po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Oławie z dnia 4 września 2009 roku, sygn. akt Ds. 1071/09 o przedłużenie tymczasowego aresztowania wobec J. K. – na zasadzie art. 263 § 2 k.p.k. w zw. z art. 249 § 1 k.p.k. i art. 258 § 1 i 2 kpk

stosować do dnia 21 grudnia 2009 roku tymczasowe aresztowanie zastosowane postanowieniem Sądu Rejonowego w Oławie z dnia 23 czerwca 2009 roku wobec J. K. , c. W. i A., z d. G., urodzonej (...) w O. podejrzanej o to, że:

w dniu 21 czerwca 2009 roku w O., działając w zamiarze ewentualnym usiłowała pozbawić życia A. K. w ten sposób, ze zadała mu co najmniej trzy ciosy nożem o długości ostrza nie mniejszej niż 20 cm w okolice głowy, brzucha i stopy prawej, czym spowodowała u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci rany kłutej powłok brzucha okolicy lędźwiowej prawej mocno krwawiącej, penetrującej do jamy brzusznej z ewenteracją i trzykrotnym uszkodzeniem jelita cienkiego i jednokrotnym uszkodzeniem poprzecznicy, rany ciętej grzbietu stopy prawej i drobnych ran ciętych twarzy, które to obrażenia stanowiły chorobę realnie zagrażającą życiu pokrzywdzonego, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na udzielenie pokrzywdzonemu pomocy medycznej

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 23 czerwca 2009 roku Sąd Rejonowy w Oławie, sygn. akt II Kp 237/09 zastosował wobec J. K. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.

Sąd Okręgowy uznał, że fakt popełnienia przez podejrzaną zarzucanego jej przestępstwa jest w znacznym stopniu uprawdopodobniony zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w szczególności, w postaci wyników oględzin, opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej, zeznań świadków, w tym S. G., L. P., S. C., jak również częściowo wyjaśnień podejrzanej.

Jednocześnie zakończenie śledztwa na obecnym etapie jest niemożliwe, gdyż należy przeprowadzić jeszcze szereg czynności procesowych, a w tym, między innymi konieczne jest uzyskanie opinii z zakresu daktyloskopii, opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej odnośnie mechanizmu powstania obrażeń ciała u pokrzywdzonego.

Za uzasadnione należy uznać dalsze istnienie przesłanek określonych w przepisach art. 258 § 1 pkt 1 i 2 kpk przemawiających za potrzebą dalszego stosowania orzeczonego środka zapobiegawczego. Sąd Okręgowy zważył, że nadal istnieje obawa, że podejrzana będzie się ukrywała przed organami wymiaru sprawiedliwości lub w inny sposób utrudniała prowadzone przeciwko niej postępowanie karne, zwłaszcza biorąc pod uwagę dotychczasowy tryb życia podejrzanej, w tym nadużywanie alkoholu, jak również fakt, iż zna ona osoby występujące w niniejszym postępowaniu w charakterze świadków, w tym podejrzanego, który jest dla niej osobą bliską.

Należy również podkreślić iż w przypadku podejrzanej występuje samoistna przesłanka stosowania tymczasowego aresztowania, określona w art. 258 § 2 kpk, albowiem przestępstwo, które jest jej zarzucane, zagrożone jest surową karą pozbawienia wolności.

Ponadto Sąd Okręgowy nie stwierdził w przypadku podejrzanej warunków uzasadniających odstąpienie od stosowania tymczasowego aresztowania, opisanych w art. 259 § 1 i 2 kpk.

W świetle dokonanych ustaleń jedynie przedłużenie wobec J. K. najsurowszego ze środków zapobiegawczych, jakim jest tymczasowe aresztowanie, na okres kolejnych trzech miesięcy, pozwoli zabezpieczyć prawidłowy tok prowadzonego postępowania karnego.

Z uwagi zatem na fakt, iż postępowania karnego nie można było ukończyć w terminie określonym w art. 263 § 1 k.p.k., a także powody wskazane powyżej, orzeczono jak w sentencji.