Sygn. akt IX Ka 508/15
Dnia 19 maja 2015 roku
Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący: SSO Aleksandra Babilon- Domagała
Sędziowie: SSO Leszek Grzesiak
SSO Adam Zarzycki (spr.)
Protokolant: st.sekr.sądowy Monika Ćwiek
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Roberta Jagusiaka
po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2015 roku
sprawy R. S.
oskarżonego o przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art.31 § 2 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach
z dnia 9 grudnia 2014 roku sygn. akt II K 805/13
I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uchyla zawarte w punkcie III orzeczenie o karze grzywny wobec R. S.;
II. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
III. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. A. K. kwotę 516,60 (pięćset szesnaście 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego R. S. świadczoną w postępowaniu odwoławczym;
IV. zwalnia oskarżonego R. S. od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.
IX Ka 508/15
R. S. oskarżony był o to , że :
w dniu 8 lipca 2013 r. w K. uszkodził samochód marki H. (...) o numerze rej. (...) poprzez zarysowanie powłoki lakieru na tylnym lewym błotniku, na tylnych lewych drzwiach, na przednich lewych drzwiach i na tylnej lewej lampie na łączną kwotę strat wynoszącą 2000 złotych na szkodę właściciela A. Z. i użytkownika A. D. (1) , przy czym czynu tego dopuścił się mając nieznacznie ograniczoną zdolność do rozpoznania jego znaczenia i ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do pokierowania swoim postępowaniem ,
tj. o przestępstwo z art. 288 § kk w zw. z art. 31 § 2 kk .
Sąd Rejonowy w Kielcach wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 r. w sprawie II K 805/13 orzekł co następuje :
I. oskarżonego R. S. w ramach czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia uznał za winnego tego, że w dniu 8 lipca 2013 r. w K. uszkodził samochód marki H. (...) o numerze rej. (...) poprzez zarysowanie powłoki lakieru na tylnym lewym błotniku, na tylnych lewych drzwiach, na przednich lewych drzwiach i na tylnej lewej lampie na łączną kwotę strat wynoszącą 1.367,15 złotych na szkodę A. Z. , przy czym czynu tego dopuścił się mając nieznacznie ograniczoną zdolność do rozpoznania jego znaczenia i ograniczoną w stopniu znacznym zdolność do pokierowania swoim postępowaniem, co stanowiło przestępstwo z art. 288 § l kk w zw. z art. 31 § 2 kk i za czyn ten na podstawie art. 288 § l kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 69 § l i 2 kk i art. 70 § l pkt l kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego R. S. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 2 lata;
III. na podstawie art. 71 § l kk i art. 33 § l i 3 kk orzekł wobec oskarżonego R. S. karę grzywny w wysokości 60 (czterdziestu) stawek dziennych po 10 złotych każda;
IV . na podstawie art. 624 § l kpk zwolnił oskarżonego R. S. od ponoszenia kosztów sądowych w całości.
Powyższy wyrok zaskarżony został przez obrońcę oskarżonego z urzędu. Na podstawie art. 438 pkt 3 kpk zarzucił on temu wyrokowi :
l . błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść orzeczenia, polegający na niesłusznym uznaniu, iż oskarżony otrzymał od świadka T. D. (1) monety, po czym dokonał uszkodzenia samochodu marki H. (...) o nr rej. (...), poprzez zarysowanie powłoki lakieru na tylnym błotniku, na tylnych lewych drzwiach, na przednich lewych drzwiach i na tylnej lewej lampie .
Podnosząc ten zarzut obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.
Sad Okręgowy zważył co następuje :
Apelacja obrońcy oskarżonego , o ile doprowadziła do zmiany zaskarżonego wyroku, okazała się skuteczna, jednak z innych powodów niż podnoszone przez apelującego . Odnosząc się do zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych podniesionego przez apelującego, stwierdzić należy, iż zarzut ten jest oczywiście bezzasadny. Sąd I instancji prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe w sprawie , zgromadził dowody niezbędne do wydania rozstrzygnięcia, należycie je ocenił, dokonując prawidłowych ustaleń faktycznych oraz wysnuł trafne wnioski co do winy oskarżonego . W szczególności Sąd dokonał oceny zebranego materiału dowodowego w sposób zgodny z regułami określonymi w art. 4 i 7 kpk, a uzasadnienie wyroku w tym zakresie spełnia wymogi z art. 424 kpk. Nie ma żadnych podstaw do formułowania zarzutu, że ocena ta jest jednostronna i dowolna. Bezspornie wynika z zeznań świadków A. D. i T. D. (2) , że oskarżony
otrzymał od T. D. drobne pieniądze , z czego był niezadowolony . Apelujący nie wskazał dlaczego Sąd I instancji miałby te zeznania odrzucić . Z faktu, iż przy oskarżonym nie znaleziono tych monet, nie można wnioskować , iż ich nie otrzymał, zwłaszcza, iż do chwili zatrzymania oskarżonego upłynęło trochę czasu, a oskarżony mógł je wydać . Z zeznań wymienionych świadków oraz funkcjonariusza Policji G. T. bezspornie również wynika, że to właśnie oskarżony był sprawcą uszkodzenia samochodu. Wymienieni dokonali zaraz po zdarzeniu oględzin zapisu z monitoringu z księgarni, pod którą zaparkowano samochód H. i z tego zapisu wynika, że osobą, która dokonał tego czynu był oskarżony . Wskazuje na to jego zachowanie oraz czas zapisu z monitoringu. Relacje tych osób oraz oględziny samochodu zgodne są z opinią biegłego co do rodzaju uszkodzeń samochodu. Sąd I instancji dokonał więc prawidłowej analizy wszystkich dowodów, ocena nie wykracza poza ramy zakreślone w art. 7 kpk i na tej podstawie miał prawo do dokonania takich a nie innych ustaleń faktycznych .
Odnosząc się do podniesionego w apelacji zarzutu, że Sąd bezpodstawnie nie przeprowadził dowodu z oględzin zapisu z monitoringu miejsca zdarzenia z innego dnia, należy podkreślić , że taki dowód nie miałby żadnego znaczenia dla sprawy i wniosek o jego przeprowadzenie został słusznie oddalony.
Kwalifikacja prawna przypisanego oskarżonemu czynu nie budzi żadnej wątpliwości. Sąd I instancji dokonał również trafnej oceny stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego , uwzględniając stan ograniczonej poczytalności oskarżonego, umyślność działania oskarżonego i jego złośliwość , biorąc pod uwagę także jego dotychczasową niekaralność oraz wysokość szkody . W realiach sprawy karę w rozmiarze 3 miesięcy pozbawienia wolności należy uznać za adekwatną do czynu oskarżonego . Należy również zgodzić się ze stanowiskiem Sądu co do zasadności zastosowania wobec oskarżonego warunkowego zawieszenia wykonania tej kary . Nie można jednak podzielić tego stanowiska co do potrzeby orzeczenia wobec oskarżonego kary grzywny . Niewątpliwie Sąd ma rację , jeśli podnosi konieczność uświadomienia oskarżonemu nieopłacalności takich zachowań. Sąd nie wziął jednak pod uwagę okoliczności, o których mowa w art. 58 § 2 kk . Oskarżony przebywa bowiem w Domu Pomocy Społecznej , nie posiada żadnych źródeł dochodów, otrzymuje jedynie niewielki zasiłek, nie ma zatem możliwości wykonania kary grzywny . Mając na względzie także wiek oskarżonego oraz stan jego poczytalności, Sąd odwoławczy doszedł do przekonania, iż nie ma potrzeby orzekania wobec oskarżonego tej kary . Dlatego też zmienił zaskarżony wyrok w tej części, uchylając zawarte w pkt III orzeczenie o karze grzywny wobec oskarżonego .
Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku (art. 437 § l kpk , art. 456 kpk). Ponieważ oskarżony nie posiada żadnych źródeł majątkowych, Sąd zwolnił go od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze ( art. 634 kpk , art. 624 § l kpk )