Sygn. akt II Cz 1248/15
Dnia 16 grudnia 2015 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Anatol Gul
Sędziowie: SO Piotr Rajczakowski
SO Aleksandra Żurawska
po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2015 r. w Świdnicy
na posiedzeniu niejawnym
zażalenia strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W.
na rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawartych w pkt I i II wyroku Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 13 października 2015 r., sygn. akt I C 584/14
w sprawie z powództwa E. K.
o zapłatę 18.600 zł
p o s t a n a w i a:
I. zmienić zaskarżone orzeczenie w pkt I w ten sposób, że obniżyć zasądzone od strony pozwanej na rzecz powoda koszty procesu do 2.217 zł;
II. oddalić dalej idące zażalenie
III. nie obciążać powódki kosztami postępowania zażaleniowego.
(...) (...) (...)
Zaskarżonym rozstrzygnięciem zawartym w pkt I i II wyroku Sądu Rejonowego zasądzono od strony pozwanej kwotę 2.837,42 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazano jej by uiściła na rzecz Skarbu Państwa tytułem brakującej opłaty sądowej oraz wydatków na biegłych poniesionych przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Kłodzku kwotę 1.056,38 zł. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że podstawą jego rozstrzygnięcia, był art. 98 § 1 kpc oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W zażaleniu na powyższe postanowienie strona pozwana zarzuciła naruszenie:
art. 98 kpc polegające na niewłaściwym dokonaniu wyliczenia kosztów procesu poniesionych przez powódkę;
art. 328 § 2 kpc w zw. z art. 361 kpc poprzez niewłaściwe uzasadnienie rozstrzygnięcia w przedmiocie zasądzenia kosztów procesu uniemożliwiające dokonanie jego oceny;
§ 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu przez jego niezastosowanie i zasądzenie na rzecz powoda wynagrodzenia za czynności pełnomocnika w wysokości 2.400 zł zamiast 1.200 zł;
naruszenie art. 98 § 3 kpc w zw. z art. § 6 pkt 4 ww. rozporządzenia polegające na zasądzeniu na rzecz powódki wynagrodzenia pełnomocnika w kwocie 2.400 zł będącej właściwą dla spraw przy wartości przedmiotu powyżej 10.000, podczas gdy powódka początkowo dochodziła 8.000 zł.
Mając na uwadze powyższe zarzuty, skarżąca wniosła o zmianę zaskarżonych postanowień i zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty 2.217 zł tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazania jej uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kwoty 966 zł tytułem brakującej opłaty sądowej oraz wydatków na opinie biegłych.
Sąd Okręgowy zważył:
Zażalenie podlegało uwzględnieniu w części.
W pierwszej kolejności wskazać należy, że powódka pierwotnie dochodziła kwoty w łącznej wysokości 8.000 zł, zaś w toku postępowania rozszerzyła powództwo o 10.600 zł / k. 138 /. Zgodnie natomiast z § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r., w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu / tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 461 / w razie zmiany w toku postępowania wartości stanowiącej podstawę obliczenia opłat, bierze się pod uwagę wartość zmienioną, poczynając od następnej instancji. Przepis ten oznacza więc, że do zakończenia sprawy przed sądem I instancji stawka wynagrodzenia adwokata powinna wynosić 1.200 zł / § 6 pkt 4 wymienionego wyżej rozporządzenia /. Z analizy akt sprawy wynika, że powódka uiściła 400 zł opłaty sądowej, koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową powinny wynosić 1.217 zł, ponadto powódka z tytułu kosztów opinii biegłego poniosła kwotę 420 zł, 42 zł / k. 180 /, zaś pozostała suma z jej zaliczki została jej zwrócona przez Sąd Rejonowy / otrzymała ona do zwrotu 179, 58 zł k. 201 /. Oznacza to więc, że całe koszty które strona pozwana powinna zwrócić powódce wyniosły 2.037, 42 zł / 400+ 1.217+ 420,42= 2.037, 42 zł /. Skoro jednak skarżący wnioskował w zażaleniu o obniżenie tychże kosztów do kwoty 2.217 zł Sąd Okręgowy był tym żądaniem związany i tylko w takim zakresie mógł dokonać zmiany zaskarżonego orzeczenia Sądu Rejonowego w pkt I- art. 386 § 1 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc.
W pozostałym zakresie jednak zażalenie nie jest zasadne. Jak wynika z akt sprawy ze Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Kłodzku zostały poniesione następujące koszty sądowe: 494, 56 zł / k. 83 i 99 /, 61, 82 zł / k. 109 i 132 / i 59, 20 / k. 150 i 162 / tytułem wydatków za opinie biegłego łącznie daje to sumę 615, 58 zł. Do zapłaty pozostawała również suma 530 zł jako opłata sądowa od rozszerzonego powództwa. Ponieważ strona pozwana przegrała niniejszy proces w całości, to ona powinna tę kwotę uiścić. Suma tychże kwot, to 1.145, 58 zł. Sąd Rejonowy w pkt II zaskarżonego orzeczenia nakazał stronie pozwanej uiścić jedynie 1.056, 38 zł. Z tych też przyczyn zażalenie w pozostałej części jako bezpodstawne musiało podlegać oddaleniu- art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc.
Orzeczenie o kosztach postępowania zażaleniowego wydano w oparciu o przepis art. 102 kpc w zw. z art. 391 § 1 kpc, art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc przyjmując, że z uwagi na charakter powództwa / sprawa dotyczyła zadośćuczynienia i odszkodowania za wypadek komunikacyjny / oraz na fakt, że zasądzona kwota zależała w dużej mierze od oceny Sądu, powódka nie powinna zostać obciążona dodatkowymi kosztami.
(...) (...) (...)