Sygn. akt III Cz 969/16
III Cz 970/16
Dnia 28 września 2016 roku
Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy
w składzie:
Przewodniczący SSO Magdalena Balion – Hajduk
po rozpoznaniu w dniu 28 września 2016 roku w Gliwicach
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.
przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, M. K. (1) i Z. S.
o zapłatę
na skutek zażalenia pozwanych M. K. (1) i Z. S.
na postanowienie Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach
z dnia 29 września 2015 roku, sygn. akt I C 849/15
postanawia:
1. oddalić zażalenie,
2. zasądzić od pozwanych solidarnie na rzecz powódki kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.
SSO Magdalena Balion - Hajduk
Sygn. III Cz 969/16
III Cz 970/16
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 29 września 2015r. Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach odrzucił sprzeciw pozwanych M. K. (1) i Z. S. od nakazu zapłaty , wskazując że nakaz zapłaty został doręczony pozwanemu M. K. (2) w dniu 29 kwietnia 2015r., a pozwanemu Z. S. w dniu 23 kwietnia 2015r., zaś ich pełnomocnik nadał w dniu 6 maja 2015r. do Sądu Rejonowego w Gliwicach nie będącego sądem rozpoznającym sprawę sprzeciw, który do właściwego sądu wpłynął 20 maja 2015r., po upływie terminu.
Pozwani w odrębnych zażaleniach na to postanowienie wnieśli o uwzględnienie zażalenia, zarzucając iż z treści uzasadnienia Sądu wynika, że sprzeciw został wniesiony w terminie tylko do niewłaściwego sądu, powinien więc zostać uznany za skutecznie złożony.
Powód wniósł o oddalenie zażaleń i zasądzenie solidarnie od pozwanych na swoją rzecz kosztów postępowania zażaleniowego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenia nie mogą odnieść skutku.
Zgodnie z art. 504 k.p.c. sąd odrzuca sprzeciw wniesiony po upływie terminu. Pozwani sprzeciw od nakazu zapłaty wnieśli do niewłaściwego sądu, zaś sąd rozpoznający niniejszą sprawę otrzymał sprzeciw już po upływie ustawowego terminu.
W przypadku wniesienia środka odwoławczego do niewłaściwego sądu i przekazania go następnie właściwemu sądowi, dla oceny zachowania terminu do wniesienia tego środka miarodajna jest data nadania go przez sąd niewłaściwy do sądu właściwego, a nie data nadania na adres sądu niewłaściwego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2000 r. sygn. IV CKN 1420/00). Jedynie w przypadku apelacji art. 369 § 3 k.p.c. przewiduje wyjątek od tej zasady, ale tylko w wypadku gdy apelacja została wniesiona do sądu drugiej instancji, zamiast do sądu, który wydał zaskarżony wyrok. Artykuł 369 § 3 k.p.c. nie określa ogólnego sposobu postępowania w przypadku wniesienia środka zaskarżenia do niewłaściwego sądu, lecz jedynie szczególny jego przypadek w postaci wniesienia apelacji bezpośrednio do sądu drugiej instancji. Zgodnie z zasadą, iż wyjątki w prawie nie powinny być interpretowane rozszerzająco, przepis ten nie odnosi się do innych niż apelacja przypadków wniesienia środków zaskarżenia do sądu niewłaściwego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2014 r. sygn. II CZ 107/13).
Sąd Okręgowy, podzielając stanowisko Sądu Najwyższego, uznał zaskarżone postanowienie za prawidłowe i na mocy art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji.