UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący zwrócił pozew wskazując, że powodowie
nie uzupełnili jego braków w terminie. Zawrócił uwagę, że pomimo skutecznego wezwania w
do uzupełniania braków poprzez wskazanie numerów PESEL i adresów powodów,
wymienienie wszystkich załączników do pozwu, doręczenie po jednym odpisie załączników
do pozwu niewymienionych w pozwie nie usunęli braków. W tym zakresie wskazał, że
powodowie nie wymienili wszystkich złożonych wraz z pozwem załączników, jak też nie
przedłożyli ich odpisów dla drugiej strony. Odwołując się do art. 187 § 1 Kpc w zw. z art. 128
§ 1 Kpc podniósł, że do pisma procesowego należy dołączyć jego odpisy i odpisy
załączników dla doręczenia ich uczestniczącym w sprawie osobom, a ponadto, jeżeli w sądzie
nie złożono załączników w oryginale, po jednym odpisie załącznika dla każdego uczestnika.

Zażalenie na zarządzenie złożyli powodowie i zaskarżając je w całości wnieśli o jego
uchylenie.

Zarzucili mu naruszenie art. 130 § 1 Kpc i art. 130 § 2 Kpc podnosząc, że powodowie
nie byli w czasie składania pozwu i wezwania ich do uzupełnienia reprezentowani przez

profesjonalnego pełnomocnika. W ocenie powodów uzupełnili oni wszystkie braki o jakie
zostali wezwani. W tym zakresie podnosili, że wezwanie nie było precyzyjne i w sposób
usprawiedliwiony nie traktowali oni dokumentów przy załączniku zaproszenie jako
odrębnych, gdyż w ich ocenie stanowiły one całość z zaproszeniem. Powodowie podnosili, że
wezwanie do uzupełnienia braków winno być jasne i niedwuznaczne w szczególności w
sytuacji gdy jest kierowane do osoby niezorientowanej w regulacjach procesowych, bowiem
nieprecyzyjne wezwanie nie może wywołać skutku. Niezależnie od tego, czy wskazane wyżej
dokumenty zostałyby przez Sąd potraktowane jako odrębne załączniki czy też nie, brak ich
wskazania nie powinien skutkować zwrotem pozwu, bowiem bez niego pozew może
otrzymać prawidłowy bieg. W ocenie powodów można ten brak potraktować ewentualnie
jako niekompletny załącznik, co nie uzasadnia zwrotu pozwu.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Apelacyjnego rację mają skarżący podnosząc, że treść skierowanego
do nich wezwania nie była dokładna i nie czyniła zadość wymaganiom art. 130 § 1 Kpc. Na
wstępie należy wskazać, że nie ulega wątpliwości, że przedmiotowy pozew na etapie jego
wniesienia niewątpliwie był dotknięty szeregiem braków formalnych, co uzasadniało
wezwanie do ich uzupełniania. Niewątpliwie powodowie ustosunkowując się do treści
wezwania podjęli próbę ich uzupełnienia, co jednak z uwagi na brak jego zrozumienia, nie
przyniosło spodziewanego rezultatu. Odnosząc się do treści wezwania wskazać należy, że
Przewodniczący wezwał powodów do uzupełnienia braków między innymi poprzez
wymienienie wszystkich dołączonych do pozwu załączników oraz doręczenie po jednym
odpisie załączników niewymienionych w pozwie. Powodowie, samodzielnie występujący w
sprawie, nie dostrzegli, że w ramach tego wezwania Przewodniczący traktował każde z
dołączonych do pozwu pism jako odrębny załącznik, wychodząc z założenia, że dokument w
postaci zaproszenia na zebranie wspólnoty wraz załącznikami do niego nie stanowi jednego
załącznika do pozwu. W pierwszej kolejności należy przypomnieć, iż wymogi formalne
pozwu zostały określone w przepisach art. 126 § 1, 2, 3 i 5 Kpc, art. 1261 § 1 Kpc, art. 127
Kpc oraz art. 128 § 1 Kpc. Do kwestii załączników odnoszą się wyłącznie przepisy art. 126 §

1 pkt 5 Kpc, który nakazuje wymienienie załączników w piśmie oraz art. 128 § 1 k.p.c., który
obliguje do dołączenia do pisma jego odpisu oraz odpisów jego załączników. Sąd Najwyższy
w postanowieniu z 19 grudnia 2006 r. w sprawie V CZ 103/06 - LEX nr 610105 wyraził
pogląd, że określony w art. 128 Kpc obowiązek dołączania odpisów pism i ich załączników
dotyczy tych pism, co do których przewidziany jest obowiązek doręczenia ich
uczestniczącym w sprawie podmiotom. Jako załączniki należy traktować dokumenty, które
nie zawierają treści samego pisma procesowego, a zostały przedłożone wraz z tym pismem.
Nakaz wymienienia załączników oznacza jedynie konieczność umieszczenia w treści pisma
spisu tychże dokumentów, które zostały fizycznie do niego dołączone, zaś obowiązek
przedłożenia odpisów załączników obejmuje te dokumenty, które jako załącznik zostały
przedłożone. Kwestią kluczową dla przedmiotowego rozstrzygnięcia było to, czy dokumenty

jakie powodowie traktują jako część wspólną zaproszenia na zebranie (k. 6-10), można
traktować jako jeden załącznik. Argumentem przemawiającym za takim postrzeganiem tego
dokumentu przez powodów może być treść samego pozwu, gdzie powodowie odwołując się
do dowodów na poparcie swoich twierdzeń nie wskazują poszczególnych dokumentów
związanych zaproszeniem lecz traktują ten dokument w sposób zbiorczy. Również sama treść
zaproszenia oraz dołączonych do niego załączników pozwala na przyjęcie takiego stanowiska
za usprawiedliwione skoro w takiej formie dokumenty te były dostarczane członkom
wspólnoty przed podjęciem zaskarżonych uchwał, bowiem dokumenty te miały za zadanie
przygotowanie członków wspólnoty do podjęcia decyzji objętych porządkiem zebrania.
Taki stan rzeczy wobec treści wezwania, które jedynie ogólnie wskazuje na brak wymienienia
wszystkich załączników dołączonych do pozwu oraz dołączenie po jednym odpisie
załączników nie wymienionych w pozwie, zgodnie z tym co zarzucają skarżący prowadzi do
możliwości dwojakiej interpretacji wezwania i co za tym idzie nie czynni zadość
wymaganiom art. 130 § 1 Kpc. Zaznaczenia wymaga, że w aprobowanym przez obecny skład
Sądu Apelacyjnego orzecznictwie wskazuje się, że nieprecyzyjne wezwanie do uzupełnienia
braków formalnych nie może dla strony rodzić negatywnych skutków, w szczególności, gdy
kierowane jest do osoby niezorientowanej w regulacja procesowych dotyczących
uzupełnienia braków formalnych pism procesowych (zob. post. SN z dnia 24 stycznia 2005r.
III UZ 20/04, OSNP 2005, Nr 16 poz. 258 oraz post. SN z 23 listopada 2005r„ II CZ 100/05,
niepubl.). W tym stanie rzeczy nie mógł Przewodniczący odwołując się do nieprecyzyjnego
wezwania następnie wskazać na brak wykonania obowiązku uzupełniania takich braków i w
konsekwencji dokonać zwrotu pozwu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżone zarządzenie przyjmując za
podstawę art. 386 §1 k.p.c. w zw. z art. 397 §2 k.p.c. w zw. z art. 398 k.p.c.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE