WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2015r.

Sąd Okręgowy w Lublinie w XI Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie: Przewodniczący: SO Elżbieta Daniluk

Sędziowie: SO Katarzyna Żmigrodzka

SR (del do SO) Bartłomiej Kołtun –spr.

Protokolant: st. prot. Małgorzata Polaczek

przy udziale Prokuratora Beaty Syk - Jankowskiej

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015r.

sprawy J. O.

oskarżonego z art. 279 §1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Radzyniu Podlaskim

z dnia 5 grudnia 2014r. sygn. akt II K 28/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że przypisany oskarżonemu czyn kwalifikuje z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 278 § 1 kk;

II.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa za postępowanie odwoławcze 60 (sześćdziesiąt) złotych opłaty oraz 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu poniesionych wydatków.

Sygn. akt XI Ka 179/15

J. O. został oskarżony o to, że w okresie od 23 lutego 2013 roku do 08 lipca 2013 roku w G. woj. (...) dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że zerwał plombę w drzwiczkach zabezpieczenia głównego (...) a następnie do przedlicznikowych zabezpieczeń podłączył dodatkowy przewód (...) 4 x 2,5 mm, który przeprowadził do garażu, czym dokonał pominięcia urządzenia pomiarowego poboru energii elektrycznej i przez wadliwe działanie i wskazania tego urządzenia pobierana energia elektryczna nie była mierzona przez układ pomiarowy powodując straty na kwotę 805,49 zł na szkodę (...) S.A. Oddział w L. tj. o czyn z art. 279 § l k.k.

Sąd Rejonowy w Radzyniu Podlaskim wyrokiem z dnia 3 grudnia 2014r. w sprawie II K 28/14 ustalając, iż J. O. w okresie od 23 lutego 2013 roku do 08 lipca 2013 roku w G. woj. (...) dokonał kradzieży energii elektrycznej w ten sposób, że zerwał plombę w drzwiczkach zabezpieczenia głównego (...) a następnie do przedlicznikowych zabezpieczeń podłączył dodatkowy przewód (...) 4 x 2,5 mm, który przeprowadził do garażu, czym dokonał pominięcia urządzenia pomiarowego poboru energii elektrycznej, zaś przez wadliwe działanie i wskazania tego urządzenia pobierana energia elektryczna nie była mierzona przez układ pomiarowy powodując straty na kwotę 805,49 zł na szkodę (...) S.A. Oddział w L. to jest czynu wyczerpującego dyspozycję art. 275 § 5 w zw. z art. 278 § l k.k. na podstawie art. 66 § l i § 3 k.k. i art. 67 § l k.k. warunkowo umorzył postępowanie karne prowadzone przeciwko oskarżonemu J. O. ustalając okres próby na jeden rok. Ponadto zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. G. z Kancelarii Adwokackiej w R. kwotę 649,44 zł tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu przed sądem I instancji oraz zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 złotych tytułem opłaty, zaś od zapłaty wydatków postępowania w całości zwolnił oskarżonego.

Od powyższego wyroku apelację złożył obrońca oskarżonego zaskarżając na podstawie ar. 447 § l k.p.k. powyższy wyrok w całości, na korzyść oskarżonego.

Na mocy art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt l k.p.k. zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. Obrazę prawa materialnego tj. art. l § l k.k. w zw. z art. 275 § 5 k.k., poprzez nieprawidłowe przyjęcie, iż czyn oskarżonego wypełnia znamiona przestępstwa z art. 275 § 5 k.k., podczas gdy ustawa obowiązująca w czasie jego popełnienia nie przewiduje odpowiedzialności karnej pod groźbą kary za taki czyn.

2. Obrazę prawa materialnego tj. art. 278 § l k.k., poprzez jego błędne zastosowanie, i przyjęcie, iż oskarżony dokonał zaboru rzeczy w celu jej przywłaszczenia, podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny sprawy i opis czynu przyjęty w wyroku wskazują, iż oskarżony swoim zachowaniem nie wypełnił znamion tego przestępstwa, bowiem ta norma prawa karnego odnosi się do rzeczy ruchomej, natomiast energia elektryczna takową nie jest.

Z ostrożności procesowej, działając w interesie oskarżonego, w przypadku niepodzielenia zarzutów wskazanych w punkcie II l. i 2. apelacji na mocy art, 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 2 i 3 obrońca zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

- mogącą mieć wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającej na uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego, podczas gdy były one spójne, logiczne i konsekwentne, co skutkowało oparciem rozstrzygnięcia na pozostałym materiale dowodowym i uznaniem winy oskarżonego.

- mogący mieć wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych polegający na nieprawidłowym przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się czynu opisanego w wyroku, podczas gdy prawidłowo oceniony materiał dowodowy zebrany w sprawie, w szczególności wynikająca z niego okoliczność, iż oskarżony nie posiadał specjalistycznej wiedzy w zakresie energetyki, prowadzi do wniosku, iż oskarżony nie dopuścił się zarzuconego mu czynu.

Podnosząc powyżej wskazane zarzuty obrońca oskarżonego, na podstawie art. 427 § l k.p.k. wniósł o zmianę wyroku, poprzez uniewinnienie J. O. od dokonania zarzuconego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje

Apelacja obrońcy oskarżonego w zakresie postawionych zarzutów okazała się o tyle zasadna, że jej wniesienie powoduje konieczność zmiany zaskarżonego wyroku w zakresie kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu.

W pierwszej kolejności podnieść należy, że stan faktyczny ustalony przez Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, głównie w oparciu o zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, dowodów o charakterze nieosobowym a także częściowo wyjaśnień oskarżonego w ocenie Sądu Okręgowego nie budzi wątpliwości. Stanowisko Sądu Rejonowego w odniesieniu do tej kwestii i argumentację przedstawioną w pisemnym uzasadnieniu należało uznać za trafne i zasadne.

Przede wszystkim w ocenie Sądu Okręgowego nie sposób podzielić stanowiska obrońcy oskarżonego, iż doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego tj. art. l § l k.k. w zw. z art. 275 § 5 k.k., poprzez nieprawidłowe przyjęcie, iż czyn oskarżonego wypełnia znamiona przestępstwa z art. 275 § 5 k.k. Zarówno poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, jak i opis czynu przypisanego J. O., jednoznacznie wskazują, iż jego zachowanie wyczerpywało znamiona przestępstwa z art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. Wskazana przez Sąd Rejonowy kwalifikacja prawna tego czynu tj. art. 275 § 5 k.k. stanowiła jedynie omyłkę przy sporządzaniu tego wyroku i w związku z tym Sąd Okręgowy dokonał zmiany zaskarżonego wyroku, w ten sposób, że czyn przypisany J. O. zakwalifikował z art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k.

Sąd Okręgowy nie znajduje również podstaw do uznania za trafny zarzutu apelacji obrońcy oskarżonego obrazy prawa materialnego tj. art. 278 § l k.k., poprzez jego błędne zastosowanie, i przyjęcie, iż oskarżony dokonał zaboru rzeczy w celu jej przywłaszczenia, podczas gdy prawidłowo ustalony stan faktyczny sprawy i opis czynu przyjęty w wyroku wskazują, iż oskarżony swoim zachowaniem nie wypełnił znamion tego przestępstwa, bowiem ta norma prawa karnego odnosi się do rzeczy ruchomej, natomiast energia elektryczna takową nie jest. Podobnie jak w przypadku pierwszego z zarzutów apelacji należy stwierdzić, iż poczynione w sprawie ustalenia faktyczne, jak i opis czynu przypisanego J. O. wskazują jednoznacznie, iż dopuścił się on kradzieży energii elektrycznej, a właśnie odpowiedzialność karną za takie zachowanie przewiduje art. 278 § 5 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. Należy bowiem podkreślić, iż sprawcy nie przypisano czynu kwalifikowanego wyłącznie z art. 278 § 1 k.k. a jako czyn popełniony także z art. 278 § 5 k.k., penalizujący kradzież również energii.

Chybiony jest również zarzut apelacji obrazy przepisów postępowania tj. art. 7 k.p.k., mogący mieć wpływ na treść orzeczenia poprzez dokonanie dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegającej na uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego, podczas gdy były one spójne, logiczne i konsekwentne, co skutkowało oparciem rozstrzygnięcia na pozostałym materiale dowodowym i uznaniem winy oskarżonego. Sąd I instancji w pisemnym uzasadnieniu wyroku dokonał oceny przeprowadzonych w sprawie dowodów, w tym również wyjaśnień oskarżonego i wskazał przyczyny dla których wyjaśnienia te zostały uznane za wiarygodne jedynie w części. W ocenie Sądu Okręgowego brak jest podstaw do uznania, iż dokonując takiej oceny Sąd I instancji naruszył normę art. 7 k.p.k. dokonują dowolnej, sprzecznej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego. Przede wszystkim należy podzielić stanowisko Sądu Rejonowego, iż wyjaśnienia oskarżonego, w istotnej części pozostawały w sprzeczności z innymi, wiarygodnym dowodami. Ocena wyjaśnień oskarżonego dokonana przez Sąd Rejonowy nie daje również podstaw do uznania iż została ona dokonana z naruszeniem regulacji art. 7 § 1 k.p.k. Nie można bowiem uznać za trafny zarzutu apelacji, iż wiek sprawcy oraz jego wykształcenie, przy uwzględnieniu zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego nakazują uznać za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, iż nie byłby on w stanie wykonać takiego skomplikowanego podłączenia elektrycznego. Sąd Okręgowy podziela stanowisko dotyczące oceny takich wyjaśnień oskarżonego przedstawione przez Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu, uznając, iż Sąd I instancji ukształtował swoje przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenionych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

W związku z tym w ocenie Sądu Okręgowego brak jest również podstaw do uznania za trafny ostatniego z zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, a mianowicie mogącego mieć wpływ na treść orzeczenia błędu w ustaleniach faktycznych polegający na nieprawidłowym przyjęciu, iż oskarżony dopuścił się czynu opisanego w wyroku, podczas gdy prawidłowo oceniony materiał dowodowy zebrany w sprawie, w szczególności wynikająca z niego okoliczność, iż oskarżony nie posiadał specjalistycznej wiedzy w zakresie energetyki, prowadzi do wniosku, iż oskarżony nie dopuścił się zarzuconego mu czynu.

Z przytoczonych wyżej względów, nie znajdując podstaw do uwzględnienia apelacji zgodnie z wnioskiem skarżącego oraz wobec braku okoliczności, o których mowa w art. 439 § 1 k.p.k. i 440 k.p.k., zaskarżony wyrok – poza omówionymi wyżej zmianami- jako trafny, należało na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. utrzymać w mocy.

Rozstrzygnięcie o opłacie za II instancję oraz o wydatkach postępowania odwoławczego znajduje uzasadnienie w treści art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz. U. z 1983r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) i art. 636 § 1 k.p.k.

Katarzyna Żmigrodzka Elżbieta Daniluk Bartłomiej Kołtun