UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. decyzją z dnia 3 listopada 2014 r., znak: I – (...) odmówił T. D. prawa do renty z tytułu niezdolności na dalszy okres, to jest po dniu 30 września 2014 r.

Od powyższej decyzji ubezpieczony złożył odwołanie. Skarżący wniósł o przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia na dalszy okres. W uzasadnieniu stanowiska argumentował, że jest nadal niezdolny do pracy. Wskazał, że boryka się z przykurczami i ograniczoną ruchomością.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu swego stanowiska wywodził, że skoro orzeczeniem lekarza orzecznika oraz komisji lekarskiej ZUS ubezpieczony został uznany za osobę zdolną do pracy, to świadczenie rentowe nie przysługuje. Tym samym odwołanie ubezpieczonego nie może być uwzględnione.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca T. D., urodzony dnia (...), wykonujący zawód murarza, w ostatnim okresie ubezpieczenia, to jest od dnia 1 października 2011 r. do dnia 30 września 2014 r . był uprawniony z ZUS do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Wówczas to na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 6 września 2011 r., skarżący po rozpoznaniu: przewlekłego zespołu korzeniowego L-S na podłożu zmian dyskopatyczno-zwyrodnieniowych kręgosłupa, przebytej operacji dyskopatii L4-L5 i nadciśnienia tętniczego, został uznany za częściowo niezdolnego do pracy, okresowo do dnia 30 września 2014 r. W rezultacie organ rentowy decyzją z dnia 22 września 2011 r. przyznał skarżącemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 września 2014 r.

Wniosek o przedłużenie prawa do świadczenia rentowego odwołujący złożył w dniu 22 sierpnia 2014 r. Na skutek powyższego wniosku, po poddaniu się procedurze orzeczniczo-lekarskiej przed organem rentowym (w tym konsultacji lekarza neurologa), po stwierdzeniu: stanu po operacji z powodu wypadania dysku L4-L5 w 2009 r., przebytego zespołu bólowego odcinka LS kręgosłupa, dyskopatii C6-C7 bez zespołu bólowego oraz nadciśnienia tętniczego, odwołujący został uznany za osobę zdolną do pracy. W oparciu o powyższe organ rentowy decyzją z dnia 3 listopada 2014 r., zaskarżoną w niniejszej sprawie odmówił T. D. prawa do wnioskowanego świadczenia.

Ubezpieczony udokumentował przed organem rentowym ponad 35 lat okresów składkowych i nieskładkowych. W ostatnim okresie aktywności zawodowej odwołujący wykonywał między innymi zatrudnienie na stanowisku pomocnika palacza c. o., robotnika gospodarczego.

(dowód: dokumenty w aktach ZUS.)

Skarżący korzystał przede wszystkim z konsultacji lekarskiej lekarzy specjalistów: z zakresu medycyny rodzinnej, neurologii, ortopedii i neurochirurgii.

Korzystał między innymi z wizyt w Poradniach : Ortopedycznej, Foniatrycznej i Neurochirurgicznej w O..

Ponadto był kilkakrotnie hospitalizowany, w tym: w Wojewódzkim Szpitalu (...) w O. w Oddziale Neurochirurgii (czerwiec 2009 r., czerwiec 2011 r., styczeń 2014 r.). Odbył rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS.

(dowód: pliki orzeczniczo-lekarskie akt ZUS.)

Okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia sprawy była ocena stanu zdrowia odwołującego, w szczególności ustalenie, czy T. D. jest niezdolny do pracy po dniu 30 września 2014 r.

Wymagało to wiadomości specjalistycznych. W celu wyjaśnienia stanu zdrowia wnioskodawcy i ustalenia podstawy faktycznej rozstrzygnięcia – Sąd Okręgowy zgromadził dokumentację medyczną skarżącego i przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych z dziedziny: neurologii i neurochirurgii – specjalistów z zakresu dolegliwości, które zgłaszał ubezpieczony oraz wskazanych w zaświadczeniach o jego stanie zdrowia.

I tak powołany w sprawie zespół tych lekarzy biegłych, po zapoznaniu się z aktami

sprawy, dokumentacją lekarską, po zebraniu wywiadu i zbadaniu odwołującego w opinii z dnia 27 lutego 2015 r. uznał skarżącego za osobę częściowo niezdolną do pracy po dniu 30 września 2014 r. na dalszy okres, to jest do dnia 30 września 2016 r.

Dokonując oceny stanu zdrowia lekarze ci rozpoznali :

1. chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego z dyskopatią L4-L5 leczoną operacyjnie w 2009 r.,

2. niestabilność kręgosłupa L4-L5 z objawowym zespołem bólowym nawrotowym,

3. dyskopatię szyjną C6-C7,

4. nadciśnienie tętnicze.

W uzasadnieniu orzeczenia biegli podkreślili, że odwołujący jest niezdolny do pracy zarobkowej z powodu niestabilności kręgosłupa lędźwiowego po przebytym leczeniu operacyjnym przestrzeni L4-L5 i objawami ubytkowymi naciągowymi. Argumentowali, że wiek wnioskodawcy (62 lata) i zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe z niestabilnością L4-L5 wymagają leczenia operacyjnego i ograniczają pełną zdolność do pracy fizycznej. W ocenie lekarzy biegłych organ rentowy nie uwzględnił u badanego pooperacyjnej niestabilności L4-L5 i dolegliwości z tym związanych, które w sposób znaczny ograniczają zdolność wnioskodawcy do pracy.

(dowód: opinia lekarzy biegłych – k- 18-19 akt sprawy.)

Organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 14 maja 2015 r. poinformował, że nie kwestionuje opinii lekarzy biegłych z dnia 27 lutego 2015 r., przy czym analogiczne stanowisko w tym przedmiocie wyraził także na rozprawie w dniu 24 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie T. D. zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2013.1440, j.t.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym, w myśl art. 12 ust. 1-3 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, to znaczy :

● całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2),

● częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

Ponadto, zgodnie z art. 102 cyt. ustawy, prawo do tego świadczenia ustaje z upływem okresu, na jaki zostało przyznane.

Decydujące znaczenie dla rozważenia zasadności złożonego odwołania miało ustalenie, czy T. D. jest osobą niezdolną do pracy nadal po dniu 30 września 2014 r. Zważywszy, że do rozstrzygnięcia powyższej kwestii potrzebna była wiedza specjalna, Sąd powołał lekarzy biegłych z zakresu neurologii i neurochirurgii.

Powołany w sprawie zespół tych lekarzy biegłych w opinii z dnia 27 lutego 2015 r. jednoznacznie uznał ubezpieczonego nadal po dniu 30 września 2014 r. za okresowo, częściowo niezdolnego do pracy do dnia 30 września 2016 r.

Sąd Okręgowy przyjął wymienioną wyżej opinię lekarzy biegłych neurologa i neurochirurga za wiarygodny dowód w sprawie. Opinia tych biegłych jest rzeczowa, jasna i tworzy spójną oraz logiczną całość dającą pełny obraz stanu zdrowia wnioskodawcy, a tym samym oceny jego niezdolności do pracy.

Powyższa opinia została sformułowana po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach rentowych ZUS. Sporządzający opinię lekarze biegli w przekonaniu Sądu dokonali starannego i wszechstronnego rozpoznania, a wydane orzeczenie należycie uzasadnili. Z punktu widzenia zdiagnozowanych dolegliwości o charakterze neurologicznym i neurochirurgicznym – zwłaszcza w postaci zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa z niestabilnością L4-L5 – wymagającą leczenia operacyjnego, odwołujący jednomyślnie został uznany za osobę częściowo niezdolną do pracy nadal po dniu 30 września 2014 r.

W ocenie Sądu Okręgowego wymienione dowody zasługują na uwzględnienie. Po pierwsze zostały przeprowadzone po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską zgromadzoną w sprawie, jak też po oględzinach sądowo-lekarskich odwołującego. Jednocześnie specjalność lekarzy biegłych odpowiada schorzeniom, na które uskarżał się ubezpieczony. Autorzy opinii w przekonaniu Sądu, legitymują się wysoką wiedzą medyczną, doświadczeniem zawodowym oraz znajomością zasad orzeczniczych. Sąd dał w pełni wiarę zawartym w opinii wnioskom, są one bowiem przekonywujące i obejmują pełną ocenę stanu zdrowia wnioskodawcy w zakresie zdiagnozowanych u niego schorzeń, przede wszystkim dotyczących jego dolegliwości związanych z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa.

Podkreślenia przy tym wymaga, że organ rentowy nie kwestionował opinii lekarzy biegłych z dnia 27 lutego 2015 r. wydanej w sprawie, co powtórzył na rozprawie w dniu 24 czerwca 2015 r.

W konsekwencji zatem zaskarżona decyzja podlegała zmianie, gdyż odwołujący spełnia przesłanki konieczne do przedłużenia mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy po dniu 30 września 2014 r., zakreślone przepisem art. 57 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2013.1440, j.t.).

Kierując się powyższym, Sąd Okręgowy w oparciu o przepis art. 477 ¹⁴§ 2 k.p.c., orzekł jak w wyroku.

Sędzia

Przewodniczący:	SSO Leon Popiel
Protokolant:	st. sekr. sądowy Alina Dziarkowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE