Sygn. akt VI Ka 708/16
Dnia 16 grudnia 2016 r.
Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :
Przewodniczący: SSO Maciej Schulz (spr.)
Sędziowie: SO Grażyna Szczęsna-Malowany
SO Agnieszka Wojciechowska-Langda
protokolant: p.o. protokolant sądowy Aneta Kniaziuk
przy udziale prokuratora Jerzego Kopeć
po rozpoznaniu dnia 16 grudnia 2016 r.
sprawy S. P., syna W. i K. ur. (...) w W. oskarżonego o przestępstwo z art. 178a § 1 i 4 kk
na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie
z dnia 4 lutego 2016 r. sygn. akt IV K 113/15
utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok; zwalnia oskarżonego od opłaty za drugą instancję oraz od pozostałych kosztów w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. kwotę 516,60 zł obejmującą wynagrodzenie za obronę z urzędu oskarżonego w instancji odwoławczej oraz podatek VAT.
SSO Maciej Schulz SSO Grażyna Szczęsna-Malowany SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda
VI Ka 708/16
Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie wyrokiem z dnia 4 lutego 2016 roku, IV K 113/15 orzekł:
1. oskarżonego S. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym, że ustalił, że oskarżony dopuścił się popełnienia czynu będąc uprzednio skazany za przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. wyrokami Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe z dnia 15 maja 2006 roku, IV K 2183/06 oraz z dnia 13 stycznia 2010 roku, IV K 1342/08 i czyn ten zakwalifikował z art. 178a § 1 i 4 k.k. i za to na podstawie w/w przepisu skazał oskarżonego, a na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierzył mu karę roku pozbawienia wolności;
2. na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 5 lat;
3. na podstawie art. 43 § 3 k.k. zobowiązał oskarżonego do zwrotu prawa jazdy do właściwego ze względu na miejsce zameldowania wydziału komunikacji w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku;
4. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy adw. M. W. kwotę 588 zł oraz VAT tytułem wynagrodzenia za obronę oskarżonego z urzędu;
5. zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa.
Adwokat P. O. działając z substytucji adw. M. K. obrońcy z urzędu oskarżonego złożył wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie go wraz z odpisem wyroku. Zgodnie z zarządzeniem z dnia 15 lutego 2016 roku adw. P. O. uzupełnił przedmiotowy wniosek poprzez wskazanie, iż dotyczy on rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych. Po czym, wniósł apelację zaskarżając wyrok w całości na korzyść oskarżonego. Podniósł przy tym zarzuty obrazy przepisów postępowania i błędu w ustaleniach faktycznych. W konkluzji wniósł o uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W dniu 6 kwietnia 2016 roku apelację wniosła adw. M. K. zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczonej kary i środka karnego. W konkluzji wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie kary niższej niż orzeczona. Zarządzeniem z dnia 14 kwietnia 2016 roku, IV K 113/15 odmówiono przyjęcia apelacji adw. M. K. z uwagi na jej wniesienie po terminie.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Wniesiona apelacja nie zasługuje na uwzględnienie. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w związku z treścią art. 422 § 2 k.p.k. z uwagi na zakres wniosku o sporządzenie uzasadnienia z dnia 23 lutego 2016 roku rozpoznano apelację tylko w zakresie rozstrzygnięcia o karze i innych konsekwencjach prawnych mając na względzie treść art. 447 § 1 k.p.k. zgodnie, z którym apelację co do winy uważa się za zwróconą przeciwko całości wyroku.
Wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia ma charakter zapowiedzi apelacji. Tym samym, składający taki wniosek deklarują przedmiotowy lub podmiotowy zakres ewentualnego zaskarżenia wyroku. We wniesionej apelacji zakres ten nie może być określony szerzej niż to wynika z wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku na piśmie. W realiach niniejszej sprawy wniosek o sporządzenie uzasadnienia dotyczył rozstrzygnięcia o karze, a w złożonej w terminie apelacji zaskarżono całość wyroku tj. również w zakresie winy oskarżonego. W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy zobligowany był do ograniczenia kontroli instancyjnej do rozstrzygnięcia o karze i środku karnym.
Przechodząc zatem do zasadniczych rozważań wyrazić należy aprobatę dla wymiaru kary pozbawienia wolności przyjętej przez Sąd I Instancji. Kara roku pozbawienia wolności bez wątpienia nie przekracza stopnia winy, a stopień społecznej szkodliwości czynu jest wysoki. Sposób życia oskarżonego przed popełnieniem przestępstwa zasługuje na krytykę, albowiem wielokrotnie wchodził on w konflikt z prawem. Co więcej, otrzymywał on już uprzednio szansę wykazania, iż zrozumiał naganność swojego postępowania i podjęcia starań o poprawne funkcjonowanie w społeczeństwie. Mimo tego po raz kolejny dopuścił się czynu polegającego na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwym narażając innych uczestników ruchu na niebezpieczeństwo. Całokształt dotychczasowego zachowania oskarżonego uniemożliwia przyjęcie, aby tym razem wystarczającym dla osiągnięcia celów kary było wymierzenie kary w niskim wymiarze czy też o charakterze wolnościowym. Swoim postępowaniem oskarżony dał już wyraz wysokiego stopnia demoralizacji, lekceważącego stosunku do orzeczeń sądu i przepisów prawa, a także lekkomyślnego podejścia do zagrożenia jakie stwarza kierowca samochodu prowadząc go w stanie nietrzeźwym. Oskarżony nie ma skłonności do racjonalnej analizy sytuacji, pomijając konsekwencje i nie zważając na bezpieczeństwo innych podejmuje decyzję o prowadzeniu pojazdu mając świadomość, iż jego postępowanie jest nie tylko nieodpowiedzialne ale również bezprawne. Podzielić zarazem należy stanowisko Sądu Rejonowego co do okoliczności obciążających: uprzedniej karalności oraz miejsca i czasu prowadzenia pojazdu mechanicznego.
W ocenie Sądu Okręgowego koniecznym jest odbycie przez oskarżonego kary w warunkach izolacji celem uświadomienia mu, iż poważne konsekwencje takiego postępowania są realne i winien on respektować orzeczenia sądu. Poza tym, za czyn z art. 178a § 4 k.k. ustawodawca przewidział karę pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Nie sposób zatem uznać, iż rok pozbawienia wolności, jaki został wymierzony przez Sąd Rejonowy, był blisko górnej granicy ustawowego zagrożenia ani tym bardziej rażąco surowy. Zwłaszcza na tle dotychczasowego zachowania oskarżonego, w tym jego karalności.
Wykluczyć w tym przypadku należy zastosowanie art. 69 k.k. Z racji kwalifikacji prawnej czynu, warunkiem ewentualnego warunkowego zawieszenia wykonania kary oskarżonemu jest wystąpienie szczególnego wypadku, o którym mowa w art. 69 § 4 k.k. Sąd Okręgowy nie dostrzega wystąpienia takich szczególnych okoliczności. Trafnie wskazał już Sąd Rejonowy, że prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwym nie wynikało z sytuacji kryzysowej. Oskarżony nie zważając na miejsce i wzmożony ruch kierował samochodem. Dodatkowym negatywnym czynnikiem dla oceny zachowania oskarżonego jest ograniczona przestrzeń, która uniemożliwiała ewentualne podjęcie manewrów obronnych przez innych uczestników ruchu.
Z racji kierunku zaskarżenia jedynie na marginesie wspomnieć należy, iż w aktualnej karcie karnej odnotowano skazanie S. P. wyrokiem w sprawie IV K 578/15 za czyn z art. 178a § 1 i 4 k.k. Zasadniczą podstawą utrzymania zaskarżonego wyroku w mocy były jednak pozostałe omówione okoliczności.
Podzielić należy zapatrywania Sądu I Instancji o konieczności wyeliminowania oskarżonego z ruchu drogowego na okres 5 lat. Niewątpliwie stwarza on realne zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego. Wysokość orzeczonego środka karnego powinna także być odczuwalna dla oskarżonego, a wskazany wyżej okres winien być wystarczający dla zmiany sposobu myślenia i zachowania przez oskarżonego.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.
SSO Maciej Schulz SSO Grażyna Szczęsna – Malowany SSO Agnieszka Wojciechowska-Langda