga. Z relacji R. L.wynika, ze przedmiotem zaboru nie był ani alkohol ani artykuły RTV- AGD, gdyż ze względu na ich znaczne ceny mogło to wzbudzić podejrzenia osób nadzorujących pracę kasjerek oraz pracowników ochrony. Z kolei A. K.zeznał w toku rozprawy, ze nie skanował kodów kreskowych co do towarów w stosunkowo niskich cenach, rzędu 10-50 złotych / k. 1277/. M. L.dysponowała wiedzą co do wartości zabieranego towaru, lecz jedynie szacunkową. Oceniła, że wraz z mężem przeciętnie, każdorazowo „zarobili” po 400 złotych/ k. 1252/, jednak wartości skradzionego przez inne osoby towaru nie potrafiła oszacować. Wskazała ona, że wartość towarów w poszczególnych koszykach wynosiła niekiedy 200 złotych, z czego za część artykułów należność była uiszczana / k. 1255/. W końcowej fazie przesłuchania M. L.stwierdziła/ k. 1255 verte/, że wartość poszczególnych „koszyków” to suma od 100 do 700 złotych, a z czego płacona była kwota od 10-100 złotych. Zbliżone szacunki określił również jej maż, R. L., wedle którego ich wartość oscylowała miedzy kwotą 100 zł a 800 zł, przy czym co do zasady sprawcy nie wypełniali całych wózków towarem, gdyż szło o pośpiech. Równie nieprecyzyjnie świadkowie ci określali częstotliwość dokonywanych przez inne osoby kradzieży, operując w tym zakresie nieostrymi pojęciami, typu „kilka razy”. Niekiedy, jak w przypadku K. W.i małżonków K.określane były one liczbowo (6-8 razy, od 4 do 15 razy), jednakże danych tych nie sposób przyjmować w sposób kategoryczny. Jak zostało bowiem wyżej wskazane, poszczególni uczestnicy omawianego procederu działali na swoją rzecz – co do zasady – i w związku z tym nie przywiązywali uwagi do działań pozostałych osób. Jest zatem rzeczą zrozumiałą, że tak M., jak i R. L.nie wiedzieli, bo wiedzieć nie mogli, kto, ile razy i na jaką wartość dokonał poszczególnych kradzieży. Wszak świadkowie ci – a w odrębnym postępowaniu dobrowolnie poddali się karze – również częstotliwość i zakres własnych kradzieży opisywali jedynie szacunkowo. W tej sytuacji stwierdzić należy, że Sąd nie dysponował możliwością precyzyjnego ustalenia wartości zabranych towarów, w szczególności zaś nie był władny ustalić, czy wartość ta przekraczała kwotę 250 zł, nawet zliczając wartości jednostkowych kradzieży, do czego obliguje art. 12 kk. Faktem jest, że zasady doświadczenia życiowego i rozmiar przestępczej działalności R. L.w znacznym stopniu uprawdopodobniają, że kwota 250 zł mogła zostać przekroczona, jednak w oparciu o te dwa elementy kategorycznie stwierdzić tego nie sposób. Z kolei to, że przedmiotami poszczególnych zaborów nie były przedmioty o dużej wartości i koszyki nie były pełne a także posiłkując się zeznaniami A. K. (3)nie można jednoznacznie wykluczyć, że w granicach skargi M. P., K. W., D.i W. S.a także A.i S. K.– każde z osobna – nie dokonali zaboru towarów o wartości opisaną kwotę 250 zł przekraczającej. Art. 5 § 2 kpk obliguje w tej sytuacji do rozstrzygnięcia tej nie dającej się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonych a w efekcie ustalenia, że dokonanym przez te osoby czynem zabronionym było wykroczenie z art. 119 § 1 kw. Bezspornym jest przy tym, że owa działalność zakończyła się w styczniu 2010 r., przy czym nie ma dowodu, pozwalającego na precyzyjne ustalenie kiedy każdy z tychże oskarżonych dokonał zaboru po raz ostatni, w szczególności zaś, czy nastąpiło to przed dniem 4 grudnia 2010 r. Skoro tak, to zgodnie z treścią art. 5 § 2 kpk Sąd uznał, że w dacie wyrokowania w zakresie tych właśnie wykroczeń nastąpiło przedawnienie, co z kolei daje asumpt do umorzenia postępowania. Odmienna sytuacja zachodzi wobec pracowników H. T.w osobach E. S., A. F., E. Ż. (1)i P. K.. Wprawdzie żadna z nich osobiście towaru nie wynosiła, jednak ich odpowiedzialność zasadza się na konstrukcji współdziałania przestępczego. Rozważania w tym zakresie rozpocząć trzeba od stwierdzenia, że osoby, które towar z (...)fizycznie wynosiły nie współdziałały ze sobą, co jak się wydaje szerszego komentarza nie wymaga. Wszak każda z tych osób kradzieży dokonywała na własną rzecz (poza R. L., który niekiedy czynił to dla pracownic (...)) i bez potrzeby współpracy z innymi osobami, które to czyniły. Odmiennie rzecz się kształtuje w odniesieniu do kasjerek – A. F.i P. K., obsługi monitoringu w osobach E. Ż. (1)i M. L.oraz koordynującej grafiki pracy tych osób E. S.. W poszczególnych, opisanych zarzutami okresach działania tych oskarżonych były niezbędne, by w ogóle do kradzieży mogło dojść. Wszak to kasjerki nie skanowały kodów cenowych, bez czego nikt inny nie dokonałby żadnego czynu zabronionego. Z kolei odwracanie kamer monitoringu również było w omawianym procederze czynnością niezbędną o tyle, że eliminacja tego zachowania w praktyce wyłączałaby możliwość nieuiszczania części należności za towar. Wprawdzie A. K. (3)bez takiego zachowania się obywał, jednak jego w tym zakresie działalność była znacznie ograniczona tak w czasie, jak i co do skali. Równie doniosła z prawnego punku widzenia była rola E. S., która zestawiała faktycznie grafiki prac kasjerek i pracowników monitoringu i wiedziała w związku z tym, kiedy owych kradzieży można dokonywać. Prawna doniosłość opisanych ról, świadomość tych oskarżonych uczestnictwa w procederze i czerpanie z niego korzyści wprost w ocenie Sądu uzasadnia powinność zastosowania w tej konstrukcji współdziałania przestępczego. To z kolei rodzi określone konsekwencje prawne w oparciu o art. 12 kk jaki w realiach sprawy ma zastosowanie. W kodeksie wykroczeń nie jest przewidziana instytucja wykroczenia ciągłego co oznacza, że poszczególne, dokonane kradzieże stanowią osobne czyny zabronione. Uregulowanie zawarte w art. 12 kk w przypadkach w nim przewidzianych obliguje do sumarycznego wskazania wartości przedmiotów poszczególnych zaborów, jeśli oczywiście przekracza ona 250 zł. Tak jest w przypadku E. S., A. F., E. Ż. (1)i P. K.. Skoro oskarżone te współdziałały z osobami, które fizycznie towar z (...)wynosiły działając przy tym ze z góry powziętym zamiarem, to niezależnie, czy poszczególne kradzieże wyczerpały znamiona przestępstwa czy wykroczenia wymienione pracownice hipermarketu odpowiadają za kradzież całości towaru, dokonanej w ramach ich współdziałania. Jak zostało wyżej wskazane towaru tego nie da się precyzyjnie określić co do wartości. Z konieczności zatem Sąd oparł swoje w tym zakresie szacunki na relacjach M.i R. L., który wprawdzie również nie byli w stanie podać precyzyjnie wartości zabranych nawet przy tego ostatniego towarów, zdołali jednak – w ocenie Sądu wiarygodnie – zakreślić ramy owych kwot. Skoro zatem E. S.działała od marca 2010r. do stycznia 2011r., zaś w tym czasie R. L.dokonał zaboru artykułów na sumę około 5200 zł, to tę właśnie kwotę przyjąć należało za podstawowy miernik. Doliczyć do niej należało wartość towaru, zabranego przez pozostałych sprawców, lecz tej nawet szacunkowo wyliczyć się nie da. Skoro tak, to konieczne było zastosowanie w tej materii zwrotu „nie mniej niż” Analogiczna sytuacja zachodzi w odniesieniu do A. F., E. Ż. (1)i P. K.. Również i wobec tych oskarżonych Sąd przyjął za kwotę bazową wartości podawane przez małżonków L.z podziałem na okresy ich działalności i odpowiadające im okresy działania obu kasjerek i pracownice monitoringu. Spornym może być w odniesieniu do E. S.odstęp czasowy od 18.06.2010r. do października 2010r.Wskazać jednak należy, że R. L.wiarygodnie zeznał, iż w tym okresie oskarżona ta 2 lub 3 –krotnie obsługiwała kasę i również nie skanowała cen wszystkich pobranych przez świadka towarów. W ocenie Sądu zatem nie jest zasadne wyłączenie tegoż czasu z opisu zachowań E. S..

Kolejną wymagającą omówienia kwestią są działania oskarżonych w dniu 16.02.2011r. Stan faktyczny jest w tym przedmiocie w zasadzie bezsporny. P. K. bowiem już przed tą datą zdecydował się ujawnić dotychczasowy proceder, co uczyniła wobec A. C. (1) i M. S. (1). Krytycznego dnia, co również bezsporne zdecydowana była, aby nie odstępować od rzetelnego skanowania kodów cenowych na urządzenie kasowe co oznacza, że nawet gdyby niespodziewanie nie została odwołana z kasy do pracy recepcji, sprawcy nie mieli żadnej możliwości dokonania zaplanowanej kradzieży. Oznacza to, że nawet gdyby przystąpili do usiłowania, to miałoby ono charakter nieudolnego. Z kolei żadną miarą nie sposób ustalić i nie zostało to określone w zarzucie, jaka miała być wartość przedmiotu zaplanowanego czynu zabronionego co do poszczególnych sprawców. Skoro tak, to nie można jednoznacznie wykluczyć, że każdy z nich zamierzał zabrać rzeczy o wartości nie przekraczającej 250 zł. Skoro tak, to zastosowanie ma w tym przypadku konstrukcja nieudolnego usiłowania popełnienia wykroczenia, zaś takie zachowanie jako nie stypizowane w kodeksie wykroczeń żadnym czynem zabronionym nie jest. Co więcej, sprawcy dowiedziawszy się o oddelegowaniu P. K. do recepcji sklepu odłożyli pobrany z półki towar na miejsce i pomimo późniejszego powrotu oskarżonej do kasy już żadnej prośby zaboru nie podjęli, choć możliwość taka istniała. Również ze strony E. S., choć to ona spowodowała powrót P. K. do kasy nie wyszedł żaden sygnał o możliwości dokonania kradzieży. W ocenie Sądu zatem nie sposób w tej sytuacji skutecznie wywodzić o popełnieniu tego dnia przez któregokolwiek z oskarżonych czynu zabronionego, co skutkować musiało uniewinnieniem ich od tego zarzutu.

Rozważania w zakresie kwalifikacji prawnej czynów, dokonanych przez E. S., A. F., E. Ż. (1) i P. K. rozpocząć należy od powtórzenia, że w poszczególnych okresach działały one ze z góry powziętym zamiarem. Nie sposób w ocenie Sądu w innych kategoriach oceniać tego, że każda z nich działała w ramach porozumienia przestępczego, jakie obejmowało nieokreślony i niewyznaczony z góry okres czasu. Oznacza to, że ich wolą było kontynuowanie opisanego procederu tak długo, dopóki istnieć będzie ku temu okazja. Faktem jest, że w pewnym momencie E. Ż. (1) oraz P. K. od przestępczej działalności odstąpiły, co jednak wiązało się z odstąpieniem od realizacji powziętego uprzednio zamiaru. Konstrukcja współdziałania, o czym była już mowa wiąże się w ramach art. 12 kk z obligiem sumowania wartości przedmiotów poszczególnych zachowań, a jako że przekracza ona kwoty 250 zł, to działanie takie wyczerpuje ustawowe znamiona występku kradzieży.

W ocenie Sądu oskarżona E. S. dokonała tego występku w podstawowej jego formie. Co prawda w jej przypadku istnieją okoliczności łagodzące, ich liczba jednak i wymowa nie równoważą jednak zarówno podmiotowych, jak i przedmiotowych elementów obciążających, co w efekcie wyłącza możliwość zastosowania uprzywilejowanego typu przestępstwa kradzieży. Bez wątpienia podstawową okolicznością łagodzącą jest stosunkowo niewielka wartość przedmiotu czynu. Co prawda, jak wielokrotnie była o tym mowa, Sąd nie zdołał ustalić jej precyzyjnie, to jednak oscyluje ona w granicy kwoty przyjętej w wyroku. Wymowa tejże okoliczności jest tym większa, jeśli wziąć pod uwagę kwotową wysokość strat, ponoszonych przez H. T. w J. a znacząco wzrasta, jeśli wziąć pod uwagę wartość obrotów tej placówki handlowej (k. 1310). Po zestawieniu powyższych kwot nie dziwi zupełny brak w niniejszym postępowaniu aktywności pokrzywdzonej jednostki, bo poniesiona przez nią strata ma w gruncie rzeczy charakter pomijalny. Faktem jest, że wartość przedmiotu przestępstwa ma charakter obiektywny jednak oceniając ją na kanwie art. 53§2 kk nie sposób pominąć w tej materii kwestii zamożności pokrzywdzonego. Trywialnie rzecz ujmując kwotę 5200 zł inaczej oceniać należy w stosunku do osoby ubogiej, inaczej wobec średnio zamożnej, a jeszcze inaczej w odniesieniu do hipermarketu, generującego wielomilionowe obroty. Analizując jednak przesłanki ze wskazanego przepisu nie można stracić z pola widzenia szeregu okoliczności o negatywnej wymowie. Są nimi w szczególności współdziałanie z innymi osobami, długotrwały okres przestępczej działalności oskarżonej, jej wiodąca rola i dokonanie przestępstwa na szkodę pracodawcy, a zatem podmiotu, jaki zapewniał E. S. źródło utrzymania. Elementy te świadczą w ocenie Sądu o stosunkowo dużym natężeniu jej złej woli, co wprost przekłada się na stosunkowo znaczny stopień winy i sprzeciwia się zarówno potraktowaniu jej zachowania jako wypadek mniejszej wagi, jak też orzeczenia kary łagodniejszej, niźli wymierzona. Żadnej wątpliwości nie budzi przy tym pozytywna prognoza kryminologiczna E. S., co przesądza o potrzebie warunkowego zawieszenia wymierzonej kary pozbawienia wolności. Ażeby jednak uzmysłowić jej rażącą naganność popełnionego przestępstwa a jednocześnie również i ekonomiczną nieopłacalność tego typu zachowań, Sąd wymierzył oskarżonej grzywnę. Kara ta wzmocni realizację celów prewencyjnych i wychowawczych i sprawi, że E. S. porządku prawnego w przyszłości naruszać nie będzie.

Nieco odmiennej oceny dokonać należy w odniesieniu do A. F.i E. Ż. (1). Aktualny także wobec nich pozostaje argument o nikłej wartości przedmiotu przestępstwa w odniesieniu do uzyskiwanych przez pokrzywdzony podmiot obrotów, przy czym kwota ta jest jeszcze niższa, aniżeli w przypadku E. S.. Zważyć przy tym należy, że obie wymienione oskarżone działały znacznie krócej, ich role nie sposób określić jako wiodące, obie również dobrowolnie odstąpiły od kontynuacji przestępczego procederu. Pomimo zatem ich współdziałania przestępczego działania na szkodę pracodawcy w ocenie Sądu liczba i wymowa okoliczności łagodzących znacząco przeważa nad obciążającymi, co pozwala na przyjęcie w tej materii wypadku mniejszej wagi. Nie ma przy tym bezwzględnej konieczności orzekania wobec tychże oskarżonych kar o charakterze izolacyjnym. Ze względu na wskazane wyżej okoliczności łagodzące – a zważyć należy, że okres niezgodnej z prawem ich działalności trwał około 3 miesięcy – grzywna samoistna tak wobec A. F., jak i E. Ż. (1)spełni założone w art. 53§1 kk cele. Wskazać przy tym należy, że oskarżone te nie wchodziły jak dotąd w konflikt z prawem, zaś orzeczone wobec nich, podlegające efektywnemu wykonaniu kary stanowić będą wystarczającą dolegliwość, unaoczniającą naganność ich zachowań.

W odniesieniu do oskarżonej P. K. stwierdzić należy, że po jej stronie zachodzą okoliczności łagodzące o jeszcze silniejszej wymowie, aniżeli w przypadku A. F. i E. Ż. (1). Przy zbliżonym czasookresie jej działania wartość wyrządzonej jej zachowaniem szkody jest kilkakrotnie niższa, bo oscyluje wokół kwoty 1200 zł. Bez wątpienia zatem zachowanie tej sprawczyni oceniać należy w kategoriach wypadku mniejszej wagi. Jest faktem, że P. K. również współdziałała z innymi osobami i dokonała czynu zabronionego na szkodę swojego pracodawcy, lecz nie wolno tracić z pola widzenia nie tylko tego, że podobnie jak A. F. i E. Ż. (1) w pewnym momencie z własnej woli odstąpiła od omawianego procederu, ale zdecydowała się ową działalność ujawnić. Co prawda oskarżona zataiła własną w tym zakresie działalność, lecz gdyby nie jej postawa, to działalność jej i pozostałych oskarżonych nie zostałaby wykryta i wyeliminowana. W tej sytuacji nie sposób bronić tezy o znacznym stopniu winy oskarżonej, na co wskazuje ta właśnie jej postawa. Nie sposób również wywodzić o zaawansowaniu stopnia demoralizacji oskarżonej i istotnym natężeniu jej złej woli, skoro działała ona stosunkowo krótko, samowolnie odstąpiła od tejże działalności i sprawiła, że została ona wykryta i wyeliminowana. W ocenie Sądu ta pozytywna refleksja P. K., jaka w dodatku przybrała postać czynną wskazuje, że stopień jej winy nie jest znaczny. Analizując natomiast na kanwie art. 115§2 kk stopień społecznej szkodliwości dokonanego przez oskarżoną czynu podnieść należy, że co prawda własność – a to dobro prawem chronione zostało przez nią naruszone – jest rodzajowo istotne, lecz cechuje się niepomiernie mniejszą wagą, aniżeli życie i zdrowie człowieka, bezpieczeństwo powszechne, porządek publiczny i pozostałe dobra, wymienione w rozdziałach poprzedzających rozdział XXXV kk. Rozmiar wyrządzonej pokrzywdzonej jednostce szkody uznać należy za wręcz znikomy, podobnie jak odniesioną przez P. K. korzyść majątkową, o jakiej zeznawał R. L.. Okoliczności te uzasadniają przyjęcie, że i stopień społecznej szkodliwości tego czynu nie jest znaczny. Po raz kolejny odwołać się należy do postawy pokrzywdzonego podmiotu, sprowadzającej się do całkowitej bezczynności w prowadzonym postępowaniu i zaniechania nawet tak mało pracochłonnej czynności, jaką jest zażądanie naprawienia szkody. Ów brak zainteresowania oznacza wprost pomijalny z punktu widzenia budżetu H. T. charakter czynu, za który P. K. nie została nawet – trywialnie rzecz ujmując – zwolniona z pracy. Skoro zatem nawet ów hipermarket, a ściślej – osoby nim zawiadujące nie uznały za stosowne podjęcie jakichkolwiek represji wobec oskarżonej to w ocenie Sądu do jej rozpoznawanych zachowań nie przywiązały znaczącej wagi. Trudno o bardziej wymowny przejaw uznania tegoż czynu za – potocznie rzecz ujmując – bagatelny, co przełożyć się powinno i na ocenę stopnia jego szkodliwości społecznej. Podobnie jak i pozostali oskarżeni P. K. karana dotychczas nie była, co umożliwia a zarazem uzasadnia powinność warunkowego umorzenia postępowania wobec niej. Decydując się na ujawnienie procederu, o jakim mowa oskarżona to wiedziała – bo wiedzieć musiała – że i sama może ponieść negatywne tego konsekwencje a co za tym idzie liczyła się z nimi. Trudno zatem o bardziej dobitny przejaw, pomimo negowania własnych niezgodnych z prawem zachowań, pozytywnej prognozy o jakiej mowa w art. 66§1 kk. Samo prowadzenie stosunkowo długotrwałego postępowania karnego przeciwko niej stanowi w ocenie Sądu wystarczającą dolegliwość tak o wychowawczym jak i prewencyjnym wydźwięku.

Sąd nie stwierdził podstaw do odstąpienia od obciążania E. S., A. F., E. Ż. (1) i P. K. kosztami sądowymi w częściach związanych ze sprawą każdej z nich, poza – co oczywiste – zakresem uniewinnienia tychże oskarżonych.