WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Lucyna Stąsik-Żmudziak

Protokolant sądowy Agnieszka Goluch

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2016 roku w Lublinie

sprawy R. M.

przeciwko Dyrektorowi Wojskowego Biura Emerytalnego

o wojskową rentę rodzinną

na skutek odwołania R. M.

od decyzji z dnia 23 października 2015 roku

oddala odwołanie.

VIII U 2186/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.10.2015 roku Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w L. odmówił R. M. prawa do wojskowej renty rodzinnej z uwagi na to, że orzeczeniem Komisji ZUS z 29.09.2015r. wnioskodawczyni nie została uznana za całkowicie niezdolną do pracy. (k.153ar)

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła R. M., domagając się zmiany decyzji i przyznania prawa do wojskowej renty rodzinnej. (k.2-3as)

W odpowiedzi na odwołanie Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w L. wnosił o jego oddalenie. (k. 4-6as)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. Z., ur. (...) w dniu 13.07.2015r. złożyła w Wojskowym biurze Emerytalnym w L. wniosek o ustalenie prawa do wojskowej renty rodzinnej po swoim zmarłym(...) ojcu F. Z.. Do wniosku dołączyła orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z 08.07.2010r., z którego wynikało, że ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od 17.06.2010r. chociaż sama niepełnosprawność istnieje przed 16 rokiem życia. (k. 147ar) Dołączyła zaświadczenie o stanie zdrowia oraz dokumentację medyczną.

Wnioskodawczyni w chwili złożenia wniosku o rentę rodzinną miała ukończone 67 lat. Od 01.12.2003r. była uprawniona do emerytury. (k. 19ae ZUS)

Emerytura była poprzedzona pobieraniem renty. Od 01.06.1987r. wnioskodawczyni była uprawniona do renty inwalidzkiej z tytułu zaliczenia do III grupy inwalidów (k. 18ar ZUS) a następnie z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W okresie uprawnień do renty wnioskodawczyni kontynuowała zatrudnienie. Nigdy nie była uprawniona do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. (akta rentowe ZUS)

W związku ze złożonym wnioskiem o rentę rodzinną wojskowy organ emerytalny zwrócił się do ZUS o przebadanie wnioskodawczyni w celu ustalenia niezdolności do pracy.

Orzeczeniem z dnia 19.08.2015r. Lekarz Orzecznik ZUS nie stwierdził całkowitej niezdolności do pracy. (k. 50 akt orzeczniczych)

Na skutek złożonego sprzeciwu (k. 51-52 akt orzeczniczych) wnioskodawczyni została przebadana przez Komisję Lekarską ZUS. Orzeczeniem z 29.09.2015r. Komisja Lekarska ZUS uznała, że sprawność organizmu petentki nie jest(...)tak znacznie, by powodowało to całkowitą niezdolność do pracy. (k. 58-59ao ZUS)

W oparciu o to orzeczenie Dyrektor (...) wydał zaskarżoną decyzję.

W toku postępowania sądowego zgromadzono dodatkową dokumentację lekarską, w tym dokumentację z (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P., całość dokumentacji emerytalno-rentowej z ZUS. W celu ustalenia czy wnioskodawczyni jest osobą całkowicie niezdolną do pracy i czy niezdolność ta powstała w okresie nauki szkolnej, nie później niż do ukończenia 25 lat Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych: neurologa, kardiologa, psychiatry, psychologa, ortopedy i endokrynologa. (k.27as)

W opinii z 10.05.2016r. biegli zdiagnozowali u wnioskodawczyni(...)Zdaniem biegłych powyższe dolegliwości nie stanowią o całkowitej niezdolności do pracy ani niezdolności do samodzielnej egzystencji.

W obszernym uzasadnieniu, w którym biegli opisali stwierdzone zaburzenia wnioskodawczyni ostatecznie wskazali, że uwzględniając całość dostępnych danych, w tym badanie bezpośrednie wnioskodawczyni oraz udostępniona dokumentację medyczną biegli nie stwierdzają u badanej całkowitej niezdolności do pracy i ich opinia jest zgodna z opinia lekarską lekarza orzecznika ZUS oraz opinia Komisji ZUS. (opinia k. 43-46as).

Także w odrębnej opinii z dnia 31.08.2016r. biegły psychiatra i psycholog po rozpoznaniu(...) objawów uznali u badanej brak całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji ze względu na (...) – zarówno obecnie jak i w przeszłości. (opinia k. 63-66as)

Do treści opinii żadna ze stron nie wniosła zastrzeżeń.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powyższe opinie. Sąd uznał, ze są one wiarygodne i miarodajne do wydania orzeczenia. Sporządzone zostały przez biegłych posiadających szeroką wiedzę specjalistyczną, związaną ze schorzeniami wnioskodawczyni. Opinia została poprzedzona analizą przedłożonej przez wnioskodawczynię dokumentacji medycznej, uzupełniona o dokumentację związaną z ustalonym stopniem niepełnosprawności, wnioskodawczyni została przebadana przez biegłych, którzy dokonali wnikliwej analizy jej schorzeń. Podkreślić należy, że opinie nie były kwestionowane przez żadna ze stron.

Sąd pominął dowód z wnioskowanego w odwołaniu świadka gdyż dowód ten nie ma żadnego znaczenia w sprawie. W toku postępowania sądowego decydujące i podstawowe znaczenia dla ustalenia stanu zdrowia ma dokumentacja medyczna podlegająca ocenie biegłych sądowych lekarzy a nie subiektywne oceny osób bliskich.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 24 ustawy z dnia 10.12.1993r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz członków ich rodzin (t.j. DZ.U. z 2015r., poz.330 z późn. zm., renta rodzinna przysługuje na zasadach i wysokości określonej w ustawie z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (tj. DZ.U. z 2015r. poz. 748 z późn. zm). Według art. 68 ust. 1 dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione mają prawo do renty rodzinnej:

1) do ukończenia 16 lat;

2) do ukończenia nauki w szkole, jeżeli przekroczyły 16 lat życia, nie dłużej jednak niż do osiągnięcia 25 lat życia, albo

3) bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy oraz do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolne do pracy w okresie, o którym mowa w pkt 1 lub 2.

Jak wynika z ustaleń Sądu wnioskodawczyni nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Co więcej nigdy w stosunku do niej nie było ustalonej całkowitej niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni co prawda od wielu lat cierpiała na określone schorzenia, ale pozwoliło jej to na zdobycie zawodu, podjęcie aktywności zawodowej i kontynuowanie zatrudnienia także w okresie posiadania uprawnień do renty. Zważyć należy, że ustalona od 1987 roku renta związana była z zaliczeniem jej do III grupy inwalidów a następnie osób o ustalonej częściowej niezdolności do pracy. Wnioskodawczyni zatem nie spełnia warunków do wojskowej renty rodzinnej, która związana jest wyłącznie z występowaniem u osoby ubiegającej się o świadczenie całkowitej niezdolności u pracy. Mając powyższe na uwadze na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd uznał odwołanie za niezasadne i oddalił odwołanie.