UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 lutego 2015r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Fabrycznej we Wrocławiu oddalił powództwo R. B. przeciwko (...) sp. z o.o. w K. o zapłatę (pkt I) oraz zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1217 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt II).

Rozstrzygnięcie swoje Sąd I instancji wydał w oparciu o następujące ustalenia faktyczne:

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 09.10.2007 r. zasądzono od Powoda na rzecz pozwanej Spółki kwotę 150 227,86 zł wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości 11,5% w stosunku rocznym, liczonymi od kwoty 122 916,78 zł od dnia 06.10.2006 r., od kwoty 24 735,50 zł od dnia 25.10.2006 r., od kwoty 2 575,58 zł od dnia 30.04.2007 r. Wymienione odsetki ustawowe zasądzono do dnia zapłaty. Wniesiona przez Powoda od tego orzeczenia apelacja, została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23.01.2008 r.

Wniesione przez powoda powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach i wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23.04.2008 r. w odniesieniu do objętej żądaniem pozwu kwoty 6 478,76 zł zostało prawomocnie oddalone. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia- Fabrycznej z dnia 01.10.2012 r. (sygn. akt XIV C 789/11).

Należne od zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach odsetki wynoszą:

- liczone od kwoty 75 884- kwotę 13 700 zł,

- liczone od kwoty 47 052,78 zł- kwotę 10 477 zł

- liczone od kwoty 24 735,50 zł- kwotę 5362 zł

- liczone od kwoty 2575,58 zł- kwotę 470,66 zł

Łączna suma zasądzonych na rzecz pozwanej Spółki odsetek osiągnęła wielkość 30 009,66 zł. W następstwie dokonanej w dniu 31.10.2008 r. w kwocie 23 530,90 zł kompensaty pozostała do spłacenia różnica w kwocie 6 478,76 zł.

Mając na uwadze dokonane wyżej ustalenia Sąd uznał powództwo za bezzasadne. Sąd wskazał, iż łączna wysokość odsetek zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 09.10.2007 r. wynosiła 30 009,66 zł. Kwotę tę należało obniżyć o wysokość potrąconej kompensaty, tj. o kwotę 23 530,90 zł, pozostała zatem do zapłaty kwota w wysokości 6 478,76 zł. Kwota ta została wyegzekwowana przez Komornika Sądowego i brak było w ocenie Sądu Rejonowego podstaw, które usprawiedliwiałyby nakazanie zwrotu tej kwoty do rąk powoda. Sąd nie znalazł bowiem podstaw do uwzględnienia żądania powoda.

Sąd wskazał nadto, iż rozstrzygnął spór wyrokiem oddalającym powództwo z tego powodu, że żądanie pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności i żądanie zwrotu nadpłaconej kwoty są przedmiotowo odrębnymi roszczeniami, co wykluczało objęcie ich granicami powagi rzeczy osądzonej. O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc.

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia wywiódł powód zaskarżając wyrok Sądu Rejonowego w całości i wniósł o jego zmianę i zasądzenie od pozwanej kwoty 6478,78 zł wraz ustawowymi odsetkami od dnia jej wyegzekwowania przez komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia Fabrycznej Tomasza Kinastowskiego do dnia zapłaty; ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji. Powód wniósł nadto o zasądzenie od strony pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego oraz postępowania przed Sądem I instancji, w tym kosztów zastępstwa prawnego przed Sądem I instancji wg norm przepisanych w tym kwotę 17 zł tytułem poniesionej opłaty od pełnomocnictwa.

W apelacji powód zarzucił:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art. 405 kc w zw. z art. 410 kc poprzez ich niezastosowanie i przyjęcie, iż nie zachodzą przesłanki określone w tych przepisach, a uzasadniającej twierdzenie, iż w okolicznościach przedmiotowej sprawy aktualizuje się obowiązek pozwanej zwrotu na rzecz powoda korzyści majątkowej uzyskanej bez podstawy prawnej jego kosztem;

2. naruszenie przepisów prawa procesowego:”

a) art. 233§1 kpc poprzez:

- brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiał dowodowego zgromadzonego w sprawie prowadząc do sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią materiału dowodowego, w szczególności poprzez brak oceny przez Sąd I instancji wszystkich dowodów zebranych w sprawie i oparciu rozstrzygnięcia jedynie na kilku dowodach z czego jednym była treść uzasadnienia wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia Fabrycznej z dnia 1 października 2012 w sprawie XIV C 789/11 w sytuacji gdy w/w wyrok dotyczy innego przedmiotu sprawy tj. pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego i został wydany w oparciu o materiał dowodowy niepokrywający się całkowitym stopniu z materiałem dowodowym zgromadzonym w niniejszej sprawie,

- ustalenie bez dostatecznych podstaw, że kwota 6478,76 zł została wyegzekwowana przez pozwaną w drodze postępowania egzekucyjnego jako kwota należna z tytułu wymagalnych odsetek w sytuacji, gdy pozwana wyegzekwowała ją w wyniku zastosowania błędnych obliczeń z pominięciem ustaleń kompensacyjnych poczynionych uprzednio przez strony, co wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

- przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i błędne sformułowanie jedynie na podstawie wyliczeń i założeń pozwanej wniosku, że pozwana wyegzekwowała odsetki, które były jej należne w sytuacji gdy z wyliczeń powoda popartych pozostałym materiałem dowodowym wynika odmienny stan rzeczy, a tym samym pominięcie faktycznej wysokości należnych pozwanej odsetek,

- nieprawidłowość istotnych ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd I instancji ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i przyjęcie, że powód nie podważał sposobu naliczenia wielkości odsetek i prawidłowości zastosowanych, co jak zaznacza Sąd I instancji było przyczyną oddalenia powództwa, w sytuacji gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika odmienny stan rzeczy,

b) art. 233 §1 kpc w zw. z art. 217§3 kpc polegające na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego poprzez pominięcie jego istotnej części tj., m.in. pisma powoda z dnia 23 maja 2014r. wraz z powołanymi w nim dowodami oraz załączonych do niego dokumentów, z których to wynika zasadność roszczenia powoda, a także poprzez zaniechanie przeprowadzenia dowodu z przesłuchania świadka L. K. w sytuacji gdy w/w świadek był jedynym bezpośrednim świadkiem ustaleń stron co do wzajemnych rozliczeń stron w tym spornej daty do której to według poczynionych przez strony ustaleń miały być naliczane odsetki,

c) art. 233 kpc poprzez błędne przyjęcie, że z faktu wystawienia dokumentu kompensaty, których to datę ustaliła strona pozwana wynika data, do której winny być liczone odsetki w sytuacji, gdy datą faktycznego rozliczenia ustaloną zarówno przez strony jak i datą faktycznego zaspokojenia pozwanej w wyniku złożenia przez pozwaną uprzednio ustalonego przez strony zamówienia na preferencyjnych warunkach w postaci wytłoczenia płyt po niższej cenie była data 27 lutego 2008r. do której to daty miały być naliczane odsetki,

d) art. 328§2 kpc polegające na zaniechaniu wskazania w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku dlaczego spośród całego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd I instancji oparł się jedynie na wybiórczych dowodach, a także na zaniechaniu wskazania czy i którym dowodom Sąd odmówił wiarygodności i dlaczego zważywszy, na fakt że Sąd w ogóle nie odniósł się do dowodów przedstawionych przez powoda, a także polegających na zaniechaniu wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku i niewskazaniu przepisów prawa, na których oparte zostało zaskarżone rozstrzygnięcie.

W odpowiedzi na apelację strona pozwana wniosła o jej oddalenie oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania przed Sądem II instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy mając nie tylko uprawnienie, ale wręcz obowiązek rozważenia na nowo całego zebranego w sprawie materiału, dokonał jego własnej, samodzielnej i swobodnej oceny, w tym oceny zgromadzonych dowodów w następstwie, czego uznał, iż zaskarżone rozstrzygniecie Sądu Rejonowego jest trafne i odpowiada prawu. Sąd II instancji akceptuje stan faktyczny ustalony przez Sąd I instancji i przyjmuje za własny. Podziela także wyprowadzoną przez ten Sąd ostatecznie ocenę prawną żądania zgłoszonego przez powoda.

W niniejszej sprawie powód domagał się od strony pozwanej zapłaty kwoty 6 478,76 zł wraz z odsetkami ustawowymi, podnosząc że w postępowaniu egzekucyjnym wszczętym z wniosku pozwanej spółki (sygn. akt KM 1276/2011) powyższa kwota (stanowiąca odsetki) została bezpodstawnie od niego wyegzekwowana. Powód podnosił, iż do ściągnięcia tej kwoty przez Komornika Sądowego doszło w następstwie błędnego naliczenia odsetek od sumy 150 227,86 zł. zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 09 października 2007 r. (sygn. akt II GC 42/07). Kwota ta zdaniem powoda nie istniała bowiem kwota odsetek od należności głównej została skompensowana z wystawionymi przez powoda fakturami na kwotę 5230,72 zł, 16.036,90 zł i 2.263,28 zł.

Żądanie to Sąd Rejonowy słusznie uznał za nieuzasadnione. Jakkolwiek motywy wydania zaskarżonego wyroku wyrażone w jego uzasadnieniu nie do końca realizowały wymagania z art. 328§2 kpc, to nie mogło to stanowić podstawy do podważenia wydanego trafnego wyroku.

Bezspornym było, iż wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 09 października 2007 r. zasądzono od powoda na rzecz pozwanej Spółki kwotę 150 227,86 zł wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości 11,5% w stosunku rocznym, liczonymi od kwoty 122 916,78 zł od dnia 06.10.2006 r., od kwoty 24 735,50 zł od dnia 25.10.2006 r., od kwoty 2 575,58 zł od dnia 30.04.2007 r. Wymienione odsetki ustawowe zasądzono do dnia zapłaty. Wniesiona przez powoda od tego orzeczenia apelacja, została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23.01.2008 r. Powyższy wyrok stanowił podstawę wszczętego przeciwko powodowi postępowania egzekucyjnego, w którym strona pozwana zmierzała do uzyskania kwoty 6478,76 zł tytułem odsetek w zakresie której nie uzyskała zaspokojenia, nie została ona bowiem objęta dokonaną przez stronę pozwaną kompensatą. Kwota ta została przez komornika wyegzekwowana w całości. Wskazać trzeba, iż wszczęte przeciwko powodowi postępowanie egzekucyjne skutkowało wywiedzeniem przez niego powództwa przeciwegzekucyjnego na podstawie art. 840§1 pkt 2 kpc, które to wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej z dnia 1 października 2012 r. zostało oddalone. Co istotne z uzasadnienia wydanego wyroku wynika, iż u jego podstaw legło stanowisko Sądu Rejonowego, iż wskutek kompensacji nie doszło do wygaśnięcia w całości roszczenia zasądzonego od powoda kwestionowanym tytułem wykonawczym. Sąd wskazał, iż data do której powód liczył odsetki od poszczególnych kwot zasądzonych w wyroku była bez podstawy faktycznej i prawnej, z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynikało by strony datę tę ustaliły, pozwany zaś temu zaprzeczył. Sąd przyjął, iż kwota 122916,78 zł została potrącono dwoma dokumentami: z dnia 30 kwietnia 2008r. na kwotę 75.884 zł i z dnia 2 września 2008r. na kwotę 71.768,28 zł. Zatem w ocenie Sądu odsetki należało wyliczyć następująco: od 75884 zł od dnia 6 października 2006r. (określonej w wyroku) do dnia 30 kwietnia 2008r. (tj. daty dokumentu kompensaty), co daje kwotę 13.700 zł; od kwoty 47032,78 zł od dnia 6 października 2006r. (określonej w wyroku) do dnia 11 września 20028r (data otrzymania dokumentu kompensaty przez pozwanego) co daje kwotę 10.477 zł. Kwota 24735,50 zł została potrącona dokumentem z dnia 2 września 2008r., a odsetki od tej kwoty za okres od dnia 25 października 20026r. (określonej w wyroku) do 11 września 2008r. (data otrzymania dokumentu kompensaty) wyniosły 5362 zł. Kwotę 2575,58 zł potrącono dokumentem z dnia 31 października 2008r. a odsetki od tej kwoty od dnia 30 kwietnia 2007r. (określonej w wyroku) do dnia 30 listopada 2008r. powinny wynosić 470,66 zł. Łączna kwota odsetek wyniosła 30009,66 zł, z czego kwota 23.530,90 zł została potrącona w wyniku kompensaty z 31 października 2008r., pozostała zatem kwota 6478,76 zł która została wyegzekwowana w postępowaniu egzekucyjnym. Zarzut przedawnienia roszczenia odsetkowego Sąd natomiast uznał za spóźniony.

Sąd rozpoznający niniejszą sprawę w której powód dochodzi zwrotu kwoty 6478,76 zł wyegzekwowanej w oparciu o kwestionowany (nieskutecznie) tytuł wykonawczy - wyrażoną powyżej oceną Sądu Rejonowego zawartą w uzasadnieniu wyroku w sprawie XIV C 788/11 był związany. Prawomocne orzeczenie jest bowiem wyposażone w prawomocność materialną, która wyraża nakaz przyjmowania, że w danej sytuacji stan prawny przedstawia się tak, jak wynika to z zawartego w orzeczeniu rozstrzygnięcia, przy czym określona w art. 365 § 1 k.c. moc wiążąca określana jest jako pozytywny skutek orzeczenia, zaś opisana w art. 366 k.p.c. powaga rzeczy osądzonej jako skutek negatywny wykluczający możliwość ponownego rozpoznania tej samej sprawy pomiędzy tymi samymi stronami. Celem obu norm jest zapewnienie prawomocnym orzeczeniom ochrony prawnej przez nadanie im cechy niewzruszalności i stabilności. Wyrażona w powołanym przepisie moc wiążąca prawomocnego orzeczenia charakteryzuje się dwoma aspektami. Pierwszy odnosi się do faktu istnienia prawomocnego orzeczenia, zaś drugi przejawia się w mocy wiążącej rozstrzygnięcia zawartego w treści orzeczenia. Zgodnie z dominującym stanowiskiem judykatury, wynikający z mocy wiążącej stan związania ograniczony jest do rozstrzygnięcia zawartego w sentencji orzeczenia i nie obejmuje jego motywów. Przedmiotem prawomocności materialnej jest bowiem ostateczny rezultat rozstrzygnięcia, a nie przesłanki, które do niego doprowadziły. Granice mocy wiążącej zakreśla sentencja wyroku rozstrzygająca o żądaniach stron określających przedmiot procesu, zaś uzasadnienie wyroku zawiera jedynie wyjaśnienie podstaw faktycznych i prawnych rozstrzygnięcia, a więc nie rozciąga się ona na ustalenia faktyczne i oceny dotyczące stosunku prawnego. Inaczej jest jednak, co wymaga podkreślenia przy orzeczeniach oddalających powództwo lub wniosek w postępowaniu nieprocesowym, gdy z sentencji nie wynika przedmiotowy zakres rozstrzygnięcia, wówczas doniosłe dla ustalenia granic mocy wiążącej są motywy rozstrzygnięcia ale tylko w takich granicach, w jakich stanowią konieczne uzupełnienie rozstrzygnięcia i są konieczne dla wyjaśnienia jego zakresu tj. zakresu, w jakim indywidualizują jego sentencję jako rozstrzygnięcie o przedmiocie sporu (wyroki z dnia 8 czerwca 2005 r., V CSK 702/04 "Prawo Spółek z 2007 r., nr 4, s. 54, z dnia 15 lutego 2007 r., II CSK 452/06, OSNC - ZD z 2008 r., nr A, poz. 20, z 4 grudnia 2009 r., III CZP 97/09, OSNC z 2010 r. Nr 6, poz. 88, z dnia 11 lutego 2011 r., OSNC - ZD z 2012 r. Nr 1, poz. 6, z dnia 13 stycznia 2000 r., II CKN 655/98, z dnia 27 maja 2002 r., IV CKN 1073/00, z dnia 21 czerwca 2007 r., IV CSK 63/07, z dnia 15 listopada 2007 r., II CSK 347/07, z dnia 13 marca 2008 r., III CSK 284/07, z dnia 25 czerwca 2014 r., IV CSK 610/13, z dnia 15 stycznia 2015 r., IV CSK 181/14-nie publ.). Za utrwalone trzeba też uznać stanowisko przyjmujące moc wiążącą rozstrzygnięć prejudycjalnych. Prejudycjalność zachodzi wówczas, gdy pomiędzy prawomocnym orzeczeniem oraz toczącą się sprawą zachodzi szczególny związek polegający na tym, że prawomocne orzeczenie oddziałuje na rozstrzygnięcie toczącej się sprawy, a nadto dotyczy rozstrzygnięcia dokonanego w stosunku do tych samych stron lub podmiotów objętych rozszerzoną prawomocnością orzeczenia. Żądania obu pozwów nie muszą być tożsame ale powinny być oparte na tej samej podstawie faktycznej i zmierzać do tego samego celu.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu , wyrokiem z dnia 1 października 2012r.w sprawie XIV C 789/11 oddalił powództwo o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z 9 października 2007r., w której to sprawie powód kwestionował zasadność egzekwowania od niego odsetek w kwocie 6479 zł, podnosząc wadliwy przez pozwanego sposób ich wyliczenia tj. do niewłaściwej daty a upatrywanej przez powoda w innym niż przyjęła spółka momencie jako właściwym dla potrącenia wzajemnych wierzytelności.. W niniejszej sprawie o zapłatę powód podnosi tożsame okoliczności faktyczne jakie legły u podstaw żądania w sprawie powyższej, zmierza też w istocie do tożsamego celu jakim pozostaje uznanie wskazywanej przez niego daty jako właściwej dla potrącenia, a tym samym przyjęcie nieprawidłowości w naliczeniu odsetek od zasądzonej w wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach kwoty i uznania kwoty 6.479 zł jako nienależnej stronie pozwanej. Zarówno w sprawie o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności jak i w sprawie przedmiotowej, roszczenie powoda bazuje na twierdzeniu, iż na skutek nieprawidłowego określenia przez(...) sp. z o.o. w K. daty (potrącenia) do jakiej naliczone zostały odsetki od kwoty zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach, powstała różnica w wysokości 6479 zł, która nie powinna być egzekwowana.

Skoro zatem Sąd Rejonowy w powołanej sprawie powództwo oddalając jako podstawę ku temu wskazał bezzasadność argumentacji pozwanego w zakresie możliwości wzajemnych potrąceń w określonej przez niego dacie, a tym samym ocenił prawidłowość obliczenia przez stronę pozwaną odsetek, w tym, w zakresie dat przyjętych dla dokonanych potrąceń, a tym samym zasadność żądania przez stronę pozwaną kwoty 6479 zł tytułem odsetek - to w niniejszej sprawie, Sąd odmiennej oceny w tym zakresie wyrazić nie mógł. Takie podstawy prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego przesądzały treść wydanego wyroku i jako takie były dla Sądu sprawę niniejszą wiążące. Przedmiotowe powództwo rozstrzygając zarówno Sąd Rejonowy jak i Sąd II instancji nie mógł przesądzonej prawomocnie kwestii ponownie badać. Już zatem z tej przyczyny nie mogło spotkać się z akceptacją Sądu Rejonowego ani Sądu Okręgowego wywiedzione przez powoda żądania zapłaty kwoty 6479 zł, skoro jak przesądził uprzednio Sąd była ona należna pozwanej spółce. W świetle powyższego wyegzekwowanej przez komornika należności kwocie 6479 zł nie można było uznać za świadczenie stronie pozwanej nienależne na podstawie art. 410 §2 kc.

Niezależnie od powyższych rozważań wskazuje na marginesie Sąd Okręgowy, iż bezpodstawnym pozostawało stanowisko powoda upatrującego jako daty dokonanej kompensaty do której naliczane winny być odsetki od zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach kwoty – daty 27 lutego 2008r., w jakiej powód otrzymał zamówienie od strony pozwanej, za które wynagrodzenie miało być potrącone z kwotą zasądzoną powyższym wyrokiem. Strona pozwana negowała jakoby czyniła jakiekolwiek uzgodnienia z powodem co do przyjęcia tego momentu jako daty rozliczeń, a tym samym naliczania odsetek. Nie było zaś podstaw prawnych by powód na tą datę mógł w ogóle skutecznie dokonać potrąceń wierzytelności względem strony pozwanej z tytułu przyjętego zamówienia. Skuteczność oświadczenia o potrąceniu zależy od spełniania przez podlegające potrąceniu wierzytelności przesłanek z art. 498 k.c. Zatem aby mogło dojść do potrącenia, spełnione być muszą łącznie cztery przesłanki: wzajemność wierzytelności, jednorodzajowość świadczeń, wymagalność wierzytelności, zaskarżalność wierzytelności. Przesłanka wymagalności, wbrew literalnemu brzmieniu art. 498 § 1 k.c., dotyczy wyłącznie wierzytelności potrącającego. Wynika to z faktu, że potrącenie jest jednoznaczne z przymusowym zaspokojeniem tej wierzytelności, a nie można prowadzić egzekucji wierzytelności niewymagalnej, z kolei zobowiązany może spłacić wierzytelność przed nadejściem terminu świadczenia. Dla wywołania skutków potrącenia w postaci umorzenia wierzytelności, konieczna jest wymagalność wierzytelności potrącającego, albowiem umorzenie może nastąpić nie wcześniej niż w momencie, gdy wierzytelności staną się wymagalne. Oceny wymagalności roszczenia należy dokonywać z uwzględnieniem art. 455 k.c. wraz z nadejściem terminu spełnienia świadczenia. Roszczenie powoda o zapłatę za wykonanie zamówienia na rzecz strony pozwanej nie stawało się wymagalne w chwili jego przyjęcia a dopiero po jego wykonaniu i wystawieniu faktur, w których określano termin płatności a zatem daty wymagalności. Nie sposób uznać, iż zapłata za wytłoczone przez powoda płyty była mu należna zanim zlecenie to w ogóle wykonał i zanim wystawił faktury określające tak kwotę należności jak i termin ich zapłaty. Odmienne subiektywne przekonanie powoda nie znajdując żadnego oparcia w przepisach prawach nie mogło spotkać się z aprobatą Sądu.

Zważywszy na wskazane wyżej podstawy oddalenia powództwa w niniejszej sprawie, wynikłe z prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w sprawie o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego i jego podstaw (art. 365 kpc), niecelowym było przeprowadzanie dowodów na wskazywane przez powoda okoliczności. Ewentualne zatem uchybienia Sądu I instancji w zakresie postępowania dowodowego, wynikłe z braku odniesienia się do wywiedzionych przez powoda wniosków dowodowych i ich uwzględnienia pozostawały zupełnie bez wpływu na wydane rozstrzygnięcie. Rozważanie tym samym zasadności podniesionych w tym przedmiocie zarzutów apelacji (naruszenia art. 233 kpc, 217 kpc i 231 kpc) Sąd Odwoławczy uznał za zbędne, oddalając również wywiedzione na etapie postępowania drugoinstancyjnego wnioski dowodowe z przyczyn powyżej wskazanych.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. orzekł jak w punkcie I sentencji.

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego (punkt II sentencji) oparto na przepisie art. 98 kpc. Powód przegrał w apelacji w całości, tym samym stornie pozwanej jako wygrywającej należą się koszty postępowania apelacyjnego o zasądzenie których wniosła w odpowiedzi na apelację (art. 109 §1 kpc), a na które złożyły się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 600 zł zgodnie z zgodnie z § 12 ust 1 pkt 1 w zw. 6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

WYROK

UZASADNIENIE