UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 września 2015r. Sąd Rejonowy w Kaliszu, w sprawie z powództwa (...) spółka jawna w K. przeciwko (...) Sp. z o.o. w O. oraz R. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod nazwą (...), o zapłatę, zasądził od pozwanego R. K. na rzecz powoda (...) spółka jawna w K. kwotę 13.015,71 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 08.12.2012r. do dnia zapłaty oraz kwotę 3.068,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego; oddalił powództwo wobec pozwanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w O. oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego (...) Sp. z o.o., ul. (...), (...)-(...) O. kwotę 2417 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Powyższe orzeczenie w części, w której zasadzono od pozwanego R. K., na rzecz powodów, kwotę 13.015.71 zł. wraz z odsetkami za zwłokę oraz kosztami postępowania, tj. co do pkt. 1 i 2 sentencji orzeczenia, apelacją zaskarżył pozwany R. K., który zarzucając rozstrzygnięciu:

1.  dokonanie błędnych ustaleń faktycznych poprzez:

a)  ustalenie, że R. K. nabył określone w fakturach VAT (...) towary od powodów i zostały mu one wydane;

b)  ustalenie że R. K. nie informował powodów o wygaśnięciu pełnomocnictwa Pana G. i brak dostarczenia towaru;

c)  ustalenie, że P. K. działając w imieniu R. K., uznał roszczenie powodów dochodzone niniejszym pozwem;

1.  naruszenie art. 104 k.c. i 105 k.c. poprzez błędne zastosowanie;

2.  naruszenie art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie oceny dowodów i rozstrzygnięcie sprawy bez wszechstronnego rozważenia całego zebranego w sprawie materiału dowodowego

3.  naruszenie art. 117 § 2 k.p.c. poprzez uwzględnienie powództwa mimo przedawnienia roszczenia powodów;

4.  wydanie orzeczenia w warunkach nieważności postępowania

wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części, poprzez oddalenie powództwa względem R. K. w całości, zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego R. K. kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje, wg norm przepisanych.

Strona powodowa w odpowiedzi na apelację pozwanego R. K. wniosła o jej oddalenie w całości oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz strony powodowej zwrotu kosztów postępowania odwoławczego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego R. K. podlegała oddaleniu w całości jako bezzasadna. Istotną i de facto sporną kwestią w przedmiotowej sprawie była fakt zawarcia umowy sprzedaży oraz właściwe oznaczenie podmiotu występującego w przedmiotowym stosunku obligacyjnym w roli kupującego. Sąd I instancji wbrew zarzutom podniesionym w apelacji dokonała prawidłowych ustaleń faktycznych poprzedzonych właściwą oceną zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego. Sąd Rejonowy wskazał w szczególności, w sytuacji odmienności zeznań stron, której z nich dał wiarę i na jakiej podstawie. Próbę zakwestionowania ustaleń faktycznych oraz przedmiotowej oceny podjętą przez stronę pozwaną nie można było uznać za skuteczną, w szczególności w sytuacji formułowania i forsowania przez pozwanego własnej oceny i własnego określenia okoliczności istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia sporu. Jednocześnie też pozwany kwestionując ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie sformułował zarzutów odnoszących się do konkretnych naruszeń zasad tą oceną rządzących takich jak: niezgodność z zasadami logicznego rozumowania czy doświadczenia życiowego, bądź sprzeczność zeznań powodów z przedstawionymi dowodami z dokumentów. Słusznie zauważa strona powodowa w odpowiedzi na apelację, że podjęta przez pozwanego polemika - przeciwstawiająca ocenie Sądu Rejonowego własną interpretację zeznań świadków i stron - jest wyrazem wyłącznie interesu finansowego skarżącego. Dokonana przez Sąd I instancji ocena ujęta w sposób przewidziany w art. 233 § 1 k.p.c., odpowiada wymaganiom i przesłankom ustanowionym w powołanym przepisie. Wbrew twierdzeniom skarżącego uzasadnienie wyroku jest wyczerpujące i nie pomija żadnego z przeprowadzonych dowodów, wnioski zaś wyciągnięte z ustaleń są powiązane w logiczną całość. W toku postępowania dowodowego Sąd orzekający konfrontował przeprowadzane dowody z dowodami znajdującymi się w załączonych aktach oraz wskazywał na dokumenty znajdujące się w tych aktach. I tylko ten materiał dowodowy stanowił podstawę ustaleń faktycznych w rozpoznawanej sprawie. Z tego wynika, że nie zachodzą żadne uchybienia procesowe zarzucane w apelacji, zarzut wadliwości podstawy faktycznej zatem, który według twierdzeń pozwanego miał być wynikiem tych uchybień należało uznać za niezasadny.

Powyższe rozważania należy także odnieść do zarzutów naruszenia prawa materialnego tj. art. 104 i 105 k.c. w sytuacji przyjęcia przez Sąd I instancji w sposób prawidłowy faktu nieudowodnienia przez stronę pozwaną skutecznego poinformowania strony powodowej o odwołaniu umocowania do zawierania umów udzielonego uprzednio świadkowi G..

Za niezasadny należało uznać także zarzut naruszenia art. 117 § 2 k.c. Poczynione przez Sąd Rejonowy prawidłowe ustalenia odnoszące się do kwestii sprecyzowania oznaczenia kupującego pozwalało stronie powodowej na wystawienie faktur VAT, które względem skarżącego stanowiły wezwanie do zapłaty. Przyjmując zaś datę wymagalności roszczenia wynikającego z przedmiotowych faktur roszczenie dochodzone pozwem nie uległo przedawnieniu wobec kupującego R. K..

Nie sposób wreszcie podzielić zarzutu nieważności postępowania z uwagi na niewłaściwą reprezentację pierwszego z pozwanych, co do którego powództwo zostało oddalone w całości, bowiem podmiot ten biorący czynny udział w postępowaniu sądowym nie kwestionował i podnosił nieprawidłowości odnoszących się do niewłaściwej reprezentacji spółki czy też braku organów spółki uprawnionych do działania w jej imieniu, nie zostało wreszcie wykazane, że powyższe okoliczności stanowiły przesłankę wszczęcia postępowania przymuszającego w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Mając na uwadze powyższe apelację pozwanego R. K. należało uznać za bezzasadną i jako taką oddalić na podstawie art. 385 k.p.c. rozstrzygając o kosztach postępowania przy zastosowaniu zasady odpowiedzialności za wynik procesu określonej w art. 98 k.p.c.