UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 lutego 2015 roku wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o zasądzenie od P. P. kwoty 626,78 zł ustawowymi odsetkami od 24 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu z tytułu niespłaconego kredytu. Na dochodzoną kwotę składa się 458,56 zł należności głównej, 7,99 zł odsetek umownych naliczonych od kapitału za okres
od 7 marca 2012 r. do 4 października 2012 r. według stopy procentowej w wysokości
15,51 % w skali roku oraz 160 zł odsetek karnych umownych naliczonych za okres
od 5 października 2012 r. do 23 sierpnia 2013 r. w wysokości 15,51 % w skali roku. [pozew – k. 2-6]

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Zgierzu. [postanowienie – k. 7]

Pismem z dnia 28 sierpnia 2015 r. powód wniósł o ustanowienie dla nieznanego
z miejsca pobytu dłużnika kuratora oraz zwrot kosztów związanych z ustaleniem aktualnego miejsca zamieszkania pozwanego w kwocie 48 zł. [pismo procesowe – k. 56-57]

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 czerwca 2009 r. (...) Bank S.A. z siedzibą w W. zawarł z P. P. umowę kredytu konsumpcyjnego kredyt gotówkowy dla osób fizycznych na czas określony, tj. do daty spłaty ostatniej raty wynikającej z harmonogramu spłat stanowiącego integralną część umowy. W przypadku niespłacenia w umówionym terminie kredytu, powstawało zadłużenie przeterminowane, od którego bank pobierał odsetki według zmiennej stopy procentowej wynikającej z Tabeli oprocentowania (...) obowiązującej w dniu popadnięcia w opóźnienie [par. 3 umowy]. Kredytobiorca zobowiązał się do spłaty kapitału kredytu wraz z należnymi odsetkami w równych miesięcznych ratach kapitałowo-odsetkowych w oznaczonych terminach spłaty wskazanych w harmonogramie spłat. [poświadczona za zgodność kopia umowy – k. 29-33, kopia regulaminu – k. 34-38]

Pozwany nie spłacał kredytu zgodnie z umową. [zestawienie operacji na rachunku kredytu – k. 44-46]

W dniu 12 lipca 2012 r. bank wezwał P. P. do zapłaty zaległości
w terminie 7 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy. [poświadczona za zgodność kopia wezwania do zapłaty wraz z potwierdzenie odbioru – k. 41-43]

W dniu 23 sierpnia 2014 r. (...) S.A. (poprzednio (...) Bank S.A.) wystawił wyciąg z ksiąg bankowych numer (...), w którym wskazał, że na zadłużenie pozwanego na dzień wystawienia wyciągu składa się 458,56 zł należności głównej, 7,99 zł odsetek umownych naliczonych od kapitału za okres od 7 marca 2012 r. do 4 października 2012 r. według stopy procentowej w wysokości 15,51 % w skali roku oraz 160,23 zł odsetek karnych umownych naliczonych za okres od 5 października 2012 r. do 23 sierpnia 2013 r.
w wysokości 15,51 % w skali roku. [wyciąg z ksiąg banku – k. 39, poświadczona za zgodność kopia odpisu KRS – k. 21-28v]

Przedmiotowy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranego materiału dowodowego w postaci dokumentów.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Stosownie do art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. 2002.72.665 ze zm.), przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem
na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami
w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Pozwany nie spłacił kredytu zgodnie z postanowieniami umowy. Wobec tego Sąd zasądził na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę.

O obowiązku zapłaty odsetek Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. oraz art. 482 k.c, zasądzając odsetki od dnia wniesienia pozwu.

Mając jednakże na uwadze, iż wyrok w niniejszej sprawie został wydany w dacie obowiązywania znowelizowanych przepisów w zakresie odsetek określonych w Kodeksie Cywilnym, niezbędnym było uwzględnienie przedmiotowych zmian w treści wyroku. Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 9 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015/1830) art. 481 k.c. otrzymał, począwszy od jego § 2, następujące brzmienie: Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe
za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego
i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Nadto,
w dodanych § 2¹-2⁴ powołanego przepisu, wskazano, iż: maksymalna wysokość odsetek
za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie) (§ 2¹); jeżeli wysokość odsetek za opóźnienie przekracza wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, należą się odsetki maksymalne za opóźnienie (§ 2²); postanowienia umowne nie mogą wyłączać
ani ograniczać przepisów o odsetkach maksymalnych za opóźnienie, także w przypadku dokonania wyboru prawa obcego. W takim przypadku stosuje się przepisy ustawy (§ 2³); Minister Sprawiedliwości ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie
(§ 2⁴).

W dotychczasowym brzmieniu powołanego art. 481 k.c., wskazywano jedynie,
iż odsetki za opóźnienie, w przypadku, gdy ich wysokość nie była z góry oznaczona, równe są wysokości odsetek ustawowych. W przypadku natomiast, gdy wierzytelność była oprocentowana według stopy wyższej niż stopa ustawowa, wierzyciel mógł żądać odsetek
za opóźnienie według tej wyższej stopy, bez żadnych ograniczeń.

W myśl art. 56 powołanej ustawy nowelizującej do odsetek należnych za okres kończący się przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. Zgodnie natomiast z art. 57 tejże ustawy, z wyjątkiem art. 50, art. 51 i art. 54, wchodzi ona w życie z dniem 1 stycznia 2016 roku.

Powyższe rozróżnienie odsetek zasądzonych w wyroku jest tym bardziej uzasadnione, iż do 31 grudnia 2015 roku Kodeks cywilny posługiwał się jednakowym pojęciem odsetek ustawowych na oznaczenie odsetek kapitałowych (art. 359 § 2 k.c.) i odsetek za opóźnienie (art. 481 § 1 i § 2 k.c.) oraz miały one jednakową wysokość, podczas gdy od 1 stycznia 2016 roku funkcjonują w tej ustawie dwa pojęcia a mianowicie odsetek ustawowych i odsetek ustawowych za opóźnienie, a nadto drugie z nich są wyższe od pierwszych.

Mając na uwadze powyższe, koniecznym było zasądzenie odsetek począwszy
od wskazanych powyżej dat do dnia 31 grudnia 2015 roku (tj. dnia poprzedzającego wejście
w życie przedmiotowej ustawy nowelizującej, w zakresie przepisów dotyczących odsetek określonych w kodeksie cywilnym) w wysokości odsetek ustawowych, określonych
w art. 481 k.c. w brzmieniu sprzed 1 stycznia 2016 roku, które wynosiły 8 % rocznie,
a od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, odsetek ustawowych za opóźnienie, o których mowa w art. 481 k.c. w aktualnym brzmieniu, które wynoszą obecnie 7 % w skali roku.

Mając na uwadze, iż zasądzone odsetki od dnia 1 stycznia 2016 roku są niższe
od odsetek ustawowych, których żąda powód, Sąd oddalił powództwo w pozostałym zakresie, tj. w zakresie różnicy między wysokością odsetek ustawowych, obowiązujących
do 31 grudnia 2015 roku, a odsetkami ustawowymi za opóźnienie, obowiązującymi
od 1 stycznia 2016 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zasądzając na rzecz powoda 30 zł opłaty sądowej od pozwu, 180 zł kosztów zastępstwa procesowego, 31 zł
za uzyskanie informacji z Centrum Personalizacji Dokumentów MSW oraz 34 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictw.

Sąd przyznał kuratorowi należne wynagrodzenie w wysokości 222 zł, w tym należny podatek od towarów i usług, na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
13 listopada 2013 roku w sprawie w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej
(Dz. U. 2013. 1476) w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461).

W tym stanie faktycznym należało orzec jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE