Sygn. akt VIII Gz 196/13

POSTANOWIENIE

Dnia 4 września 2013 r

Sąd Okręgowy w Szczecinie, Wydział VIII Gospodarczy

w składzie :

Przewodniczący SSO Anna Budzyńska

Sędziowie SSO Piotr Sałamaj

SSR del. Natalia Pawłowska Grzelczak (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 4 września 2013 r, w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S.

przeciwko A. K.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie z dnia 4 lipca 2013, sygn. akt XI GNc 2720/12,

postanawia :

oddalić zażalenie.

SSO Piotr Sałamaj SSO Anna Budzyńska SSR del. N. Pawłowska-Grzelczak

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie oddalił wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego i oddalił wniosek o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego.

U podstaw rozstrzygnięcia legło stwierdzenie, że w sprawie nie zachodzą przesłanki z art. 168 k.p.c. co w konsekwencji doprowadziło do oddalenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego. Zdaniem Sądu Rejonowego przywrócenie terminu jest dopuszczalne jeżeli strona nie dokonała czynności procesowej bez swojej winy. Jako kryterium przy ocenie winy w uchybieniu terminu procesowego należy przyjąć obiektywny miernik staranności, a strona winna uprawdopodobnić, że z przyczyn od niej niezależnych nie mogła dokonać czynności w terminie. Jednocześnie Sąd Rejonowy pokreślił, że ciężar uprawdopodobnienia spoczywa na tym, kto z przywołanych twierdzeń faktycznych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc), z tą różnicą, że zachowanie szczegółowych przepisów o postępowaniu dowodowym nie jest konieczne (art. 234 kpc). W ocenie Sądu I instancji powód nie tylko nie naprowadził żadnych twierdzeń, a tym bardziej nie uprawdopodobnił, że nie mógł złożyć wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego w dniu 18 i 19 lutego 2013 roku czyli w prawem zakreślonym terminie.

Zażalenie na to postanowienie złożył powód zaskarżając je w całości i wniósł o :

- zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez przywrócenie powodowi terminu do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego, a w dalszej kolejności przyznanie powodowi od pozwanego kosztów postępowania zabezpieczającego,

- ewentualnie o uchylenie postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji,

- zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu zażalenia powód wskazał, iż zasadniczą kwestią, która stanowi o nieprawidłowości wydanego orzeczenia, jest niewłaściwe zastosowanie normy art. 169 § 1 kpc, dotyczące oznaczenia terminu końcowego złożenia wniosku o przywrócenie terminu. Podał, że w myśl dyspozycji art. 169 § 1 kpc tygodniowy termin do złożenia wniosku liczy się od dnia ustania przyczyny, dla której wnioskodawca nie dochował terminu do dokonania czynności procesowej. Zdaniem powoda Sąd Rejonowy błędnie określił termin końcowy do złożenia wniosku o przywrócenie terminu ustalając go na dzień 18 ewentualnie 19 lutego 2013 roku. Wskazał, iż końcowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego upływał z dniem 25 lutego 2013 roku. Skarżący wniósł przedmiotowy wniosek o przywrócenie terminu w dniu 22 lutego 2013 roku, a zatem zachował ustawowy termin wynikający z treści normy art. 169 § 1 kpc. Dodał, iż niewłaściwe jest również uznanie Sądu, że wnioskodawca w żaden sposób nie uprawdopodobnił okoliczności swojego nie zawinienia w złożeniu wniosku o zwrot kosztów postępowania zabezpieczającego dnia 18 i 19 lutego 2013 roku skoro mając na uwadze treść osnowy żądań wniosku jak też art. 169 § 1 kpc wnioskodawca mieszcząc się w ustawowym tygodniowym terminie do złożenia wniosku o przywrócenie terminu w żaden sposób nie musiał nawet uprawdopodobnić powyższych zdarzeń. Podał, że skarżący wnosząc o przywrócenie terminu uprawdopodobnił okoliczności, dla których to nie mógł w terminie złożyć wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego wskazując na brak doręczenia wnioskodawcy przez organ egzekucyjny prawomocnego postanowienia w terminie dwóch tygodni od dnia uprawomocnienia się orzeczenia. Zatem niewłaściwe jest wskazanie Sądu Rejonowego jakoby skarżący zmuszony był do złożenia przedmiotowego wniosku w tym samym dniu, w którym otrzymał korespondencję od organu egzekucyjnego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się nieuzasadnione.

W świetle dyspozycji art. 168 §1 k.p.c. jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności procesowej bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie natomiast z treścią art. 169 § 1 i § 2 k.p.c. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu tygodnia od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu, natomiast zgodnie z § 2 w piśmie należy uprawdopodobnić okoliczności uzasadniające wniosek. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy (por.orz. SN z dnia 19 czerwca 1962r, 4 CZ 35/62, PIP 1977, nr 7, s.144) i przy braniu pod uwagę także uchybień spowodowanych nawet lekkim niedbalstwem (por. K. Piasecki: Uchybienie i przywrócenie terminu czynności procesowych strony w sprawach cywilnych, OSPiKA 1975, nr 2, poz. 39).

Zdaniem Sądu Odwoławczego ocena wniosku powoda o przywrócenie terminu przedstawiona w uzasadnieniu orzeczenia Sądu I instancji, obejmująca dokonaną przez ten Sąd wykładnię zastosowanych przepisów prawa okazała się właściwa i nie budzi zastrzeżeń Sądu Okręgowego. Sąd II instancji w pełni akceptuje stanowisko Sądu meritii i przyjmuje za własne, czyniąc je integralną częścią poniższych rozważań.

Wskazać należy, że wniosek o przywrócenie terminu nie mógł być przez Sąd odwoławczy uwzględniony. Zasadniczą kwestią jest ustalenie, kiedy upłynął ustawowy termin do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego. Poza sporem pozostaje fakt, iż postanowienie komornika o ustaleniu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu zabezpieczającym stało się prawomocne z dniem 5 lutego 2013 roku. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1995 roku (III CZP 117/95, OSNC 1995/12/179), w sprawie, w której nakaz zapłaty jest orzeczeniem kończącym postępowanie, a zabezpieczenie powództwa na podstawie tego nakazu jest orzeczeniem kończącym postępowanie, zabezpieczenie powództwa na podstawie tego nakazu nastąpiło w drodze czynności komornika, o kosztach postępowania zabezpieczającego rozstrzyga sąd na wniosek powoda (art. 745 kpc). Z uzasadnienia Sądu Najwyższego wynika natomiast, że wniosek wierzyciela powinien być złożony w ciągu dwóch tygodni, liczonych od dnia uprawomocnienia się postanowienia komornika ustalającego wysokość kosztów zabezpieczenia, poniesionych przez wierzyciela. Komornik natomiast jest uprawniony do wydania takiego postanowienia ze względu na art. 770 zd. 3 i 4 kpc w związku z art. 743 kpc . W świetle powyższego wskazać należy, iż termin do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego upływał z końcem dnia 19 lutego 2013 roku. Powód dowiódł, że organ egzekucyjny dostarczył mu prawomocne postanowienie o ustaleniu kosztów zastępstwa radcowskiego w postępowaniu zabezpieczającym w dniu 18 lutego 2013 roku. Zatem w chwili otrzymania tego postanowienia przez powoda dwutygodniowy termin do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego jeszcze nie upłynął. Powód mógł taki wniosek złożyć w dniu 18 lutego 2013 roku lub najpóźniej w dniu 19 lutego 2013 roku. Powód wniosku takiego nie złożył w prawem zakreślonym terminie. Dopiero w dniu 22 lutego 2013 roku skierował do Sądu wniosek o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego. W uzasadnieniu swojego wniosku powód wskazał, że uchybił terminowi albowiem dopiero w dniu 18 lutego 2013 roku otrzymał prawomocne postanowienie o ustaleniu kosztów zastępstwa radcowskiego w postępowaniu zabezpieczającym. Jak już wyżej podniesiono termin do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego upłynął dopiero z dniem 19 lutego 2013 roku, wobec czego powód składając wniosek o przywrócenie terminu winien wykazać, że nie mógł przedmiotowego wniosku złożyć w dniu 18 i 19 lutego 2013 roku. Tymczasem na okoliczność tą strona powodowa nie tylko nie naprowadziła żadnych twierdzeń, a tym bardziej nie uprawdopodobniła, że nie mogła złożyć wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego w dniach 18 i 19 lutego 2013 roku, czyli w prawem zakreślonym terminie. W tych dniach była już bowiem w posiadaniu prawomocnego postanowienia a termin ustawowy jeszcze nie upłynął. Nie jest zatem możliwym liczenie od dnia 18 lutego 2013 roku biegu tygodniowego terminu z art. 169 § 1 kpc skoro w tym dniu nie zaistniała jeszcze przyczyna uchybienia terminu. Pełnomocnik powoda pomija całkowicie kwestię ustawowego terminu do złożenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego i nie odnosi się do przyczyn, które spowodowały, iż wniosku takiego nie złożył ani 18 ani też 19 lutego 2013 roku. Powód ograniczył się tylko do wskazania, iż do dnia 17 lutego 2013 roku nie dysponował jeszcze przedmiotowym postanowieniem. Okoliczność ta jest niesporna i wynika z przedstawionych dokumentów. Nie zmienia to jednak faktu, iż już w dniu 18 lub 19 lutego 2013 roku mógł złożyć wniosek o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego. Natomiast gdy było to z określonych powodów niemożliwe winien złożyć wniosek o przywrócenie terminu, w którym należało naprowadzić twierdzenia i uprawdopodobnić, że nie mógł złożyć wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego w dniu 18 i 19 lutego 2013 roku tj. w czasie gdy już dysponował prawomocnym postanowieniem. Powód nie uczynił zadość temu obowiązkowi. W świetle powyższego brak jest podstaw do tego, by uznać, że wniosek o przywrócenie terminu powód złożył skutecznie (zgodnie z normą art. 168 i 169 kpc).

Reasumując stwierdzić należy, iż Sąd Rejonowy w sposób prawidłowy orzekł w przedmiocie oddalenia wniosku o przywrócenie terminu i w konsekwencji w przedmiocie oddalenia wniosku o przyznanie kosztów postępowania zabezpieczającego. W tym stanie rzeczy Sąd odwoławczy nie znajduje podstaw do postulowanego w zażaleniu uchylenia lub zmiany zaskarżonego orzeczenia.

W związku z tym, na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy oddalił zażalenie.

SSO Piotr Sałamaj SSO Anna Budzyńska SSR del. N. Pawłowska-Grzelczak

Sygn. akt VIII Gz 196/13

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować i zakreślić numer sprawy w rep. Gz.

2.  Odpis postanowienia doręczyć : pełnomocnikowi powoda oraz pozwanemu z informacją, że postanowienie nie jest zaskarżalne;

3.  akta zwrócić Sądowi Rejonowemu po wpłynięciu (...).

Sędzia