Sygn. akt I C 1012/15
Dnia 22 czerwca 2016 r.
Sąd Rejonowy w Kwidzynie Wydział I Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Halina Ostafińska-Kołacka
Protokolant: stażysta Ewelina Gadomska
po rozpoznaniu w dniu 08 czerwca 2016 roku w Kwidzynie
na rozprawie
z powództwa K. K.
przeciwko (...) w W.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 3 794,19 zł (trzy tysiące siedemset dziewięćdziesiąt cztery złote 19/100) wraz z odsetkami:
w wysokości 8 % w stosunku rocznym od dnia 07 października 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku;
ustawowymi za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 pkt procentowych od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;
II. oddala powództwo w pozostałej części;
III. zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda K. K. kwotę 1 486,71 zł (jeden tysiąc czterysta osiemdziesiąt sześć złotych 71/100), tytułem zwrotu kosztów postępowania;
IV.
nakazuje ściągnąć od pozwanego (...)
w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kwidzynie kwotę 365,64 zł (trzysta sześćdziesiąt pięć złotych 64/100), tytułem zwrotu wydatków.
I.C.1012)15 Uzasadnienie
Powód K. K. wnosił o zasądzenie od pozwanego (...) w W. kwoty 4714 złotych, tytułem odszkodowania za poniesioną szkodę.
Podał, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się kwota 4563,70 złotych z odsetkami od dnia wniesienia pozwu (7.10.2015 roku) do dnia zapłaty, tytułem naprawienia szkody oraz kwota 150 złotych, tytułem zwrotu kosztów wykonania kalkulacji.
W uzasadnieniu podał, że w dniu 24 lutego 2012roku na drodze D.-B. doszło do uszkodzenia pojazdu marki A. (...) nr rej. (...) będącego własnością powoda. Sprawcą wypadku był kierowca ubezpieczony u pozwanego ubezpieczyciela. Pozwany wypłacił jedynie kwotę 7.800złotych podając, że naprawa pojazdu jest ekonomicznie uzasadniona.
Zdaniem powoda nie nastąpiła szkoda całkowita ponieważ faktyczny koszt naprawy pojazdu wynosi 12.363,70złotych a wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym wynosi 14.000 złotych.
Pozwany (...) w W. wnosił o oddalenie powództwa zarzucając, że powodowi wypłacono odszkodowanie w wysokości 7.800 złotych i kwotę 4398,48 złotych, tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Analiza powypadkowa zakresu uszkodzeń pojazdu powoda pozwala na przyjęcie, że naprawa jest ekonomicznie nieuzasadniona. Wartość rynkowa samochodu sprzed szkody została ustalona na kwotę 13.000 złotych a koszt naprawy pojazdu wynosi od 14.764,41 złotych do 16.606,96 złotych.
Sąd ustalił i zważył co następuje:
W dniu 24 lutego 2012roku powód jechał samochodem osobowym marki A. (...) nr rej. (...) rok produkcji 1999 na trasie D.- B. gmina S.. Na skrzyżowaniu pojazd powoda został uderzony przez samochód S. (...) nr rej.(...) prowadzony przez D. W., wyjeżdżającego z drogi podporządkowanej. W samochodzie powoda został uszkodzony lewy tylny błotnik, tylne zawieszenie i zderzak. Sprawcą wypadku był D. W., posiadający obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.
Powód zgłosił szkodę pozwanemu 27 lutego 2012 roku. Pozwany ubezpieczyciel po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego stwierdził, że nastąpiła szkoda całkowita. Wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 7800 złotych.
Wartość rynkowa samochodu A. (...) nr rej. (...) w stanie nieuszkodzonym na rynku polskim na dzień powstania szkody wynosi 11.900 złotych. Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu, przy zastosowaniu nowych części zamiennych tzw. zastępczych alternatywnych o najlepszej jakości przy zastosowaniu kryterium najniższej ceny oraz stawek robocizny w wysokości 90 złotych za godzinę za prace blacharsko mechaniczne i 95 złotych za prace lakiernicze, wynosi 11.594,19 złotych.
(akta szkodowe pozwanego nr (...), kosztorys naprawy pojazdu przedłożony przez powoda –k. 28-29, opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej W. Z. k. 58-87).
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wyżej wymienionych dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały, oraz na podstawie opinii biegłego sądowego W. Z., co do której strony nie złożyły zarzutów, a która to opinia w ocenie sądu sporządzona jest profesjonalnie i wyczerpująco.
Stan faktyczny w sprawie jest poza sporem.
Kwestia sporna sprowadza się do ustalenia, czy w pojeżdzie powoda nastąpiła szkoda całkowita i czy opłacalna jest naprawa samochodu.
Biegły sądowy W. Z. zastosował w opinii trzy wersje naprawy samochodu. W każdej wersji koszty naprawy różnią się w zależności od zastosowania stawek robocizny za prace blacharsko- mechaniczne i za prace lakiernicze i w zależności rodzaju części.
Wersja I przewiduje koszt naprawy w wysokości 11.943,51 złotych, przy zastosowaniu stawek robocizny w wysokości 101 złotych za prace blacharsko mechaniczne i 109 złotych za prace lakiernicze i użyciu do naprawy nowych części zamiennych tzw. zastępczych alternatywnych o najlepszej jakości z zastosowaniem kryterium najniższej ceny, bo takie części należy zastosować i stosuje się w praktyce dla pojazdu, którego wiek w dniu zaistnienia szkody przekraczał 6 lat.
Wersja II określa koszt naprawy w wysokości 13.462,05 złotych przy zastosowaniu takich samych stawek robocizny ale tylko części serwisowych tj. przeznaczonych na pierwszy montaż samochodu w fabryce.
Z kolei wersja III przewiduje koszt naprawy w wysokości 11.594,19 złotych przy zastosowaniu części takich jak w wersji I ale niższych stawek za robociznę tj. 90 złotych za godziną za prace blacharsko - mechaniczne i 95 złotych za prace lakiernicze.
Szkoda całkowita występuje tylko wersjach I i II ponieważ biegły wycenił wartość rynkową samochodu powoda na dzień powstania szkody na kwotę 11.900 złotych.
W ocenie Sądu należy zastosować wersję III opinii.
Biegły sądowy W. Z. podał , iż stawki robocizny na terenie miejsca zamieszkania powoda kształtowały się w granicach od 85 złotych do 110 złotych za prace blacharsko - mechaniczne i w granicach od 90 do 130 złotych za prace lakiernicze. Stawki robocizny w wysokości 90 i 95 złotych za godzinę występujące na terenie K. zastosował powód w przedłożonej przez siebie kalkulacji naprawy. Jak słusznie zauważył powód stawki te podbijane są na terenie M. co zaznaczył biegły w opinii.
Skoro biegły sądowy przewidział w opinii możliwość naprawy samochodu powoda według wersji III, to nie ma żadnych podstaw aby tej wersji nie zastosować tym bardziej, że powód naprawił już samochód według stawek przewidzianych właśnie w wersji III.
Wprawdzie biegły W. Z. w opinii podał, że koszt naprawy w wersji I jest uzasadniony ekonomicznie dla przywrócenia stanu technicznego samochodu sprzed szkody, ale skoro biegły nie wykluczył możliwości naprawy pojazdu przy zastosowaniu miejscowych stawek robocizny jako gwarantujących prawidłową naprawę, to zdaniem sądu nie ma żadnych przeszkód dla zastosowania kosztów naprawy w wersji III. Przemawia za tym również to, że zarówno wersja I jak i wersja III zaleca do naprawy takie same nowe części zamienne dla samochodów ponad 6-letnich.
Sąd przy tym podziela stanowisko powoda, iż pozwany nie ustosunkował się do opinii biegłego a tym samym nie umotywował dlaczego zastosowanie właśnie wersji III naprawy byłoby niewskazane.
Pozwany wypłacił już powodowi kwotę 7800złotych. Dlatego powinien wypłacić powodowi pozostałą część odszkodowania w kwocie 3.794, 19 złotych ( 11.594,19 – 7.800), tytułem zwrotu kosztów naprawy.
W pozostałym zakresie sąd powództwo oddalił. Należało również oddalić powództwo w zakresie żądania kwoty 150 złotych, jakiej powód żądał tytułem zwrotu kosztów kalkulacji.
Powód bowiem nie udowodnił poniesienia takich kosztów w związku z wykonaniem kalkulacji. Przedłożona przez powoda kserokopia faktury VAT z 20.04.2012roku nie zawiera podpisu osoby upoważnionej do wystawienia faktury, osoby uprawnionej do odbioru ani żadnej adnotacji, że faktura została uregulowana przez powoda.
W związku z powyższym Sąd na podstawie przepisu 822 par.1 i par.2 kc. i mając na uwadze przepis art.34 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 roku, Nr 124, poz.1152 z pózn. zm.) orzekł jak wyżej.
Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na zasadzie przepisu art.98 par.1 kpc. w zw. z par.par.6 ust.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.
Powód wygrał sprawę w 82%. Zatem pozwany jako strona przegrywająca sprawę ma obowiązek zwrócić powodowi koszty zastępstwa procesowego w wysokości 486,71 złotych ( z opłatą od pełnomocnictwa 17 złotych).
Koszt sporządzenia opinii przez biegłego sądowego W. Z. wyniósł 1365,64 złote. Powód wyłożył zaliczkę na opinię biegłego w kwocie 1000 złotych. Dlatego pozwany winien zwrócić powodowi kwotę zaliczki 1000 złotych a pozostałą kwotę 365,64 złote uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kwidzynie.