Sygn. akt IV U 174/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSR del. Jacek Liszka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Houda

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 20 grudnia 2012 roku nr (...)- (...)

w sprawie J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się J. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy począwszy od dnia 1 września 2012r. na okres dwóch lat;

2.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. na rzecz odwołującego się J. K. kwotę 60 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IVU 174/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 3 października 2013 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 20 grudnia 2012r. odmówił J. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 13.12.2012 r. został uznany za zdolnego do pracy.

J. K. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na stan zdrowia, który nie pozwala mu na podjęcie zatrudnienia. Wnioskował o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych celem ustalenia rzeczywistego stanu zdrowia. Wnosił ponadto o zasadzenie od organu rentowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. urodzony (...), z wykształceniem podstawowym, pracował jako kierowca. Odwołujący od 03.01.2004 r. do 30.06.2008 r. pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a od 01.07.2008 r. do 31.08.2012 r. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

W dniu 31.07.2012 r. wystąpił z wnioskiem o rentę. Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 13.11.2012 r. odwołujący został uznany za zdolnego do pracy. Komisja Lekarska ZUS podtrzymała to orzeczenie w dniu 13.12.2012 r. Wobec powyższego przedmiotową decyzją ZUS odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Dowód: - akta ZUS.

W toku niniejszego postępowania sądowego u odwołującego się stwierdzono:

- stan po przebytym w 2003 r. krwotoku podpajęczynówkowym z przebiciem do układu komorowego i ostrym wodogłowiem leczonym operacyjnie,

-zespół psychoorganiczny,

- przebyte kompresyjne złamanie trzonów kręgów (...),

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z dyskopatiami,

- przewlekły zespół bólowy kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego,

- nadciśnienie tętnicze w wywiadzie,

- choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy w wywiadzie.

J. K. jest nadal częściowo niezdolny do pracy na okres 2 lat od 01.09.2012 r. Odwołujący ponad 30 lat pracował jako kierowca zawodowy do momentu zachorowania na krwotok podpajeczynówkowy o ciężki przebiegu. Do pracy nie powrócił. Pozostaje pod opieką neurochirurga. Leczy się na nadciśnienie i zespól bólowy kręgosłupa na różnych poziomach. Zespół psychoorganiczny powoduje zaburzenia pamięci, trudności koncentracji z uwagi oraz obecność objawów neurologicznych ośrodkowych i pozostają one najprawdopodobniej w związku z przebytym krwawieniem śródczaszkowym, operacją mózgu i nadciśnieniem tętniczym i zakłóca ogólne funkcjonowanie. Sprawność ruchowa jest ograniczona głównie w zakresie ruchomości kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego, a przewlekły zespół bólowy korzeniowy szyjny i lędźwiowy znajdują uzasadnienie w zmianach zwyrodnieniowych kręgów kręgosłupa z dyskopatiami a także przebytym złamaniu kręgów lędźwiowych. Te schorzenia w znacznym stopniu i długotrwale upośledzają sprawność organizmu J. K. i czynią go niezdolnym do pracy w charakterze zawodowego kierowcy.

Dowód: - opinia sądowo –lekarska z dnia 06.03.2013 r. – k. 32- 35 as,

- uzupełniająca opinia sądowo –lekarska z dnia 09.07.2013 r. – k. 41 as,

- dokumentacja medyczna – akta ZUS.

Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie w całości podzielił wnioski płynące z opinii biegłych z zakresu neurologii, kardiologii i chirurgii-ortopedii. Biegli legitymują się fachową wiedzą oraz doświadczeniem zawodowym, zaś opinie zostały sporządzone w sposób rzetelny, po osobistym przebadaniu ubezpieczonego oraz analizie dokumentacji zgromadzonej w aktach rentowych. W ocenie Sądu, biegli lekarze dokonali prawidłowej diagnozy schorzeń, na które choruje wnioskodawca, zaś wnioski płynące z opinii korespondują ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz bazują na wynikach przeprowadzonych badań, co czyni opinię wewnętrznie spójną, logiczną i kompletną.

Opinia spełnia nadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych określone w art.278 kpc. i art.285 kpc., a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy (Dz. U. Nr 273, poz. 2711) w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS zaś w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, które mogłyby podważać zaufanie do wiedzy czy bezstronności biegłych. Również strony postępowania nie zgłosiły żadnych merytorycznych zarzutów mających wpływ na wartość dowodową przedmiotowych opinii.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane przez strony postępowania, dlatego Sąd uznał je za w pełni wiarygodne.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie J. K. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 20 grudnia 2012 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r, o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z zastrzeżeniem ust. 3. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też jego stan zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd w oparciu o opinię biegłego neurologa, kardiologa i chirurga-ortopedy sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż odwołujący z uwagi na obecne schorzenia spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy w wykonywanym zawodzie kierowcy okresowo na okres 2 lat od dnia 01.09.2012 r. tj. od daty ustania dotychczasowych świadczeń i jednocześnie nie rokuje zdolności do przekwalifikowania zawodowego. Odwołujący w 2003 r. przebył krwotok podpajęczynówkowy z przebiciem do układu komorowego i ostrym wodogłowiem leczonym operacyjnie. Aktualnie leczy się na nadciśnienie i zespól bólowy kręgosłupa na różnych poziomach. Występujący u niego zespół psychoorganiczny powoduje zaburzenia pamięci, trudności koncentracji uwagi oraz obecność objawów neurologicznych ośrodkowych i pozostają one najprawdopodobniej w związku z przebytym krwawieniem śródczaszkowym, operacją mózgu i nadciśnieniem tętniczym i zakłóca ogólne funkcjonowanie. Sprawność ruchowa jest ograniczona głównie w zakresie ruchomości kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowego, a przewlekły zespół bólowy korzeniowy szyjny i lędźwiowy znajdują uzasadnienie w zmianach zwyrodnieniowych kręgów kręgosłupa z dyskopatiami a także przebytym złamaniu kręgów lędźwiowych. Te schorzenia w znacznym stopniu i długotrwale upośledzają sprawność organizmu J. K. i czynią go niezdolnym do pracy w charakterze zawodowego kierowcy. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu. Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 14 §2 kpc należało orzec jak w pkt. 1 sentencji wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 20 grudnia 2012 r. przyznając odwołującemu J. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.09.2012 r. na okres 2 lat.

Odwołujący w toku postępowania korzystał z pomocy pełnomocnika i Sąd na podstawie art. 98 kpc w zw. z §12 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 163, poz. 1348 ze zm.) zasądził w pkt. 2 wyroku na jego rzecz od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. koszty zwrotu zastępstwa procesowego w wysokości 60,00 zł.