UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 9 marca 2015r. Sąd Rejonowy w Gliwicach oddalił powództwo (...) Bank (...) Spółki Akcyjnej w W. przeciwko Ł. B..

Przytoczony wyrok oparty został na ustaleniach przedstawionych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Z ustaleń tych wynika, że powód żądał zapłaty kwoty 4.495,26 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu. Na uzasadnienie pozwu powód podał, iż udzielił pozwanemu pożyczki gotówkowej, a pozwany nie uiścił wynikających z niego należności.

Pozwany Ł. B. wniósł o oddalenie powództwa. Podniósł, że u pozwanego miał kilka kredytów, ale dokonał spłaty, a powód zapewnił nawet pisemnie, że nie tylko pozwany nie jest już niczego dłużny, ale nawet dokonał nadpłaty. Na rozprawie w dniu 9 marca 2015r. - przeprowadzonej pod nieobecność prawidłowo powiadomionej strony powodowej pozwany podtrzymał swoje stanowisko podnosząc dodatkowo, że pozew zawierał nieścisłości, powoływał się na różne numery umów, co dodatkowo dyskwalifikowało powództwo co do zasady. Powód powoływał się w uzasadnieniu pozwu na umowę kredytu gotówkowego nr (...), mocą którego powód udzielił pozwanemu pożyczki gotówkowej w kwocie 6.907,89 zł. Wyciąg z ksiąg banku oraz wypowiedzenie umowy i zestawienie wpłat również powoływało się na w/w numer umowy. Natomiast w piśmie procesowym z dnia 11.08.2014r. powód stwierdził, że przysyła, jako dowód w sprawie umowę źródłową o numerze (...). Umowę taką powód dołączył do w/w pisma (przedłożona dyskietka odtwarzała podczas rozprawy jedynie abstrakcyjne obrazy). Ta umowa opiewała na kwotę 15.260,07 zł. Ponadto pozwany przedłożył dowody wpłaty kwot 15.149,20 zł z dnia 1.06.2009r. i 7 x po 470 zł. Ponadto wykazał kopią przelewu bankowego, że w dniu 23.06.2009r. powód zwrócił pozwanemu kwotę 2.013,81 zł jako nadpłatę.

W tak ustalonych okolicznościach faktycznych Sąd Rejonowy stwierdził, że powództwo jest niezasadne. Zgodnie z ogólną zasadą dowodową, opisaną w art. 6 kodeksu cywilnego "ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne". Powód natomiast w pozwie powołał się na inną umowę, zaś w kolejnym piśmie na inną. Powód nie odniósł się na zarzuty pozwanego o dokonanej spłacie, a nawet nadpłacie ze strony pozwanego. Z analizy materiału dowodowego wynikało, że powód zawierał z pozwanym co najmniej dwie umowy pożyczki. Jednak to na powodzie ciążył obowiązek wykazania, z jakiej umowy dochodził roszczenia niniejszym pozwem, zaś powód temu nie sprostał przedkładając dwie różne umowy i nie odnosząc się do przedłożonych przez pozwanego dowodów wpłaty, ani też jego twierdzeniom podczas przesłuchania (należy podnieść, że powód nie stawił się na żaden z terminów rozpraw, zaś w piśmie procesowym z dnia 18.07.2014r. zrzekł się swojego przesłuchania). Brak rzetelnej informacji przed wniesieniem pozwu oraz sprzeczności w żądaniu powództwa w trakcie niniejszego procesu nie mogły obciążać pozwanego, tym bardziej, że jako konsument powinien oczekiwać pełnej informacji od profesjonalisty, jakim jest powód. Dlatego Sąd uznał, że powód nie udowodnił powództwa, ani co do zasady, ani co do kwoty , bowiem nie odniósł się do wykazanych dowodów wpłat, co w kontekście przepisu art. 6 k.c. skutkowało oddaleniem powództwa. O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art.98 k.p.c.

Od powyższego wyroku apelację wniósł powód, zaskarżając orzeczenie w całości. We wnioskach wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych. Skarżący zarzucił Sądowi uniemożliwienie dochodzenia przez powoda od pozwanego całości dochodzonego powództwem roszczenia wynikającego z umowy dwustronnie zobowiązującej, świadczącej o roszczeniu. Ponadto skarżący wniósł o dopuszczenie dowodu z historii operacji na rachunku kredytowym za cały okres obowiązywania umowy poświadczającej wysokość roszczenia i jego zasadność w wykazanym kształcie oraz wysokość, a przede wszystkim uznanie za dowody w sprawie kopię umowy i nagranie CD złożone do niniejszej sprawy.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji.

Sygn. akt III Ca 1119/15

Sąd Odwoławczy zważył, co następuje:

Apelacja powoda nie mogła odnieś skutku, gdyż zaskarżony wyrok należy uznać za trafny.

Powołany w apelacji zarzut w istocie dopuszczenia się przez Sąd błędu w ustaleniach faktycznych, w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy, należało uznać za chybiony.

Jednakże na wstępie należy zauważyć, iż Sąd Okręgowy mając na uwadze regulację art. 381k.p.c. uznał za uzasadnione oddalenie złożonego przez powoda w toku postępowania odwoławczego wniosku o dopuszczenie dowodu z nagrania CD, ponownie złożonego do niniejszej sprawy wraz z apelacją. Przy czym należy zauważyć, iż do wniesionej apelacji powód dołączył tylko nośnik w postaci płyty CD, nie dołączył natomiast pozostałych dokumentów, o których dopuszczenie wnosił w apelacji, w szczególności nie przedstawił historii operacji na rachunku kredytowym pozwanego za cały okres obowiązywania umowy oraz kopii umowy bliżej niesprecyzowanej. Zatem Sąd Okręgowy do tych ostatnich wniosków dowodowych nie mógł się odnieść. Jeżeli natomiast chodzi o dopuszczenie dowodu z płyty CD, to ponowne złożenie tego rodzaju dowodu przez powoda dopiero przed Sądem Odwoławczym należało uznać za spóźnione, skoro dowodem tym, z uwagi na jego charakter, powód dysponował od samego początku postępowania, inicjując go. Rolą powoda było dostarczenie tego dowodu Sądowi pierwszej instancji w wersji nadającej się do odczytu. W okolicznościach sprawy należało zatem uznać, iż powód ponosi winę za to, iż dokumentu tego wcześniej nie przedstawił, w wersji umożliwiającej odtworzenie, zatem nadającej się do analizy, w toku trwającego postępowania przed Sądem pierwszej instancji. Z tych przyczyn Sąd drugiej instancji był uprawniony do pominięcia powyższego dowodu zgłoszonego ponownie w postępowaniu apelacyjnym, albowiem zaszły przesłanki określone przepisem 381 k.p.c. Równocześnie należy podkreślić, iż potrzeba powołania dokumentu wykazującego umowę pożyczki gotówkowej nr (...) istniała od początku postępowania, skoro należności wynikające z tej umowy miały być przedmiotem wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami. Tym samym, kwestia ta od początku postępowania wymagała wyjaśnienia i wykazania.

Podkreślenia wymaga, iż niniejsza sprawa jest rozpoznawana w postępowaniu uproszczonym (art. 5051 pkt 1 k.p.c.). Apelacja w postępowaniu uproszczonym jest zbliżona do modelu rewizyjnego (kontrolnego). Jest bowiem ograniczona do minimum możliwości przeprowadzenia przez sąd odwoławczy postępowania dowodowego do dowodu z dokumentu (pewnego i najczęściej prostego w przekazie środka dowodowego). Pełne postępowanie dowodowe - w zakresie wnioskowanym przez strony - może być prowadzone jedynie w sytuacji wniesienia apelacji, w której zarzuty w niej podniesione będą oparte na okolicznościach faktycznych lub środkach dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać w trakcie postępowania przed sądem, który wydał orzeczenie. Strona musi wykazać zaistnienie takich okoliczności (zob. P. Pogonowski, komentarz LEX 2013r.). Zgodnie bowiem z art. 505¹¹ § 1 k.p.c. sąd drugiej instancji nie przeprowadza postępowania dowodowego z wyjątkiem dowodu z dokumentu. Przepis § 2 art. 505¹¹ § 1 k.p.c. stanowi, że § 1 nie stosuje się, jeżeli apelację oparto na późniejszym wykryciu okoliczności faktycznych lub środkach dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać przed sądem pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zasadniczo podziela i uznaje za swoje zarówno ustalenia faktyczne, jak i prawne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, ustalenia te bowiem znajdują oparcie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym, które to dowody Sąd ten ocenił w granicach zakreślonych przepisem art. 233 § 1 k.p.c., wbrew twierdzeniom skarżącego. Wnioski tego Sądu co do faktów w sposób logiczny wynikają z treści przeprowadzonych w sprawie dowodów, a zaoferowanych przez strony, równocześnie Sąd poddał należytej ocenie zebrany w niej materiał dowodowy. Sąd meriti dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego nie uchybił zasadom ani logiki, ani też doświadczenia życiowego, tymczasem skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez Sąd art.233§lk.p.c. wymaga należycie umotywowanego wykazania, że Sąd ten uchybił powyższym zasadom. Taki zarzut

Sygn. akt III Ca 1119/15

może być jedynie przeciwstawiony uprawnieniu Sądu do dokonania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony, o innej niż Sąd przyjął wadze poszczególnych dowodów i ich odmienna ocena, niż ocena Sądu.

Wymaga podkreślenia, iż to na stronie powodowej, zgodnie z regulacją art. 6 k.c., spoczywał ciężar wykazania zasadności i wysokości dochodzonego roszczenia, czemu ta jednak nie sprostała, co zasadnie przyjął Sąd meriti. Obecnie obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa na stronach (art.3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art.227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (art.6 k.c.) (zob. orzeczenie S.N. z 17 grudnia 1996r., (...) 45/96 OSNC 1997, nr 6-7, poz.75).

Trafnie przyjął Sąd meriti, że powód zawierał z pozwanym co najmniej dwie umowy pożyczki. Zatem to na powodzie ciążył obowiązek wykazania, z jakiej umowy dochodził roszczenia niniejszym pozwem i w jakiej wysokości (art. 6 k.c.). Jednakże powód nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku. Do akt bowiem przedłożył jedynie pierwotną umowę pożyczki łączącą strony z dnia 14 czerwca 2008r. o nr (...), równocześnie nie przedkładając umowy pożyczki z dnia 10.08.2009r. o nr (...) ( wobec niemożności odtworzenia zapisu na płycie CD). Tymczasem powód twierdził, iż właśnie w oparciu o postanowienia tej ostatniej umowy domaga się dochodzonej pozwem kwoty, na poparcie swoich twierdzeń przedkładając do akt wyciąg z ksiąg banku i wypowiedzenie umowy dotyczące umowy pożyczki z dnia 10.08.2009r. o nr (...). Jednakże nie przedłożenie w toku prowadzonego postępowania umowy z dnia 10.08.2009r. uniemożliwiło Sądowi analizę treści tej umowy, jej postanowień pod kontem żądań sformułowanych przez powoda i ocenę zasadności wniesionego powództwa. Ponadto powód nie odniósł się do przedłożonych przez pozwanego dowodów wpłaty, ani też do jego twierdzeń złożonych podczas przesłuchania, a dotyczących spłaty całości należności względem powoda. Trafnie zauważył Sąd meriti, iż brak rzetelnej informacji przed wniesieniem pozwu oraz sprzeczności w żądaniu powództwa w trakcie niniejszego procesu, a także poważne luki, nieścisłości i niekonsekwencje w stanowisku powoda nie mogły obciążać pozwanego - konsumenta. Zatem zgodzić się należało z Sądem Rejonowym, że powód nie udowodnił powództwa, ani co do zasady, ani co do wysokości, bowiem nie odniósł się do wykazanych dowodów wpłat, co w kontekście przepisu art. 6 k.c. musiało skutkować oddaleniem powództwa.

W świetle powyższych rozważań oraz materiału dowodowego zebranego w niniejszym postępowaniu powództwo trafnie zostało przez Sąd meriti oddalone.

Konkludując, zaskarżony wyrok odpowiada prawu, a zarzuty podniesione w apelacji nie mogły odnieść skutku.

Z tych względów, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art.505 ¹⁰ §lk.p.c., apelację powoda oddalono, jako bezzasadną.

SSO Barbara Braziewicz

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE