UZASADNIENIE

W dniu 1 lipca 2015 roku do tutejszego Sądu wpłynął pozew R. W. (1) o wygaśnięcie jego obowiązku alimentacyjnego wobec córki P. W.. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwana nie uczęszcza do szkoły. Nie zdała matury, co uniemożliwia jej dalszą naukę. Ponadto pracuje i samodzielnie się utrzymuje. W miesiącu czerwcu 2015 roku zakończyła naukę w rocznym studium, którą opłacał jej powód poza alimentami, a nadto przekazywał na jej rzecz kieszonkowe w kwocie 150 złotych miesięcznie. (dowód: pozew k.1) Powód nie zmienił swojego stanowiska w toku całego postępowania.( dowód: k. 177 – verte)

W odpowiedzi na pozew oraz w toku postępowania pozwana P. W. wnosiła o oddalenie powództwa. ( dowód: odpowiedź na pozew k. 12 – 13 akt, k. 177 - verte)

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana P. W. pochodzi ze związku małżeńskiego R. W. (1) oraz I. W..

Po raz ostatni alimenty na rzecz pozwanej od powoda zostały ustalone ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Legionowie w dniu 22 czerwca 2010 roku w sprawie o sygnaturze akt III RC 100/10, mocą której R. W. (1) zobowiązał się płacić na rzecz małoletniej córki P. W. urodzonej dnia (...) w W. alimenty w kwocie po 900 (dziewięćset) złotych miesięcznie płatne do rąk matki I. W. do dnia 15 każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat poczynając od dnia 1 maja 2010 roku.

W tym czasie małoletnia wówczas P. W. uczęszczała do trzeciej klasy gimnazjum. Zamierzała podjąć naukę poza miejscem zamieszkania. Korzystała z korepetycji. Zamieszkiwała z matką.

Matka powódki I. W., z uwagi na kłopoty zdrowotne, nie pracowała zawodowo jako sprzedawca. Podejmowała prace dorywcze jako opiekunka do dziecka. Była zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. I. W. posiadała orzeczenie o zaliczeniu jej do lekkiego stopnia niepełnosprawności.

Ojciec powódki R. W. (1) prowadził działalność gospodarczą. W 2009 roku osiągnął przychód w kwocie 75 023, 87 złotych, zaś dochód w kwocie 8 898,08 złotych.

(dowód: pozew k. 2, zaświadczenie k. 5, kopia wyniki (...) k. 6, kopia wyniku radiologicznego k. 7, kopia konsultacji neurochirurgicznej k. 8, kopie Pit k. 13 – 15, kopia orzeczenia k. 16, zaświadczenie k. 17 akt Sądu Rejonowego w Legionowie o sygnaturze III RC 100/10)

Obecnie powód R. W. (1) ma 40 lat i jest zdrowy. Posiada wykształcenie średnie z zawodu jest technikiem żywienia zbiorowego. Pozostaje w drugim związku małżeńskim z K. W.. W dniu 5 października 2010 roku małżonkowie zawarli w Kancelarii Notarialnej Notariusza Z. K. w L. za numerem Rep. A 3836/2010 umowę majątkową małżeńską, jednak prowadzą wspólne gospodarstwo domowe. (dowód: kopia aktu notarialnego z dnia 5 października 2010 roku Rep. A 3836/2010 k. 57) Jego małżonka choruje na stwardnienie rozsiane. (dowód: zaświadczenie lekarskie k. 104). Przebywa na rencie w wysokości około 1 300 złotych miesięcznie. Przyjmuje refundowany lek, jednak niezbędne są leki wspomagające, witaminy, na które miesięcznie wydaje kwotę od 100 do 150 złotych. Ponadto żona powoda raz w tygodniu musi stawiać się na badania, ponieważ lek ten ma wiele skutków ubocznych. Małżonka powoda nadal prowadzi działalność gospodarczą, a mianowicie prowadzi bistro w W., przy czym praktycznie już nie może chodzić i jej siostra się nim zajmuje, a powód bywa tam codziennie przez trzy godziny. Jego żona prowadzi księgowość firmy. Powód dochody żony z tego tytułu oszacował na kwotę 3 000 złotych netto miesięcznie. R. W. (1) prowadzi lokal gastronomiczny w J. w (...). Z uwagi na mały ruch i konieczność opieki nad żoną, powód ograniczył swoją działalność do organizacji przyjęć okolicznościowych. Lokal ten jest czynny tylko w weekendy. Z tego tytułu powód, jak podał, osiąga dochody w kwocie średnio 1500 złotych netto miesięcznie, choć dochody te są bardzo zróżnicowane. Powód w 2013 roku osiągnął łączny przychód w kwocie 52 319,58 złotych, a dochód w kwocie 12 298,19 złotych. W 2014 roku osiągnął przychód w kwocie 62 963, 88 złote, zaś dochód w kwocie 24 181, 98 złotych. Natomiast w 2015 roku osiągnął przychód w kwocie 66 109,56 złotych, a dochód w kwocie 13 268,42 złotych. (dowód: kopie Pit k. 54 – 83) Ze związku małżeńskiego powód ma syna w wieku 14 lat, który jest uczniem 1 klasy publicznego gimnazjum w L.. Syn powoda uczęszcza na korepetycje z języka angielskiego, których miesięczny koszt wynosi 420 – 450 złotych oraz na piłkę ręczną, przy czym miesięczny koszt tych zajęć wynosi 350 złotych. Powód ubezpieczył syna i miesięczna składka tego ubezpieczenia wynosi 180 złotych. Małżonkowie zamieszkują we wspólnym mieszkaniu zakupionym w kredycie, który spłacają w miesięcznych ratach w kwocie po 2 000 złotych. Będą ten kredyt spłacać jeszcze przez sześć lat. R. W. (2) jest właścicielem samochodu osobowego marki A. (...) z 2003 roku o wartości 13 tysięcy złotych oraz V. (...) z 2000 roku o wartości 7 tysięcy złotych. Ponadto jest właścicielem motoru o wartości 12 000 złotych. Wskutek dziedziczenia po ojcu stał się współwłaścicielem w 1/3 części mieszkania o wartości 30 000 złotych oraz w 1/3 części 2 ha ziemi o wartości 10 000 złotych. Jako stałe, comiesięczne wydatki powód wskazał kwotę 650 – 700 złotych czynsz i energia elektryczna 150 złotych. Raz w roku opłaca ubezpieczenie samochodów. Powód ubezpieczył pozwaną i po ukończeniu przez nią 18 lat nastąpiła wypłata zgromadzonych środków. Córka otrzymała kwotę 4000 złotych, a kwotę 10 000 złotych przekazała na przechowanie powodowi. R. W. (1) opłacał alimenty na rzecz córki, a poza tym opłacał jej szkołę podyplomową i przekazywał jej kieszonkowe (bezsporne). Pomógł jej w zalezieniu pracy w Restauracji (...).

(dowód: przesłuchanie powoda R. W. (1) k. 175 – 176, przesłuchanie pozwanej P. W. k. 176 – 177, zeznania świadka D. B. k. 106 – verte oraz dowody z dokumentów powołane powyżej)

Pozwana P. W. obecnie ma 21 lat. Ukończyła Technikum Hotelarskie na ulicy (...) w L., nie zdała jednak egzaminu technika oraz matury z matematyki. W tym roku szkolnym ponownie przystąpiła do egzaminu maturalnego z matematyki, co kosztowało 50 złotych. (dowód: kopia zaświadczenia k. 164) Od miesiąca stycznia 2016 roku uczęszczała na korepetycje z matematyki, za które płaciła 300 złotych miesięcznie. Ponadto ma też ponownie przystąpić do egzaminu zawodowego. Po zdaniu matury zamierza podjąć dalszą naukę na studiach. Po ukończeniu technikum powód opłacił pozwanej naukę w studium o kierunku marketing i reklama, które ukończyła. Ma też prawo jazdy na samochody osobowe. Od września 2015 roku do miesiąca lutego 2016 roku uczęszczała do Policealnej Szkoły Centrum (...) Sp. z o.o. i kształciła się w kierunku technika administracji, jednak nie zaliczyła pierwszego semestru. W szkole tej nie uiszcza się opłat. (dowód: kopia umowy k. 16 – 17, kopia zaświadczenia k. 99) P. W. została zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności z uwagi na lewostronny niedosłuch zmysłowo – nerwowy na wysokich częstotliwościach H90.3, Lewostronne szumy uszne H93.1. (dowód: kopia orzeczenia o stopniu niepełnosprawności k. 18, kopia karty wypisu k. 92, kopia zaświadczenia k. 165) Jest to schorzenie nieoperacyjne. Pozwana nie przyjmuje też z tego powodu żadnych lekarstw. Przechodzi raz w roku kontrole w Szpitalu w K.. Zalecono jej nieprzebywanie w ciszy oraz w hałasie. Pozwana przyznała, że jej schorzenie powoduje dyskomfort. Poza tymi dolegliwościami nie choruje i nie przyjmuje na stałe żadnych leków. Od miesiąca września 2015 roku pozwana pracuje jako kelnerka w Restauracji (...) w L. na ¼ etatu z wynagrodzeniem miesięcznym netto w kwocie około 393, 58 złotych plus napiwki w kwocie od 150 – 200 złotych miesięcznie. Pracę tą pomógł znaleźć jej powód. (dowód: kopia umowy o pracę k. 89, kopia aneksu do umowy o pracę k. 90, zaświadczenie o zarobkach k. 91) Pracuje od 1 do 3 dni w tygodniu. Jest oceniana przez pracodawcę jako dobry pracownik. W 2013 roku nie osiągnęła żadnego przychodu.(dowód: kopia zaświadczenia k. 14) Natomiast w 2014 roku uzyskała dochód w kwocie 489,60 złotych, a w 2015 roku osiągnęła dochód brutto w kwocie 1305 złotych. (dowód: kopia zaświadczenia k. 163, kopia informacji k. 15) W pozostałe dni tygodnia, jak podała, poszukuje pracy, jednak dotychczas jej nie znalazła. Pracowała jako kelnerka w W., lecz ta praca jej nie odpowiadała. Odrzuciła też propozycję podjęcia pracy w W. w U., ponieważ nie chciała pracować w zakładzie kosmetycznym. Pozwana chce znaleźć pracę jako kelnerka w L.. Nie poszukiwała pracy w wyuczonym zawodzie marketing i reklama. Nie podejmowała też pracy jako hostessa. P. W. jest właścicielką samochodu osobowego marki V. (...) z 1996 roku o wartości 1 900 złotych. Pieniądze na jego zakup, jak podała, otrzymała od ciotki i babci. Nie ma oszczędności poza 10 000 złotych, które oddała do dyspozycji ojca.

P. W. zamieszkuje z matką w jej mieszkaniu typu M2. Matka pozwanej ma 42 lata, została uznana za osobę bezrobotną i otrzymuje z tego tytułu zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 715 złotych. (dowód: kopia zaświadczeń k. 166, k. 167, kopia decyzji k. 105) Wcześniej otrzymywała zasiłek chorobowy oraz świadczenie rehabilitacyjne. ( dowód: kopia pisma ZUS k. 19) Matka pozwanej została zaliczona do osób z lekkim stopniem niepełnosprawności z uwagi na schorzenia kręgosłupa. (dowód: kopie orzeczeń o stopniu niepełnosprawności k. 168, k. 20) Przeszła dwie operacje kręgosłupa i w miesiącu wrześniu 2016 roku ma zaplanowany kolejny zabieg. W 2015 roku osiągnęła dochód brutto w kwocie 12 370,08 złotych. (dowód: kopia zaświadczenia o wysokości dochodu podatnika k. 170) I. W. posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest sprzedawcą. Zarówno w toku postępowania w sprawie o sygnaturze akt III RC 100/10 jak i obecnie nie pracuje w wyuczonym zawodzie. Nie pozostaje w żadnym związku partnerskim, nie posiada oszczędności ani majątku. Pozwana P. W. przekazuje matce kwotę 400 złotych miesięcznie jako jej udział w opłatach za mieszkanie. I. W. ponosi wraz z córką opłaty z tytułu czynszu w kwocie 371,67 złotych. (dowód: kopia pisma (...) w L. z wyliczeniem czynszu k. 93) Ponadto opłaca energię elektryczną w kwocie około 78 złotych miesięczne, (dowód: kopia potwierdzenia zapłaty k. 94) gaz około 50 złotych miesięcznie, (dowód: kopia potwierdzenia transakcji k. 95) ponosi opłatę w kwocie 100 złotych miesięcznie za telefon stacjonarny (dowód: kopia potwierdzenia zapłaty k. 96) oraz kwotę 50 złotych miesięcznie za telewizję, (dowód: kopia potwierdzenia zapłaty k. 97) opłaca swój telefon komórkowy w kwocie 150 złotych miesięcznie, (dowód: kopia potwierdzenia zapłaty k. 98) P. W. rachunki za swój telefon komórkowy opłaca samodzielnie. I. W. spłaca też zaległości czynszowe w kwocie 200 złotych miesięcznie. Pozwana czasami zakupuje do domu artykuły higieniczne. P. W. utrzymuje kontakt z powodem. Ojciec pozwanej zawiózł ją raz do szpitala, odwiedzał córkę w czasie jej pobytu w szpitalu, mają kontakt telefoniczny. (dowód: przesłuchanie świadka I. W. k. 174 – verte – 175, przesłuchanie świadka D. B. k. 106 – verte, przesłuchanie powoda R. W. (1) k. 175 – 176, przesłuchanie pozwanej P. W. k. 176 – 177 oraz dowody z dokumentów powołane powyżej)

W ocenie Sądu Rejonowego zasługuje na uwzględnienie dowód z przesłuchania świadka D. B., bowiem jest on osobą obcą dla stron, a zatem nie ma żadnego interesu w wyniku postępowania. Także za wiarygodne należy uznać zeznania świadka I. W.. Wprawdzie świadek ten jest matką pozwanej, jednak jej zeznania korespondują z dowodem z przesłuchania stron oraz z dowodami z dokumentów dołączonych do akt sprawy.

Sąd dał wiarę dowodowi z przesłuchania stron uznając je za wiarygodne, bowiem potwierdzone zostały dokumentami złożonymi do akt sprawy. Nadto zeznania stron korespondują ze sobą w istotnych momentach w sprawie, a nadto są zgodne z zasadami doświadczenia życiowego. Jedyną sporną okolicznością pomiędzy stronami było stanowisko co do możliwości samodzielnego utrzymania się przez pozwaną.

W ocenie Sądu uznać należy za wiarygodne dowody z dokumentów złożone do akt, bowiem ich wiarygodności i autentyczności nikt nie kwestionował.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo R. W. (1) zasługiwało na uwzględnienie w części.

Zgodnie z treścią art. 96 § 1 k. r. o. rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień. Stosownie do tej dyrektywy rodzice, w zależność od swych możliwości, są zobowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (wyżywienie, mieszkanie, odzież, środki higieny osobistej, leczenie w razie choroby), jak i duchowych (kulturalnych), a także środków wychowania (edukacji) według uzdolnień, dostarczania rozrywek i wypoczynku. Przy ocenie, które z tych potrzeb powinny być uznane za potrzeby usprawiedliwione, należy z jednej strony brać pod uwagę możliwości zobowiązanego, z drugiej zaś zakres i rodzaj potrzeb. Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosownej do wieku odzieży, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu konsumpcji. Z treści art. 128 k. r. o. wynika, iż obowiązek dostarczania środków utrzymania , a w miarę potrzeby także środków wychowania ( obowiązek alimentacyjny ) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

Stosownie do art. 133 § 1 k.r.o. rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Po myśli zaś artykułu 135 § 1 i 2 k. r. o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a wykonanie tegoż obowiązku może polegać na osobistych staraniach o jego utrzymanie i wychowanie.

Z kolei artykuł 138 k. r. o. statuuje zasadę, według której w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Podstawą powództwa z art. 138 k. r. o. może być tylko zmiana stosunków, która nastąpiła nie wcześniej niż po uprawomocnieniu się wyroku zasądzającego alimenty ( Tak : wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 maja 1999 r., I CKN 274/99, nie publ. ).

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspakajania potrzeb własnymi siłami. Wynika z tego, że rozstrzygnięcie wymaga porównania stanu istniejącego w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich obniżeniu lub podwyższeniu. Na stronie ciąży obowiązek wykazania, że zmiany takie nastąpiły ( Tak: Kodeks Rodzinny Opiekuńczy z komentarzem pod redakcją Kazimierza Piaseckiego, Wydanie 2 zmienione, „Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis ”, Warszawa 2002, s. 833, podobnie: Kodeks rodzinny i opiekuńczy, Praktyczny komentarz Magdalena Lech – Chełmińska, Violetta Przybyła, Wydawnictwo Zrzeszenia Prawników Polskich, Warszawa 2001, s. 328 ).

W ocenie Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie doszło do zmiany stosunków zarówno po stronie powoda jak i pozwanej uzasadniających zmianę orzeczenia w zakresie alimentów. Po raz ostatni alimenty od powoda na rzecz pozwanej były ustalone ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Legionowie w dniu 22 czerwca 2010 roku w sprawie o sygnaturze akt III RC 100/10, mocą której R. W. (1) zobowiązał się płacić na rzecz małoletniej córki P. W. urodzonej dnia (...) w W. alimenty w kwocie po 900 (dziewięćset) złotych miesięcznie. Powód prowadził wówczas działalność gospodarczą, pozostawał w kolejnym związku małżeńskim. Natomiast pozwana miała wówczas 16 lat i uczęszczał do gimnazjum. Zamierzała podjąć naukę w szkole położonej w W.. Matka pozwanej I. W. nie pracowała z uwagi na chorobę kręgosłupa. Podejmowała prace dorywcze.

Aktualnie powód nadal prowadzi działalność gospodarczą, jednak w ograniczonym zakresie z uwagi na chorobę obecnej żony. Zamieszkują we wspólnym mieszkaniu zakupionym w kredycie, który spłacają w kwocie 2000 złotych miesięcznie. R. W. (1) ma małoletniego, czternastoletniego syna, który uczęszcza do gimnazjum.

Natomiast pozwana P. W. ma 21 lat, posiada prawo jazdy kategorii B. Pracuje jako kelnerka na postawie umowy o pracę na ¼ etatu i z tego tytułu osiąga wynagrodzenie netto miesięcznie w kwocie niespełna 400 złotych oraz napiwki w kwocie od 150 – 200 złotych. Pracuje od 1 do 3 dni w tygodniu. Ukończyła naukę w Technikum Hotelarskim, jednak nie zaliczyła matury z matematyki oraz nie zdała egzaminu zawodowego, choć w tym roku szkolnym ponownie przystąpiła do matury z matematyki oraz zamierza po raz kolejny zdawać egzamin zawodowy. Ukończyła policealne studium o specjalności marketing i reklama, które opłacił jej powód poza uiszczanymi alimentami. Nadal zamieszkuje z matką i w związku z tym ponosi część kosztów utrzymaniu wspólnie zajmowanego mieszkania w kwocie 400 złotych miesięcznie. Matka pozwanej nadal nie pracuje zawodowo, pobiera zasiłek dla bezrobotnych. Pozwana jest właścicielką samochodu osobowego o wartości 1900 złotych. P. W. poszukuje pracy, jednak jedynie w zawodzie kelnerki. Nie poszukuje pracy zgodnie z jej dodatkowym wykształceniem, a mianowicie jako specjalista marketingu i reklamy. Pozwana cierpi z powodu niedosłuchu ucha lewego i z tego powodu została zaliczona do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Jednakże sama podała, że jej dolegliwości z tym związane powodują dyskomfort, a zatem nie wykluczają zatrudnienia. Pracodawca pozwanej przyznał, że jest dobrym pracownikiem.

Sąd Rejonowy podziela stanowisku Sądu Najwyższego zawarte w wyroku z dnia 14 listopada 1997 roku, III CKN 217/97 (Lex Polonica nr 351778), zgodnie z którym obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku „troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka” i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej ( art. 96 k.r.o.). Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności – przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie.

Obowiązek alimentacyjny rodziców względem dziecka uzależniony jest od okoliczności, czy dziecko jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Nie można, zatem przyjąć, że w sytuacji, gdy dziecko jest pełnoletnie, nie kontynuuje nauki, a jedynie zamierza, po zdaniu matury, podjąć dalszą naukę w przyszłości, winno być nadal utrzymywane przez rodziców. Okoliczność, że pozwana zrezygnowała z pracy, odmówiła przyjęcia pracy w zakładzie kosmetycznym czy też poszukuje ściśle określonego zatrudnienia, nie może prowadzić do wniosku, iż nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie. P. W. posiada wyuczony zawód, jest właścicielką samochodu, a zatem może podjąć zatrudnienie poza miejscem zamieszkania. Ponadto pozwana podała, że nie podejmuje prac jako hostessa, ponieważ jest to praca dorywcza. Z powyższego wynika, że pozwana ma duże wymagania co do poszukiwanej pracy, co może powodować, że nie znalazła stanowiska pracy ją satysfakcjonującego. Wprawdzie pozwana cierpi na niedosłuch ucha lewego, jednak sama podała, że dolegliwość ta powoduje pewien dyskomfort, lecz nie wyklucza podjęcia pracy. Pracodawca pozwanej przyznał, że P. W. jest dobrym pracownikiem. W ocenie Sądu pozwana, przy zintensyfikowaniu działań zmierzających do podjęcia pracy, niewątpliwie znajdzie satysfakcjonujące ją zatrudnienie. Także twierdzenia pozwanej, że z uwagi na sytuację materialną matki, musi wspomagać ją finansowo, nie może być powodem utrzymywania obowiązku alimentacyjnego powoda na jej rzecz, bowiem nie jest to świadczenie alimentacyjne na rzecz I. W.. Matka pozwanej podała, że nigdy nie domagała się alimentów od byłego męża, a ojca pozwanej. Ma zaledwie 42 lata i powinna podjąć starania, aby utrzymać się samodzielnie.

Zdaniem Sądu Rejonowego obowiązek alimentacyjny R. W. (1) na rzecz córki P. W. wygasł z dniem 25 maja 2016 roku, a więc z datą orzekania. Pozwana w miesiącu maju przystępowała po raz kolejny do poprawy matury z matematyki. Do końca miesiąca lutego uczyła się w systemie niestacjonarnym, bezpłatnie. Od miesiąca stycznia 2016 roku pobierała korepetycje z matematyki, a zatem do dnia wydania wyroku przez Sąd pierwszej instancji Sąd uznał, że świadczenie alimentacyjne było należne. Obecnie zaś P. W. nie uczy się, podjęła pracę zawodową, a zatem przy dołożeniu należytej staranności, jest w stanie utrzymać się samodzielnie. Jeżeli zaś pozwana podejmie naukę w przyszłości, jej sytuacja ulegnie zmianie i nie jest wykluczone, aby ponownie domagała się zasądzenia alimentów na swoją rzecz.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy orzekł jak w punkcie I wyroku.

Jako że Sąd ustalił, że pozwana do miesiąca maja 2016 roku korzystała z korepetycji, uczyła się, aby przystąpić ponownie do matury z matematyki, Sąd oddalił powództwo w pozostałej części.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 102 k. p. c. i odstąpił od obciążenia pozwanej obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda. Sąd Rejonowy uznał, że w niniejszej sprawie zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony, bowiem obowiązek zwrotu kosztów procesu ciążyłby na córce powoda, która dotychczas pozostawała na utrzymaniu powoda, a uzyskiwane przez nią dochody nie są znaczne. Ponadto Sąd uwzględnił stanowisko pełnomocnika powoda, który nie wnosił o zasądzenie kosztów procesu od pozwanej na rzecz powoda.

WYROK

UZASADNIENIE