Sygn. akt II K 211/15
Dnia 5 października 2015 roku
Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący SSR Dariusz Wiśniewski
Protokolant Joanna Radziszewska
przy udziale Prokuratora Adama Naumczuka
Oskarżyciela
posiłkowego A. J.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2015 roku
sprawy:
N. C. , syna J. i E. z domu H., urodzonego w dniu (...) w B.,
oskarżonego o to, że:
w dniu 13 czerwca 2015 roku na drodze publicznej w rejonie miejscowości Ł., gmina B., umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że kierując samochodem osobowym marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...), nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, nie dostosował prędkości oraz techniki jazdy do panujących warunków drogowych i pokonując łuk drogi stracił panowanie nad samochodem, zjechał na prawe pobocze, następnie do przydrożnego rowu i uderzył w drzewo, po którym to uderzeniu pojazd powrócił na jezdnię, uderzając w jadący z naprzeciwka samochód osobowy marki S. o numerze rejestracyjnym (...), w następstwie czego pasażerka pojazdu T. (...) K. J., podróżująca na tylnym siedzeniu, wypadła z pojazdu, doznając ran tłuczonych głowy po stronie prawej, podbiegnięć krwawych i otarcia naskórka w skórze głowy i twarzy, otwartego złamania kości ramieniowej prawej, złamania kości udowej prawej, ran dartych w okolicy prawego zgięcia łokciowego, na przedramieniu prawym, udzie lewym, podbiegnięć krwawych, wybroczyn krwawych, otarcia naskórka na kończynach górnych i dolnych, w okolicach lędźwiowych, podbiegnięć krwawych
w obrębie obu sutków, podbiegnięć krwawych powłok miękkich głowy w okolicach czołowych, ciemieniowej, skroniowej i potylicznej po stronie prawej, podbiegnięcia krwawego prawego mięśnia skroniowego, złamania kości sklepienia i podstawy czaszki, stłuczenia mostu i rdzenia przedłużonego, krwawienia do przestrzeni podpajęczynówkowej, rozdarcia stawu szczytowego, złamania kręgosłupa szyjnego pomiędzy V a VI kręgiem szyjnym z przerwaniem rdzenia kręgowego, wylewów krwawych
w przestrzeni zagardłowej, obrzęku mózgu, stłuczenia płuc, obecności krwi w drogach oddechowych, ognisk zachłystowych krwawych w płucach, wybroczyn krwawych podpłucnowych, powierzchownego pęknięcia miąższu wątroby, pęknięcia miąższu śledziony, krwawienia do jamy otrzewnej, wylewów krwawych w krezce jelita cienkiego, wylewów krwawych wzdłuż tętnicy brzusznej, złamania obojczyka lewego, złamania żebra III po stronie prawej, niedokrwienia narządów wewnętrznych, przy czym uszkodzenia czaszki i mózgu prowadziły do ostrej niewydolności ośrodkowego układu nerwowego
i ważnych dla życia ośrodków w nim znajdujących się, co stało się bezpośrednią przyczyną jej śmierci na miejscu zdarzenia, a siedząca obok K. J. K. K. również wypadła z samochodu, doznając rany tłuczonej okolicy czołowej głowy ze złamaniem kości czaszki i nosa, wstrząśnienia mózgu, rany okolicy lewego kolana i licznych, wielomiejscowych otarć skóry, co skutkowało naruszeniem czynności organizmu trwającym powyżej 7 dni,
to jest o czyn z art. 177 § 2 k.k. w zb. z art. 177 § 1 k.k. ,
I.
Oskarżonego uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu, z tym, że kwalifikuje go z art. 177 § 2 k.k. w zb. z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. – i za to na mocy art. 177 § 2 k.k. w zb.
z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazuje go, a na mocy art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu
karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.
II. Na mocy art. 42 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 (pięciu) lat.
III. Na mocy art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres stosowania wobec niego tymczasowego aresztowania od dnia 13 czerwca 2015 roku do dnia 13 sierpnia 2015 roku, przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności za równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.
IV. Zwalnia oskarżonego od opłaty i pozostałych kosztów sądowych, obciążając nimi rachunek Skarbu Państwa.
Sędzia:
II K 211/ 15
Zgodnie z treścią art. 424 § 3 k.p.k., z uwagi na złożenie wniosku o uzasadnienie wyroku, który został wydany w trybie art. 387 k.p.k., sąd ograniczył zakres tego uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej orzeczenia.
Bezspornym jest, że w dniu 13 czerwca 2015 roku na drodze publicznej w rejonie miejscowości Ł. w gminie B. N. C. kierował samochodem osobowym marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Nie ulega także wątpliwości, iż wyżej wymieniony umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, bowiem nie miał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, a ponadto nie dostosował prędkości i techniki jazdy do panujących wówczas warunków. Konsekwencją tego zachowania było nieumyślne spowodowanie wypadku – na łuku drogi N. C. stracił panowanie nad samochodem, który zjechał na prawe pobocze i do przydrożnego rowu, następnie uderzył w drzewo, po czym powrócił na jezdnię i zderzył się z poruszającym się z naprzeciwka pojazdem marki S.. W następstwie tego wypadku, pasażerka samochodu marki T. (...) K. K. odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k., a siedząca obok niej K. J. poniosła śmierć na miejscu zdarzenia. Powyższe doprowadziło do przyjęcia, że oskarżony – jednym zachowaniem – wyczerpał ustawowe znamiona występków z art. 177 § 1 k.k. i art. 177 § 2 k.k.
W dacie opisanego wyżej czynu (13 czerwca 2015 roku) obowiązywała inna ustawa karna, niż w dacie wydania wyroku (5 października 2015 roku), przy czym przepisy obowiązujące poprzednio były dla N. C. względniejsze (przede wszystkim dlatego, że jako osoba karana nie mógłby on obecnie skorzystać z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary), co rodziło konieczność oparcia na nich rozstrzygnięcia i uzupełnienia kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu o art. 4 § 1 k.k.
Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności, zaproponowaną przez N. C. i jego obrońcę oraz zaakceptowaną przez prokuratora i pokrzywdzonych, zgadzając się z wyżej wymienionymi, że będzie ona adekwatna do stopnia winy oskarżonego i całokształtu okoliczności czynu, który został mu przypisany. Sąd miał tutaj na uwadze fakt, iż N. C. był wcześniej karany, choć za przestępstwa innego rodzaju, umyślnie naruszył szereg podstawowych zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym, a skutki jego zachowania były tragiczne, przekładając się na bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości jego występku. Okolicznościami łagodzącymi były tu z kolei: młody wiek oskarżonego, który zalicza go do kategorii osób młodocianych, przyznanie się do winy, złożenie wyczerpujących wyjaśnień
i wyrażenie skruchy.
N. C. został zatrzymany w dniu 13 czerwca 2015 roku i był tymczasowo aresztowany do dnia 13 sierpnia 2015 roku. Zgodnie z poprzednim brzmieniem art. 63 § 1 k.k., Sąd zaliczył ten okres na poczet orzeczonej w wyroku kary, przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.
Zgodnie z treścią art. 42 § 1 k.k., w razie skazania osoby uczestniczącej w ruchu (jak oskarżony) za przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji (jak występek z art. 177 § 1 k.k. w zb. z art. 177 § 2 k.k.), sąd może orzec zakaz prowadzenia pojazdów określonego rodzaju – w szczególności, jeśli z okoliczności popełnionego przestępstwa wynika, że prowadzenie pojazdu przez daną osobę zagraża bezpieczeństwu w komunikacji. W ocenie Sądu, fakt, iż N. C. poruszał się po drodze publicznej samochodem osobowym, nie posiadając żadnych uprawnień do prowadzenia pojazdów, ani też ważnej życiowo potrzeby zajęcia miejsca za kierownicą, przewoził pasażerów, nie dostosowując przy tym swojej prędkości i techniki jazdy do panujących na drodze warunków, przemawia za przyjęciem, że stwarza on znaczne zagrożenie dla innych uczestników ruchu. Zasadnym było w związku z tym wyeliminowanie go z grona kierowców wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat. Nota bene, długość tego zakazu też została zaakceptowana przez oskarżonego, prokuratora i pokrzywdzonych.
Kierując się dyspozycją art. 624 § 1 k.p.k., Sąd zwolnił N. C. od opłaty i pozostałych kosztów sądowych, obciążając nimi rachunek Skarbu Państwa. Oskarżony nie posiada żadnego majątku, ani nie uzyskuje dochodów, będąc na utrzymaniu rodziców, dlatego też uiszczenie powyższych kosztów byłoby dla niego zbyt uciążliwe.
Sędzia: