UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 02 października 2014 roku powód J. P. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 12 225,33 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 16 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu tytułem odszkodowania za szkodę poniesioną z powodu niedoręczenia przez pozwanego przesyłki w umówionym czasie, co skutkowało odrzuceniem oferty powoda w przetargu zorganizowanym przez (...) i spowodowało uszczerbek w majątku powoda w postaci nie osiągniętego zysku.

W uzasadnieniu powód J. P. wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, której przedmiotem w przeważającej mierze jest organizowanie targów, wystaw i kongresów, w dniu 09 kwietnia 2014 roku nadał w Urzędzie Pocztowym w W. przesyłkę kurierską paczka EKSTRA 24, która miała zagwarantowaną datę doręczenia wyznaczoną na dzień 10 kwietnia 2014 roku. Przesyłka, zawierająca zgłoszenie powoda do udziału w przetargu, którego termin otwarcia ofert wyznaczono na dzień 11 kwietnia 2014 roku o godz. 10:30, została doręczona przez pozwaną spółkę w dniu 11 kwietnia 2014 roku o godzinie 11:44. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za to zdarzenie i z tego tytułu wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 27 złotych.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 04 sierpnia 2015 roku w sprawie o sygn. akt VI GNc 3639/15 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości wskazujac, że zgodnie z § 16 ust. 4 punkt 1 załącznika do regulaminu świadczenia niepowszechnych usług pocztowych Paczka (...) 24, PACZKA 24 i PACZKA 48 w obrocie krajowym, z tytułu nienależytego wykonania usługi przysługuje odszkodowanie w żądanej wysokości, jednak nie wyższej niż dwukrotność opłaty za nadanie przesyłki w danej usłudze, zgodnie z cennikiem, które to odszkodowanie ustalone zgodnie z powyższą regułą zostało wypłacone powodowi. Pozwany zakwestionował także treść załączonej do pozwu oferty powoda i wskazał, że sam udział powoda w przetargu nie gwarantował mu wygranej. Pozwany również zakwestionował oparcie żądania powoda na czynie niedozwolonym, którego rzekomo miał dopuścić się pozwany i zarzucił, że powód nie wskazał nawet, na czym czyn ten miałby polegać.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Interdyscyplinarne Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego ( (...)), działając w imieniu zamawiającego (...) z siedzibą w W., ogłosił przetarg nieograniczony numer (...)371- (...), którego przedmiotem było świadczenie usług polegających na organizacji (...).

Zamawiający wyznaczył termin składania ofert nie później niż do dnia 11 kwietnia 2014 roku, godz. 11:00.

Otwarcie ofert odbyło się w miejscu wyznaczonym przez zamawiającego w dniu 11 kwietnia 2014 roku, o godz. 11:30.

Komisja przetargowa wybrała ofertę złożoną przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą W..

niesporne, a nadto: specyfikacja istotnych warunków zamówienia wraz z załącznikami – k. 23-69 akt, protokół z otwarcia ofert – k. 70 akt, decyzja numer (...) – k. 234 akt, oferta – k. 235-289 akt, zeznania świadka P. K. – protokół skrócony rozprawy z dnia 20 maja 2016 roku – k. 298-300 akt (zapis cyfrowy 00:20:54-00:50:17)

J. P. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Usługowa (...) w dniu 09 kwietnia 2014 roku nadał w Urzędzie Pocztowym w W. przesyłkę kurierską Paczka (...) 24 z zagwarantowanym terminem doręczenia w dniu 10 kwietnia 2014 roku.

Przesyłka zawierała ofertę organizacji (...).

Adresatem tej przesyłki było Interdyscyplinarne Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego ( (...)) (...) – organizator przetargu nieograniczonego o numerze (...)371- (...) dotyczącego Sesji Informacyjno – Promocyjnej (...).

koperta – k. 13 akt, zeznania świadka K. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 20 maja 2016 roku – k. 298-300 akt (zapis cyfrowy 00:02:09-00:20:54), twierdzenia powoda J. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 27 stycznia 2017 roku – k. 265-266 akt (zapis cyfrowy 00:01:37-00:17:10)

Przesyłka została doręczona adresatowi w dniu 11 kwietnia 2014 roku, o godz. 11:44.

W związku z tym, że termin składania ofert upływał w dniu 11 kwietnia 2014 roku o godzinie 11:00, oferta J. P. została mu niezwłocznie zwrócona jako wniesiona po terminie, bez otwierania koperty i sprawdzania jej zawartości.

niesporne

Po przeprowadzeniu postępowania reklamacyjnego zainicjowanego przez J. P., (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. uznał swoją odpowiedzialność za nieterminowe dostarczenie przesyłki i z tego tytułu wypłacił J. P. odszkodowanie w kwocie 27 złotych.

niesporne, a nadto: pismo reklamacyjne z dnia 15 kwietnia 2014 roku – k. 14-15 akt, pismo z dnia 22 kwietnia 2014 roku – k. 16 akt, pismo z dnia 15 kwietnia 2014 roku – k. 195 akt, zeznania świadka K. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 20 maja 2016 roku – k. 298-300 akt (zapis cyfrowy 00:02:09-00:20:54), twierdzenia powoda J. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 27 stycznia 2017 roku – k. 265-266 akt (zapis cyfrowy 00:01:37-00:17:10)

J. P. wezwał (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do zapłaty odszkodowania w kwocie 14 300 złotych brutto wskazując, że z uwagi na nieterminowe doręczenie przesyłki umieszczona w niej oferta przetargowa została odrzucona jako doręczona po terminie otwarcia ofert, który upłynął w dniu 11 kwietnia 2014 roku o godzinie 11:30, jak również, że umieszczona w przesyłce oferta na realizację zamówienia adresata była znacznie korzystniejsza niż wybrana oferta, bowiem opiewała na kwotę 129 304,08 złotych, podnosząc przy tym, że różnica pomiędzy ofertą złożoną przez niego a jedyną inną złożoną w postępowaniu przetargowym ofertą wynosiła aż 35% wartości całej kwoty zamówienia, wobec czego jego oferta zostałaby wybrana przez zamawiającego.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. nie uznał powyższego roszczenia i w piśmie z dnia 27 maja 2014 roku, opierając się na treści § 16 ust. 4 punkt 1 załącznika do regulaminu świadczenia niepowszechnych usług pocztowych Paczka (...) 24, PACZKA 24 i PACZKA 48 w obrocie krajowym wskazał, że kwota 27 złotych jest maksymalnym odszkodowaniem, jakie mogło zostać przyznane.

odwołanie wraz z dowodem nadania – k. 17-20 akt, zeznania świadka K. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 20 maja 2016 roku – k. 298-300 akt (zapis cyfrowy 00:02:09-00:20:54), twierdzenia powoda J. P. – protokół skrócony rozprawy z dnia 27 stycznia 2017 roku – k. 265-266 akt (zapis cyfrowy 00:01:37-00:17:10), pismo z dnia 27 maja 2014 roku – k. 21-22 akt, regulamin – k. 163-184 akt

Pismem z dnia 07 sierpnia 2014 roku J. P. wezwał (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 12 443 złotych tytułem odszkodowania za szkodę powstałą w wyniku nienależytego wykonania umowy.

wezwanie do zapłaty wraz załącznikami i dowodem odbioru – k. 137-144 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie oświadczeń stron, w zakresie w jakim nie były one kwestionowane przez stronę przeciwną oraz na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Sąd nie oparł się natomiast na treści dokumentu stanowiącego ofertę powoda (k. 71-136 akt) mając na uwadze, iż pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwestionował jej moc dowodową wskazując, iż jedyną osobą, która znała treść tej oferty w momencie jej składania był powód J. P., oferta ta została mu bowiem zwrócona jako wniesiona po terminie, bez zapoznawania się z jej treścią przez członków komisji przetargowej, a zatem nie ma pewności, czy oferta przedłożona przez powoda w toku niniejszego procesu jest w zakresie swojej treści identyczna z ofertą wniesioną w postępowaniu przetargowym w kwietniu 2014 roku (sprzeciw od nakazu zapłaty, a także oświadczenie pozwanego – k. 299 akt). Z tych też względów postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 20 maja 2016 roku (k. 297-300 akt) Sąd oddalił wniosek powoda o zobowiązanie świadka P. K. – członka komisji przetargowej, do porównania ofert i wydania opinii celem ustalenia, czy oferta powoda wygrałaby przetarg na organizację (...) oraz określenia, jaką liczbę punktów by ona zdobyła, mając również na uwadze okoliczność, iż wyboru oferty dokonuje komisja przetargowa złożona z kilku osób (a nie jeden jej członek).

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się także, uznając je za spójne i wiarygodne, na zeznaniach świadka P. K. – członka komisji przetargowej, w szczególności w zakresie, w jakim świadek ten potwierdził okoliczność zwrotu oferty powoda J. P. bez jej otwierania i zapoznawania się z jej treścią przez członków komisji przetargowej, z uwagi na wniesienie oferty po wyznaczonym terminie, jak również w zakresie, w jakim świadek ten wskazywał na elementy oferty podlegające ocenie i ich procentowe znaczenie w ocenie całościowej oraz na okoliczność, iż pewność wybrania oferty powoda J. P. istniałaby jedynie w sytuacji, gdyby zaproponowana przez niego cena była o połowę niższa niż ta wskazana w warunkach przetargu i pod warunkiem, że oferta ta nie podlegałaby zwrotowi czy odrzuceniu z przyczyn formalnych. Sąd uwzględnił również zeznania świadka K. P. uznając je również za spójne i wiarygodne i oparł się na nich przede wszystkim w zakresie, w jakim świadek wskazywała na okoliczności związane z nadaniem przez nią osobiście przesyłki zawierającej ofertę powoda oraz okoliczności związane z ofertą zorganizowania konferencji w Hotelu (...) w K., co znalazło potwierdzenie w zeznaniach świadka I. K. – pracownika tego hotelu. Co do wskazywanej zaś przez świadka okoliczności w postaci oferowania trzech atrakcji lokalnych – spływu kajakowego, zwiedzanie B. lub obserwatorium, okoliczności te nie znalazły potwierdzenia w uznanym za wiarygodny materiale dowodowym.

Odnosząc się do zeznań świadka I. K. – pracownika Hotelu (...) w K., Sąd uznał je za wiarygodne w zakresie, w jakim świadek wskazała na standard tego hotelu (4 gwiazdki) oraz, że przygotowywała ofertę dla powoda kontaktując się z jego żoną, nie pamiętając jednakże żadnych szczegółów tej oferty, w szczególności oferowanej powodowi ceny za pokoje.

Ustalając stan faktyczny Sąd uwzględnił także zeznania powoda J. P. uznając je za wiarygodne w zakresie, w jakim znalazły potwierdzenie w materialne dowodowym, w szczególności odnośnie okoliczności nadania przesyłki zawierającej ofertę powoda i jej zwrotu z uwagi na jej złożenie po terminie.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie powód J. P. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 12 225,33 złotych tytułem odszkodowania za szkodę, jakiej doznał z powodu niedoręczenia przez pozwanego na umówiony przez strony czas przesyłki, wskutek czego zawarta w tej przesyłce oferta powoda na organizację wydarzenia pod nazwą Sesja Informacyjno – Promocyjna (...) została odrzucona, odpowiedzialność pozwanego wywodząc z przepisów kodeksu cywilnego o czynach niedozwolonych.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kierując zarzuty przeciwko żądaniu pozwu powoływał się przede wszystkim na to, iż powód nie wykazał zasadności swojego roszczenia – tak co do zasady, jak i wysokości, wskazując, iż za naruszenie zasad doręczania przedmiotowej przesyłki, w myśl § 16 ust. 4 punkt 1 Regulaminu świadczenia niepowszechnych usług pocztowych Paczka (...) 24, PACZKA 24 i PACZKA 48, powodowi wypłacona została maksymalna kwota odszkodowania w wysokości 27 złotych.

Poza sporem w niniejszej sprawie pozostawała okoliczność, że strony łączyła umowa o świadczenie usług pocztowych o charakterze niepowszechnym (usługa o nazwie P. (...)), że umowa ta nie została należycie wykonana przez pozwanego i że z tego tytułu pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 27 zlotych.

Zgodnie z treścią art. 88 ust. 4 ustawy z dnia 23 listopada 2012 roku Prawo pocztowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 1113 ze zmianami) z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania usługi pocztowej niebędącej usługą powszechną przysługuje odszkodowanie:

1. za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki pocztowej niebędącej przesyłką z korespondencją – w wysokości nie wyższej niż zwykła wartość utraconych lub uszkodzonych rzeczy,

2. za utratę, ubytek lub uszkodzenie przesyłki pocztowej z zadeklarowaną wartością – w wysokości żądanej przez nadawcę, nie wyższej jednak niż zadeklarowana wartość przesyłki,

3. za utratę przesyłki z korespondencją – w wysokości dziesięciokrotności opłaty za usługę nie niżej jednak niż pięćdziesięciokrotność opłaty za traktowanie przesyłki listowej jako poleconej, określonej w cenniku usług powszechnych,

4. za opóźnienie w doręczeniu przesyłki pocztowej w stosunku do gwarantowanego terminu doręczenia – w wysokości nieprzekraczającej dwukrotności opłaty za usług

chyba że postanowienia regulaminu świadczenia usługi pocztowej w zakresie wysokości odszkodowania są korzystniejsze.

Zgodnie zaś z § 16 ust. 3 Regulaminu świadczenia niepowszechnych usług pocztowych Paczka (...) 24, PACZKA 24 i PACZKA 48 w zw. z § 16 załącznika numer 1A do tego regulaminu, (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ponosi odpowiedzialność z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania usługi, przy czym usługę, będącą przedmiotem umowy zawartej przez strony niniejszego procesu, uważa się za nienależycie wykonaną, jeżeli doręczenie przesyłki lub pozostawienie albo przekazanie zawiadomienia o podjętej próbie doręczenia lub nadejściu przesyłki przeznaczonej do doręczenia w placówce pocztowej nastąpiło drugiego dnia roboczego, ale nie później niż trzeciego dnia roboczego, licząc od dnia następnego po dniu nadania, a wysokość odszkodowania nie może przekraczać dwukrotności opłaty za nadania przesyłki w danej usłudze, zgodnie z cennikiem.

Stosownie zaś do treści art. 87 ust. 5 powołanej powyżej ustawy, operator pocztowy odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi pocztowej w zakresie określonym ustawą, chyba że niewykonanie lub nienależyte jej wykonanie:

1. jest następstwem czynu niedozwolonego,

2. nastąpiło z winy umyślnej operatora,

3. jest wynikiem rażącego niedbalstwa operatora.

W niniejszej sprawie pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. uznał swoją odpowiedzialność z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania opartą na normach ustawy z dnia 23 listopada 2012 roku Prawo pocztowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 1113 ze zmianami) i opracowanego na jej podstawie regulaminu oraz wypłacił powodowi ustaloną zgodnie z przewidzianymi tam zasadami kwotę odszkodowania z tego tytułu (nienależytego wykonania umowy) w wysokości 27 złotych. Spór w niniejszej sprawie nie dotyczył jednakże wysokości odszkodowania należnego na tej właśnie podstawie, lecz wysokości odszkodowania należnego na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych, co uzasadnione jest treścią art. 87 ust. 5 punkt 1 powołanej ustawy.

A zatem podstawowym obowiązkiem powoda J. P., zgodnie z obowiązującym rozkładem ciężaru dowodu, było wykazanie, że nienależyte wykonanie zobowiązania (niewątpliwe i niesporne w niniejszej sprawie) stanowiło czyn niedozwolony w rozumieniu przepisów art. 415 k.c. i następnych. Niewykazanie powyższego skutkuje bowiem ograniczeniem odszkodowania wypłacanego przez operatora pocztowego do wysokości wynikającej z treści art. 88 ustawy z dnia 23 listopada 2012 roku Prawo pocztowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 roku, poz. 1113 ze zmianami).

Zgodnie z treścią art. 415 k.c. kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. W świetle natomiast regulacji zawartej art. 430 k.c., kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności.

Dokonując więc oceny w zakresie odpowiedzialności pozwanego operatora pocztowego za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi pocztowej opartej na przepisach kodeksu cywilnego dotyczących odpowiedzialności deliktowej, Sąd zważył, iż przepisy art. 415 k.c. (wina własna) i art. 430 k.c. (wina cudza) regulujące przesłanki tej odpowiedzialności, mogły mieć zastosowanie tylko wówczas, jeżeli nienależyte wykonanie umowy stanowiłoby jednocześnie czyn niedozwolony.

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, iż czynu niedozwolonego można się dopuścić również i wtedy, gdy poszkodowanego i sprawcę łączy stosunek zobowiązaniowy, ale gdy jednocześnie szkoda jest następstwem takiego działania lub zaniechania sprawcy, które stanowi samoistne, tzn. niezależnie od zakresu istniejącego zobowiązania, naruszenie ogólne obowiązującego przepisu prawa bądź zasad współżycia społecznego. Czynem niedozwolonym nie jest jednak każdy przypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Wierzyciel stosunku obligacyjnego, jest jednocześnie poszkodowanym z tytułu czynu niedozwolonego tylko wówczas, gdy określone zdarzenie szkodzące jest niedopełnieniem obowiązków przez dłużnika, ale zarazem narusza ogólne, powszechnie obowiązujące nakazy i zakazy wynikające z norm prawnych, zasad współżycia społecznego lub dobrych obyczajów i to bez względu na istniejący między stronami stosunek zobowiązaniowy i jego zakres. Niewykonanie zatem zobowiązania samo przez się nie może być uznane za działanie bezprawne w rozumieniu art. 415 k.c. czy art. 430 k.c. Taka jego kwalifikacja jest uzasadniona tylko wtedy, gdy jednocześnie następuje naruszenie obowiązku powszechnego, ciążącego na każdym, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca, albowiem świadczenie polegające na doręczeniu przesyłek takim powszechnym obowiązkiem objęte nie jest.

W ocenie Sądu powód J. P. nie wykazał, ażeby nienależyte wykonanie umowy, które było okolicznością bezsporną, stanowiłoby jednocześnie czyn niedozwolony, nie przedłożył on bowiem żadnego dowodu na okoliczność przyczyny nienależytego wykonania umowy, nie przejawił też w tym zakresie żadnej inicjatywy dowodowej przejawiającej się chociażby np. w żądaniu zobowiązania pozwanego do przedłożenia pełnej dokumentacji postępowania reklamacyjnego, które niewątpliwie zostało w niniejszej sprawie przeprowadzone. Nie wykazał więc powód, że niedoręczenie przesyłki w uzgodnionym terminie było zawinione przez pozwanego. Za czyn niedozwolony uznaje się bowiem nie każde niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, a jedynie takie, które jednocześnie narusza nakaz lub zakaz obowiązujący niezależnie od istniejącego pomiędzy stronami stosunku prawnego. Tymczasem powód J. P. powoływał się w niniejszej sprawie tylko i wyłącznie na naruszenie przepisów ustawy Prawo pocztowe, a nie żadnych innych powszechnie obowiązujących norm prawnych (poza regulującymi łączący strony stosunek prawny).

Niezależnie od powyższego, odnosząc się także do kolejnej przesłanki odpowiedzialności deliktowej jaką jest szkoda, to w ocenie Sądu również i ona nie została należycie wykazana.

W niniejszej sprawie szkoda powoda J. P., jakiej doznał w związku z nienależytym wykonaniem umowy przez pozwanego, przejawiała się w utraconych korzyściach – zysku, jaki powód osiągnąłby, gdyby pozwany należycie wykonał umowę i dostarczył na umówiony przez strony czas ofertę powoda. Powyższe jednakże wymagało wykazania przez powoda, że w takiej sytuacji oferta powoda J. P. zostałaby wybrana w przetargu jako oferta najkorzystniejsza. Wskazać należy, iż poczynioną przez siebie ocenę swojej oferty przedstawioną w pozwie powód dokonał w oparciu o ofertę dołączoną do pozwu w niniejszej sprawie. Jednakże, pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. już w sprzeciwie od nakazu zapłaty, zakwestionował jej moc dowodową wskazując, iż jedyną osobą, która znała treść tej oferty w momencie jej składania był właśnie powód, oferta ta została mu bowiem zwrócona jako wniesiona po terminie, bez zapoznawania się z jej treścią przez członków komisji przetargowej, a zatem nie ma pewności, czy oferta przedłożona przez niego w toku niniejszego procesu jest w zakresie swojej treści identyczna z ofertą wniesioną w postępowaniu przetargowym w kwietniu 2014 roku. W świetle powyższego dokument przedłożony przez powoda nie mógł stanowić dowodu na treść złożonej przez niego oferty w kwietniu 2014 roku, a więc i do poczynienia jakichkolwiek założeń odnośnie jej oceny.

W konsekwencji uznać należało, że wobec zakwestionowania treści oferty przedstawionej przez powoda w niniejszym procesie, czynienie ustaleń co do jej oceny, stało się zbędne. Na marginesie jedynie wskazać należy, iż z treści zeznań świadka P. K. wynikało, że pewność wybrania oferty powoda J. P. istniałaby jedynie w sytuacji, gdyby zaproponowana przez niego cena była o połowę niższa niż ta wskazana w warunkach przetargu i pod warunkiem, że oferta ta nie podlegałaby zwrotowi czy odrzuceniu z przyczyn formalnych. Tymczasem wskazywana przez powoda cena jako cena zaoferowana była zbliżona do ceny wskazanej w warunkach przetargu. Nadmienić jeszcze należy, iż Sąd uznał za zupełnie niewiarygodne zeznania powoda J. P. odnośnie omyłki w ofercie dotyczącej ceny za pokoje, nie znalazło to bowiem potwierdzenia w zeznaniach świadka I. K..

A zatem mając na względzie powyższe, uznać należało, że w sprawie brak jest dowodu potwierdzającego, że załączona do pozwu oferta jest tą samą ofertą, która znajdowała się w przesyłce doręczonej adresatowi w dniu 11 kwietnia 2014 roku (a okoliczność ta została zakwestionowana przez pozwanego). Przeprowadzone postępowanie dowodowe bezsprzecznie zaś wykazało, że koperta zawierająca przesyłkę nie była otwierana, wobec czego nie sposób zatem ustalić faktycznej jej zawartości i treści. Nie sposób także wykluczyć, że złożona przez powoda oferta mogła być dotknięta brakami formalnymi, których nieuzupełnienie w terminie skutkowałoby jej odrzuceniem. Nie sposób wreszcie uznać, że powód J. P. wykazał, że nawet gdyby oferta powoda w takim kształcie, w jakim została przedstawiona w niniejszym procesie, dotarła do adresata w umówionym terminie, bezsprzecznie zostałaby wybrana przez komisję przetargową jako zwycięska.

Uwzględniając powyższe rozważania Sąd doszedł do przekonania, iż powództwo w niniejszej sprawie nie było zasadne i tym samym podlegało oddaleniu, o czym na podstawie art. 430 k.c. w zw. z art. 6 k.c. a contrario orzeczono jak w punkcie I wyroku z dnia 03 lutego 2017 roku.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu z art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., zasądzając od powoda jako strony przegrywającej niniejszą sprawę na rzecz pozwanego zwrot poniesionych przez niego kosztów procesu w kwocie 2 417 złotych, na którą składa się: kwota 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kwota 2 400 złotych z tytułu wynagrodzenia pełnomocnika będącego radcą prawnym, ustalonego w oparciu o § 2 ust. 1 i § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 491 ze zmianami), w pozostałym zaś zakresie uznając pozostałe koszty procesu za uiszczone przez powoda.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE