WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Katarzyna Antoniak
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 marca 2016r. w S.

odwołania M. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 14 lipca 2015 r. Nr (...)

w sprawie M. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo M. W. do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie
od 01 lipca 2015r. do 30 czerwca 2017r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz M. W. kwotę 60 (sześćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 985/15

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 lipca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lipca 2015r. wskazując, że u ubezpieczonej nie stwierdzono niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła M. W. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu stanowiska wskazała m.in., że organ rentowy dokonał błędnej oceny stanu jej zdrowia. Do dotychczas utrzymujących się schorzeń o charakterze kardiologicznym, pulmonologicznym, endokrynologicznym, reumatologicznym, okulistycznym oraz psychologiczno-psychiatrycznym doszły nowe związane z pogłębiającymi się problemami ze stawami kolanowymi, które utrudniają jej poruszanie się (odwołanie k. 1-2 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 7 lipca 2015r., która nie stwierdziła u ubezpieczonej niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3-4 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona M. W. do 30 czerwca 2015r. uprawniona była do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzja z 15 stycznia 2015r. o ustaleniu prawa do renty na okres do 30 czerwca 2015r. k.18 akt rentowych). W dniu 28 maja 2015r. ubezpieczona wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.28-29 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 18 czerwca 2015r. ustalił, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 18 czerwca 2015r. k.30 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonej od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika, ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 7 lipca 2015r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw ubezpieczonej od orzeczenia lekarza orzecznika k.81 akt rentowych – tom dokumentacji medycznej i orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z 7 lipca 2015r. k.32 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 14 lipca 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od 1 lipca 2015r. (decyzja z 14 lipca 2015r. k.33 akt rentowych).

Ubezpieczona ma 53 lata i wykształcenie zawodowe- szwaczka. Ubezpieczona pracowała jako szwaczka, brakarz oraz kontroler jakości w zakładach produkujących, szyjących odzież, jak również jako pomoc kuchenna w szkole (świadectwa pracy k.4, 6-8 akt rentowych za wnioskiem z 26 listopada 1999r.). W ostatnim czasie ,tj. w grudniu 2014r. ubezpieczona zatrudniona była jako sprzątaczka na umowie zlecenie (zaświadczenie k.22 oraz oświadczenie złożone w wniosku o ponowne ustalenie prawa do renty k.28-29 akt rentowych).

Ubezpieczona cierpi na niedomykalność zastawek mitralnej i trójdzielnej przebiegające z powiększeniem przedsionków i prawej komory – w 1982r. przeszła zabieg chirurgicznego zamknięcia otworu w przegrodzie międzyprzedsionkowej, a ponadto nadciśnienie płucne, nadciśnienie tętnicze, napadowe migotanie przedsionków w wywiadzie, wole guzowate nadczynne, prawdopodobnie w mechanizmie choroby B., eutyreozę w trakcie terapii T., hiperprolaktynemię w obserwacji, przewlekłą astmę oskrzelową kontrolowaną farmakologicznie, zespół cieśni nadgarstków bardziej nasilony po stronie lewej-dominującej, niedomogę bólową kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, niedomogę bólową stawów kolanowych oraz miała przebyty zabieg chirurgicznego zamknięcia otworu w przegrodzie. W zakresie procesów orientacyjno-poznawczych ubezpieczona funkcjonuje na poziomie normy, nie występują u niej istotne dysfunkcje w obszarze (...), ujawnia ona osobowość dysharmonijną z przewagą cech neurotycznych oraz nawarstwienia lękowo-depresyjne o charakterze czynnościowym. Analiza dokumentacji medycznej wskazuje na stałe pogarszanie się sprawności układu krążenia ubezpieczonej. Niedomykalność zastawek mitralnej i trójdzielnej powiększa się, co powoduje narastającą roztrzeń obu przedsionków i zaburzenia hemodynamiczne skutkujące wzrostem ciśnienia w krążeniu płucnym, które, jak wskazuje badanie echokardiograficzne z marca 2015r., uległo rozwojowi. Występujące u ubezpieczonej napadowe migotania przedsionków ustępują samoistnie po kilku-kilkunastu godzinach. Rozpoznane u ubezpieczonej schorzenia kardiologiczne naruszają sprawność organizmu ubezpieczonej w stopni powodującym dalszą częściową niezdolność do pracy. Istniejące zaś pozostałe schorzenia, w tym astma oskrzelowa i schorzenia narządu ruchu dodatkowo przyczyniają się do uznania niezdolności do pracy. Stwierdzona u ubezpieczonej częściowa niezdolność do pracy istnieje dalej ,tj. od 1 lipca 2015r., a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 30 czerwca 2017r. (opinia biegłych psychologa k.14-15 akt sprawy oraz ortopedy-traumatologa, pulmonologa i kardiologa-endokrynologa k.16-17 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej M. W. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art. 12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonej od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy u ubezpieczonej istnieje w dalszym ciągu niezdolność do pracy, a jeżeli tak to jakiego stopnia. W tym celu Sąd zasięgnął opinii specjalistów z zakresu medycyny. Sporządzona na tę okoliczność opinia zespołu biegłych w składzie ortopeda-traumatolog, pulmonolog, kardiolog-endokrynolog oraz psycholog dała podstawy do ustalenia, że ubezpieczona jest nadal ,tj. od 1 lipca 2015r. osobą częściowo niezdolną do pracy, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 30 czerwca 2017r. W złożonej opinii biegli rozpoznali u ubezpieczonej szereg opisanych wyżej schorzeń, z których wiodące są schorzenia kardiologiczne. W ocenie biegłych schorzenia kardiologiczne przy współistnieniu innych schorzeń, w tym astmy oskrzelowej oraz schorzeń narządu ruchu naruszają sprawność organizmu ubezpieczonej - której kwalifikacje ukierunkowują ją wykonywania pracy fizycznej - w stopniu powodującym dalszą częściową niezdolność do pracy w okresie od 1 lipca 2015r. do 30 czerwca 2017r.

Analizując powyższą opinię biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez specjalistów z zakresu schorzeń występujących u ubezpieczonej, a ponadto poprzedzona była analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonej i jej badaniem. Opinia jest spójna i należycie uzasadniona.

Sąd nie uwzględnił wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych, gdyż w ocenie Sądu zastrzeżenia organu rentowego do opinii dotychczasowych biegłych (zgłoszone w piśmie na k.30 akt sprawy) stanowią jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami biegłych. Wbrew twierdzeniom organu rentowego opinia biegłych jest spójna. Biegli wskazali w niej na schorzenia kardiologiczne jako schorzenie powodujące niezdolność ubezpieczonej do pracy i towarzyszące im inne schorzenia, które przyczyniają się do istnienia tej niezdolności.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku. Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na podstawie art.98§1 i §3 kpc w zw. z art. 99 kpc.