Sygn. akt III Ca 369/15

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Zgierzu
w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowo – akcyjnej w W. przeciwko B. K. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 432,87 zł
z ustawowymi odsetkami od dnia 31 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 90 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany. Skarżący podnosił, że nie podpisał żadnej umowy z pierwotnym wierzycielem i nie zamawiał u niego usługi reklamowej, a rozmowa telefoniczna nie może być uznana za wyrażenie zgody na podpisanie umowy. Wskazując na powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

Stosownie do treści art. 505 13 § 2 k.p.c., uzasadnienie Sądu II instancji
w postępowaniu uproszczonym powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, jeżeli nie przeprowadzano postępowania dowodowego. Sytuacja opisana w cytowanym przepisie miała miejsce w rozpoznawanej sprawie, bowiem Sąd Okręgowy, po dokonaniu analizy stanu faktycznego sprawy, przyjmuje za własne ustalenia Sądu I instancji stanowiące podstawę faktyczną rozstrzygnięcia przyjętego w zaskarżonym wyroku uznając za zbędne powielanie ich w całości w treści niniejszego uzasadnienia. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd Rejonowy w sposób właściwy zastosował również odpowiednie przepisy prawne do stanu faktycznego niniejszej sprawy.

Trafnie przyjął Sąd I instancji, że w okolicznościach faktycznych przedmiotowej sprawy doszło w dniu 11 maja 2012 r. pomiędzy pozwanym i pierwotnym wierzycielem – pkt.pl (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w W. do skutecznego zawarcia, w trybie przyjęcia oferty, umowy o świadczenie usług reklamowych, którą zakwalifikować należy jako umowę
o świadczenie usług reklamowych, do której w zakresie nieuregulowanym odrębnymi przepisami odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy art. 735 i nast. kodeksu cywilnego o zleceniu.

Zgodnie z art. 66 § 1 k.c. oświadczenie drugiej stronie woli zawarcia umowy stanowi ofertę, jeżeli określa istotne postanowienia tej umowy. W myśl § 2 powołanego przepisu jeżeli oferent nie oznaczył w ofercie terminu, w ciągu którego oczekiwać będzie odpowiedzi, oferta złożona w obecności drugiej strony albo za pomocą środka bezpośredniego porozumiewania się na odległość przestaje wiązać, gdy nie zostanie przyjęta niezwłocznie; złożona w inny sposób przestaje wiązać z upływem czasu, w którym składający ofertę mógł w zwykłym toku czynności otrzymać odpowiedź wysłaną bez nieuzasadnionego opóźnienia.

Zawarcie umowy wymaga zatem złożenia zgodnych oświadczeń woli przez strony tej umowy, przy czym – wbrew twierdzeniom skarżącego – z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę
w sposób dostateczny (art. 60 k.c.). Przepisy prawa nie wymagają dla zawarcia spornej umowy o świadczenie usług żadnej szczególnej formy.

W razie zastosowania trybu ofertowego zawarcia umowy oznacza to, że umowa dochodzi do skutku (zostaje skutecznie zawarta) wówczas, gdy każda ze stron złoży swoje oświadczenie woli drugiej stronie w taki sposób, by mogła zapoznać się z jego treścią (art. 61 § 1 i 2 k.c.).

Strona powodowa wykazała m.in. dowodem w postaci nagrania audio rozmowy telefonicznej przeprowadzonej w dniu 11 maja 2012 r. z pozwanym przez przedstawiciela pierwotnego wierzyciela, że złożona pozwanemu oferta zawierała wszystkie istotne elementy oferowanej umowy, tj. jej przedmiot i zakres, czas obowiązywania oraz wysokość i warunki zapłaty wynagrodzenia, a pozwany powyższe warunki w trakcie tej rozmowy telefonicznej w całości zaakceptował. Tym samym doszło do zawarcia przedmiotowej umowy pomiędzy jej stronami. Przesłany przez pierwotnego wierzyciela do pozwanego formularz umowy nr (...) (k. 34) stanowił jedynie pisemne potwierdzenie warunków uprzednio zawartej ustnie umowy. Brak odbioru przez pozwanego tego formularza nie wywołuje jednak skutku niweczącego w stosunku do umowy zawartej uprzednio w formie ustnej.

Strona powodowa w toku postępowania wykazała zarówno swoją legitymację procesową czynną jako wierzyciela na podstawie umowy cesji zawartej z pierwotnym wierzycielem, jak i wysokość i wymagalność dochodzonej pozwem wierzytelności.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że w postępowaniu apelacyjnym nie ujawniono okoliczności, które Sąd II instancji winien wziąć pod uwagę z urzędu, apelacja powoda podlegała oddaleniu w oparciu o art. 385 k.p.c.