WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Monika Obrębska
Protokolant:	sekretarz sądowy Przemysław Dudziński

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 listopada 2015r. w O.

sprawy z odwołania B. W.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania B. W.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 10.02.2015r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10.02.2015 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił B. W. prawa do renty rolniczej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy gospodarstwie rolnym.

B. W. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, podnosząc że się z nią nie zgadza. W uzasadnieniu wskazała, że w ostatnim czasie stan jej zdrowia pogorszył się i nie rokuje poprawy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, podnosząc że B. W. nie spełniła koniecznego warunku do przyznania prawa do renty, a mianowicie nie została uznana za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ostrołęce ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 4.12.2014 r. B. W. złożyła wniosek o przyznanie jej prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie do Lekarza Rzeczoznawcy, który po przeprowadzeniu badania, orzeczeniem z dnia 5.01.2015 r. nie uznał badanej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. Od powyższego orzeczenia B. W. złożyła sprzeciw. Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 19.02.2015 r. zajęła analogiczne stanowisko. Wobec powyższego decyzją z dnia 10.02.2015 r. Prezes KRUS odmówił B. W. prawa do renty rolniczej.

B. W. cierpi na zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, bez zespołu neurologicznego i istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu, niedoczynność tarczycy w przebiegu choroby autoimmunologicznej, otyłość, astmę oskrzelową przewlekłą o przebiegu łagodnym i alergiczny nieżyt nosa.

Powyższe schorzenia oraz stopień ich zaawansowania nie czynią B. W. całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty z akt rentowych, dokumentację lekarską przedłożoną przez wnioskodawczynię i opinie biegłych sądowych z zakresu neurologii, endokrynologii, ortopedii i pulmonologii.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Ostrołęce zważył, co następuje:

Odwołanie B. W. jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 21 ust 1 ustawy z dnia 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust. 2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3)  całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Osobie, która spełnia te warunki przysługuje, według art. 22 ust 1 w/w ustawy renta stała, jeżeli całkowita niezdolność ubezpieczonego do pracy w gospodarstwie rolnym jest trwała i nie orzeczono celowości przekwalifikowania zawodowego. W pozostałych przypadkach renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jako renta okresowa przez okres wskazany w decyzji Prezesa Kasy lub do czasu objęcia rencisty innym ubezpieczeniem społecznym. Nadto zgodnie z art. 22 ust 2 przedmiotowej ustawy prawo do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, które ustało z powodu ustąpienia całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od dnia ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym.

W myśl ustępu 5, 6 i 7 art. 21 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za trwałą, jeżeli ubezpieczony nie rokuje odzyskania zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym. Natomiast całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym uznaje się za okresową, jeżeli ubezpieczony rokuje odzyskanie zdolności do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

W świetle cytowanych wyżej przepisów zasadniczą kwestią wymagającą rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, od której zależała skuteczność odwołania B. W. było ustalenie czy jest ona całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Na tę okoliczność Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii, pulmonologii, ortopedii i endokrynologii, jako właściwych ze względu na schorzenia odwołującej. Biegli z zakresu neurologii, endokrynologii i ortopedii w złożonej opinii, po przeprowadzonym badaniu odwołującej oraz zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dotyczącą stanu jej zdrowia, rozpoznali u niej: zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego w wywiadzie bez zespołu neurologicznego i istotnego upośledzenia funkcji narządu ruchu, niedoczynność tarczycy w przebiegu choroby autoimmunologicznej oraz otyłość. Wskazując na powyższe rozpoznania biegli stwierdzili, że aktualny stan zdrowia nie czyni badanej całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. W uzasadnieniu opinii biegli podnieśli, że przeprowadzone badanie przedmiotowe nie wykazało istotnego naruszenia funkcji i wydolności organizmu wnioskodawczyni. Brak patologicznych objawów neurologicznych, zaników mięśniowych, osłabienia siły mięśniowej, ograniczenia ruchomości w obrębie kończyn górnych i dolnych nie daje podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy z powodów ortopedycznych i neurologicznych. Biegli wskazali, że badana może okresowo wymagać leczenia rehabilitacyjnego, a nawet farmakoterapii, ale prace rolnika może wykonywać. Schorzenia endokrynologiczne również nie powodują całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Klinicznie eutyreoza wymaga kontynuacji leczenia lewotyroksyną oraz stosowania diety redukcyjnej. Biegli podkreślili, że decydujące znaczenie dla funkcji narządu ruchu oraz schorzeń internistycznych ma redukcja masy ciała u wnioskodawczyni.

Biegła z zakresu pulmonologii, w odrębnie wydanej opinii, rozpoznała u odwołującej astmę oskrzelową przewlekłą o przebiegu łagodnym i alergiczny nieżyt nosa oraz orzekła, że nie stwierdza u odwołującej całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym z powodu schorzeń układu oddechowego. W uzasadnieniu opinii biegła wskazała, że odwołująca skarży się na uczucie duszności, które pojawiła się po wysiłku, przy zdenerwowaniu. Duszności towarzyszy osłabienie, zawroty głowy, okresowo suchy kaszel. Badana podaje, że jest uczulona na kurz, okresowo stosuje zalecone leki w trakcie zaostrzenia objawów choroby. Biegła podniosła, że wieloletni przebieg astmy oskrzelowej nie spowodował istotnych zaburzeń w funkcjonowaniu układu oddechowego. Liczne wykonywane od wielu lat badania spirometryczne nie wykazują zaburzeń wentylacji. Podczas badania nie stwierdzono również klinicznie cech duszności, co potwierdza badanie pulsoksymetrem, wykazujące prawidłowe utlenowanie krwi. Biegła wskazała, że w ciągu ponad 15 lat przebiegu choroby zaporowej płuc, po raz pierwszy badana miała zlecone steroidy systemowo 23.04.2015 r. Nasilona duszność nigdy nie była powodem hospitalizacji (oprócz obrzęku Quinkego w roku 2002).

Żadna ze stron postępowania nie złożyła do wskazanych opinii zastrzeżeń.

W ocenie Sądu Okręgowego należało podzielić wywody i wnioski opinii biegłych lekarzy sądowych. Podkreślić należy, że wydane one zostały przez biegłych lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych wcześniej u odwołującej jednostek chorobowych, po dokonaniu analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, akt sprawy i przeprowadzeniu wywiadu oraz badań odwołującej. Wnioski, jakie znajdują się w opiniach są rzeczowe, logiczne i wynika z nich, że aktualny stopień nasilenia schorzeń, na które cierpi odwołująca nie uzasadnia przyjęcia, że B. W. jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Mając na uwadze wszystkie podniesione wyżej argumenty uznać należy, że B. W. nie spełnia koniecznego warunku do przyznania jej prawa do renty rolniczej, a mianowicie nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Z tych względów Sąd Okręgowy, działając na zasadzie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., oddalił odwołanie od decyzji z dnia 10.02.2015 r., gdyż jest ona zasadna i odpowiada prawu.