UZASADNIENIE

Wnioskodawca M. R. odwołał się od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w W. z dnia 05.02.2013 r. nr (...) na podstawie, której strona pozwana po rozpatrzeniu kwestii właściwości ustawodawstwa z zakresu zabezpieczenia społecznego , na wniosek wnioskodawcy stwierdziła, że od dnia 1 grudnia 2011 r. właściwym dla wnioskodawcy jest ustawodawstwo polskie. Wnioskodawca wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i nakazanie ponownego rozpatrzenia sprawy przez ZUS lub alternatywnie dokonania merytorycznego rozpatrzenia sprawy i stwierdzenia nieważności decyzji oraz zasądzenie na rzecz wnioskodawcy zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle norm przypisanych.

Wnioskodawca zarzucił zaskarżonej decyzji :

- naruszenie przepisu art.75 i 77 kpa poprzez nie rozpatrzenie materiału dowodowego w całości i w sposób obiektywny, co przejawiało się uznaniem, że dokumenty potwierdzające zatrudnienie skarżącego na terenie Wielkiej Brytanii nie mają znaczenia w sprawie i skutkowało wydaniem niewłaściwego rozstrzygnięcia, czyli podleganiu przez skarżącego polskiemu systemowi ubezpieczeń społecznych.

- naruszenie art. 13 ust.3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ( WE ) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz art.16 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady WE nr987/2009 z dnia 16 września 2009 r. poprzez ich nie zastosowanie pomimo, że przedstawione przez skarżącego dokumenty wskazują, iż jest on zatrudniony w Wielkiej Brytanii jako pracownik i tym samym wykonuje pracę najemną, co oznacza, że ZUS niesłusznie wydał decyzję stwierdzającą, że wnioskodawca podlega polskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Wnioskodawca wskazał, iż od dnia 23.04.2008 r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą ul. (...) w W.. Z tego tytułu dokonał zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego opłacając regularnie składki. W dniu 01.12.2011 r. wnioskodawca został zatrudniony w Wielkiej Brytanii na podstawie umowy o pracę przez firmę (...) z siedzibą w L.. Powyższe oznacza, że od dnia 01.12. 2011 r. jest pracownikiem w Wielkiej Brytanii oraz osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z powyższym wnioskodawca wyrejestrował się z dniem 01.12.2011 r. jako płatnik składek z tytułu wykonywania działalności gospodarczej z polskiego ZUS. Mimo przedstawienia wszelkich dowodów , strona pozwana decyzją z dnia 5 lutego 2013 r. stwierdziła, iż właściwym ustawodawstwem w zakresie ubezpieczeń społecznych jest dla skarżącego ustawodawstwo polskie z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał, iż zaskarżył w/w decyzję ponieważ nie zgadza się z nią. Aktualnie jest w trakcie załatwiania wszelkich formalności w tym także numeru NIM. Powyższy numer będzie stanowił nowy dowód w sprawie, który pozwoli podjąć przez byłego brytyjskiego pracodawcę kroki w celu uzyskania potwierdzenia formularza A1 w (...). Wnioskodawca podniósł, że w chwili obecnej jest w trakcie oczekiwania na decyzję (...).

W odpowiedzi na odwołanie strona pozwana wniosła o jego oddalenie oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Strona pozwana wskazała, że z ujawnionych w trakcie postępowania wyjaśniającego dokumentów wynika, że wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w Polsce równocześnie od dnia 01.12.2011 r. rozpoczął pracę najemną w firmie (...) z siedzibą w Wielkiej Brytanii i dokonał w związku z tym wyrejestrowania z ubezpieczeń w Polsce. Strona pozwana wskazała, że brytyjska instytucja ubezpieczeniowa po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego nie dała akceptacji ustawodawstwa brytyjskiego dla wnioskodawcy i podała jednocześnie, że nie podlega on w/w ustawodawstwu od dnia 01.12.2011 r. do chwili obecnej. O powyższym strona pozwana poinformowała powoda pismem z dnia 05.12.2012 r. i wezwała jednocześnie do przedstawienia dowodów wykonywania przez niego pracy na terenie Wielkiej Brytanii. Powód nie wskazał i nie udokumentował stosownymi dowodami pracy na terenie Wielkiej Brytanii. Również postępowanie wyjaśniające prowadzone przez instytucję ubezpieczeniową w Wielkiej Brytanii ani przez ZUS nie wykazało faktu wykonywania przez powoda pracy na terenie Wielkiej Brytanii. W tym stanie strona pozwana w zaskarżonej decyzji z dnia 05 lutego 2013 r. stwierdziła, że właściwym dla wnioskodawcy ustawodawstwem z zakresu zabezpieczenia społecznego jest ustawodawstwo polskie począwszy od dnia 01.12.2011 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca M. R. od dnia 23.04.2008 r. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą przy ul. (...) w W.. Przedmiotem działalności jest działalność w zakresie obiektów sportowych. Z tego tytułu dokonał zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego opłacając regularnie składki.

W dniu 01.12.2011 r. pomiędzy (...) Company zs. w L. a wnioskodawcą została zawarta umowa o pracę. Zgodnie z w/w umową wnioskodawca od dnia 01.12.2011 r., został zatrudniony w charakterze niezależnego konsultanta ds. rekrutacji. W w/w umowie zaznaczono, że wnioskodawca jako niezależny konsultant ds. rekrutacji nie posiada stałego miejsca pracy i zgodnie z wymaganiami prowadzonej działalności jest zobowiązany pracować w różnych lokalizacjach dla prawidłowego wypełniania obowiązków.

Pismem z dnia 20.12.2011 r. wnioskodawca poinformował stronę pozwaną, iż prowadzi działalność gospodarczą od 23.04.2008 r. do nadal i od 01.12.2011 r. jest zatrudniony w firmie angielskiej. W związku z powyższym wnioskodawca wniósł o potwierdzenie czy podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Pismem z dnia 30.12.2011 r. strona pozwana poinformowała wnioskodawcę, że jeżeli wykonuje pracę najemną na terenie Wielkiej Brytanii i jego miejscem pobytu i zamieszkania jest Wielka Brytania kompetentną w sprawie ustalenia właściwego ustawodawstwa z zakresu zabezpieczenia społecznego jest instytucja ubezpieczeniowa w Wielkiej Brytanii. Natomiast jeżeli miejscem zamieszkania jest Polska należy uzupełnić wniosek z dnia 20.12.2011 r. o oświadczenie o miejscu zamieszkania.

Pismem z dnia 23.01.2012 r., wnioskodawca poinformował stronę pozwaną, iż jego miejscem zamieszkania jest Polska.

W dniu 30.01.2012 r. do strony pozwanej wpłynęło oświadczenie wnioskodawcy o całkowitym wyrejestrowaniu z ubezpieczenia w ZUS. Wnioskodawca wskazał, że mimo, iż nadal w Polsce prowadzi działalność gospodarczą to zgodnie z dyrektywami UE od momentu zatrudnienia w Wielkiej Brytanii właściwym ustawodawstwem jest dla niego ustawodawstwo Wielkiej Brytanii.

Pismami z dnia 10.02.2012 r. skierowanymi do wnioskodawcy i instytucji ubezpieczeniowej H. R. & C. strona pozwana poinformowała o tymczasowym ustaleniu właściwości ustawodawstwa brytyjskiego dla wnioskodawcy od 01.12.2011 r.

Pismem z dnia 04.12.2012 r. strona pozwana poinformowała wnioskodawcę, że po przekazaniu instytucji brytyjskiej tymczasowego ustalenia ZUS odnośnie właściwego dla wnioskodawcy ustawodawstwa brytyjskiego z zakresu zabezpieczenia społecznego od 1.12.2011 r., instytucja H. R. & C. z Wielkiej Brytanii poinformowała stronę pozwana pismem z dnia 9.05.2012r. że do czasu uzyskania dodatkowych informacji od wnioskodawcy i brytyjskiego pracodawcy nie może zgodzić się ze stanowiskiem określonym przez stronę pozwaną. H. R. & C. z Wielkiej Brytanii przekazała stronie pozwanej kopie pism skierowanych do wnioskodawcy i ﬁrmy (...) Ltd. dotyczących dodatkowych informacji i dowodów pracy na terytorium Wielkiej Brytanii.

W w/w piśmie strona pozwana poinformowała wnioskodawcę także o tym, iż H. R. & C. pismem z dnia 25.10.2012r , powiadomiła stronę pozwaną, że nie uzyskała odpowiedzi od wnioskodawcy i ﬁrmy (...) na wystosowaną korespondencję i potwierdza swoje stanowisko, że nie akceptuje właściwości ustawodawstwa brytyjskiego dla wnioskodawcy od 1.12.20l11 r.

Strona pozwana w/w piśmie poinformowała wnioskodawcę, że przyjmuje stanowisko brytyjskie za wiążące i uznaje, że od 1.12.2011 r. wnioskodawca winien w Polsce opłacać składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Strona pozwana poinformowała wnioskodawcę, że w przypadku gdy zakwestionuje stanowisko brytyjskiej instytucji ubezpieczeniowej i nie będzie zgadzał się z obowiązkiem ubezpieczeń w Polsce przysługuje mu prawo wystąpienia o wydanie decyzji administracyjnej w sprawie. W takiej sytuacji ma obowiązek przedłożyć wszelkie dowody odnośnie pobytu i wykonywania pracy na terytorium Wielkiej Brytanii, w szczególności:

- numeru pracowniczego ubezpieczenia społecznego w Wielkiej Brytanii (N. N.),

- dowodów świadczących o przebywaniu w UK. (np. kopii umowy najmu lokalu, kopii, rachunków za media z nazwiskiem wnioskodawcy),

- kopii dowodów podróży pomiędzy UK a Polską.

- wskazanie dokładnych adresów pod którymi wykonywał pracę w Wielkiej Brytanii,

- pełne rozbicie modelu pracy, które powinno zawierać czas spędzony (w tym faktyczne daty) w UK i w Polsce w okresie od 1 grudnia 2011 r.

- kopie payslipów (odcinków wypłaty) dokumentujące ciągłość pracy od grudnia 2011 r., oraz opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne, dokumenty P60 oraz inne dokumenty związane z podatkiem.

- informacja kto prowadził działalność gospodarczą w Polsce podczas nieobecności wnioskodawcy związanej z osobistym wykonywaniem pracy najemnej w Wielkiej Brytanii. Strona pozwana wskazała, że dopuszczalne są również inne dokumenty potwierdzające pobyt i pracę w Wielkiej Brytanii.

Pismem z dnia 08.01.2013 r. wnioskodawca poinformował stronę pozwaną , że od 2008 roku prowadzi w Polsce działalność gospodarczą. Swoje obowiązki związane z działalnością gospodarczą podczas pobytu za granicą może bez problemu wykonywać zdalnie tj. korzystając z telefonu, internetu. Ewentualnie obowiązki może powierzyć osobie upoważnionej do tych czynności. Nie posiada dowodów odbywania podróży, albowiem nie ma obowiązku gromadzenia takich rzeczy. Podczas pobytu w Wielkiej Brytanii korzysta z lokali, które użycza mu w tym czasie jego pracodawca. Do pracy dojeżdża korzystając z komunikacji powszechnej lub prywatnym samochodem, nie posiada żadnych dowodów podróży z powodu braku konieczności ich zbierania. Pracę na terenie Wielkiej Brytanii wykonuje od momentu zawarcia umowy z brytyjskim pracodawcą, generalnie w systemie 2 dni w Polsce, 5 dni w Wielkiej Brytanii, w zależności od potrzeb pracodawcy. Jest w trakcie ubiegania się o dokument A1 i jak tylko uzyska potwierdzenie zobowiązuje się niezwłocznie o tym poinformować. Wnioskodawca przesłał payslipy, dokument P60. Wnioskodawca wskazał, iż ma nadzieję, że udzielone przez niego wyjaśnienia przyczynią się do ustalenia właściwego tj. brytyjskiego tymczasowego ustawodawstwa zgodnie ze stanem faktycznym oraz zgodnie z literą prawa w § 16 ust. 2 i 3 Rozporządzenia wykonawczego Parlamentu Europejskiego i Rady nr 987/2009 w związku z art. 13.3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady nr 883/2004.

Decyzją z dnia 05.02.2013 r. strona pozwana po rozpatrzeniu kwestii właściwości ustawodawstwa z zakresu ubezpieczenia społecznego na wniosek wnioskodawcy z dnia 8 stycznia 2013 r. stwierdziła od 1.12.2011 r., że właściwym dla M. R. ustawodawstwem z zakresu zabezpieczenia społecznego jest ustawodawstwo polskie.

dowód: akta ZUS

Wnioskodawca został w dniu 10.05.2012 r. zgłoszony do ubezpieczeń społecznych w Wielkiej Brytanii.

dowód : dokumentacja zgłoszeniowa do ubezpieczeń społecznych na terenie Wielkiej Brytanii i dotycząca nadania numeru ubezpieczenia społecznego z dnia 10.05.2012 r.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje na uwzględnienie.

Poza sporem pozostaje to, że wnioskodawca w Polsce prowadzi działalność gospodarczą od 23.04.2008 r. oraz to, iż wnioskodawca w dniu 01.12.2011 r. zawarł z firmą (...) zs. w L. umowę o pracę.

Kwestią sporną w niniejszej sprawie jest to jakiemu ustawodawstwu podlega wnioskodawca w zakresie ubezpieczeń społecznych od dnia 01.12.2011 r. tj. od dnia zawarcia umowy o pracę z firmą (...) zs. w L..

Wnioskodawca domaga się uznania, iż od dnia 01.12.2011 r. podlega ustawodawstwu Wielkiej Brytanii w zakresie ubezpieczeń społecznych.

Zgodnie ze stanowiskiem strony pozwanej wnioskodawca podlega ustawodawstwu polskiemu , ponieważ nie udowodnił, iż wykonuje od 01.12.2011 r. pracę w ramach powyższej umowy na terenie Wielkiej Brytanii.

Obowiązujące przepisy unijne zawierają zasady dotyczące ustawodawstwa właściwego dla osoby pracującej lub prowadzącej firmę w jednym lub wielu państwach Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Szwajcarii. Zasadą jest , iż osoby aktywne zawodowo na terenie tych państw mogą w tym samym czasie podlegać ubezpieczeniu społecznemu wyłącznie w jednym państwie / zasada jednego ustawodawstwa/ . Przy czym podstawową zasadą dla ustalenia właściwego ustawodawstwa w dziedzinie ubezpieczeń jest zasada miejsca wykonywania pracy, co oznacza podleganie ubezpieczeniu społecznemu i zdrowotnemu oraz opłacanie składek do systemu ubezpieczeń w państwie, w którym wykonywana jest praca.

Zgodnie z art. 16 ust. l i 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady / WE/ nr 987/2009 z dnia 16.09.2009r. osoba, która wykonuje pracę w dwóch lub więcej państwach członkowskich, informuje o tym instytucję wyznaczoną przez właściwą władzę państwa członkowskiego, w którym ma miejsce zamieszkania. Wyznaczona instytucja państwa członkowskiego miejsca zamieszkania niezwłocznie ustala ustawodawstwo mające zastosowanie do zainteresowanego, uwzględniając art. 13 rozporządzenia podstawowego (nr 883/2004 - DZ.Urz. WE L 284/1 z 30.10.2009r. ze zm.) oraz art. 14ust.5b rozporządzenia wykonawczego (nr 987/2009). Zapis ten stanowi, iż praca o charakterze marginalnym nie będzie brana pod uwagę do celów określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa na mocy art.13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady /WE/ nr 883/2004 z dnia 29.04.2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego / Dz.Urz. WE L 166/1 z 30.04.2004r. ze zm./. Takie wstępne określenie mającego zastosowanie ustawodawstwa ma charakter tymczasowy. Instytucja ta informuje wyznaczone instytucje każdego państwa członkowskiego, w którym wykonywana jest praca, o swoim tymczasowym określeniu.

W myśl art. 16 ust. 3 rozporządzenia nr 987/2009 tymczasowe określenie mającego zastosowanie ustawodawstwa staje się ostateczne w terminie dwóch miesięcy od momentu poinformowania o nim instytucji wyznaczonych przez właściwe władze zainteresowanych państw członkowskich, o ile żadna z zainteresowanych instytucji nie zgłosi braku swojej akceptacji dla stanowiska określonego przez inną instytucję.

Właściwość ustawodawstwa ustalana jest na podstawie art. 11-14 rozporządzenia nr 883/2004. Zgodnie z art. 11 ust.1 pkt 3a cyt. rozporządzenia osoba wykonująca w państwie członkowskim Unii Europejskiej pracę najemną lub pracę na własny rachunek podlega ustawodawstwu tego państwa członkowskiego. Stosownie do art. 13 ust. 3 osoba która normalnie wykonuje pracę najemną i pracę na własny rachunek w różnych państwach członkowskich podlega ustawodawstwu państwa członkowskiego, w którym wykonuje swą pracę najemną.

W świetle wymienionych przepisów warunkiem ustalenia dla wnioskodawcy ustawodawstwa Wielkiej Brytanii w zakresie ubezpieczeń społecznych od 01.12.2011 r. jest udowodnienie przez wnioskodawcę, że umowę o pracę z firmą (...) zs. w L. wykonywał na terenie Wielkiej Brytanii.

Wnioskodawca i jego pracodawca brytyjski nie udowodnili przed ubezpieczycielem w Wielkiej Brytanii H. R. & C., że wnioskodawca od dnia 01.12.2011 r. faktycznie wykonywał pracę na terenie tego kraju. Wnioskodawca i jego pracodawca wezwany przez H. R. & C. nie udzielili żadnej odpowiedzi.

Wnioskodawca również na wezwanie strony pozwanej nie przedstawił wystarczających dowodów na okoliczność wykonywania przez niego pracy od 01.12.2011 r. na terenie Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca został przez organ rentowy zobowiązany do przedstawienia numeru pracowniczego ubezpieczenia społecznego w Wielkiej Brytanii (N. N.), dowodów świadczących o przebywaniu w UK. (np. kopii umowy najmu lokalu, kopii, rachunków za media ), kopii dowodów podróży pomiędzy UK a Polską, wskazania dokładnych adresów pod którymi wykonywał pracę w Wielkiej Brytanii, pełnego rozbicia modelu pracy, które powinno zawierać czas spędzony (w tym faktyczne daty) w UK i w Polsce w okresie od 1 grudnia 2011 r., kopii payslipów (odcinków wypłaty) dokumentujące ciągłość pracy od grudnia 2011 r., oraz opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne, dokumentów P60 oraz innych dokumentów związanych z podatkiem, informacji kto prowadził działalność gospodarczą w Polsce podczas nieobecności wnioskodawcy związanej z osobistym wykonywaniem pracy najemnej w Wielkiej Brytanii, ale przedstawił jedynie kopie payslipów oraz dokumenty P60. Zdaniem Sądu te dowody są niewystarczające, by uznać iż wnioskodawca wykonywał pracę za granicą albowiem bez względu gdzie wnioskodawca wykonywał pracę w Polsce czy w Wielkiej Brytanii przysługiwało mu wynagrodzenie. Przedstawione w trakcie procesu paragony potwierdzające drobne zakupy na terenie Wielkiej Brytanii i pojedyncze bilety komunikacji miejskiej w żaden sposób nie potwierdzają faktu długotrwałego zamieszkiwania i wykonywania pracy na terenie tego kraju.

Sąd uznał, iż strona pozwana prawidłowo stwierdziła, że skoro wnioskodawca nie przedstawił w/w dowodów na okoliczność wykonywania pracy w Wielkiej Brytanii oznacza to, iż nie wykonywał tam pracy od dnia 01.12.2011 r. Według Sądu nie są wiarygodne tłumaczenia wnioskodawcy, iż nie posiada w/w dowodów ponieważ nie ma obowiązku ich gromadzenia.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że dowodem pośrednim na niewykonywanie przez wnioskodawcę pracy na terenie Wielkiej Brytanii na podstawie umowy z dnia 01.12.2011 r. jest również charakter stanowiska pracy jako konsultant ds. rekrutacji. Poza tym z również z § 6 w/w umowy o pracę wynika , że wnioskodawca jako niezależny konsultant do spraw rekrutacji nie posiada stałego miejsca pracy i zgodnie z wymogami prowadzonej działalności pracował w różnych lokalizacjach dla prawidłowego wypełnienia obowiązków wynikających z umowy.

W tym stanie strona pozwana słusznie uznała, że wnioskodawca pracę konsultanta ds. rekrutacji na podstawie umowy z dnia 01.12.2011 r. wykonywał w Polsce i tym samym od dnia 01.12.2011 r. właściwym dla wnioskodawcy ustawodawstwem z zakresu ubezpieczenia społecznego jest ustawodawstwo polskie.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że wnioskodawca został zgłoszony do ubezpieczenia społecznego na terenie Wielkiej Brytanii dopiero od dnia 10.05.2012 r., co wynika z przedstawionych przez pełnomocnika wnioskodawcy na rozprawie w dniu 18.06.2013 r. dokumentów, tj. potwierdzenia zgłoszenie do ubezpieczeń na terenie Wielkiej Brytanii i nadanie numeru ubezpieczenia społecznego z dnia 10.05.2012 r. Dokument ten potwierdza jedynie rejestrację w brytyjskim systemie podatkowym i ubezpieczeń społecznych, natomiast nie jest dowodem potwierdzającym objęcie ubezpieczeniem społecznym w systemie ustawodawstwa brytyjskiego. Z dokumentów nadesłanych przez brytyjską instytucję ubezpieczeniową wynika, iż wnioskodawca takim ubezpieczeniem nie został objęty.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznając odwołanie wnioskodawcy jako niezasadne oddalił na podstawie art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c.

Orzeczenie o kosztach oparto o przepis art. 98 k.p.c., w zw. oraz § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1349 ze zmianami).

WYROK

UZASADNIENIE