UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23.05.2016 r. ( data wpływu do Sądu Rejonowego w Lublinie ) skierowanym przeciwko B. Z. powódka (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o wydanie nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym na jej rzecz poprzez zasądzenie kwoty 1.764,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów sądowych 30 zł oraz kosztów zastępstwa procesowego 900 zł.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że zawarła z pozwaną umowę pożyczki ( kredytu konsumenckiego ) o nr (...) i w dniu 15.12.2015 r. wypłaciła ją. Na mocy umowy powódka udzieliła pozwanej pożyczki w kwocie 1.100 zł a pozwana zobowiązała się zwrócić pożyczkę zgodnie z harmonogramem spłat oraz odsetkami umownymi w stałej wysokości 10 % rocznie. Dodatkowo pozwana zobowiązała się zapłacić wraz z każdą ratą pożyczki opłatę administracyjną w wysokości 15 zł oraz jednorazową opłatę przygotowawczą w wysokości 390 zł, która została rozdzielona proporcjonalnie do liczby rat pożyczki. Zadłużenie pozwanej na datę wniesienia pozwu wynosiło 1.764,95 zł. Na kwotę tę składały się: 1100 zł - suma niespłaconego kapitału, 31,95 zł tytułem skapitalizowanych odsetek umownych od kapitału 1100 zł od dnia wypłaty pożyczki do dnia rozwiązania umowy tj. dnia 30.03.2016 r., 123 zł z tytułu kosztów przygotowania i wysyłki monitu – pkt 13 umowy, 75 zł z tytułu kosztu przekazania sprawy do postępowania windykacyjnego pkt 13 umowy,390 zł - z tytułu opłaty przygotowawcza, 45 zł – z tytułu opłaty administracyjnej. Umowa pożyczki została rozwiązana przez powódkę pismem z dnia 16.03.2016r. za dwu tygodniowym wypowiedzeniem z uwagi na opóźnienie w spłacie zadłużenia. Należność stała się wymagalna z dniem 31.03.2016 r. Pozwana po wypowiedzeniu umowy i wezwaniu do zapłaty nie spełniła świadczenia.

Sąd Rejonowy w Lublinie VI Wydział Cywilny w związku z brakiem podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym postanowieniem z dnia 1506.2016 r. w sprawie o sygn. VI Nc-e 822053/16 przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kędzierzynie-Koźlu.

Pozwana mimo wezwania nie stawiła się na rozprawę z dnia 28.11.2016 r. i nie wniosła odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka i pozwana B. Z. zawarły umowę pożyczki o nr (...) w dniu 14.12.2015 r na kwotę 1.100 zł. Pożyczka została udzielona na okres siedmiu miesięcy, pozwana miała ją spłacić w siedmiu miesięcznych ratach kapitałowych wraz z odsetkami umownymi, powiększonych o opłatę administracyjną i opłatę przygotowawczą. Opłata przygotowawcza została ustalona na kwotę 390 zł, zaś opłata administracyjna na 15 zł miesięcznie. Pierwsza rata pożyczki miała być zapłacona do dnia 14.01.2016 r., rata ostatnia do dnia 14.07.2016 r. Z treści pkt 13 umowy wynika, że w przypadku opóźnienia w zapłacie pożyczkodawca mógł obciążyć klienta : kosztami przygotowania i wysyłki pierwszego monitu - 25 zł, kosztami przygotowania i wysyłki wezwania do zapłaty - 49 zł, kosztami przygotowania i wysyłki ostatecznego wezwania do zapłaty - 49 zł, kosztami przekazania sprawy do windykacji -75 zł.

Dowód :umowa pożyczki k. 25-31

harmonogram spłaty pożyczki k. 32

Powódka sporządziła pisma, których adresatem była pozwana tj.: monit z dnia 26.01.2016 r., wezwanie do zapłaty z dnia 11.02.2016 r., ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 29.02.2016 r. Powódka nie przedłożyła dowodów doręczenia pozwanemu powyższych pism.

Dowód :pisma pozwanej k. 33-35

Pismem z dnia 13.03.2016 r. powódka wypowiedziała pozwanej umowę pożyczki i wezwała ją do zapłaty łącznej kwoty 1820,22 zł. Pozwana spłaciła żadnej raty pożyczki z dodatkowymi opłatami.

Dowód : wypowiedzenie umowy pożyczki z dowodem nadania k 36-37.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w części zasługiwało na uwzględnienie.

Ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie poddanej ocenie Sądu Rejonowego zostały poczynione na podstawie dokumentów prywatnych (art.245 kpc ), przedłożonych w odpisach ( art. 129 § 2 kpc), min. takich jak umowa pożyczki, harmonogram spłaty pożyczki , polecenie przelewu wezwań do zapłaty oraz wypowiedzenia umowy.

W niniejszej sprawie dla Sądu było bezsporne, że powódka i pozwana zawarły umowę pożyczki gotówkowej. Pozwana pożyczyła kwotę 1.100 zł, którą miała zwrócić powódce w siedmiu miesięcznych ratach wraz dodatkowym kosztami. Pozwana nie spłaciła żadnej kwoty na rzecz powódki. Powódka w tej sytuacji była uprawniona wypowiedzieć umowę i żądać zwrotu niespłaconej pożyczki. Zgodnie z treścią art. 720 § 1 k.c . przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Sąd nie podzielił jednakże stanowiska powódki co do zasadności wysokości dochodzonego roszczenia w sytuacji, gdy pozwana nie uznała roszczenia. Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.202,66 zł ( pkt 1 wyroku), jako sumę kwot: 1100 zł ( kapitał), 31,95 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek jak w pozwie, 15 zł tytułem administracyjnej, 55,71 zł – jako 1/7 opłaty przygotowawczej 390 zł. W pozostałym zakresie Sąd oddalił roszczenie pozwu ( pkt 2 wyroku ). Powódka nie wykazała bowiem, że przekazała sprawę do windykacji, zatem żądanie kwoty 75 zł z tego tytułu było bezzasadne. Nadto podstawą rozstrzygnięcia w zakresie pkt 2 wyroku był przepis art. 5 kc. Zgodnie z powołanym przepisem : Nie można czynić ze swego prawa użytku, który by był sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub z zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony. W realiach niniejszej sprawy mając na uwadze fakt, że kwota udzielonej pożyczki wynosiła 1.100zł , to obciążanie przez powódkę pozwanej opłatami w postaci opłaty przygotowawczej w wysokości 390 zł, dalszej opłaty administracyjnej 30 zł , było zdaniem Sądu nadużyciem prawa przez powódkę. Koszty obciążające pożyczkobiorcę powinny odpowiadać rzeczywistym kosztom poniesionym przez pożyczkodawcę zgodnie z zasadą ekwiwalentności świadczeń. Mając na uwadze wysokość kosztów naliczanych przez powódkę w niniejszej sprawie Sąd uznał, że w umowie pożyczki zawartej przez pozwaną nie została zachowana zasada ekwiwalentności świadczeń. Powód w przedmiotowej umowie pożyczki zawarł niedozwolone postanowienia umowne, o których mowa w art. 385(1) § 1 k.c. bowiem ustalił obowiązki pozwanej jako konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając interes pozwanej. Ustalenie opłaty przygotowawczej w kwocie 390 zł i łącznej opłaty administracyjnej w kwocie 105 zł, co łącznie daję kwotę 495 zł obciążającą pozwaną, przy kwocie pożyczki 1.100 zł było niewątpliwie nadużyciem prawa przez powódkę.

Orzeczenie o odsetkach zostało wydane zgodnie z pozwem w oparciu o przepis art. 481 § 1 k.c zgodnie, z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Orzeczenie o kosztach procesu ( pkt 3 wyroku) zostało wydane na podstawie przepisu art. 100 kpc, zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Roszczenie pozwu zostało uwzględnione w 68 %, zatem Sąd zasądził na rzecz powódki od pozwanego kwotę 691,56 zł.

W związku z faktem, że pozwana mimo wezwania na rozprawę nie brała udziału w rozprawie w związku z treścią art. 339 § 1 kpc , wyrok jest zaoczny. Zgodnie z treścią art. 333 § 1pkt 3 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności co do pkt 1 i pkt. 3 ( pkt 4 wyroku ).

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł, jak w sentencji.

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE