UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 kwietnia 2016 roku

sporządzone w zakresie rozstrzygnięcia o zakazie prowadzenia pojazdów zawartego w pkt IV wyroku – art. 424 § 3 kpk .

Wnioskiem z dnia 24 lutego 2016 roku prokurator Prokuratury Rejonowej dla miasta R. na podstawie art. 335 § 1 kpk wniósł o skazanie bez przeprowadzenia rozprawy K. S. za przestępstwo polegające na tym, że w dniu 2 lutego 2016r. około godziny 19:10 w R. na ulicy (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,89 promila, 0,93 promila alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki R. (...) o nr rej. (...), będąc uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Rzeszowie sygn. akt X K 1051/12, tj. za popełnienie czynu z art. 178a § 4 kk - na kary: 8 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres próby 3 lat, grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy przyjęciu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 15 zł. Prokurator za zgodą oskarżonego wniósł także o orzeczenie, na podstawie art. 43 § 3 kk, dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym oraz o orzeczenie, na podstawie art. 43a § 2 kk, świadczenia pieniężnego w wysokości 10000 zł. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, a także o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wniosku oskarżyciel publiczny wskazał, że w toku postępowania zgromadzono materiał dowodowy, w tym wyjaśnienia oskarżonego, w świetle którego okoliczności zarzuconego K. S. czynu nie budzą wątpliwości, zaś cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzenia rozprawy.

Sąd uwzględnił wniosek prokuratora i wydał na posiedzeniu w dniu 19 kwietnia 2016r. wyrok skazujący, uznając oskarżonego za winnego popełnienia czynu zarzuconego aktem oskarżenia i wymierzając oskarżonemu kary i środki karne, a także zasądzając koszty procesu zgodnie z wnioskiem prokuratora. Sąd przypisał zatem oskarżonemu przestępstwo polegające na tym, że w dniu 2 lutego 2016r. około godziny 19:10 w R. na ulicy (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,89 promila, 0,93 promila alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki R. (...) o nr rej. (...), będąc uprzednio prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego w Rzeszowie sygn. akt X K 1051/12, tj. przestępstwo z art. 178a § 4 kk i za czyn ten na podstawie art. 178a § 4 kk skazał go na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd warunkowo zawiesił na okres próby 3 lat. Na postawie art. 71 § 1 kk Sąd orzekł grzywnę w wymierzę 100 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 15 zł. Na podstawie art. 42 § 3 kk Sąd orzekł środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Na podstawie art. 43a § 2 kk Sąd natomiast orzekł środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w wysokości 10 000 złotych (dziesięć tysięcy) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Na podstawie art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w całości w kwocie 90 zł (dziewięćdziesiąt) tytułem zwrotu wydatków oraz w całości w kwocie 330 zł (trzysta trzydzieści) tytułem opłaty.

III

Sąd zważył, co następuje:

Z uwagi na to, iż wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku dotyczy wyłącznie pkt IV wyroku, a więc rozstrzygnięcia o zakazie prowadzenia pojazdów, sąd na mocy art. 424 § 3 kpk ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia wyłącznie tego rozstrzygnięcia.

Na wstępie podkreślić należy, że wyrok odpowiada w całości wnioskowi prokuratora i zgodny jest z oświadczeniem oskarżonego. Mając na uwadze fakt, że wniosek prokuratora, także w zakresie zakazu prowadzenia pojazdów, nie był kwestionowany ani modyfikowany przez strony do czasu posiedzenia Sądu, o którym i oskarżony i prokurator zostali zawiadomieni, należy przyjąć, że wniosek w tej kwestii został złożony z całkowitym rozeznaniem mimo, że nie znalazło to pełnego odzwierciedlenia w treści uzasadnienia wniosku prokuratora o wydanie wyroku skazującego. Sąd dokonując zaś oceny przedstawionego mu przez prokuratora materiału dowodowego i w świetle treści art. 42 § 3 kk, doszedł do wniosku, że wniosek w tym zakresie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 42 § 3 kk, Sąd orzeka zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 lub jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 173, którego następstwem jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, albo w czasie popełnienia przestępstwa określonego w art. 177 § 2 lub w art. 355 § 2 był w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia, chyba że zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Skoro zatem prokurator, za zgodą oskarżonego, zażądał orzeczenia dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, to należało uznać, że zachodzi wskazany wyżej wyjątkowy wypadek uzasadniony szczególnymi okolicznościami nakazujący orzeczenie tego zakazu, co prawda dożywotnio, ale w węższym zakresie przedmiotowym, bo wyłącznie dotyczącym pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Orzeczenie to znajduje swoje uzasadnienie w sytuacji rodzinnej oskarżonego i jego zawodzie. Otóż, oskarżony jest rolnikiem utrzymującym się wyłącznie z prac fizycznych na roli, zaś na utrzymaniu ma jedno dziecko. Również żona oskarżonego jako pielęgniarka osiąga niewielki dochód miesięczny, bo w wysokości 1500 zł. Orzeczenie zatem zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych dożywotnio miało by ten skutek, że uniemożliwiło by oskarżonemu wykonywanie jakichkolwiek prac na roli np. ciągnikiem. Orzeczenie natomiast tego zakazu wyłącznie w odniesieniu do pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, nie pozbawia go prawa prowadzenia np. ciągnika rolniczego wyłącznie po polu ornym, a przez to nie pozbawia go możliwości pracy zarobkowej i utrzymania siebie i rodziny, przy założeniu oczywiście, że ów ciągnik na pole orne dostarczy inna osoba. Jak bowiem wynika z treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 maja 2009r. (IV KK 432/08), prowadzenie np. ciągnika rolniczego wyłącznie po polu ornym i wykonywanie nim prac polowych, nie jest prowadzeniem pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym. Zgodnie bowiem z tezą tego wyroku, „Ruchem lądowym jest nie tylko ruch na drogach publicznych, w strefach zamieszkania, ale również ruch w miejscach dostępnych dla powszechnego użytku. Do miejsc dostępnych dla ruchu pojazdów nie mogą natomiast zostać zaliczone miejsca, w których nie odbywa się ruch ogólnodostępny, a jedynie w danym miejscu dopuszczone jest do ruchu wąskie grono osób. Za takie miejsce nie może być uznane podwórko.” Również prowadzenie ciągnika rolniczego wyłącznie po polu ornym nie może być uznane za prowadzenie pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, gdyż nie odbywa się na drodze publicznej, strefie ruchu, czy strefie zamieszkania, ani w miejscu dostępnym dla powszechnego użytku. Na polu ornym nie odbywa się bowiem ruch ogólnodostępny, lecz jedynie dostępny dla osób ściśle określonych np. przez właściciela pola czy jego zarządcę, które wykonują na nim prace rolne. Mając zatem na uwadze powyższe okoliczności, Sąd uwzględnił wniosek prokuratora zgodny z oświadczeniem oskarżonego i orzekł, na podstawie art. 42 § 3 kk, dożywotni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

Dnia, 05.05.2016r.

SSR Rafał Mnich

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE