UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. wniósł w dniu 10.12.2013r pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko D. G. o zapłatę kwoty 1686,15 zł wraz z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

(pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym - k. 2-4)

W dniu 31.1.2014 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie, w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 2659249/13, wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

(nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym - k. 5)

Postanowieniem z dnia 19. 3. 2015r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy wydanego w sprawie nakazu zapłaty w całości oraz przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni.

(postanowienie - k. 9)

Po wpłynięciu sprawy do Sądu Rejonowego w Gdyni powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. usunął braki formalne pozwu i wniósł o zasądzenie od pozwanej kwoty 1686,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi od poszczególnych kwot i kosztami postępowania. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 3. 10. 2003 r. zawarł z pozwaną kompleksową umowę sprzedaży energii elektrycznej nr (...), zgodnie z którą powód miał sprzedawać energię elektryczną i zapewnić usługę dystrybucyjną pozwanej, a pozwana zobowiązana była do płacenia powodowi należności za energię. Powód wskazał, że wywiązał się ze swojego zobowiązania oraz spełnił wszystkie wynikające z umowy świadczenia, zaś pozwana zaprzestała uiszczania opłat za energię elektryczną. W okresie 2011r-2012r pozwana nie płaciła za dostarczaną energie elektryczną. Powód wyjaśnił, że pomimo kierowania do pozwanej przesądowego wezwania do zapłaty, do zapłaty pozostały faktury VAT nr: (...)/1F i (...)/1F z dnia 6.3.2012 r. na łączna kwotę 170,34 zł i (...)/1F- z dnia 15.12.2011r na kwotę 1422, 96 zł. Ponadto powód dochodzi odsetek za nieterminowe wpłaty w łącznej sumie 92,85 zł

(pismo procesowe powoda - k. 16-18.)

Pozwana w sprzeciwie w uzasadnieniu wskazała , że zobowiązanie wobec powoda z jej strony nie istnieje.

(sprzeciw - k. 6)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3.10.2003 r. D. G. zawarła z (...) S.A. w G., potem (...) SA , a obecnie (...) SA , umowę sprzedaży energii elektrycznej nr (...) dotyczącą sprzedaży i dostawy energii elektrycznej do lokalu przy ul. (...) /A w K., na czas nieokreślony.

okoliczność bezsporna, a nadto umowa - k. 30-31

(...) S.A. w G. wystawiła następujące faktury VAT:

(...)/1F i (...)/1F z dnia 6.3.2012 r. na łączna kwotę 170,34 zł i (...)/1F- z dnia 15.12.2011r na kwotę 1422, 96 zł.

Wymagalność poszczególnych faktur to : 7.4.2012r, i 26.01.2012r

okoliczności bezsporne, a nadto faktury VAT , historia raportów z odczytów licznika - k. 33-36,40, -42, 70-77, 84-88 ,

Pismem z dnia: 30.4.2013r , (...) S.A. w G. wezwała D. G. do zapłaty łącznej kwoty 1686,15 zł, ,

okoliczność bezsporna, a nadto wezwanie do zapłaty - k. 37,

Powód nie wyraził zgody na mediację ze względu na wcześniejsze problemy pozwanej z terminowym regulowaniem należności wobec niego i brak po stronie pozwanej chęci dobrowolnego spełnienia świadczenia

/ bezsporne, nadto pismo pozwanej i odpowiedź powoda k. 117,104, 133, 140, postanowienie z dnia 2.6.2015r k 147/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania. Dowody uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budziły one zastrzeżeń Sądu, co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, tym bardziej, że strona przeciwna nie negowała ich mocy dowodowej.

Pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę, nie złożył odpowiedzi na pozew, ani w inny sposób nie zajął stanowiska w sprawie .Zaszły więc warunki z art. 339 § 1 k.p.c. do wydania wyroku zaocznego w stosunku do pozwanego. Jednocześnie § 2 tego przepisu wskazuje, iż w takim przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości.

W niniejszej sprawie bezsporne było, że strony łączyła umowa zgodnie z którą powód sprzedawał pozwanej energię elektryczną i zapewniał usługę dystrybucyjną energii elektrycznej do obiektu zlokalizowanego w K. przy ul. (...)/A. Niesporne było także to, że roszczenie stanowiące przedmiot niniejszego postępowania dotyczy okresu, w którym pozwana była odbiorcą dostarczanej przez powoda energii elektrycznej. Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się natomiast do ustalenia czy po stronie pozwanej istnieje zaległość w opłatach za dostarczoną przez powoda energię i w jakiej wysokości .

Przechodząc do rozstrzygnięcia zasadniczej kwestii spornej w pierwszej kolejności należy wskazać, że pozwana negowała fakt zalegania z zapłatą, nie próbowała negocjować z powodem rozłożenia na raty należności i nie przedstawiła żadnego dowodu potwierdzającego okoliczność wpłaty kwot żądanych przez powoda, a wynikających z wystawionych faktur VAT , ani innych dowodów przeczących stanowisku powoda. Poza negacją stanowiska powoda , nie przedstawiła swego stanowiska w tej sprawie, nie przedłożyła żadnych dowodów , wskazała jedynie na przedawnienie roszczeń powoda i chęć mediacji.

Art. 554kc stanowi, że roszczenia z tytułu sprzedaży dokonanej w zakresie działalności przedsiębiorstwa sprzedawcy, roszczenia rzemieślników z takiego tytułu oraz roszczenia prowadzących gospodarstwa rolne z tytułu sprzedaży płodów rolnych i leśnych przedawniają się z upływem lat dwóch. Analizując daty wymagalności poszczególnych kwot oraz datę wniesienia pozwu- to wymagalność poszczególnych faktur to : 7.4.2012r, i 26.01.2012r, a pozew złożono dnia 10.12.2013r, nie upłynął więc termin dwuletni przedawnienia w tej sprawie.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że pozwana nie zakwestionowała skutecznie zasadności, jak i wysokości żądania powoda. Należy natomiast wskazać, że z przedstawionych przez powoda dokumentów w postaci umowy, faktur VAT i raportu odczytów jednoznacznie wynika zarówno wysokość jak i podstawa dochodzonych od pozwanej nieprzedawnionych roszczeń.

Mając na uwadze powyższe Sąd, na podstawie art. 535 w zw. z art. 555 k.c. i art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 339 kpc , uwzględnił żądanie pozwu w całości i zasądził wyrokiem zaocznym od pozwanej

- na rzecz powoda kwotę 1686, 15 zł wraz z ustawowymi odsetkami od wskazanych w pkt I wyroku kwot.

Wobec treści art. 481 § 1 i 2 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi, natomiast jeżeli stopa odsetek nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe, przy czym gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Oczywistym jest, że również w zakresie żądanych odsetek pozew jest w pełni uzasadniony. Sąd zasądził odsetki ustawowe od poszczególnych kwot od daty następującej po dniu ich wymagalności do dnia zapłaty, zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., § 6 pkt 2 i § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002, Nr 163, poz. 348 ze zm.), zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając nimi pozwaną jako stronę przegrywającą. Na zasądzoną kwotę 647,00 zł składa się: kwota 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, kwota 30,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu i kwota 17,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Od tego wyroku zaocznego pozwana złożyła sprzeciw , podnosząc chęć mediacji, na którą z kolei nie wyraził zgody powód, co w konsekwencji doprowadziło do wydania postanowienia z dnia 2.6.2015r o oddaleniu wniosku pozwanej o mediacje na podstawie art. 183 .8.par. 1 kpc / Art. 183.8. § 1. Sąd aż do zamknięcia pierwszego posiedzenia wyznaczonego na rozprawę może skierować strony do mediacji. Po zamknięciu tego posiedzenia sąd może skierować strony do mediacji tylko na zgodny wniosek stron.

§ 2. Sąd może skierować strony do mediacji tylko raz w toku postępowania.

§ 3. Postanowienie może być wydane na posiedzeniu niejawnym. Mediacji nie prowadzi się, jeżeli strona w terminie tygodnia od dnia ogłoszenia lub doręczenia jej postanowienia o skierowaniu do mediacji nie wyraziła zgody na mediację.

§ 4. Przepisu § 1 nie stosuje się w sprawach rozpoznawanych w postępowaniu nakazowym i upominawczym./.

Na skutek sprzeciwu złożonego w terminie Sąd wyznaczył rozprawę , na która pozwana nie stawiła się i nadal nie przedstawiła żadnych dowodów ani swego stanowiska merytorycznego w tej sprawie, biorąc więc pod uwagę dowody omówione wyżej Sąd doszedł do przekonania, że skoro nie ma przedawnienia roszczeń powoda, powód wykazał należycie swoje żądanie, nie ma podstaw aby zmieniać lub uchylać wyrok zaoczny , wiec na podstawie art. 347.kpc w brzmieniu:" Po ponownym rozpoznaniu sprawy sąd wydaje wyrok, którym wyrok zaoczny w całości lub części utrzymuje w mocy albo uchyla go i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też pozew odrzuca lub postępowanie umarza. Przepis art. 332 § 2 stosuje się odpowiednio"- utrzymano wyrok zaoczny w całości, a na podstawie art. 98 i 108 kpc orzeczono zgodnie zasadą, że przegrywający/ pozwana/ponosi koszty postępowania.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE