UZASADNIENIE

W pozwie przeciwko pozwanej (...) S.A. powód K. P. wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 7.665,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 21.12.2011 od kwoty 6.993,80 zł i od dnia doręczenia pozwu od kwoty 671,50 zł. oraz o ustalenie stażu pracy powoda w Kopalni (...) i (...) i o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł, iż w dniu 10.08.2011r. pozwana wywiesiła listę uprawnionych pracowników do akcji z nazwiskiem powoda, okres zatrudnienia powoda ustalony został wadliwie i stąd powód otrzymał 297 akcji, mimo, iż powinien otrzymać pakiet 328 akcji.

Powód w okresie od 4.11.1970 r. do 26.04.1996 r. był nieprzerwanie pracownikiem Kopalni (...), a następnie (...). W okresie tym powód wykonywał pracę górnika pod ziemią, w związku z czym staż jego pracy do uprawnień do nieodpłatnego nabycia akcji pracowniczych, podwyższyć należało przy pomocy współczynników korygujących, stosowanych do wyliczenia okresu zatrudnienia dla celów emerytalnych, co wynika z § 7 ust. 4 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29.01.2003 r.

Powód był uprawnionym pracownikiem w rozumieniu art. 2 pkt 5 ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji , złożył w przepisanym terminie oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji. W dniu 20.12.2011 r. powód nabył nieodpłatnie pakiet 297 akcji imiennych zwykłych serii A, a powinien był otrzymać o 85 akcji więcej.

Przyczyną pozbawienia powoda tych akcji był fakt, iż pozwana wadliwie ustaliła powodowi okres zatrudnienia, od którego zależała liczba przypadających powodowi akcji. Powód otrzymał wydruk informacji dotyczącej okresu zatrudnienia, z którego wynika, że przed dniem 01.04.1993 r. przepracował w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym 22 lata, 5 miesięcy i 1 dzień, a po tej dacie nie przepracował w spółce powstałej w wyniku komercjalizacji ani jednego dnia. Informacja ta jest niezgodna z rzeczywistym stanem rzeczy, bo powód pracował w KWK (...) do 26.04.1996 r. Kiedy powód dowiedział się, że innym pracownikom zaliczano również okres zatrudnienia po dacie komercjalizacji spółki, złożył w dniu 26.08.2011 r. reklamację. Pismem z dnia 27.09.2011 r. pozwana poinformowała powoda, że reklamacja została złożona po terminie. Pismem z dnia 07.02.2012 r. powód złożył reklamację po raz drugi i po raz drugi otrzymał odpowiedź, że pozwana nie rozpozna reklamacji, albowiem została ona złożona po terminie.

Gdyby okres zatrudnienia powoda ustalony został przez pozwaną prawidłowo, wówczas powód zostałby zaliczony do dziesiątej grupy i otrzymałby pakiet 382 akcji, gdy na mocy uchwały Zarządu pozwanej z dnia 23.09.2011 r. podjęto decyzję, że pracownikom należącym do grupy dziesiątej, jak w przypadku powoda o stażu pracy powyżej 24 lat, przysługiwać będzie prawo do 382 akcji , a powoda zakwalifikowano do grupy dziewiątej (staż pracy powyżej 21 lat do 24 lat) i pracownikom należącym do tej grupy przyznano pakiet 297 akcji.

W odpowiedzi na pozew pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, iż kwestionuje żądania pozwu, wskazując, że prawidłowo wykonała obowiązki przewidziane w ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji, a także w rozporządzeniach wykonawczych i z tego powodu powództwo jest w całości bezzasadne. Wobec faktu, że okres zatrudnienia powoda ustalono w przewidzianej przepisami prawa drodze, pozwanej nie sposób postawić zarzutu działania niezgodnego z prawem, co byłoby pierwszym i fundamentalnym warunkiem do uznania istnienia jakiejkolwiek odpowiedzialności odszkodowawczej po jej stronie.

Pozwana podniosła zarzut przyczynienia się powoda do powstania szkody .

Wyrokiem z dnia 21.10.2014r. Sąd Rejonowy w Jastrzębiu-Zdroju Wydział IV Pracy:

w pkt 1. zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.173,00 zł z ustawowymi odsetkami począwszy od dnia 17.06.2014r. do dnia zapłaty,

w pkt.2 zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 335,75 zł z ustawowymi odsetkami począwszy od dnia 17.06.2014r. do dnia zapłaty,

w pkt 3 w pozostałej części powództwo oddalił,

w pkt.4 koszty postępowania między stronami wzajemnie zniósł,

w pkt.5 nakazał pozwanej uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa kwoty 76,00 zł tytułem opłaty sądowej od zapłaty której powód był ustawowo zwolniony.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podał, iż ustalił i zważył , co następuje:

Powód był pracownikiem Kopalni (...) i (...) od 4.11.1970 do 26.04.1996 r. Od 4.11.1970r. do 12.12.1979r. pracował jako murarz pod ziemią, następnie od 13.12.1979 r. do 9.03.1986r. jako metaniarz pod ziemią , a od 10.03.1986r. do 26.04.1996r. jako spawacz- murarz pod ziemią.

Powód złożył oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji pozwanej, zgodnie z art. 38 ust. 1 Ustawy z dnia 30.08.1996r. o komercjalizacji i prywatyzacji ( Dz. U 2013r. 216 ).

Powodowi ze względu na jego prawidłowo obliczony staż pracy przysługiwałyby nieodpłatnie 382 akcje pozwanej , bo zgodnie z w/w uchwałą Zarządu pozwanej z dnia 23.09.2011 r. liczba akcji serii „A" przysługująca pracownikom zakwalifikowanym do grupy stażowej „powyżej 24 lata" wynosi 382 akcje.

Pozwana obliczając staż pracy powoda na podstawie którego ustalała przysługującą mu ilość akcji wzięła pod uwagę okres zatrudnienia od 4.11 1970r. do 1.04.1993r., nie uwzględniając okresu pomiędzy 01.04.1993r. a 26.04.1996 r. Pozwana dokonała błędnego obliczenia stażu pracy powoda określając go na 22 lata 5 miesięcy i 1 dzień.

Powód mając na uwadze powyższe w dniu 26.08.2011 roku złożył reklamację dotyczącą niewłaściwego obliczenia okresu zatrudnienia przez pozwaną, kolejna reklamacja powoda została złożona w dniu 07.02.2012r.

Pozwana w odpowiedzi odmówiła uwzględnienia reklamacji. W uzasadnieniu podniosła, obowiązujący termin 14 dni od wywieszenia listy obejmującej okresy zatrudnienia uprawnionych pracowników w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym i jego poprzedniku i w spółce na zgłoszenie reklamacji zgodnie z § 9 Rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 23.01.2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji…

Pozwana wywiesiła w/w listę w dniu 10.08.2011 r. i stąd reklamacje należało składać w dniach od 10.08.2011 r. do 24.08.2011 r. Ogłoszenie o miejscach wywieszenia listy wraz

z informacją o terminach i sposobie składania reklamacji w przypadku błędnie wskazanego na liście okresu zatrudnienia zostało upublicznione w sposób przewidziany prawem. Reklamacje jw. były rozpoznawane przez powołaną przez Zarząd pozwanej w tym celu komisję. Rozpatrzenie reklamacji przez tę komisję wyczerpało tok postępowania reklamacyjnego.

Pismo powoda – reklamacja została złożona po terminie i stąd nie mogła ulec rozpoznaniu.

Powód na podstawie umowy nieodpłatnego nabycia akcji z dnia 20.12.2011r. pomiędzy Skarbem Państwa reprezentowanym przez Ministra Skarbu Państwa, a powodem nabył uprawnienia do 297 akcji serii A pozwanej.

Powodowi przysługiwało 85 akcji pozwanej więcej niż otrzymał w rzeczywistości na podstawie w/w umowy. Przyczyną pozbawienia powoda prawa do 85 akcji pracowniczych był fakt wadliwego ustalenia przez pozwaną okresu zatrudnienia powoda, od którego zależała liczba przypadających powodowi akcji.

Na dzień 21.10.2014r. (chwila zamknięcia rozprawy) wartość akcji pozwanej wynosiła 27.60 zł.

Zgodnie z uchwałą nr 1 Zwyczajnego Walnego Zgromadzenia pozwanej z dnia 31.05. 2012r. dokonano podziału zysku netto (...) SA za 2011 r. w ten sposób, że dywidenda dla akcjonariuszy wynosiła 5,38 zł za 1 akcję. Analogiczna uchwała została podjęta w dniu 28.05.2013 r. i za 2012 r. przeznaczono na wypłatę dywidendy kwotę 2,52 zł za 1 akcję .

Powództwo powoda okazało się częściowo zasadne.

Zgodnie z Ustawą o komercjalizacji i prywatyzacji z dnia 30.08.1996 r. ( Dz. U. 2013.216), aby dana osoba mogła skorzystać z prawa do nieodpłatnego nabycia akcji, musi spełnić łącznie następujące przesłanki: 1) musi być uprawnionym pracownikiem w rozumieniu art. 2 pkt 5 Ustawy, przez co nabywa prawo do nieodpłatnego nabycia akcji, 2) musi złożyć, w terminie określonym w art. 38 ust. 1 Ustawy, oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji, która to przesłanka jest warunkiem bezwzględnym skorzystania z prawa do nieodpłatnego nabycia akcji.

Zgodnie z treścią § 7 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29.01.2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania tych akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. 2003 r. Nr 35 poz. 303 ze zm.), spółka po otrzymaniu informacji o liczbie akcji przeznaczonych do nieodpłatnego udostępniania, sporządzi w terminie 14 dni listę uprawnionych pracowników obejmującą okresy zatrudnienia tych osób w komercjalizowanym przedsiębiorstwie państwowym oraz jego poprzedniku albo w przedsiębiorstwie, które zostało sprywatyzowane przez wniesienie do spółki, oraz jego poprzedniku i w spółce oraz łączny okres zatrudnienia w tych podmiotach. W myśl zaś § 8 ust. 1 w/w Rozporządzenia spółka, w terminie 14 dni od dnia otrzymania od ministra właściwego do spraw Skarbu Państwa informacji o liczbie akcji przeznaczonych do nieodpłatnego udostępnienia uprawnionym pracownikom, ogłosi w gazecie o zasięgu ogólnokrajowym i gazecie lokalnej oraz przez wywieszenie ogłoszenia w siedzibie spółki oraz we wszystkich jej oddziałach i zakładach o terminie wywieszenia listy, o której mowa w § 7 ust. 2, oraz informację o terminie, miejscu i sposobie składania reklamacji co do okresu zatrudnienia w spółce. Ogłoszenie zawiera również informację o terminie wygaśnięcia prawa.

Odpowiedzialność za utratę przez uprawnionego pracownika prawa do części akcji wskutek niewłaściwego wykonania obowiązków przez podmioty, do których należało przeprowadzenie procesu nieodpłatnego nabywania akcji, jest odpowiedzialnością kontraktową

(art. 471 k.c. w związku z art. 300 k.p.). Zgodnie z art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Chodzi tu o taki związek przyczynowy, który zachodzi wtedy, gdy zależność między badanym zdarzeniem a szkodą odpowiada kryterium "normalności następstw" (teoria przyczynowości adekwatnej). Z art. 361 § 2 k.c. wynika zasada pełnego odszkodowania.

Zdaniem Sądu, istnieje związek przyczynowo-skutkowy między działaniem pozwanej a utratą prawa do nieodpłatnego nabycia części akcji pozwanej przez powoda. Pozwana w nienależyty sposób wypełniła ustawowe obowiązki związane z nieodpłatnym nabyciem przez uprawnionego pracownika akcji skomercjalizowanego przedsiębiorstwa państwowego, tj. wadliwie obliczyła okres zatrudnienia powoda uprawniający go do nieodpłatnego nabycia należnej mu liczby akcji.

Zgodnie z art. 362 kc jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza stopnia winy obu stron.

Pozwana wzięła pod uwagę jedynie staż pracy powoda w KWK (...) oraz (...) do 1993r. a powód pracował do 26.04.1996r. i prawidłowo obliczony staż pracy uprawniał go do nieodpłatnego nabycia 382 akcji pozwanej.

Powód spełniał łącznie obie przesłanki uprawniające go do nieodpłatnego nabycia akcji pozwanej, tj. bo był uprawnionym pracownikiem w rozumieniu art. 2 pkt 5 w/w Ustawy oraz złożył, w terminie określonym w art. 38 ust. 1 Ustawy, oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji .

Powód złożył reklamację po terminie w związku z czym pozwana nie uwzględniła reklamacji, gdy lista uprawnionych do akcji wywieszona została w dniu 10.08.2011r. wskazywała termin do złożenia reklamacji do 24.08.2011r.

Nie złożenie przez powoda reklamacji w stosownym terminie należy uznać za ewidentne przyczynienie się do szkody, bo należy wziąć po uwagę , iż powód był pracownikiem pozwanej, miał kontakt z kopalnią, sam przyznał, że miesiąc przez złożeniem reklamacji dzwonił na kopalnię, w dniu 24.08.2011r. ( ostatni dzień składania reklamacji), był w pozwanej i wtedy wiedział już o tym, że jego świadectwo pracy było wadliwe i pomimo tego nie złożył w tym dniu reklamacji. Spóźnienie powoda w złożeniu reklamacji i związana z tym niemożliwość jej merytorycznego rozpatrzenia przez pozwaną, spowodowała stan, w którym powód przyczynił się do poniesionej szkody i wielkość przyczynienia należy określić na 50%.

Reasumując powód spełniał łącznie obie przesłanki uprawniające go do nieodpłatnego nabycia akcji pozwanej, bo był uprawnionym pracownikiem i złożył w terminie oświadczenie o zamiarze nieodpłatnego nabycia akcji. Pozwana w nienależyty sposób wypełniła ustawowe obowiązki związane z nieodpłatnym nabyciem akcji , bo wadliwie obliczyła okres jego zatrudnienia.

Powód nabył 297 akcji imiennych pozwanej , co było w niniejszej sprawie bezsporne,

a przy prawidłowo obliczonym okresie zatrudnienia, brakująca ilość akcji wynosi 85 akcji.

Sąd mając na względzie treść art. 316 § 1 k.p.c., ustalił wartość akcji pozwanej na dzień zamknięcia rozprawy tj. na dzień 21.10. 2014 r. z powołaniem się na wyrok Sądu Najwyższego w tym zakresie.

W tej dacie wartość akcji pozwanej wynosiła 27,60 zł a więc należna powodowi kwota to 2.346,00 zł tytułem odszkodowania za nieotrzymanie pakietu 85 akcji oraz kwota 671,50 zł tytułem dywidendy za lata 2011/2012. Sąd uwzględnił zarzut pozwanej dotyczący przyczynienia się powoda do szkody w 50 %. i stąd Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 1.173,75 złotych

stanowiącą 50 % należnej powodowi kwoty odszkodowania jw. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 17.06.2014 r. oraz kwotę 335,75 zł stanowiącą 50 % należnej powodowi dywidendy za lata 2011 oraz 2012 wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 17.06. 2014r. roku. Odsetki zasądzono na zasadzie art. 481§1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.

W pkt 3 Sąd oddalił dalej idące powództwa powoda jako wygórowane i nie znajdujące potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym.

W pkt. 4 wyroku Sąd orzekł o kosztach na zasadzie art. 100 k.p.c., gdy w przypadku częściowego uwzględnienia powództwa, Sąd przy zastosowaniu art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. może dokonać stosunkowego rozliczenia kosztów lub wzajemnego ich zniesienia kierując się względami słuszności. Podstawy do wzajemnego zniesienia kosztów procesu zachodzą wówczas, gdy żądanie zostało uwzględnione w około połowie co wynika z orzecznictwa sądowego .Wzajemne zniesienie kosztów ma miejsce wtedy, kiedy po ich rozliczeniu stosownie do wyniku sprawy okaże się, że przypadające na każdą ze stron koszty odpowiadają w przybliżeniu kwotom, które zostały w rzeczywistości przez nie wydatkowane.

W pkt. 5 wyroku Sąd w oparciu o treść art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. (t.j. Dz. U. 2014,poz.1025) nakazał pozwanej uiszczenie na rzecz Skarbu Państwa kwoty 76,00 zł tytułem opłaty sądowej, od zapłaty której powód był zwolniony na mocy art. 96 ust. 1 pkt 4 wskazanej ustawy.

W apelacji od wyroku powód zaskarżając wyrok w pkt.3 i 4 zarzucił:

1. naruszenie prawa materialnego:

a) art.363 par.2 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na ustaleniu wysokości należnego powodowi odszkodowania według kursu akcji pozwanej z dnia

21.10.2014r., z daty zamknięcia rozprawy, bez rozważenia czy w sprawie zachodzą okoliczności uzasadniające za przyjęcie za podstawę cen istniejących w innej chwili,

b) par.9 zd. 1 Rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29.01.2003r. w sprawie

szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy ,ustalenia liczby

akcji, przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez

uprawnionych pracowników ( Dz. U. z 2003r , nr.35,poz.303 ze zm) poprzez jego

niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, iż złożenie reklamacji jest

skuteczne tylko pod warunkiem zachowania formy pisemnej, gdy taka forma nie

została zastrzeżona oraz na przyjęciu, iż złożenie reklamacji z dwudniowym

opóźnieniem uniemożliwia pozwanej merytoryczne jej rozpoznanie,

c) art.362 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na obniżeniu

należnego powodowi odszkodowania o 50% bez uwzględnienia całokształtu

okoliczności towarzyszących rzekomemu przyczynieniu się powoda do powstania

szkody, a w szczególności bez uwzględnienia stopnia winy obu stron.

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku polegający na ustaleniu, iż poprzez złożenie pisemnej reklamacji dopiero w dniu 26.08.2011r. powód przyczynił się po do powstania szkody, a wielkość tego przyczynienia określić należy na 50%.

Zgłaszając takie zarzuty powód wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez:

a) zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda dalszej kwoty 6.156,55 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17.06.2014r.,

b) zasądzenie od pozwanej na rzec powoda kosztów postępowania za obie instancje w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych,

lub

2. uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi i instancji, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach instancji odwoławczej.

Powód wniósł o zobowiązanie pozwanej do przedłożenia na termin rozprawy informacji o średniej wartości kursów akcji pozwanej w okresie od 6.07.2011r. do dnia rozprawy rozumianej jako iloraz sumy kursów akcji z tego okresu i liczby dni, w których kursy akcji były notowane na giełdzie.

W obszernym uzasadnieniu apelacji powód dokonał rozbudowania zarzutów petitum apelacji z powołaniem orzecznictwa sądowego, w szczególności Sądu Najwyższego.

Powód w szczególności podkreślił, iż:

- Sąd I instancji nie odniósł się do argumentacji powoda uzasadniającej odszkodowanie według cen istniejących „ w innej chwili”, odwołał się do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 02.12.2010r przyjmując wartość akcji na dzień zamknięcia rozprawy, gdy w wyroku tym nie został wyrażony pogląd, że przy ustaleniu wysokości odszkodowania za utracone akcje zawsze należy brać pod uwagę cenę akcji z daty zamknięcia rozprawy, gdy w wyroku tym powołane zostały inne orzeczenia Sądu Najwyższego , w których wartość odszkodowania za utracone akcje obliczono z innej chwili niż data orzekania o żądaniu,

- zasadnym byłoby obliczenie odszkodowania biorąc pod uwagę średni kurs akcji w całym okresie kiedy akcje te były notowane na giełdzie , aż do czasu zamknięcia rozprawy przed Sądem II instancji,

- nie sposób podzielić argumentacji Sądu I instancji dotyczącej przyjęcia przyczynienia się powoda do szkody w 50%,

- należy przyjąć, że powód w okolicznościach sprawy złożył reklamację ustnie już w dniu 24.08.2011r. , gdy w tym dniu po otrzymaniu wydruku z informacją o stażu pracy zwrócił uwagę pracownikom pozwanej, że staż pracy obliczony błędnie, gdy obowiązujące uregulowanie w zakresie reklamacji przewiduje formę pisemna ale bez zastrzeżenia rygoru nieważności,

- z obowiązującego uregulowania nie wynika , że zaniechanie wniesienia reklamacji powoduje wygaśnięcie uprawnień do akcji, roszczeń o wydanie akcji,

- powód spóźnił się z reklamacją jedynie o dwa dni,

- w związku z powyższym należy przyjąć, iż powód nie przyczynił się do powstania szkody,

- gdyby nawet przyjąć, że powód przyczynił się do powstania szkody to minimalnie, gdy pozwana dysponuje odpowiednio przeszkoloną, kompetentną kadrą pracowników , dokumentacja akt osobowych powoda jest prawidłowa, brak było przeszkód, gdy powód zwrócił uwagę w dniu 24.08.2011r. na ustalenie stażu pracy niezgodnego z rzeczywistym do jego skorygowania, gdy powód jest osobą niewykształconą i stąd w sposób odpowiednio wyrozumiały należy podejść do opóźnienia w złożeniu przez niego pisemnej reklamacji , w sytuacji złożenia ustnej i spóźnienia zaledwie o dwa dni.

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o oddalenie apelacji w całości i o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów postępowania , w tym kosztów zastępstwa

procesowego według norm przepisanych oraz o oddalenie zgłoszonego wniosku dotyczącego średniej wartości kursów akcji pozwanej we wskazywanym okresie. W obszernym uzasadnieniu odpowiedzi na apelację pozwana wskazała na prawidłowość rozstrzygnięcia Sądu I instancji , bezzasadność zarzutów apelacji z powołaniem orzecznictwa sądowego w szczególności Sądu Najwyższego.

Pozwana w szczególności podkreśliła, iż:

- prawidłowo Sąd I instancji zastosował prawo materialne i jego wykładnię wyrok jest zgodny z art.363 par.2 k.c. i 316 par.1 kpc , nie nastąpiło naruszenie tych uregulowań, gdy strona powodowa nie wykazała szczególnych okoliczności wymagających przyjęcia za podstawę ustalenia odszkodowania według daty innej aniżeli data zamknięcia rozprawy,

- spóźnione złożenie wniosku w zakresie żądania zobowiązania pozwanej do wskazanej informacji, niezgodne z regułą rozkładu ciężaru dowodowego w sytuacji, gdy to powód dochodzi odszkodowania,

- brak podstaw do przyjęcia ustnego złożenia reklamacji w dniu 24.08.2011r.,

- odpowiedzialność powoda za zaniechanie złożenia reklamacji w terminie, brak należytej staranności w zakresie prowadzenia swoich spraw.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacji powoda nie można odmówić słuszności w zakresie w jakim dotyczy ona przyjętego przyczynienia się powoda do poniesionej szkody.

Zdaniem Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy brak jest bowiem podstaw do przyjęcia jakiegokolwiek przyczynienia się powoda do poniesionej szkody, w rozumieniu art. 362 k.c. , gdy powód zgłosił zastrzeżenia do wyliczeń stażu pracy dla celów liczby należnych mu akcji w dniu 26.08.2011r., spóźnił się z reklamacją o dwa dni ( przy braku podstaw do przyjęcia złożenia reklamacji ustnej w formie powoływanej przez powoda) , gdy pozwana to profesjonalny podmiot , od którego w pierwszej kolejności należało wymagać należytej staranności w działaniu, podmiot dysponujący kompetentną kadrą pracowników jak w zarzutach powoda, kadrą której działania rodzą ( powinny rodzić ) zaufanie co do ich prawidłowości.

Zajmując takie stanowisko Sąd w pkt.1 wyroku z mocy art.386 par.1 kpc zmienił zaskarżony wyrok w jego pkt 3 w ten sposób, iż zasądził na rzecz powoda dalsze kwoty z tytułu dochodzonych roszczeń , w sytuacji nieuwzględnienia przyczynienia ,wraz z odsetkami , a w pozostałej części powództwo oddalił jako bezzasadne , tj. w zakresie dotyczącym żądanej wyższej wartości odszkodowania.

Inaczej Sąd zasądził dalsze kwoty potrącone z całości należnych roszczeń wyliczonych przez Sąd I instancji , wobec przyjętego przyczynienia przez ten Sąd, wraz z odsetkami od daty jak w orzeczeniu Sądu I instancji ( niekwestionowanej ) , w każdym przypadku z mocy uregulowań prawnych powołanych przez Sąd I instancji.

W konsekwencji takiego orzeczenia Sąd również w pkt 1 wyroku z mocy art. 386 par.1 kpc zmienił zaskarżony wyrok w jego pkt.5 w zakresie orzeczenia o opłacie sądowej.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw do uwzględnienia apelacji w części dotyczącej żądania przyjęcia innej wartości akcji dla celów wyliczenia odszkodowana niż z chwili zamknięcia rozprawy, jak to prawidłowo uczynił Sąd I instancji.

Zdaniem Sądu art.363 par.2 k.c. zdanie 1 stanowi generalną zasadę nakazującą ustalenie wysokości odszkodowania , o ile naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu według cen z daty

ustalenia odszkodowania, według ukształtowanego już orzecznictwa sądowego , daty zasadniczo zbieżnej z datą orzekania przez Sąd, zamknięcia rozprawy.

Zdanie 2 uregulowania przewiduje wyjątek od tej zasady dając możliwość przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili , gdy wymagają tego szczególne okoliczności.

Zmienność wartości akcji jest okolicznością powszechnie znaną i stąd zdaniem Sądu nie stanowi szczególnych okoliczności w rozumieniu ostatnio powołanego uregulowania.

Zmienność wartości akcji stanowi zawsze ryzyko dla ich posiadaczy, ryzyko dla obu stron procesu w każdym przypadku sporu zbieżnego z niniejszym , ryzyko dla stron niniejszego postępowania.

Przyjmując jw. Sąd miał na uwadze orzecznictwo Sądu Najwyższego w omawianym przedmiocie, miał na uwadze różnorodność tego orzecznictwa, dopuszczalność , a nie zasadę wyrażoną w tym orzecznictwie , ustalania wartości odszkodowania z tytułu akcji według ich wartości z innej chwili niż według cen z daty ustalenia odszkodowania ( zamknięcia rozprawy) uznając jednakże , iż w niniejszej sprawie brak jest takiej możliwości z przyczyn powołanych powyżej.

W konsekwencji takiego stanowiska Sąd w pkt.2 wyroku z mocy art.385 kpc oddalił apelację w pozostałej części jako bezzasadną, tj. w części dotyczącej przyjęcia do wyliczeń odszkodowania innej wartości akcji niż z chwili zamknięcia rozprawy.

W pkt. 3 wyroku Sąd z uwagi na częściowe uwzględnienie żądań apelacji z mocy art.100 kpc wzajemnie zniósł pomiędzy stronami koszty zastępstwa procesowego.

Sędzia Przewodniczący Sędzia

SSO Barbara Kużdrzał- Kiermaszek SSO Maria Konieczna SSO Janina Kościelniak

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE