UZASADNIENIE

P. S. (1) wniósł 21.10.2015 r. o przywrócenie mu władzy rodzicielskiej nad małoletnim F. G. oraz o rozstrzygnięcie w istotnych sprawach małoletniego – o rozstrzygnięcie F. G. w zakresie zmiany nazwiska małoletniego. W uzasadnieniu wniosku wnioskodawca wskazał, iż po zakończeniu wykonywania kary pozbawienia wolności zamierza ponownie związać się z matką dziecka M. G., z którą wspólnie zamierza wychowywać syna ( wniosek – k. 1 – 2, 36 – 37, 40 - 45).

Uczestniczka postępowania M. G. wniosła o oddalenie wniosku o przywrócenie władzy rodzicielskiej. M. G. nie widzi jednak możliwości, aby chłopiec odbywał kontakty ze swoim ojcem w zakładzie karnym oraz aby jego ojciec sprawował władzę rodzicielską odbywając karę pozbawienia wolności ( protokół z rozprawy – k. 92).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni F. G. urodzony dnia (...) jest synem M. G. i P. S. (1). Małoletni pochodzi z nieformalnego związku zakończonego w 2010 roku. Ojcostwo pozwanego zostało ustalone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 13 maja 2015 roku, sygn. III RC 38/14. Na mocy tego wyroku pozwany został pozbawiony władzy rodzicielskiej nad małoletnim ( akt urodzenia małoletniego k. – 58, wyrok – akta sprawy o sygn. III R RC 38/14 – k. 247). Małoletni ma obecnie 6 lat mieszka wraz z matką oraz przyrodnim bratem K. w W. w lokalu komunalnym o pow. 80 m²wraz z bratem matki oraz babcią. Małoletni jest zdrowy rozwija się prawidłowo i nie wymaga leczenia. P. S. (1) mieszkał wraz z M. G. i małoletnim F. G. do, czasu w którym chłopiec ukończył 4 miesiąc życia. Wtedy to chłopiec jedyny raz w życiu miał bezpośrednią styczność z ojcem. Chłopiec żyje w świadomości, iż jego tata wyjechał do pracy za granicę ( zeznania uczestniczki postępowania M. G. – k. 98-99, zeznania wnioskodawcy P. S. (1) – k. 99, sprawozdanie z wywiadu środowiskowego – k. 82-83).

Matka małoletniego powoda M. G. ma 45 lat, ma wykształcenie podstawowe, przebywa na urlopie wychowawczym, utrzymuje się z zasiłków oraz alimentów wypłacanych z Funduszu Alimentacyjnego, które otrzymuje w łącznej wysokości 2200 zł miesięcznie. M. G. sprawuje opiekę również nad 11 letnim K. B., który uczy się w IV klasie Szkoły Podstawowej. Małoletni ma padaczkę lekoodporną. Pod opieką M. G. pozostaje również szesnastoletnia córka D. M., która ma zdiagnozowane problemy ze słuchem. Małoletnia w tygodniu mieszka w internacie a na weekendy przyjeżdża do domu. Postanowieniem z dnia 8 września 2011 roku wydanym przez tut. Sąd w sprawie o sygn. VI Nsm 273/11 Sąd ograniczył władzę rodzicielską M. G. nad trójką jej małoletnich dzieci, w tym nad F. G. poprzez nadzór kuratora sądowego. Ponadto zobowiązano M. G. do zgłoszenia się do poradni psychologiczno – pedagogicznej celem przeprowadzenia badań i wydania opinii w przedmiocie przyczyn trudności szkolnych i pożądanych form pomocy i pracy z dzieckiem. Matka małoletniego na chwilę obecną nie widzi możliwości, aby ponownie związać się z uczestnikiem postępowania.

P. S. (1) ma obecnie 48 lat. Wnioskodawca jest wielokrotnie karany za różnego rodzaju przestępstwa ( karta karna P. S. (1) – k. 53 - 56):

1. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. z dnia 27 czerwca 1985 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 214 § 1 k.k. w zw. z art. 69 k.k. i skazano na karę 1 roku pozbawienia wolności, grzywnę, dozór kuratorski;

2. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w W. z dnia 29 października 1987 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 214 § 2 k.k. w zw. z art. 58 k.k., 208 k.k. i skazano na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku, 1 roku i 1,5 roku oraz na karę grzywny;

3. wyrokiem Sądu Wojewódzkiego we Włocławku z dnia 6 maja 1994 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 10 § 3 k.k. w zw. z art. 227 § 2 k.k., w zw. z art. 60 § 1 k.k. i skazano na karę pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat;

4. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 28 września 1998 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 286 § 2 k.k. w zw. z art. 13 § 1 k.k., 289 § 1 k.k., art. 190 § 1 k.k., art. 284 § 1 k.k. art. 286 k.k. i skazano go na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku, 1 roku, 10 miesięcy, 10 miesięcy, 10 miesięcy i orzeczono wobec niego karę grzywny;

5. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy M. w W. z dnia 24 maja 2000 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 224 § 2 k.k. i skazano go na karę pozbawienia wolności w wymiarze 4 miesięcy;

6. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 14 września 2000 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 279 § 2 k.k. w zw. z art. 69 § 1-2 k.k. i skazano go na karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat w zawieszeniu na 4 lata;

7. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 4 lipca 2003 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 69 § 1 k.k., i skazano go na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1,5 roku w zawieszeniu na 4 lata oraz orzeczono wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów;

8. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 9 maja 2005 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 244 k.k., art. 11 § 3 k.k. i skazano na karę 1,5 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na 5 lat, 5 lat zakazu prowadzenia pojazdów orzeczono obowiązek powstrzymania się od spożywania alkoholu;

9. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 17 lipca 2007 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 207 § 1 k.k. i skazano na karę 1 roku pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres 5 lat;

10. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy W. w W. z dnia 15 października 2009 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k. i orzeczono wobec niego obowiązek zapłaty grzywny i zakazu prowadzenia pojazdu na okres 2 lat;

11. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy W. w W. z dnia 1 lipca 2010 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 244 k.k. art. 11 § 2 k.k. i orzeczono wobec niego karę 2 lat pozbawienia wolności i zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych przez 8 lat;

12. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 26 września 2011 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i orzeczono wobec niego karę 3 lat pozbawienia wolności;

13. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy W. w W. z dnia 21 czerwca 2013 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 244 k.k. art. 11 § 2 k.k. i orzeczono wobec niego karę 2 lat pozbawienia wolności, 6 miesięcy pozbawienia wolności, 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności i zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych przez 6 lat;

14. wyrokiem Sądu Okręgowego we Włocławku z dnia 15 października 2013 roku orzeczono wyrokiem łącznym karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 4 lat pozbawienia wolności;

15. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 19 marca 2014 roku uznano go winnym popełnienia czynu z art. 191 § 2 k.k. i orzeczono wobec niego karę 1 roku pozbawienia wolności;

16. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 3 grudnia 2014 roku orzeczono wobec niego karę łączną w wymiarze 5 lat pozbawienia wolności oraz 10 lat zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych;

17. wyrokiem Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. z dnia 3 grudnia 2014 roku uznano go winnym przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., 191 § 2 k.k., 244 k.k., 64 § 1 k.k. i orzeczono wobec niego karę 5 lat pozbawienia wolności.

Pozwany będzie przebywał w więzieniu jeszcze przez 3 lata. P. S. (1) nie posiada żadnego majątku ani oszczędności, nie ma możliwości pracowania w zakładzie karnym. Pozwany cierpi na epilepsję pourazową, posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności w stopniu lekkim, wydane na stałe.

W dacie wydania orzeczenia o pozbawieniu P. S. (1) władzy rodzicielskiej nad małoletnim F. G. małoletni mieszkał wraz z matką w W.. Chłopiec nie nawiązał z ojcem żadnej więzi ani nie miał z nim osobistego kontaktu. Ojciec dziecka w tamtym czasie odbywał karę pozbawienia wolności i nie interesował się dzieckiem, nie znał jego potrzeb, zainteresowań oraz nie partycypował w kosztach jego utrzymania (dokumenty znajdujące się w aktach sprawy o sygn. III RC 38/14).

Powołany powyżej stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o w/w dokumenty, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności pomimo tego, iż część z nich została przedłożona w formie kserokopii. Uczestnicy postępowania nie kwestionowali jednak autentyczności tych dokumentów jak również Sąd nie miał wątpliwości co do ich wiarygodności.

Ustalenia faktyczne Sąd poczynił również w oparciu o zeznania złożone przez uczestniczkę postępowania M. G.. Zeznania te były logiczne, spójne, korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym.

Zeznania złożone przez wnioskodawcę P. S. (1) w ocenie Sądu w niewielkim stopniu uznać można za wiarygodne w szczególności w zakresie w jakim wnioskodawca odnosił się do jego relacji z synem. Zeznania te stały w sprzeczności z zebranym w sprawie materiałem dowodowym jak również z zasadami wynikającymi z doświadczenia życiowego Sądu.

W sprawie wykorzystano również sprawozdanie z wywiadu środowiskowego kuratora sądowego, które uznać należy za wypełni wiarygodne.

W celu dokonania ustaleń faktycznych wykorzystano również akta sprawy Sądu Rejonowego dla Warszawy Śródmieścia o sygn. III RC 38/14.

Sądowi z urzędu znane są fakty dotyczące obecnej sytuacji opiekuńczej małoletniego F. G., albowiem w stosunku do małoletniego przed tut. Sądem prowadzone jest pod sygn. akt VI Opm 98/11 postępowanie wykonawcze w przedmiocie nadzoru kuratora nad wykonywaniem przez M. G. władzy rodzicielskiej.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Wniosek złożony przez P. S. (1) w zakresie przywrócenia władzy rodzicielskiej należało oddalić.

Zgodnie z przepisem art. 111 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli władza rodzicielska nie może być wykonywana z powodu trwałej przeszkody albo jeżeli rodzice nadużywają władzy rodzicielskiej lub w sposób rażący zaniedbują swe obowiązki względem dziecka, sąd opiekuńczy pozbawi rodziców władzy rodzicielskiej. Pozbawienie władzy rodzicielskiej może być orzeczone także w stosunku do jednego z rodziców. Sąd może pozbawić rodziców władzy rodzicielskiej, jeżeli mimo udzielonej pomocy nie ustały przyczyny zastosowania art. 109 § 2 pkt 5, a w szczególności gdy rodzice trwale nie interesują się dzieckiem. W myśl § 2 w razie ustania przyczyny, która była podstawą pozbawienia władzy rodzicielskiej, sąd opiekuńczy może władzę rodzicielską przywrócić. Należy mieć na względzie, iż podstawą do przywrócenia władzy rodzicielskiej jest po pierwsze ustanie przyczyny, dla której poprzednio wydano orzeczenie w przedmiocie pozbawienia władzy rodzicielskiej. Jednocześnie należy mieć na względzie, iż samo ustanie przyczyny pozbawienia rodziców władzy rodzicielskiej nie powoduje automatycznie przywrócenia władzy rodzicielskiej. Za każdym razem Sąd musi rozważyć, czy przywrócenie władzy rodzicielskiej jest w danych okolicznościach zgodne z dobrem dziecka, (J. I., Prawo rodzinne..., s. 255).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż Sąd nie znajduje podstawy do przywrócenia wnioskodawcy władzy rodzicielskiej nad jego małoletnim synem. Wskazać należy, iż u podstawy wydania orzeczenia z dnia 13 maja 2015 roku o pozbawieniu P. S. (1) władzy rodzicielskiej nad małoletni F. G. leżało przede wszystkim to, iż uczestnik postępowania był dla swojego syna praktycznie obcą osobą. Jedyną osobistą styczność ze swoim ojcem małoletni F. G. miał w wieku 4 miesięcy, kiedy to przez krótki okres czasu P. S. (1) mieszkał z M. G.. P. S. (2) przez okres 5 lat nie wyrażał żadnego zainteresowania losem dziecka, nie ponosi żadnej odpowiedzialności za dziecko jak również nie partycypował w kosztach jego utrzymania. Z oczywistych względów pomiędzy nimi nie mogła wytworzyć się żadna więź emocjonalna. W dodatku w dacie wydania orzeczenia o pozbawieniu władzy rodzicielskiej odbywał karę pozbawienia wolności.

Przyczyny, o których mowa powyżej w dalszym ciągu pozostają aktualne. Od 2015 roku P. S. (1) nie miał żadnego kontaktu ze swoim synem, który żyje w przekonaniu, iż jego ojciec wyjechał do pracy za granicę. Ojciec dziecka w dalszym ciągu odbywa karę pozbawienia wolności, która potrwa jeszcze co najmniej do 2019 roku. Ojciec nie uczestniczy w wychowaniu dziecka ani nie ponosi za nie żadnej odpowiedzialności. Wręcz przeciwnie popełnianie tak licznych czynów karalnych świadczy także o lekceważeniu przez wnioskodawcę norm prawnych oraz obowiązków wobec swego dziecka choćby poprzez narażanie syna na niemożność zaspokajania swoich podstawowych potrzeb życiowych z powodu braku alimentacji.

W tych okolicznościach wniosek o przywrócenie władzy rodzicielskiej uznać należy za całkowicie bez zasadny. Zwrócić należy uwagę, iż uzasadniając swój wniosek P. S. (1) miał przede wszystkim na uwadze swój interes, swoje dobro i swoje uczucia. Wnioskodawca w ogóle nie wziął pod uwagę w jaki sposób przywrócenie mu władzy rodzicielskiej wpłynie na sytuację i życie jego syna. Małoletni F. G. ma dopiero 6 lat, nigdy nie miał kontaktu ze swoim ojcem, który jest dla niego osobą całkowicie nieznaną. Chłopiec utrzymywany jest w przeświadczeniu, iż jego ojciec wyjechał za granicę do pracy.

Wydanie orzeczenia o przywróceniu władzy rodzicielskiej i powiadomienie dziecka że jego ojciec przebywa w więzieniu narażałoby dziecko na stres oraz wiązałoby się z utrudnieniami dla jego matki, która w celu załatwienia każdej formalności wymagającej zgody dwójki rodziców np. zmiany szkoły, wyrobienie dokumentu tożsamości musiałaby ubiegać się o zgodę P. S. (1). Co z pewnością wiązałoby się z dużymi trudnościami biorąc pod uwagę, iż jeszcze przez okres 3 lat będzie on odbywał karę pozbawienia wolności. Podkreślenia przede wszystkim wymaga to, iż P. S. (2) w żaden sposób nie jest w stanie wykonywać władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem. Jako osoba pozbawiona wolności nie jest w stanie nawet odbywać osobistych kontaktów ani opiekować się dzieckiem, nie zna w ogóle dziecka. Należy mieć bowiem na uwadze to, iż zakład karny to nie jest miejsce dla sześciolatków. Wizyta w więzieniu u tak małego dziecka mogłaby wywołać ogromną traumę, której skutki wymagałyby długotrwałego leczenia. Wnioskodawca musi sobie uzmysłowić, iż taki stan rzeczy jest konsekwencją jego własnych życiowych wyborów i naruszania prawa , których skutki jako osoba dorosła musi teraz ponosić.

Z tych przyczyn wniosek o przywrócenie władzy rodzicielskiej należało oddalić.

Jednocześnie Sąd oddalił wniosek o rozstrzygnięcie w istotnych sprawach małoletniego F. G. - zmianę nazwiska. Wskazać należy, iż zgodnie z art. 97 § 1-2 k.r.o. jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania. Jednakże o istotnych sprawach dziecka rodzice rozstrzygają wspólnie; w braku porozumienia między nimi rozstrzyga sąd opiekuńczy. Biorąc pod uwagę, iż P. S. (1) został prawomocnie pozbawiony władzy rodzicielskiej nad małoletnim F. G. nie miał on legitymacji do złożenia przedmiotowego wniosku, który z tych przyczyn należało oddalić. Na marginesie zauważyć należy, iż zmiana nazwiska w sytuacji małoletniego byłaby wielce dla niego niekorzystna. Rzeczą powszechną jest to, iż dziecko ma takie samo nazwisko jak jego matka. Doprowadzenie do sytuacji, w której chłopiec miałby inne nazwisko niż jego matka, która samotnie go wychowuje mogłoby spowodować, iż chłopiec przez lokalną społeczność byłby w pewien sposób „napiętnowany”, „obgadywany”, „wytykany palcami”, gdyby było wiadome że jego ojciec jest przestępcą i przebywa w więzieniu.

Co z pewnością nie leży w zgodzie z dobrem małoletniego.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 520 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego zgodnie z którym każdy uczestnik ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie.

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE