Sygn. akt III K 80/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 września 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. , w III -cim Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący SSO Jacek Gasiński (spr.)

Sędziowie SSO Tomasz Olszewski

Ławnicy Teodozja Baranowicz

Jacek Zakrzewski

Mariusz Zasępa

Protokolant Katarzyna Pietrowska

w obecności

Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Piotrkowie Tryb. Marcina Polaka

po rozpoznaniu w dniu 1 września 2016 roku

sprawy : J. P.

córki H. i K. z domu R.

urodzonej (...) w P.

o s k a r ż o n e j o t o , ż e :

I.  w dniu 1 stycznia 2016 roku około godziny 1.15 w P. na ulicy (...) w mieszkaniu oznaczonym numerem (...), w trakcie awantury jaka wywiązała się pomiędzy nią, a jej konkubentem P. S., działając z zamiarem bezpośrednim pozbawienia go życia, trzymanym w ręku nożem kuchennym, uderzając z góry do dołu i od przodu w tył, zadała mu ranę kłutą w okolicy okołoobojczykowej lewej (długość rany powłok skórnych 2,5 cm) drążącą w kierunku przyśrodkowym, do okolicy zamostkowej z przecięciem ściany tętnicy szyjnej wewnętrznej (1,5 cm), o długości kanału rany 11,5 cm, powodując obfite krwawienie na zewnątrz i zgon P. S. na miejscu.

tj. o czyn z art. 148§1kk

o r z e k a

1.  uznaje oskarżoną J. P. za winną popełnienia zarzucanego jej przestępstwa i za to, na podstawie art. 148 § 1 kk wymierza jej karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonej okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 1 stycznia 2016 r. godzina 01:40;

3.  zwalnia oskarżoną od opłaty i pozostałych kosztów sądowych, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

III K 80/60

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 1 września 2016 r. Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim uznał J. P. za winną tego, że w dniu 1 stycznia 2016 roku około godziny 1.15 w P. na ulicy (...) w mieszkaniu oznaczonym numerem (...), w trakcie awantury jaka wywiązała się pomiędzy nią, a jej konkubentem P. S., działając z zamiarem bezpośrednim pozbawienia go życia, trzymanym w ręku nożem kuchennym, uderzając z góry do dołu i od przodu w tył, zadała mu ranę kłutą w okolicy okołoobojczykowej lewej (długość rany powłok skórnych 2,5 cm) drążącą w kierunku przyśrodkowym, do okolicy zamostkowej z przecięciem ściany tętnicy szyjnej wewnętrznej (1,5 cm), o długości kanału rany 11,5 cm, powodując obfite krwawienie na zewnątrz i zgon P. S. na miejscu i za to, na podstawie art. 148 § 1 kk wymierzył jej karę 8 lat pozbawienia wolności.

Sąd ustalił także, iż w trakcie zdarzenia oskarżona była w stanie nietrzeźwości – badana ok. godziny po zajściu miała ponad 1 mg/l (ponad 2 ‰) alkoholu w wydychanym powietrzu. Nietrzeźwy był wówczas także pokrzywdzony – badania wykazały u niego stężenie alkoholu na poziomie 3,6 ‰ we krwi i 3,95‰ w moczu.

Oskarżona nie była dotychczas karana. Ma (...) dzieci, w tym (...) nieletnich. Mieszkała wspólnie z nimi i z konkubentem P. S.. Cieszyła się w środowisku dość dobrą opinią – nie nadużywała alkoholu, nie wywoływała awantur ani nie zakłócała porządku i spokoju w miejscu zamieszkania w inny sposób. Od kilku lat pracowała w firmie zajmującej się wywozem śmieci jako sortownik odpadów, prawidłowo wywiązywała się z obowiązków pracowniczych.

Biegli (po przeprowadzeniu obserwacji psychiatrycznej) uznali, iż nie jest ona chora psychicznie ani upośledzona umysłowo, prezentuje natomiast cechy osobowości nieprawidłowej i uzależnienie od alkoholu. Jej ogólna sprawność intelektualna jest niższa niż przeciętna, uwarunkowana zaniedbaniami edukacyjno – środowiskowymi okresu dorastania. Prezentuje się jako osoba o podwyższonej reaktywności emocjonalnej i introwertyczna, nie ma natomiast psychotycznie zaburzonej struktury osobowości.

protokół użycia alkomatu – k. 5, sprawozdanie z badań k. 60, wywiad k. 89-90, opinie k. 32-43 i 44-55.

Oceniając całe zdarzenie i zachowanie się oraz sylwetkę oskarżonej pod kątem wymiaru kary Sąd poczytał na jej niekorzyść fakt, iż popełniła przedmiotowe przestępstwo działając z zamiarem bezpośrednim i znajdując się stanie nietrzeźwości znacznego stopnia. Należy jednak wziąć także pod uwagę, iż to pokrzywdzony, który był znacznie bardziej nietrzeźwy, sprowokował całe zajście wywołując awanturę, zaś przypisany oskarżonej bezpośredni zamiar zabójstwa miał postać zamiaru nagłego, powstałego sytuacyjnie, nie było to natomiast działanie przemyślane i zaplanowane. W ocenie Sądu na korzyść oskarżonej przemawia także jej dotychczasowy sposób życia – nie była karana, pracowała, wychowywała dzieci, miała dobrą opinię w miejscu zamieszkania i w pracy. Także jej zachowanie bezpośrednio po zdarzeniu, próba udzielenia pomocy pokrzywdzonemu a ostatecznie i fakt przyznania się przez nią do zarzucanego przestępstwa oraz swego rodzaju gotowość do poniesienia jego konsekwencji, ocenić należy jako okoliczności łagodzące.

Oskarżona dopuściła się najcięższej zbrodni pozbawiając życia innego człowieka. Mając jednak na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności, wśród których te łagodzące w istotny sposób przeważają nad obciążającymi, Sąd uznał, iż kara 8 lat pozbawienia wolności, choć jest karą najniższą przewidzianą za zbrodnię zabójstwa, jest karą adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonej a jednocześnie wystarczającą, by osiągnąć cele prewencyjne wobec jej osoby. W ocenie Sądu kara ta będzie wystarczająca dla osiągnięcia jej celów także z uwagi na potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonej okres rzeczywistego pozbawienia wolności poczynając od dnia zatrzymania.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.