Sygn. akt VI Ka 1295/15
Dnia 15 stycznia 2016 r.
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: SSO Małgorzata Bańkowska
Sędziowie: SSO Maciej Schulz (spr.)
SSO Anna Kalbarczyk
Protokolant asystent sędziego Jakub Nasiłowski
przy udziale prokuratora Anny Radyno-Idzik
po rozpoznaniu dnia 15 stycznia 2016 r. w W.
sprawy A. W. s.T. i K. ur. (...) w W.
oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§1kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w W.
z dnia 6 sierpnia 2015 r. sygn. akt VIII K 91/15
zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego w pkt. II zaskarżonego wyroku środka karnego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 8 lutego 2015 r. do dnia 15 stycznia 2016 r.; w pozostałej części tenże wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od opłaty oraz pozostałych kosztów sądowych w sprawie, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.
SSO Maciej Schulz SSO Małgorzata Bańkowska SSO Anna Kalbarczyk
VI Ka 1295/15
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Północ w W. wyrokiem z dnia 6 sierpnia 2015 roku w sprawie VIII K 91/15 na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. warunkowo umorzył postępowanie przeciwko A. W. o przestępstwo z art. 178 a § 1 k.k. ustalając okres próby na 2 lata. Jednocześnie Sąd ten na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego A. W. zakaz prowadzenia wszelich pojazdów mechanicznych na okres lat 2 oraz świadczenie pieniężnie na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000 złotych.
Powyższy wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia o środku karnym zaskarżył obrońca oskarżonego. Podniósł on zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przy orzekaniu środka karnego w maksymalnej wysokości, zarzut rażącej niewspółmierności środka karnego, a także zarzut obrazy przepisów prawa materialnego tj art. 63 § 2 k.k. poprzez jego niezastsosowanie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Wniesiona apelacja nie zasługuje na uwzględnienie w części kwestionującej wysokość oraz zakres orzeczenia środka karnego. Sąd Rejonowy wyrokując w niniejszej sprawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne. Sąd ten warunkowo umarzając postępowanie doszedł do słusznego wniosku, że zasadnym jest orzeczenie wobec A. W. środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres lat 2 oraz świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000 złotych. Dokonując oceny przedmiotowego orzeczenia w zaskarżonej części podkreślić należy, że za orzeczeniem tego środka w maksymalnej wysokości, jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, przemawia przede wszystkim stopień nietrzeźwości sprawcy u którego stwierdzono 1,2 promila alkoholu. Podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego okoliczności takie jak zatrzymanie oskarżonego do rutynowej kontroli, a nie w związku z wykroczeniem drogowym oraz fakt że przedmiotowe zdarzenie miało miejsce w niedzielny poranek przy mniejszym niż w dzień powszedni natężeniu ruchu - skutkowały warunkowym umorzeniem postępowania. Natomiast znaczny stopień nietrzeźwości uzasadnia orzeczenie wobec A. W. zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na maksymalny, przewidziany w art. 67 § 3 k.k. okres. Z tych samych względów niecelowym było, zdaniem Sądu Odwoławczego, ograniczenie tego środka karnego do wskazanych w apelacji obrońcy kategorii pojazdów. W ocenie Sądu Odwoławczego oskarżony powinien zostać na okres 2 lat wyeliminowany całkowicie z uczestnictwa w ruchu drogowym, jako kierujący pojazdami mechanicznymi. Zgodzić się należy ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, że wymierzony środek karny powinien uświadomić oskarżonemu konieczność bezwzględnego przestrzegania trzeźwości w ruchu drogowym wynikającą z art. 45 ust.1 Prawa o ruchu drogowym. Nie można także zapominać, ze wobec warunkowego umorzenia postępowania orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych stanowić będzie obok świadczenia pieniężnego jedyną realną dolegliwość dla oskarżonego. Dolegliwość ta w ocenie Sądu Odwoławczego będzie adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz do stopnia społecznej szkodliwości czynu, jakiego się dopuścił.
Jednocześnie Sąd Odwoławczy podzielając stanowisko obrońcy dotyczące naruszenia art. 63 § 2 k.k. (od 1 lipca 2015 roku art. 63 § 4 k.k.), zaliczył na poczet orzeczonego w pkt. II zaskarżonego wyroku środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 8 lutego 2015 r. do dnia 15 stycznia 2016 r tj. do dnia wyroku Sądu II instancji. Orzeczenie o kosztach sądowych zapadło na podstawie art. 624 § 1 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w wyroku.