UZASADNIENIE

Powód, (...) Z. w O., w pozwie wytoczonym przed Sądem Rejonowym w Kutnie przeciwko (...) Spółce akcyjnej oraz (...) Spółce akcyjnej wniósł o zasądzenie od pozwanych in solidum kwoty 22.080,23 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 września 2012 roku do dnia zapłaty. Ponadto zażądał obciążenia pozwanych kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podniósł, że łączyła go z (...) S.A. umowa kompleksowa na dystrybucję i sprzedaży energii elektrycznej do obiektów stanowiących kompleks zamkowy (...) Z. w O.. Twierdził, że w dniu 7 czerwca 2011 r. około godziny 16:30 nastąpiła nagła, niezapowiedziana przerwa w dostawie energii elektrycznej. Następnie stwierdzono uszkodzenia szeregu sprzętów w budynkach powoda. Szkoda poniesiona przez powoda w związku z powyższym wydarzeniem wyniosła kwotę objętą żądaniem pozwu, w tym koszt wykonania pomiarów elektroenergetycznych oraz naprawy względnie wymiany uszkodzonych urządzeń. Powód ustalił, iż wskazane uszkodzenia nastąpiły w wyniku przepięcia w linii energetycznej. Szkoda zgłoszona przez powoda nie spowodowała wypłaty oczekiwanego odszkodowania, bowiem ubezpieczyciel przedsiębiorstwa energetycznego stwierdził, że szkoda powstała w wyniku wyładowań atmosferycznych, które spowodowały przepięcie w sieci energetycznej, uznając to zdarzenie za skutek działania siły wyższej, za które nie odpowiada. Zdaniem strony powodowej, (...) S.A. nie zabezpieczyła odpowiednio sieci energetycznej, co skutkowało powstaniem szkód po stronie powoda. Dostawca energii nie może bowiem, zdaniem powoda, zwolnić się z odpowiedzialności za szkodę zaistniałą w związku z przerwą w dostawie energii powstałą w wyniku burz. Zdaniem powoda, zachodzi związek przyczynowy pomiędzy przerwą w dostawie energii a szkodą.

Nakazem zapłaty z dnia 23 stycznia 2014 r. wydanym w sprawie I Nc 1359/13 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Kutnie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Od powyższego nakazu zapłaty każdy z pozwanych wniósł sprzeciw. Ponadto, pozwany (...) S.A. podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej wskazując na właściwość Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku. Ponadto, wniósł o przypozwanie spółki (...) S.A. w G..

Pozwani zaskarżyli nakaz w całości, domagając się oddalenia powództwa na koszt strony powodowej.

W uzasadnieniu pozwany (...) S.A. wskazał, że w dniu 7 czerwca 2011 r. o godzinie 16:45 wystąpiła awaria w sieci energetycznej średniego napięcia (...) należącej do (...) S.A. W wyniku czynności zmierzających do lokalizacji awarii stwierdzono zerwanie przewodu linii. Uszkodzenie to było wynikiem wystąpienia gwałtownej burzy z silnymi wiatrami. Awaryjne wyłączenie linii spowodowało brak zasilania, między innymi, dla powoda. Awaria ta wystąpiła w znacznej odległości od (...) i nie mogła być tam przyczyną uszkodzenia jakichkolwiek odbiorników energii elektrycznej. Sieć elektroenergetyczna pomiędzy miejscem awarii a obiektem powoda jest bowiem wyposażona w odpowiednie zabezpieczenia odgromowe i ochronę od przepięć. Wskazał ponadto, że w dacie awarii powód nie miał odpowiedniej ochrony antyprzepięciowej. Powołał się również na ogóle warunki umów kompleksowych, wskazując, że zgodnie z ich postanowieniami, nie ponosi odpowiedzialności za skutki przerw i ograniczeń w dostarczaniu energii elektrycznej spowodowanych działaniem siły wyższej a także niewłaściwym stanem technicznym instalacji i innych urządzeń będących własnością odbiorcy, w szczególności gdy instalacja odbiorcza nie spełnia wymagań obowiązujących przepisów prawa.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany (...) S.A. w W. wskazał, że nie ponosi odpowiedzialności za zaistniałą u powoda szkodę, gdyż jej wyłączna przyczyną jest siłą wyższa w postaci wyładowań atmosferycznych, które spowodowały przepięcie w sieci energetycznej.

Postanowieniem z dnia 20 lutego 2015 r. wydanym w sprawie IC 354/14 Sąd Rejonowy w Kutnie stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Gdańsk-Północ w Gdańsku.

Po przekazaniu sprawy tutejszemu sądowi, spółka (...) S.A. złożyła oświadczenie o przystąpieniu do sprawy w charakterze interwenienta ubocznego. Odnosząc się do żądania pozwu interwenient żądał oddalenia powództwa i orzeczenie o kosztach procesu, w tym o zwrocie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego, wskazując na siłę wyższą jako przyczynę powstania szkody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 października 2008 r. pomiędzy powodem a (...) Spółką akcyjną w G. zawarte zostały trzy umowy kompleksowe, na podstawie których do obiektów na nieruchomości powoda posadowionych na działce (...) w O., dostarczana była energia elektryczna. W ust. 6 umów strony postanowiły, że zarówno miejscem dostarczania energii elektrycznej w sieci oraz granicą własności urządzeń elektroenergetycznych pozwanego są zaciski prądowe na wejściu przewodów od zabezpieczeń w złączu, w kierunku instalacji odbiorcy. W każdej z umów powód oświadczył, że doręczono mu treść Ogólnych warunków umów kompleksowych (...) S.A., które stanowiły integralną część umów.

/dowód: umowy, k.10-15, OWU, k.84-89/

Dnia 7 czerwca 2011 roku w godzinach popołudniowych na terenie Oporowa miała miejsce burza z opadami deszczu i silnym wiatrem oraz licznymi wyładowaniami atmosferycznymi. Pomiędzy godziną 16:11 a godziną 17:00 system wykrywania i lokalizacji wyładowań atmosferycznych, w promieniu 5 km od współrzędnych geograficznych(...) (...) (...)’41’’, (...) (...)’20’’) zarejestrował w trybie pracy operacyjnej 24 wyładowania doziemne i 32 wyładowania chmurowe.

/ekspertyza przybliżonych warunków atmosferycznych, k.286/

O godzinie 16:46, po godzinach otwarcia (...), doszło do awarii sieci energetycznej średniego napięcia 15kV na skutek zerwania przewodu. Powyższe spowodowało przerwę w dostawie prądu na terenie miejscowości O., w tym do zabudowań na nieruchomości powoda, w skład których wchodzą: Z., (...)

/okoliczność bezsporna/

W godzinach 17:00 do 19:00 zlokalizowano uszkodzenie i je usunięto, co spowodowało przywrócenie dostawy energii.

/dowód: karta pracy zespołu, k.294-294v/

W dniu następnym, to jest 8 czerwca 2011 r., około godziny 8:00 w (...) stwierdzono uszkodzenia szeregu urządzeń, to jest: systemu sygnalizacji włamania i napadu w zamku z centralą alarmową G. (...), systemu telewizji przemysłowej w zamku z rejestratorem Paragon (...) (...) urządzenia przesyłającego sygnał z systemu sygnalizacji pożaru do monitoringu, instalacji elektrycznej w Domku Neogotyckim, terminalu (...) linii telefonicznej należącej do (...), 5 aparatów telefonicznych P. E.-P. (...) (...), (...) H. (...), sn. (...), komputera sn. (...), monitora (...) (...). (...) (...) (...), routera bezprzewodowego (...) (...), zintegrowanej karty sieciowej (...) o numerze (...) (...), dwóch listew przeciwprzepięciowych. Przyczyną uszkodzeń stwierdzoną przez podmioty, którym przekazano uszkodzone sprzęty celem dokonania naprawy, było przepięcie w linii energetycznej. W związku z naprawą względnie wymianą uszkodzonych urządzeń powód poniósł koszt w kwocie 22.080,23 zł.

/okoliczność bezsporna, nadto dowód: wniosek, k.39-40; opinia techniczna, k.32-33; oświadczenie, k.34; protokół wymiany dla urządzeń TP, k.35; ekspertyza techniczna, k.36; pismo z 22.06.2011 r., k.38; przesłuchanie przedstawiciela powoda, k.234-235; kosztorys, k.20-22; umowa nr (...), k.23-23v; rachunek, k.24-24v; faktury, k.25-31v/

Pismem z dnia 8 lipca 2011 r. powód złożył do (...) S.A. w G. wniosek o wypłatę odszkodowania w związku z kosztami poniesionymi w wyniku uszkodzenia sprzętów spowodowanego przepięciem. W odpowiedzi na powyższe powód został poinformowany o możliwości skierowania roszczeń bezpośrednio do ubezpieczyciela ( (...) S.A.), do którego złożony wniosek został przekazany. Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego (...) S.A. w W. odmówił wypłaty odszkodowania, wskazując, że szkoda powstała w wyniku działania siły wyższej w postaci wyładowań atmosferycznych. Pomimo skierowania do ubezpieczyciela ostatecznego wezwania do zapłaty, jego stanowisko w przedmiocie roszczeń powoda pozostało niezmienione.

/dowód: wniosek, k.39-40; pismo z dnia 19.07.2011 r., k.41; pismo (...) S.A., k.42, ostateczne wezwanie do zapłaty wraz z zpo, k.43-45; odpowiedź na wezwanie, k.46/

Najbardziej prawdopodobną przyczyną przepięcia w obiekcie powoda, które doprowadziło do uszkodzenia urządzeń, było wyładowanie atmosferyczne. Praktycznie niemożliwe jest, aby zerwanie linii średniego napięcia było przyczyną przepięcia w instalacji powoda. Doziemienie przewodu linii nastąpiło w znacznej odległości od obiektu powoda. Transformator stacji S3-560 znajdujący się pomiędzy miejscem doziemienia a obiektami powoda nie został uszkodzony. Przerwanie linii nastąpiło przed transformatorem. Gdyby prąd płynął dalej, to transformator zostałby spalony. W dniu awarii sieci elektroenergetycznych należących do (...) S.A. były spełnione warunki ochrony przepięciowej i odgromowej, zarówno po stronie SN jak i po stronie N.N. Ograniczenie prądów zwarciowych – po stronie SN dławiki liniowe w (...). Wyposażenie słupowej stacji transformatorowej s3-560 w odgromniki wydmuchowe po stronie SN – 15 kV, standardowe. Przejście linii napowietrznej N.N (zaciski łączeniowe) na słupie krańcowym linii N.N w linię kablową typu (...) było prawidłowo wyposażone w ochronniki przepięciowe. Nie ma możliwości pełnego zabezpieczenia się przed skutkami uderzenia pioruna.

/dowód: zeznania świadka A. S., k.362-363, k.367; opinia biegłego E. L. (1) wraz z ustną opinią uzupełniającą, k.304-308, 363-365, 367; dokumentacja fotograficzna, k.90/

W dacie zdarzenia powód nie posiadał odpowiednich zabezpieczeń przeciwprzepięciowych instalacji odbiorczej, których działanie ochroniłoby urządzenia przed szkodą.

/dowód: opinia biegłego E. L. (1) wraz z ustną opinią uzupełniającą, k.304-308, 363-365, 367; korespondencja dotycząca instalacji ograniczników przepięć na nieruchomości powoda, k.75-80).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie niekwestionowanych przez żadną ze stron dowodów z dokumentów, jak również zeznań świadka A. S. oraz przedstawiciela powoda w osobie Dyrektor (...) A. R.. Zeznania przesłuchanych w sprawie osób Sąd uznał za szczere, spójnie i logicznie. Ponadto, ustalenia oparto na opinii biegłego sądowego w zakresie instalacji elektrycznych E. L. (2), uznawszy ją za obiektywną i rzeczową. Przedstawiona opinia odpowiada bowiem w sposób jasny i wyczerpujący na wszystkie postawione w tezie dowodowej pytania, a przedstawione w niej wnioski końcowe są przekonywujące. Nie budził wątpliwości Sądu wysoki poziom wiedzy teoretycznej biegłego, który podtrzymał zajęte wcześniej przez siebie stanowisko na rozprawie w dniu 26 stycznia 2017 roku logicznie je argumentując. Ponadto ustosunkował się do zastrzeżeń zgłaszanych przez powoda i obszernie wyjaśnił najbardziej prawdopodobny mechanizm powstania szkody w rozpoznawanej sprawie. Jakkolwiek ustalenia opinii biegłego nie były kategoryczne, bowiem wskazał on, że nie ma możliwości ustalenia ze 100%-ową pewnością mechanizmu, jaki zadziałał w wyniku wyładowania atmosferycznego, doprowadzając do zniszczenia urządzeń w nieruchomości powoda, tym niemniej stwierdził, że przyczyną przepięcia było uderzenie pioruna. Zdaniem Sądu poczynione przez biegłego ustalenia pozwalają na stwierdzenie, że przyczyną przepięcia było wyładowanie atmosferyczne, natomiast zerwanie linii średniego napięcia, wskazane w pozwie jako przyczyna uszkodzenia sprzętów, nie miało na nie żadnego wpływu. Wbrew stanowisku powoda nie zachodzi zatem związek przyczynowy pomiędzy przerwą w dostawie energii a szkodą.

Sąd pominął dowód z zeznań świadka S. B., uznawszy że jest on nieistotny dla rozstrzygnięcia, zaś jego przeprowadzenie spowodowałoby nieuzasadnioną zwłokę w postępowaniu. Zważyć należy, iż świadek został zawnioskowany na okoliczność wystąpienia w dniu 7 czerwca 2011 r. przerwy w dostawie energii elektrycznej oraz jej skutków, przy czym owa przerwa w dostawie stanowiła okoliczność bezsporną, zaś biegły wykluczył możliwość wpływu zerwania linii średniego napięcia, a w konsekwencji przerwy w dostawie energii, na uszkodzenie sprzętów u powoda. Zeznania świadka nie mogły zaś służyć podważeniu ustaleń opinii biegłego.

Sąd oddalił również wniosek powoda o umożliwienie uzupełnienia materiału dowodowego celem rozważenia złożenia wniosku o powołanie kolejnego biegłego. Zdaniem Sądu uwzględnienie powyższego wniosku prowadziło by do przedłużenia postępowania a nadto byłoby niecelowe. Strony na wcześniejszym etapie procesu zostały zobowiązane do złożenia dokumentów mogących mieć znaczenie dla sporządzenia opinii. Złożenie ich zatem już po przeprowadzeniu wszystkich zawnioskowanych dowodów w sprawie byłoby spóźnione. Nie można również stwierdzić, że ewentualne dowody zawnioskowane przez powoda mogłyby przyczynić się do lepszego wyjaśnienia sprawy.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie powód dochodził od zakładu energetycznego oraz ubezpieczyciela tegoż odszkodowania z tytułu szkody jaką poniósł w związku z przepięciem sieci zasilającej urządzenia kompleksu muzealnego (...) Z. w O., za której funkcjonowanie odpowiedzialny był pozwany. Ocenę tak skonstruowanego roszczenia powód oparł na art. 435 kc, zgodnie z którym prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności. Regulacja ta ustanawia zatem następujące przesłanki przypisania odpowiedzialności cywilnoprawnej na zasadzie ryzyka: zaistnienie szkody spowodowanej ruchem przedsiębiorstwa lub zakładu, które opiera swą działalność na wykorzystaniu odpowiednio przetworzonych sił przyrody jak i związek przyczynowy między tymże ruchem a szkodą powstałą w jego dobrach prawnie chronionych. Jej istota sprowadza się do powinności naprawienia szkody przez tego, kto prowadzi przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą energii elektrycznej, nastawione na zysk. Stąd też niewątpliwe jest to, że potencjalnie odpowiedzialnym z tytułu wskazanej podstawy prawnej może być zakład energetyczny. Z powyższego wynika również, że pozwane przedsiębiorstwo nie odpowiada za jakiekolwiek (wszelkie) uszczerbki majątkowe związane z jego prowadzeniem, lecz tylko za te pozostające w funkcjonalnym i normalnym (adekwatnym) związku przyczynowym rozumianym według art. 361 § 1 kc. Opisane okoliczności nie są objęte domniemaniem, stąd też rzeczą poszkodowanego - stosownie do ogólnej zasady wyrażonej w art.6 kc – jest ich udowodnienie. Pozwanego zaś zwalnia od odpowiedzialności wykazanie co najmniej jednej przesłanki egzoneracyjnej.

W tym miejscu wskazać należy, iż pozwanym w sprawie niniejszej jest (...) S.A. w G., to jest przedsiębiorstwo, przedmiotem działalności którego jest handel energią elektryczną. L. energetyczne, z których uszkodzeniem powód wiąże zaistnienie szkody w swoim mieniu należą zaś do (...) S.A., który miał w sprawie niniejszej wyłącznie status interwenienta ubocznego. Tym samym, odpowiedzialność pozwanego (...) S.A. rozważać należy na gruncie zasady winy a nie zasady ryzyka. Tym niemniej, nawet przy przyjęciu zasady ryzyka jako podstawy odpowiedzialności, zdaniem Sądu, pozwana spółka nie odpowiada za szkodę poniesioną przez powoda.

Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów powszechnych odpowiedzialność odszkodowawcza z art. 435 § 1 kc powstaje bez względu na winę (w ujęciu subiektywnym) prowadzącego przedsiębiorstwo wprawiane w ruch siłami przyrody, jak również bez względu na to, czy szkoda nastąpiła w warunkach zachowania bezprawnego. Jedną z przyczyn egzoneracyjnych wymienionych w powołanym przepisie jest siła wyższa będąca przyczyną powstania szkody. W uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 grudnia 2007 r., III CZP 100/07 czytamy, że mimo zarysowującej się w polskiej doktrynie rozbieżności poglądów co do pojęcia siły wyższej, w orzecznictwie polskich sądów dominuje zapatrywanie opowiadające się za koncepcją obiektywną siły wyższej. Zgodnie z tą
koncepcją, do zdarzeń objętych kategorią siły wyższej zalicza się zdarzenia
zewnętrzne w stosunku do przedsiębiorstwa, którego działalność jest rozpatrywana jako przyczyna szkody. Ponadto zwykle dodaje się, że działanie siły wyższej musi być nieuchronne, nadzwyczajne, niemożliwe do przewidzenia. W piśmiennictwie trafnie jednak zauważono, że większość wymienionych cech siły wyższej pozostaje względem siebie w relacji przyczynowo-skutkowej. Nieuchronność jest konsekwencją
nadzwyczajności zjawiska. Może też wynikać z niemożności jego przewidzenia, jakkolwiek współczesna nauka i technika pozwalają przewidzieć większość nadzwyczajnych, nieuchronnych zjawisk przyrodniczych, można więc co najwyżej mówić tylko o niemożności ich przewidzenia w danym układzie stosunków. Nadzwyczajność określonego zjawiska, jego nieuchronność i niemożność przewidzenia w danym układzie stosunków oznaczają więc w istocie to samo.
W świetle aprobowanej na gruncie prawa polskiego obiektywnej koncepcji siły wyższej, wymienione cechy musi wykazywać samo to zjawisko, które jest oceniane jako działanie siły wyższej. Samo w sobie musi być więc ono nadzwyczajne i w konsekwencji nieuchronne oraz w danym układzie stosunków niemożliwe do przewidzenia, czyli innymi słowy ,,przemożne". Należy je uznać za takie, jeżeli ze względu na tkwiącą w nim moc oddziaływania nie było przed nim, a ściślej - przed
jego skutkami, żadnej obrony. Zdarzenia wykazujące tę właściwość tradycyjnie ujmuje się w trzy grupy: klęski żywiołowe ( vis naturalis), akty władzy ( vis imperii) i działania zbrojne ( vis armata).
Do pierwszej grupy zalicza się np. powódź, uderzenie pioruna, burzę o ogromnej sile, huragan, obfite opady śniegu lub nieprzeniknioną mgłę.

Zdaniem Sądu, bez wątpienia, uderzenie pioruna, które w okolicznościach sprawy niniejszej doprowadziło do uszkodzeń sprzętów powoda, należy zaliczyć do kategorii zjawisk przyrodniczych o charakterze siły wyższej. Zważyć należy, że, jak wskazał biegły, piorun wcale nie musiał uderzyć bezpośrednio w linię energetyczną, aby doszło do omawianych uszkodzeń. Uderzenie mogło nastąpić nawet ½ kilometra dalej. Tym niemniej, instalacja pozwanego przedsiębiorstwa energetycznego, w przeciwieństwie do instalacji wewnętrznej powoda, posiadała ochronę przeciwprzepięciową. W tym miejscu warto zaznaczyć, że w myśl § 180 w zw. z § 183 ust.1 pkt 10 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 roku, nr 75, poz. 690) instalacje i urządzenia elektryczne powinny zapewniać, między innymi, ochronę przed przepięciami zarówno łączeniowymi jak i atmosferycznymi.

Zważywszy zatem na przyczynę powstania uszkodzeń sprzętów powoda nie sposób przypisać pozwanej (...) S.A. w G. odpowiedzialności za szkodę, nawet rozważając ją na gruncie zasady ryzyka (art.435 kc) a to z uwagi na powstanie szkody w warunkach działania siły wyższej.

Zważywszy, że powstanie szkody po stronie powoda stanowi skutek działania siły wyższej, również na gruncie zasady winy (art.415 kc) nie sposób przypisać odpowiedzialności za szkodę (...) S.A. bowiem brak jest podstaw do stwierdzenia po stronie pozwanej bezprawności i winy. Brak jest również związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem, na które powołał się powód, to jest przerwy w dostawie energii elektrycznej w dniu 7 czerwca 2011 r. spowodowanej zerwaniem linii a szkodą. Podobnie, na gruncie odpowiedzialności kontraktowej (471 kc) nie można doszukać się podstaw do obciążenia pozwanej (...) S.A. skutkami przepięcia, skoro brak jej odpowiedzialności za skutki działania siły wyżej wynika z samej umowy.

Brak odpowiedzialności za szkodę pozwanej (...) S.A. wyklucza zaś odpowiedzialność pozwanego ubezpieczyciela. W myśl bowiem art.822 § 1 kc, przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Mając powyższe na uwadze, na mocy powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.98 § 1 i 3 kpc, 107 in fine kpc i 108 kpc, rozstrzygając o zasadzie ich poniesienia i pozostawiając szczegółowe ich wyliczenie referendarzowi sądowemu. Zdaniem Sądu, wkład pełnomocnika interwenienta w wyjaśnienie sprawy, jego aktywność, przejawiająca się udziałem w rozprawach skutkuje uznaniem, że zasadnym jest przyznanie interwenientowi zwrotu poniesionych przezeń kosztów interwencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE