WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 lipca 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu B. O. prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym, albowiem nie udowodnił on wymaganego okresu 15 lat pracy w szczególnych warunkach ( uznano 13 lat 2 miesiące i 26 dni pracy w takich warunkach, nie uwzględniono natomiast jego pracy w latach 1973 – 1980 na podstawie wystawionego zaświadczenia z Zakładu Gospodarstwa Rolnego (...) sp. z o.o podnosząc, iż okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza tylko macierzysty zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w warunkach szczególnych , wystawionym wg obowiązującego wzoru lub w świadectwie pracy ). Na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony wykazał ogólny staż pracy wynoszący 25 lat 10 miesięcy i 6 dni.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył ubezpieczony wnosząc o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w Kombinacie (...) przypadającego od 1 sierpnia 1973 r. do 25 października 1976 r. oraz od 17 października 1978 r. do 13 marca 1980 r. ( w międzyczasie dwuletnia służba wojskowa ) na stanowisku traktorzysty.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie przywołując argumentację z zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony B. O. 60 lat ukończył w dniu (...). ( urodził się dnia (...) ). Nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

/ bezsporne /

Na dzień 1 stycznia 1999 r. w / w- ny wykazał ponad 25 okresów składkowych i nieskładkowych. W okresie od 1 sierpnia 1973 r. do 25 października 1976 r. oraz od 17 października 1978 r. do 13 marca 1980 r. ( z przerwą na zasadniczą służbę wojskową ) w/ w- ny pracował na stanowisku traktorzysty w Kombinacie (...). Do jego zadań należało wykonywanie prac polowych ( między innymi orki ) oraz transport ( między innymi zboża, buraków itp. )

/ dowód : zeznania ubezpieczonego i świadków– e protokół k. 29 , akta osobowe ubezpieczonego k. 24 akt sprawy /

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie zeznań świadków oraz ubezpieczonego, które uznał za co do zasady miarodajne oraz dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, aktach ZUS oraz aktach osobowych ubezpieczonego, których prawdziwości i wiarygodności strony w toku procesu skutecznie nie zakwestionowały.

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwala stwierdzić, iż ubezpieczony w wymienionych wyżej okresach i w wymienionym wyżej zakładzie pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace ( kierowcy ciągnika ) kwalifikowane jako prace w warunkach szczególnych w rozumieniu przepisu art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - poz. 2 dział VIII wykazu A rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. W/w – ny w ramach zatrudnienia w Gospodarstwie Rolnym (...) wykonywał prace polowe ( jeżdżąc ciągnikiem z przyczepą lub z podłączonymi maszynami rolniczymi ), względnie wykonując różnego typu prace transportowe ( woził zboże, buraki itp. ). Łączny okres wykonywania przezeń prac kwalifikowanych jako prace w szczególnych warunkach ( po doliczeniu wskazanego okresu do uwzględnionych przez organ rentowy ponad 13 lat tego rodzaju pracy ) znacznie przekracza 15 lat. Na marginesie należy jedynie zaznaczyć , iż zaliczeniu do stażu pracy w warunkach szczególnych podlega cały wskazany okres to jest lata 1973 – 1980 , albowiem zgodnie z ugruntowanym jak się wydaje orzecznictwem w tej materii , uwzględnieniu do stażu pracy w warunkach szczególnych podlega również okres służby wojskowej odbytej w trakcie zatrudnienia w takowych warunkach.

Podsumowując, ubezpieczony nie będąc członkiem OFE, posiadając ponad 25 - letni staż pracy i ponad 15 – letni staż pracy w szczególnych warunkach spełnia warunki konieczne do przyznania emerytury określone w cytowanych wyżej przepisach ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku i § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 z 1983 r., poz. 43 ze zm ).

Kierując się powyższym Sąd Okręgowy w punkcie 1 wyroku na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c zmienił decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 1 lipca 2016 r. , tj. od pierwszego dnia miesiąca , w którym złożono wniosek o przyznanie świadczenia ( art. 129 ustawy o emeryturach i rentach z FUS ) .

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd Okręgowy zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno- rentowej FUS z urzędu orzekł w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach przedmiotowej sprawy brak było podstaw do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, pomimo uwzględnienia odwołania ubezpieczonego. Mając na uwadze sformalizowany przebieg postępowania przed organem rentowym jak również występujące ograniczenia dowodowe, do przyznania ubezpieczonemu prawa do żądanego świadczenia konieczne było przeprowadzenie postępowania dowodowego na okoliczność świadczenia przez odwołującego zatrudnienia w warunkach szczególnych w spornym okresie , co pozwoliło dopiero ustalić ponad 15 – letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych.

SSO Maciej Flinik