Sygn. akt VIII C 1026/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 października 2015 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: S.S.R. Bartek Męcina

Protokolant: sekr. sąd. Ewa Ławniczak

po rozpoznaniu w dniu 8 października 2015 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa Urzędu Dozoru Technicznego z siedzibą w W. przeciwko pozwanemu Instytutowi (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Instytutu (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. na rzecz powoda Urzędu Dozoru Technicznego z siedzibą w W. kwotę 3.454,50 zł (trzy tysiące czterysta pięćdziesiąt cztery złote pięćdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami od:

- kwoty 2.072,00 zł (dwa tysiące siedemdziesiąt dwa złote) o dnia 25 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,

- kwoty 592,50 zł (pięćset dziewięćdziesiąt dwa złote 50/100 groszy) od dnia 4 marca 2014 roku do dnia zapłaty,

- kwoty 395,00 zł (trzysta dziewięćdziesiąt pięć złotych) od dnia 27 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,

- kwoty 395,00 zł (trzysta dziewięćdziesiąt pięć złotych) od dnia 28 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,

oraz ustawowe odsetki od kwoty 908,50 zł (dziewięćset osiem złotych 50/100 groszy) od dnia 15 marca 2014 roku do dnia 26 stycznia 2015 r.

oraz kwotę 717 zł. (siedemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  umarza postępowanie w zakresie kwoty 908,50 zł (dziewięćset osiem złotych 50/100 groszy).

Sygn. akt VIII C 1026/15

UZASADNIENIE

W dniu 12 grudnia 2014 roku powód Urząd Dozoru Technicznego
w W. wytoczył przeciwko pozwanemu Instytutowi (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., powództwo o zapłatę 4.363,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dat i kwot wskazanych w pozwie oraz wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu pełnomocnik powoda wskazał, że wierzytelność dochodzona przedmiotowym powództwem wynika z braku zapłaty przez pozwanego za świadczone na jego rzecz przez powoda usługi dozoru technicznego nad zbiornikiem ciśnieniowym, dźwigiem oraz kotłem cieczowym. Za wskazane usługi powód naliczył pozwanemu opłaty roczne za 2014 rok w łącznej kwocie 4.363,00 zł, których strona pozwana nie uiściła na rzecz powoda. (pozew k. 3-6)

W dniu 24 grudnia 2014 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (VIII Nc 9500/14), który utracił moc w całości na skutek wniesienia przez pozwanego sprzeciwu.

W sprzeciwie pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, jednakże nie zakwestionował roszczenia ani co do zasady, ani co do jego wysokości, wniósł o zawarcie ugody z powodem obejmującej żądanie pozwu, na mocy której strony dojdą do porozumienia w sprawie zapłaty dochodzonej należności w ratach i umorzenia odsetek lub ich części. (nakaz zapłaty k. 18, sprzeciw od nakazu zapłaty k. 37-39)

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda cofnął powództwo
bez zrzeczenia się roszczenia w części co do kwoty 908,50 zł, z uwagi na uregulowanie tejże kwoty przez pozwanego w dniu 26 stycznia 2015 roku. Jednocześnie podtrzymał powództwo w pozostałej części. W odniesieniu do propozycji strony pozwanej dotyczącej możliwości zawarcia ugody stwierdził, że z uwagi na przepisy regulujące ustrój i funkcjonowanie Urzędu Dozoru Technicznego brak jest podstaw umożliwiających umarzanie naliczonych opłat, zmian terminu płatności za wykonane usługi, jak i odraczania płatności bądź ich rozkładania na raty. Dodał, że pobierane przez powoda opłaty przeznaczane są m.in. na wynagrodzenia pracowników, a ich brak zapłaty może być powodem zachwiania równowagi finansowej powoda. W związku z powyższym, pełnomocnik powoda nie wyraził zgody na zawarcie ugody sądowej
w przedmiotowej sprawie. (odpowiedź na sprzeciw k. 46-47)

Na rozprawie w dniu 8 października 2015 roku nikt się nie stawił, strony zostały prawidłowo zawiadomione o terminie rozprawy. (protokół rozprawy k. 52, potwierdzenie odbioru k. 50-51)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Urząd Dozoru Technicznego w W. świadczył na rzecz pozwanego Instytutu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. usługi dozoru technicznego, za które wystawiał rachunki. Pozwany nie uregulował następujących należności wynikających z wystawionych rachunków:

1)  kwoty 2.072,00 zł z rachunku nr (...) z terminem płatności do dnia 23 lutego 2014 roku,

2)  kwoty 395,00 zł z rachunku nr (...) z terminem płatności do dnia 26 lutego 2014 roku,

3)  kwoty 395,00 zł z rachunku nr (...) z terminem płatności do dnia 27 lutego 2014 roku,

4)  kwoty 592,50 zł z rachunku nr (...) z terminem płatności do dnia 2 marca 2014 roku,

5)  kwoty 908,50 zł z rachunku nr (...) z terminem płatności do dnia 14 marca 2014 roku.

(dowód: kserokopie rachunków wraz z wykazem urządzeń technicznych uprawnionych do rachunków k. 7-12, okoliczności bezsporne) .

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił bądź jako niesporny, bądź w oparciu o dowody z powołanych dokumentów, których prawdziwości nie kwestionowała żadna ze stron.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie w całości, strona pozwana zresztą w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie zakwestionowała swojego zadłużenia, zarówno co do zasady, jak i wysokości.

W przedmiotowej sprawie bezspornym było, że powód wykonywał na rzecz pozwanego usługi w zakresie dozoru technicznego, na podstawie których Instytut (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. był zobowiązany za wykonane usługi uiszczać opłaty na podstawie rachunków wystawionych przez Urząd Dozoru Technicznego w W..

Pozwany nie zakwestionował tego, że za świadczone na jego rzecz usługi nie zapłacił i na dzień wytoczenia powództwa jego zadłużenie wobec powoda wynosiło 4.363,00 zł, zaś według stanu na dzień zamknięcia rozprawy pozwany winien zapłacić powodowi kwotę 3.454,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot i dat wskazanych przez pełnomocnika powoda w piśmie procesowym z dnia 30 marca 2015 roku.

Oczywiście oprócz żądania należności głównej, strona powodowa miała prawo żądać odsetek za czas opóźnienia, jako że zgodnie z treścią przepisu art. 481 § 1 k.c., jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności, przy czym dłużnik jest w opóźnieniu jeżeli nie spełnia świadczenia w określonym terminie.

Z tych względów, Sąd orzekł w punkcie pierwszym wyroku o zasądzeniu żądanej przez powoda kwoty wraz z odsetkami ustawowymi.

W punkcie 2 wyroku, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. i art. 203 § 1 k.p.c., Sąd orzekł o umorzeniu postępowania w sprawie w pozostałym zakresie, gdyż powód cofnął pozew w części – to jest co do kwoty 908,50 zł. Sąd uznał przy tym, że częściowe cofnięcie powództwa bez zrzeczenia się roszczenia przez powoda nie jest sprzeczne z prawem ani zasadami współżycia społecznego, nie zmierza również do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.). Należy przy tym zauważyć, że kwota o jaką cofnięto pozew odpowiada sumie dokonanych przez pozwaną wpłat na poczet zadłużenia w okresie po wytoczeniu powództwa aż do dnia zamknięcia rozprawy.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

Na koszty poniesione przez stronę powodową złożyły się: opłata od pozwu
w wysokości 100 zł, 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz koszty zastępstwa radcy prawnego w wysokości 600 zł.

Z powyższych względów orzeczono, jak w sentencji.