Sygn. akt VII W 2834/14 Dnia 17 czerwca 2015r.
Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział VII Karny
w składzie:
Przewodniczący –SSR Monika Cieszkowska
Protokolant - Anna Sobańska
przy udziale oskarżyciela -----
po rozpoznaniu dnia 25.02.2015r., 29.04.2015r., 17.06.2015r.
sprawy z oskarżenia KP- S.-N. w S.
przeciwko M. Z. (1)
synowi M. i M. z domu W.
urodzonemu w dniu (...) w Ś.
obwinionemu o to, że:
w dniu 03 stycznia 2014 roku w S. nie trudniąc się zawodem, w którym są one potrzebne posiadał narzędzia przeznaczone do dokonywania kradzieży tj.
- urządzenie elektroniczne koloru czarnego z przewodem – 1 szt.
- portfelik-etui na zamek skóropodobne koloru czarnego z zawartością tzw. łamaków w ilości 3 szt.
- kluczyk samochodowy wraz z załączonym breloczkiem z alarmem – 1 szt.
- woreczek foliowy z zawartością metalowych narzędzi tzw. łamaków o różnym kształcie i wymiarach w ilości 14 szt.
to jest o czyn z art. 129§2 kw
I. uznaje obwinionego M. Z. (1) za winnego tego, że w dniu 03 stycznia 2014 roku w S. nie trudniąc się zawodem, w którym są one potrzebne posiadał narzędzia przeznaczone do dokonywania kradzieży tj. urządzenie elektroniczne przeznaczone do deaktywowania elektronicznego systemu przeciwkradzieżowego oznaczone numerem (...), łamaki w ilości 17 sztuk, kluczyk samochodowy wraz z załączonym breloczkiem z alarmem, to jest popełnienia czynu z art. 129§2 kw i za wykroczenie to na podstawie art. 129§2 kw wymierza obwinionemu karę grzywny w wysokości 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych;
II. na podstawie art. 129§3 kw orzeka przepadek urządzenia elektronicznego koloru czarnego z przewodem, łamaków w ilości łącznie 17 sztuk, kluczyka samochodowego wraz z załączonym breloczkiem z alarmem z napisami A. C., kluczyka samochodowego z logo V., kluczyka samochodowego z logo O., dwóch kluczyków samochodowych z logo T. oraz metalowego walca z wysuwanym elementem przechowywanych w Biurze Dowodów Rzeczowych Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum pod pozycją 155/14,
III. na podstawie art. 230§2 kpk zwraca M. Z. (1) portfelik etui na zamek przechowywany w Biurze Dowodów Rzeczowych Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum pod pozycją 155/14,
IV. na podstawie art. 627 kpk w związku z art. 119 kpw, art. 118 § 1 kpw oraz art.3 ust.1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych, § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu w kwocie 1217 (jeden tysiąc dwieście siedemnaście) złotych, na którą składają się:
zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 100 (stu) złotych,
opłata w kwocie 150 (sto pięćdziesiąt) złotych,
koszt opinii biegłego w kwocie 967 (dziewięćset sześćdziesiąt siedem) złotych.
VII W 2834/14
W dniu 2.01.2014 r. funkcjonariusze Wydziału Kryminalnego Komendy Miejskiej Policji w S. przystąpili do obserwacji zajmowanego m.in. przez K. K. mieszkania przy ul. (...) w S., a następnie dokonali zatrzymania K. K. i N. W.. W dniu 3.01.2014 r. dokonano przeszukania dwóch mieszkań przy ulicy (...) oraz przy ulicy (...) , zajmowanych przez M. Z. (1) oraz oględzin pojazdu marki A. własności M. Z. (2). W wyniku tych czynności ujawniono i zabezpieczono 3 sztuki tzw. łamaków w skóropodobnym etui, 14 sztuk łamaków w woreczku foliowym, urządzenie elektroniczne z kablem (...) oraz kluczyk samochodowy „C. (...)” z brelokiem z alarmem z napisem (...), a także inne przedmioty w postaci m.in. telefonów komórkowych, różnorakich urządzeń elektronicznych, kluczyków samochodowych, dokumentów.
Dokonano przekazania części zabezpieczonych przedmiotów do depozytu dowodów rzeczowych Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie, którymi były urządzenie elektronicznego z przewodem (...), etui z zawartością trzech łamaków, ponadto urządzenia metalowego na śrubie, kluczyka samochodowego oznaczonego napisem „C. (...)” z brelokiem z alarmem z napisem (...), dwóch kluczyków samochodowych z logo T., kluczyka samochodowego z logo O., kluczyka samochodowego z logo V. oraz woreczka foliowego z zawartością czternastu łamaków.
Dowody:
- notatka urzędowa – k. 7-7v. w zw. z k. 107,
- protokół przeszukania– k. 8-11 w zw. z k. 107,
- spis i opis rzeczy - k. 12- 15 w zw. z k.107,
- protokół przeszukania– k. 16-17 w zw. z k. 107,
- spis i opis rzeczy– k. 18-20 w zw. z k. 107,
- protokół oględzin– k. 21- 23 w zw. z k. 107,
- protokół oględzin rzeczy wraz z fotografiami poglądowymi – k. 37 - 44 w zw. z k. 107,
- wykaz dowodów rzeczowych nr – III/27/14- k. 45-50 w zw. z k. 107,
- pismo k.75 w związku z k. 85-86
Urządzenie elektroniczne z kablem (...) (oznaczone przez Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji nr (...)) służy do deaktywowania elektronicznego systemu przeciwkradzieżowego (tzw. immobilisera) samochodów wyprodukowanych przez grupę (...) (marek A., S., S., V.), poprzez jego podłączenie do tzw. gniazda serwisowego pojazdu, co automatycznie dezaktywuje system przeciwkradzieżowy. Wspomnianym urządzeniem nie przeprowadza się diagnostyki układów sterujących pojazdem.
Dowód:
- opinia biegłych nr E –mec 27/14 z Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji wraz z opinią uzupełniającą nr E – mec 128/14 – k. 54 – 65 , k. 68 – 70,
Kluczyk samochodowy oznaczony napisem „C. (...)” z brelokiem z alarmem z napisem (...) jest oryginalnym kluczem do pojazdów marki M. (m.in. modelu (...)). W jego obudowie znajduje się transponder odpowiadający urządzeniom stosowanym w pojazdach M. (...). Przypięty do wyżej opisanego klucz pilot z napisem (...) jest uniwersalnym, niefabrycznym pilotem do sterowania alarmem samochodowym. Obudowy w/w urządzeń nie noszą śladów otwierania. Klucze samochodowe wyposażone w transpondery mogą służyć do dokonywania kradzieży samochodów, jeśli posiada się elektroniczne urządzenie diagnostyczno-serwisowe umożliwiające „dopisanie” ich do systemu przeciwkradzieżowego pojazdu.
Dowód:
- opinia nr E –mec 50/15 z Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji wraz z opinią uzupełniającą nr E – mec 84/15 – k. 96-98 w zw. z k. 107 i w zw. z k. 116-117 w zw. z k. 123,
Opisane wyżej urządzenie elektroniczne, kluczyk wraz z alarmem z napisem (...) oraz 17 sztuk tzw. łamaków w dniu 3 stycznia 2014 r. należały do M. Z. (1).
- wyjaśnienia K. K.– k. 24-27 w zw. z k. 123,
- wyjaśnienia N. W.– k. 28-31 w zw. z k. 123
- wyjaśnienia M. Z. (1) – k. 72-73 w zw. z k. 85,
M. Z. (1) ma 30 lat, jest bezdzietnym kawalerem. Obwiniony nie posiada stałej pracy zarobkowej i deklaruje, iż pozostaje na utrzymaniu rodziców. W przeszłości M. Z. (1) nie był karany.
Dowody:
- wyjaśnienia obwinionego – k. 72 w zw. z k. 85,
- karta karna – k. 82 w zw. z k. 107,
M. Z. (1) w toku postępowania wyjaśniającego przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu, polegającego na tym, że w dniu 3 stycznia 2014r. w S. nie trudniąc się zawodem, w którym są one potrzebne posiadał narzędzia przeznaczone do dokonywania kradzieży . Obwiniony osobiście odebrał wezwanie na rozprawę, na którą nie stawił się, co dało podstawę do prowadzenia rozprawy w trybie zaocznym.
Rozstrzygając o odpowiedzialności obwinionego Sąd oparł się na dowodach dokumentarnych w postaci sporządzonych w sprawie opinii biegłych oraz odebranych w innym postępowaniu wyjaśnieniach K. K. i N. W.. Przyznanie się przez obwinionego do popełnienia zarzucanego mu czynu , wobec wniosków płynących z przywołanych dowodów, nie budzi wątpliwości Sądu i przede wszystkim pozwala przyjąć, iż obwiniony w dniu 03.01.2014 r. istotnie posiadał objęte postępowaniem przedmioty. Za uznaniem takiej wersji przemawia także fakt, iż owe przedmioty zostały znalezione w zajmowanych przez niego lokalach. K. K. i N. W. w sposób jasny zaprzeczyli, by objęte zarzutem przedmioty miały do nich należeć. Ich wyjaśnienia, odnośnie przynależności zabezpieczonych w toku postępowania przedmiotów z uwagi na ich szczegółowość, wzajemną niesprzeczność, a przede wszystkim poboczny względem stawianych im zarzutów charakter, Sąd uznał za wiarygodne.
Kwestią kluczową dla rozstrzygnięcia o odpowiedzialności obwinionego, oprócz ustalenia przynależności zatrzymanych przedmiotów, było określenie ich przeznaczenia. Zabezpieczone w toku postępowania siedemnaście metalowych narzędzi to tzw. łamaki, służące do otwierania zamków w drzwiach samochodowych bez konieczności posiadania oryginalnego kluczyka, a więc w sposób oczywisty mogą służyć do kradzieży pojazdów, co jest wręcz faktem notoryjnym. Jak wynika z opinii biegłych urządzenie elektroniczne z kablem (...) (oznaczone nr (...)) służy wyłącznie do dezaktywowania elektronicznych systemów przeciwkradzieżowych samochodów produkcji koncernu (...) i jest to jego jedyne zastosowanie ( w szczególności nie można użyć go do diagnostyki układów pojazdu). Tym samym możliwość jego użycia w celu kradzieży pojazdów jest bezsprzeczna. Na podstawie opinii biegłych możliwe było również ustalenie, iż zabezpieczony kluczyk z napisem C. wraz z pilotem z alarmem z napisem (...) wyposażony w transponder może służyć do dokonywania kradzieży pojazdów, przy założeniu posiadania urządzeń umożliwiających pokonanie zamków pojazdu oraz przeprogramowania elektronicznego systemu przeciwkradzieżowego.
Zgromadzone w sprawie dowody dokumentarne, jako wytworzone przez uprawnione organy, w ramach ich kompetencji, Sąd uznał za wiarygodne w całości, a nadto ocenił je jako jasne i kompletne. Za niewątpliwie istotne dla rozstrzygnięcia o odpowiedzialności obwinionego należało uznać wnioski wypływające ze sporządzonych w sprawie opinii biegłych, którzy są specjalistami posiadającymi wiedzę w zakresie objętym treścią opinii. Opiniujący udzielili wyczerpującej odpowiedzi na postawione pytania, a powstałe wątpliwości rozwiali w przedłożonych opiniach uzupełniających, co pozwoliło na poczynienie niezbitych ustaleń faktycznych odnośnie przeznaczenia ujętych w zarzucie przedmiotów.
Kierując się zaprezentowaną oceną dowodów Sąd uznał M. Z. (1) za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, dostrzegając potrzebę korekty jego opisu. Po pierwsze należy stwierdzić, iż narzędziami mogącymi służyć do popełniania kradzieży są łamaki, nie zaś niezwiązane z nimi strukturalnie przedmioty, w których były przechowywane (portfelik-etui, woreczek foliowy), których posiadanie nie jest penalizowane przez art. 129 § 2 kw. Obwinionemu należało zatem przypisać posiadanie 17 sztuk łamaków, gdyż nieuzasadnione było odrębne wyszczególnianie ilości tych narzędzi, w zależności od miejsca ich przechowywania. Po wtóre, Sąd uściślił, iż M. Z. (1) posiadał urządzenie elektroniczne do deaktywowania elektronicznego systemu przeciwkradzieżowego, które w opinii biegłych oznaczono nr (...).
Dla przyjęcia , iż M. Z. (1) dopuścił się popełnienia wykroczenia określonego w treści art. 129 § 2 kw należało ustalić, iż posiadał on przedmioty mogące służyć do popełniania kradzieży, co w sposób niepodważalny stwierdzono w toku wcześniejszych rozważań. Posiadając wymienione wyżej przedmioty obwiniony umyślnie w sposób zawiniony wypełnił jedną z czterech przewidzianych przez ustawodawcę form popełnienia wykroczenia z art. 129 § 2 kw.
W sprawie nie zachodzą okoliczności, które wyłączałyby odpowiedzialność karną lub winę sprawcy.
Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił stopień winy i społecznej szkodliwości czynu M. Z. (1), który jest wysoki, a także cele kary w zakresie prewencji indywidualnej i generalnej. Obwiniony posiadał znaczną ilość narzędzi o wyspecjalizowanym charakterze, które niekiedy wymagały współdziałania z innymi zabezpieczonymi przedmiotami (choćby transponderami, czy oprogramowaniem firmy (...) służącym do kodowania immobilizerów). Nadto, nie można tracić z pola widzenia , iż stopień zorganizowania obwinionego, w tym odnalezienie w jego mieszkaniu kilkudziesięciu telefonów komórkowych i kart SIM, urządzeń do wykrywania kontroli radarowych, nakazuje przyjąć, że istniało znaczne prawdopodobieństwo użycia zabezpieczonych przedmiotów w celu wielokrotnego, systematycznego popełniania przestępstw przeciwko mieniu o niekiedy znacznej wartości, w sposób utrudniający ich wykrycie. W art. 129 § 2 kw ustawodawca w istocie penalizuje działania mogące w konkretnych przypadkach łatwo przerodzić się w przygotowanie do dokonania kradzieży, bądź pomocnictwo w jej dokonaniu innej osobie. Nie wolno zapominać, iż własność jest jednym z podstawowych wartości prawnie chronionych, a także fundamentem organizacji stosunków społeczno-gospodarczych. Zasadność poszanowania i ochrony własności jest oczywista dla każdego praworządnego obywatela, co zdecydowanie sprzeciwia się pobłażliwemu traktowaniu sprawców wykroczeń w prawo to godzących. Wprawdzie M. Z. (1) nie był dotychczas karany, lecz w ocenie Sądu wymiar kary grzywny, o jaki wnosił oskarżyciel w trybie art. 58§1 kpsw był zupełnie nieadekwatny do stopnia społecznej szkodliwości zarzucanego czynu. Kara w wysokości 200 złotych miałaby wymiar czysto symboliczny i w żaden sposób nie spełniałaby założeń prewencji generalnej i szczególnej.
Mając na względzie przedstawione przesłanki Sąd uznał za adekwatną karę grzywny w kwocie 1500 złotych. Zdaniem Sądu tak ukształtowana kara osiągnie swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do obwinionego. W żadnym razie nie może być uznana za zbyt surową, gdyż czyn z art. 129 § 2 kw zagrożony jest alternatywnie grzywną w wysokości do 5000 złotych, karą ograniczenia wolności i karą aresztu, a zatem Sąd wymierzył obwinionemu karę rodzajowo najłagodniejszą.
Zgodnie z brzmieniem art. 129 § 3 kw należało orzec przepadek zatrzymanych w toku postępowania przedmiotów, gdyż bezsprzecznie zaliczają się do kategorii wymienionych w treści przywołanego przepisu. Za zasadne Sąd uznał także orzeczenie przepadku wymienionych w pkt II części dyspozytywnej wyroku kluczy samochodowych i metalowego walca z wysuwanym elementem, które odpowiadają rodzajowo przedmiotom ujętym w zarzucie i zwłaszcza w kontekście pozostałych zabezpieczonych w toku postępowania narzędzi, należy uznać za przeznaczone do popełniania wykroczeń. W ocenie Sądu mimo, że za posiadanie w/w przedmiotów obwiniony nie może być ukarany, bo nie zostały one ujęte w zarzucie przedstawionym we wniosku o ukaranie, to orzeczenie ich przepadku jest możliwe i celowe przez wzgląd na treść art. 28 § 3 kw i przy uwzględnieniu charakteru przedmiotów .
Na podstawie art. 230§2 kpk należało zwrócić obwinionemu , których posiadanie nie jest zabronione.
W oparciu o przepisy powołane w punkcie w punkcie IV części dyspozytywnej wyroku Sąd obciążył M. Z. (1) kosztami procesu, w tym kosztami opinii, która była niezbędna dla dokonania ustaleń faktycznych. Wprawdzie M. Z. (1) deklarował brak dochodów, lecz nie wskazał na żadne okoliczności uniemożliwiające podjęcie przez niego pracy zarobkowej.