UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Zabrzu postanowieniem z dnia 15 czerwca 2015 roku udzielił zabezpieczenia w ten sposób, że zobowiązał pozwanego A. W. do łożenia na rzecz powódki E. C. alimentów w kwocie po 1.500 zł miesięcznie, płatnych z góry do dwunastego dnia każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w terminie płatności którejkolwiek z rat, począwszy od stycznia 2015 roku, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.

Uzasadniając rozstrzygnięcie, Sąd Rejonowy powołując się na treść art. 753 k.p.c. oraz wskazując, że zakaz z art. 731 k.p.c. nie ma w niniejszej sprawie zastosowania, uznał, że powódka w znacznym stopniu uprawdopodobniła istnienia roszczenia. Sąd wskazał, że z treści wniosku wynika, że pozwany, wyrokiem w wyroku Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 3 października 2014 roku w sprawie o sygn. akt XII RC 671/14, został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego. Sąd wskazał nadto, że powódka uprawdopodobniła, że rozwód skutkował istotnym pogorszeniem jej sytuacji materialnej, gdyż ma trudności ze znalezieniem zatrudnienia, nie przysługuje jej zasiłek dla bezrobotnych ani uprawnienia emerytalne. Jej przerwa w prowadzonej działalności, dzięki której uzyskiwała dochody w trakcie małżeństwa, była spowodowana depresją. Sąd uznał, że powódka uprawdopodobniła nadto, że pozwany jest w stanie uiszczać na jej rzecz alimenty w kwocie 1500 zł, gdyż dobrowolnie przekazywał jej alimenty w tej wysokości po odejściu od powódki.

Zażalenie na to postanowienie wniósł pozwany domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenia w całości, ewentualnie zmianę zaskarżonego orzeczenia w ten sposób, aby oddalić wniosek o udzielenie zabezpieczenia ponad kwotę 600 zł, względnie przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Uzasadniając zażalenia zakwestionował okoliczność, iż zawieszenie prowadzenia działalności gospodarczej przez powódkę było wynikiem depresji, jak również podniósł, że nie osiąga on dochodu w wysokości 12.000 zł miesięcznie, a jedynie 3.900 zł brutto, a także ciążących na nim obowiązku spłaty zobowiązań kredytowych zaciągniętych w trakcie małżeństwa.

W odpowiedzi na zażalenie powódka wniosła o jego oddalenia oraz zasądzenie od pozwanego na jej rzecz zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Celem zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego nie jest zapewnienie egzekucyjnego wykonania przyszłego wyroku, lecz natychmiastowe dostarczenie uprawnionemu środków utrzymania (patrz: Komentarz do art. 753 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.).

W tym miejscu należy nadmienić, iż niezależnie od treści art. 753 § 1 k.p.c., dokonując zabezpieczenia na tym etapie postępowania Sąd Rejonowy winien wziąć pod uwagę nie tylko ocenę tego, czy roszczenie powodów zostało uprawdopodobnione, ale również dokonać oceny wniosku o zabezpieczenie w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, co w niniejszej sprawie uczynił w sposób prawidłowy.

Nie można również pominąć, że Sąd udzielając zabezpieczenia opiera się jedynie na uprawdopodobnieniu istnienia roszczenia, co stanowi odejście od ścisłego formalizmu dowodowego. Tym samym uwzględnienie zgłaszanego wniosku następuje w przypadku gdy strona wykaże, choć w sposób nie dający pewności, że powołane okoliczności są wiarygodne i prowadzą do uznania opisanego na ich podstawie stanu faktycznego. Stanowi to więc rygor zdecydowanie słabszy niż w przypadku konieczności udowodnienia tych przesłanek. Istotne jest jednak zwrócenie uwagi, że w orzecznictwie wskazuje się, że uprawdopodobnienie nie może w zasadzie opierać się na samych twierdzeniach strony. Uprawdopodobnienie roszczenia w postępowaniu zabezpieczającym, wymaga od uprawnionego aby przedstawił i należycie uzasadnił twierdzenia, które stanowią podstawę dochodzonego roszczenia, zarówno co do okoliczności faktycznych, na których opiera się roszczenie jak i podstawy prawnej roszczenia, która powinna być również prawdopodobna (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17 lipca 2013r., I ACz 1182/13).

Roszczenie powódki ma swoją podstawę w art. 60 § 2 k.r.o. Zgodnie z nim, jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Celem jakiemu służy roszczenie oparte na art. 60 § 2 k.r.o. jest zapobieżenie sytuacji, w której rozwód miałby spowodować pogorszenie w istotny sposób sytuacji materialnej małżonka niewinnego w porównaniu do sytuacji, w której znajdowałby się w prawidłowo funkcjonującym małżeństwie. Zakres, w jakim to ma nastąpić, określa z jednej strony stopień pogorszenia się sytuacji materialnej małżonka niewinnego, a z drugiej strony zasady słuszności, które określają jaki w konkretnej sprawie zakres przyczynienia się małżonka winnego może być uznany za "odpowiedni". (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 9 września 2009r., I ACa 565/09).

Mając na względzie powyższe należy zwrócić uwagę, że rozwiązanie małżeństwa doprowadziło do pogorszenia sytuacji życiowej powódki. Powódka wskazała, że w 2014 roku uzyskała łączny dochód w wysokości 4.240,91 zł. Powódka również uprawdopodobniła, że sytuacja majątkowa pozwanego przedstawia się zdecydowanie lepiej. Pomimo, iż pozwany kwestionuje wskazaną przez powódkę wysokość dochodów na kwotę 12.000 zł, to jednak przedłożona deklaracja podatkowa wskazuje na uzyskiwanie przez niego znacznych przychodów. Nie bez znaczenia jest również okoliczność, że pozwany dobrowolnie przekazywał na rzecz powódki świadczenia, jak również przedłożone przez powódkę oświadczenie o udzieleniu pozwanemu pożyczki w kwocie 164.000 zł.

Zatem, w świetle dołączonych dokumentów, również wskazujących na okoliczność posiadania przez pozwanego dodatkowych aktywów, zasadne stało się utrzymanie zabezpieczenia roszczenia powódki w zakresie określonym zaskarżonym postanowieniem.

Z przyczyn wskazany powyżej, zażalenie pozwanego podlegało oddaleniu w oparciu o art. 385 k.p.c. w związku z art. 13 § 2 k.p.c. i art. 397 § 2 k.p.c.

SSO Anna Hajda SSO Krystyna Wiśniewska – Drobny SSO Andrzej Dyrda

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE