Sygn. akt II K 146/16/P
Dnia 30 marca 2016r.
Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie, Wydział II Karny
w składzie :
Przewodniczący: SSR Joanna Górecka
Protokolant: prot. Michał Lebiest
po rozpoznaniu w dniu 30.03.2016r.
sprawy
P. U. (U.)
s. A. i H. zd. Ć.
ur. (...) w K.
oskarżonego o to, że:
w dniu 10 stycznia 2016 roku w K., prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki D. o nr rej. (...), w stanie nietrzeźwości, przy stwierdzeniu podczas I badania - 1,03 ml/dm 3, II badania – 1,10 ml/dm 3, III badania – 1,07 ml/dm 3, IV – badania 1,02 ml/dm 3 alkoholu w wydychanym powietrzu,
tj. o przestępstwo z art. 178 a § 1 kk
I.
oskarżonego P. U. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu wnioskiem Prokuratora, stanowiącego występek z art. 178a § 1 kk i za to na mocy powołanego przepisu wymierza mu karę
5 (pięciu) miesięcy ograniczenia wolności, zaś na mocy art. 35 § 1 kk zobowiązuje oskarżonego do wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym;
II.
na mocy art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres
4 (czterech) lat;
III. na mocy art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 10 stycznia 2016 roku;
IV. na mocy art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000 zł (pięciu tysięcy złotych);
V. na mocy art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982r. Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. Macieja Bartnika, Kancelaria Adwokacka w Krakowie, ul. Ariańska 8/8, kwotę 1033,20 zł (jednego tysiąca trzydziestu trzech złotych dwudziestu groszy) - stawka powiększona o VAT - tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu;
VI. na zasadzie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Sygn. akt IIK 146/16/P
wyroku z dnia 30 marca 2016 roku
/zgodnie z art. 424 § 3 kpk zakres uzasadnienia został ograniczony do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć/
P. U. został oskarżony o przestępstwo z art. 178a § 1 kk.
W dniu 16.02.2016r. Prokurator - na podstawie art. 335 § 1 kpk – wniósł o
wydanie wyroku skazującego wobec P. U. i orzeczenie uzgodnionej z nim kary 5 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy w wymiarze 20 godz. w stosunku miesięcznym oraz orzeczenie środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat i orzeczenie świadczenia pieniężnego na rzecz FPPoPP w kwocie 5 tys. zł.
Sąd przychylił się do wniosku Prokuratora o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie oskarżonemu zawnioskowanej kary i w dniu 30.03.2016r. wydał wyrok, którym orzekł zgodnie z wszystkimi ustaleniami, zaliczając dodatkowo oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 10.01.2016r. oraz zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz adw. Macieja Bartnika - Kancelaria Adwokacka w Krakowie, ul. Ariańska 8/8 - kwotę 1033,20 zł stawka powiększona o VAT - tytułem kosztów nieopłaconej obrony z urzędu, zaś na zasadzie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 17 ust 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku
W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie budzi wątpliwości, iż oskarżony P. U. dopuścił się występku z art. 178a §1 kk. Zgodnie z powołanym przepisem odpowiedzialności karnej podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Przez prowadzenie pojazdu rozumieć należy każdą czynność wpływającą bezpośrednio na ruch pojazdu, w szczególności rozstrzygającą o kierunku i prędkości jazdy. Pojazdem mechanicznym jest zaś każdy pojazd wprawiany w ruch za pomocą własnego silnika. Stan nietrzeźwości w rozumieniu kodeksu (art. 115 § 16 kk) to przypadek, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość, lub też zawartość alkoholu w 1 dm 3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W niniejszej sprawie P. U. prowadził w ruchu lądowym, poruszając się ul. (...), samochód marki D., przy czym stwierdzono u niego w pierwszym badaniu 1,03 mg/dm3, w drugim 1,10 mg/dm3, w trzecim 1,07 mg/dm3, zaś w czwartym 1,02 mg/dm3, zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.
Wyjaśnienie rozstrzygnięć wyroku
Za opisany występek Sąd wymierzył oskarżonemu karę ograniczenia wolności w wymiarze 5 miesięcy, z równoczesnym obowiązkiem wykonania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, a ponadto na mocy art. 42 § 2 kk orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, zaś na mocy art. 43a § 2 kk orzekł od oskarżonego na rzecz Funduszu PPoPP świadczenie pieniężne w kwocie 5 tys. zł.
Jako okoliczności łagodzące Sąd uznał fakt, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa i uzgadniając z Prokuratorem karę, doprowadził do konsensualnego zakończenia sprawy, co wpłynęło na szybkość postępowania i znaczne ograniczenie jego kosztów oraz dotychczasową niekaralność oskarżonego (inf. z K., k.28), zaś jako okoliczność dodatkowo obciążającą Sąd potraktował ilość alkoholu w wydychanym powietrzu, znacznie przekraczającą ustawowy próg przestępstwa (ponad 2-krotnie).
W świetle powyższego uznać należy że orzeczona kara ograniczenia wolności odpowiada zarówno okolicznościom sprawy, jak i zasadom wymiaru kary, bowiem jest adekwatna do stopnia zawinienia sprawcy i stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz, że spełnia wobec oskarżonego swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze, a tym samym zgodna jest z dyrektywami wymiaru kary, wskazanymi w art. 53 kk.
Odrębną kwestią jest natomiast orzeczenie względem oskarżonego środków karnych w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz orzeczenia świadczenia pieniężnego.
Oczywiście orzeczenie w/w środków jest w takim przypadku obligatoryjne, przy czym – w odniesieniu do świadczenia pieniężnego – orzeczono je w najniższym ustawowym wymiarze, a tym samym – wobec złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku jedyne przez obrońcę oskarżonego – nie wymaga ono większego uzasadnienia, natomiast uzasadnienia takiego wymaga jedynie okres na jaki go orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów.
Nie ulega wątpliwości, że zlekceważenie przez oskarżonego podstawowych przepisów prawa o ruchu drogowym, które zabraniają poruszania się pojazdem przez osobę w stanie nietrzeźwości, wskazuje, że P. U. nie daje gwarancji bezpieczeństwa dla innych uczestników ruchu. Dalsze jego poruszanie się po drogach może stanowić poważne zagrożenie, a w tej sytuacji konieczne jest wyeliminowanie go z owego ruchu na czas, który w ocenie Sądu będzie wystarczający do zapewnienia bezpieczeństwa innym kierowcom i pieszym, a także pozwoli by oskarżony przemyślał swoje zachowanie i zrozumiał jego naganność.
I w tym przypadku, uwzględniając właśnie ilość alkoholu, pod wpływem którego znajdował się oskarżony, o czym była mowa wyżej, Sąd podziela stanowisko Prokuratury, wnioskującej (zgodnie zresztą ze stanowiskiem oskarżonego) orzeczenie względem P. U. zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na 4 lata.
Przy okazji warto podkreślić, że orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów przekracza o zaledwie rok ustawowy próg, bowiem w tego typu przypadku orzeka się zakaz od 3 lat.
W przedmiocie wynagrodzenia za obronę z urzędu, Sąd orzekł w oparciu o obowiązujące przepisy, powiększając kwotę bazową o stawkę 23% VAT, zaś
kierując się treścią art. 624 § 1 kpk Sąd przyjął, iż w odniesieniu do oskarżonego zachodzą przesłanki do przełamania zasady ponoszenia kosztów procesów przez sprawców przestępstw.