UZASADNIENIE

W wyniku przewodu sądowego ustalono następujący stan faktyczny:

W chwili obecnej F. K. (1) jest 31 - no letnim stałym mieszkańcem M. powiatu (...). Zamieszkuje on na ul. (...) wraz swoją matką , konkubiną i trójką dzieci, zatrudniony jest natomiast w charakterze budowlańca.

( dowód: dane osobowe oskarżonego F. K. (1)- k.22 i k. 73v; wyjaśnienia osk. F. K. (1) – k. 24 ).

W dniu 27 stycznia 2016 r. w godzinach późno wieczorowych ok. 22 , F. K. (1) samochodem m-ki (...) typu kombi udał się na ul. (...) i zatrzymał swój samochód przy wejściu na teren stolarni należącej do M. J. (1). Następnie wszedł na teren tej stolarni i wyniósł spod zadaszonej wiaty sześć sztuk desek sosnowych pierwszej jakości , sezonowanych i okorowanych długości około 5 metrów. Zabrane deski włożył do samochodu którym przyjechał , w momencie jak wychodził z tej posesji , a deski były już ułożone w samochodzie zauważyli go J. K. i S. K.. F. K. (1) również ich zauważył , po czym wsiadł do samochodu i odjechał. Następnego dnia J. K. udał się do M. J. (1) i powiedział mu o kradzieży przez F. K. (1) przedmiotowych desek.

( dowód: zeznania świadków : J. K. – k . 75 , S. K. – k. 11 i k. 76 ; zeznania pokrzywdzonego M. J. (1) –k. 74 – 75 ; notatka urzędowa – k. 1 ).

Wartość skradzionych pokrzywdzonemu M. J. (1) sześciu sztuk desek wynosiła kwotę 500 złotych. M. J. (1) pomimo tego , że poinformował F. K. (1) , że to on ukradł mu jego deski , F. K. (1) temu zaprzeczył , nie zwrócił pokrzywdzonemu tych desek , ani ich równowartości.

( dowód: wyjaśnienia oskarżonego F. K. (1) – k. 73v , k. 24-25; zeznania pokrzywdzonego M. J. (1) –k. 74-75 ).

F. K. (1) wprawdzie figuruje w Krajowym Rejestrze Karnym jako osoba karana niemniej jednak w świetle obowiązujących przepisów jest on osobą niekaraną , gdyż został on skazany w dniu 25.03.2014 r. ( orzeczenie uprawomocniło się w dniu 02.04.2014 r. ) na karę pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem wykonania na okres próby lat dwóch , a więc takie skazanie ulega zatarciu z mocy prawa po upływie okresu dwóch lat próby i kolejnych sześciu miesięcy. Licząc zatem ten okres od dnia prawomocności tj. 02.04.2014 r. skazanie F. K. (1) z mocy prawa uległo zatarciu w dniu 02.10.2016 r. a więc w chwili obecnej jest on osobą niekaraną sądownie.

( dowód: zapytanie o karalność osoby F. K. (1) - k. 47 ).

Przesłuchany w charakterze podejrzanego postępowaniu przygotowawczym F. K. (1) nie przyznał się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. W złożonych wyjaśnieniach podał , że nie ma nic wspólnego z tą kradzieżą , gdyż na pewno od godz. 21 dnia 27.01.2016 r. nie przejeżdżał ul. (...) , na pewno nie jechał obok tartaku pana J., w ogóle nie zna go i nie wie dlaczego został posądzony przez niego o kradzież tych desek. Podkreślał , że w ogóle nie zna pokrzywdzonego J. i nie wie , kto i dlaczego wrabia go w tą kradzież ( k.24).

Bezpośrednio przed Sądem , przesłuchany w charakterze oskarżonego F. K. (1) również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu . W całości potwierdził i podtrzymał złożone w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnienia , dodatkowo wskazał , że przejeżdżał koło zakładu pana J. , ale dlatego , że wraz z żoną robił zakupu w sklepie spożywczym mieszczącym się też na tej ulicy ( k.73 v-74).

Sąd zważył co następuje :

Przechodząc do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności do oceny wyjaśnień oskarżonego F. K. (1) należy wskazać, że te wyjaśnienie w całości na wiarygodność , co do istoty sprawy nie zasługują.

Sąd doszedł do takiego przekonania, dokonując oceny wyjaśnień osk. F. K. (1) łącznie z oceną mocy dowodowej pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. Pozostały zaś materiał dowodowy, w szczególności w postaci zeznań świadków w osobach J. K. , S. K. , jak i pokrzywdzonego M. J. (1) , nie pozostawiają cienia wątpliwości, że tenże oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w sposób opisany w zarzucie.

Wyjaśnienia oskarżonego F. K. (1) stoją , w szczególności w oczywistej i rażącej sprzeczności z zeznaniami świadków w osobach wyżej wskazanych , zaś zdaniem Sądu zeznania świadków J. K. i S. K. zasługują na obdarzenie ich wiarygodnością. Ich zeznania wzajemnie się bowiem uzupełniają i potwierdzają , są logiczne i konsekwentne. Wreszcie w ocenie Sądu , nie sposób logicznie wyjaśnić powodów dlaczego właśnie świadkowi ci mieliby pomawiać niewinną osobę – F. K. (1) o dokonanie tej kradzieży. Mało tego zmówić się tak aby w postępowaniu przygotowawczym i przed Sądem konsekwentnie lansować nieprawdziwą wersję wydarzeń. Nie sposób również nie zauważyć , że o kradzieży przedmiotowych desek świadek J. K. poinformował pokrzywdzonego już następnego dnia , a więc gdyby jego zeznaniom odmówić wiarygodności należałoby przyjąć , że albo sam dokonał tej kradzieży ( ewentualnie z inną innymi osobami ) , albo kradzieży tej dokonał ktoś inny niż F. K. (1) , ten zaś fałszywie go pomawia. Zdaniem Sądu żadna z tych wersji nie mogła zaistnieć.

Sąd mając bezpośredni kontakt z osobami tych świadków nabrał przekonania , że J. K. nie jest na tyle „cwaną” , przebiegłą osobą aby z niewiadomych powodów wymyśleć i konsekwentnie realizować plan „wrobienia” F. K. (1) w kradzież. Nadto dodatkowo w sposób istotny zaangażować w to swoją siostrę i z takimi konsekwencjami realizować swój plan. Nie mógł on bowiem przewidzieć wszystkich okoliczności które mogły się wydarzyć po tej kradzieży , choćby takiej , że deski te mogą odnaleźć się zupełnie u kogo innego , policja może schwytać ”prawdziwego” sprawcę , czy choćby to , że w tym czasie F. K. (1) mógł przebywać w zupełnie innych miejscu , oddalonym znacznie od miejsca kradzieży i wówczas J. K. niewątpliwie ryzykowałby narażeniem się na fałszywe oskarżenia skoro w sposób oczywisty oskarżony nie mógłby być w miejscu wskazywanym przez świadka.

Tymczasem świadek ten ( J. K. ) konsekwentnie zarówno osobie pokrzywdzonego M. J. (1) , a potem , oficjalnie do protokołu policji dwukrotnie jak również bezpośrednio przed Sądem wskazywał sprawcę kradzieży.

Wreszcie zachowanie przed Sądem zarówno J. K. jak i S. K. wynikające z treści protokołu rozprawy zdaniem Sądu absolutnie nie musi dyskwalifikować treści ich zeznań i wiarygodności tych zeznań.

Jeśli chodzi o zeznania pokrzywdzonego M. J. (1) są one zdaniem Sądu i konsekwentne i logiczne i znajdują potwierdzenie i uzupełnienie w pozostałych dowodach.

Odnośnie zaś zeznań świadków – K. N. i T. K., Sąd odmówił waloru wiarygodności tym zeznaniom. W pierwszej kolejności należy wskazać , że są to osoby najbliższe dla oskarżonego F. K. , odpowiednio konkubina i matka i już z tego powodu do treści ich zeznań należy podchodzić z dużą dozą ostrożności. Oczywistym , jest bowiem , że jeśli osoby te razem zamieszkują , nie są w konflikcie , a są najbliższą dla siebie rodziną to oczywistym jest , że wszelkimi możliwymi sposobami będą one bronić osoby F. K. (1) przed odpowiedzialnością karną. Wreszcie zeznania ich stoją w rażącej i oczywistej sprzeczności z zeznaniami J. K. i S. K. , które to zeznania , Sąd w całości obdarzył wiarygodnością.

Reasumując zatem ocenę zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wyjaśnienia oskarżonego F. K. (1) nie zasługują w ocenie Sądu na obdarzenie ich wiarygodnością co do istoty sprawy, a dokonując całościowej oceny materiału dowodowego, należy stwierdzić, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy i omówiony powyżej wskazuje jednoznacznie, że oskarżony ten dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa.

Należy zatem wskazać, że oskarżony F. K. (1) swoim zachowaniem wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk. w ten sposób, że :

w dniu 27 stycznia 2016 r. z terenu stolarni w M. , przy ul. (...) , w powiecie (...) , zabrał w celu przywłaszczenia tarcice sosnową o wymiarach 30cm/4cm/ 500 cm o wartości 500 złotych na szkodę M. J. (1).

W ocenie Sądu nie może budzić wątpliwości, kwalifikacja prawna czynu , którego popełnienia dopuścił się F. K. (1). Niewątpliwie bowiem przedmiotowa tarcica sosnowa ( deski ) jest rzeczą cudzą w rozumieniu przepisu art. 278 kk. , a ich zabranie z terenu należącego do pokrzywdzonego zaborem (kradzieżą) o której mówi ten przepis. Wątpliwości nie może budzić również wartość skradzionej rzeczy, gdyż w sposób przekonujący została ona uzasadniona przez M. J. (1) , a nadto żadna ze stron tej wartości nie kwestionowała.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę całokształt okoliczności zarówno obciążających, jak i łagodzących dotyczących osoby sprawcy – F. K. (1). Do okoliczności obciążających w ocenie Sądu należało zaliczyć: działanie oskarżonego późną porą i fakt , że w dokonaniu kradzieży nie przeszkadzała mu obecność dwóch świadków tej kradzieży.

Za okoliczności łagodzące o ocenie Sądu należało uznać to, że oskarżony F. K. (1) na chwilę obecną jest osobą , która nie była karana sądownie.

Łącząc wyżej wymienione okoliczności z dyrektywami wymiaru kary z art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd uznał, że wymierzenie oskarżonemu F. K. (1) na podstawie art. 278 § 3 kk. kary trzech miesięcy pozbawienia wolności , jest adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu – przy czym spełni w stosunku do tego oskarżonego rolę wychowawczą i zapobiegawczą, czyniąc nadto zadość prewencji ogólnej. Nadto Sąd przyjął , że czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi ( w rozumieniu przepisu art. 278 § 3 kk.) w uwagi na wartość skradzionego mienia ( niewiele przekraczającą tzw. wartość wykroczeniową ) , oraz rodzaj skradzionego mienie , gdyż w ocenie Sądu mienie w postaci desek nawet wy sezonowanych i pierwszego gatunku nie stanowi o kradzieży jakiejś nadzwyczajnie cennej rzeczy.

Orzekając o rozmiarze kary Sąd wziął także pod uwagę właściwości i warunki osobiste oskarżonego , jego sposób życia przed popełnieniem przestępstwa , a także zachowanie się oskarżonego po jego popełnieniu. Okoliczności te - w ocenie Sądu – pozwalają na jego pozytywną ocenę , która może i powinna mieć wpływ na wymiar kary zwłaszcza , że tryb życia , stosunki rodzinne , postawa wobec wartości społecznych oskarżonego świadczą o nienagannym ( w chwili wydawania wyroku ) życiu .

W związku czym na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk. i art. 70 § 1 kk. , Sąd wykonanie orzeczonej oskarżonemu F. K. (1) kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący lat dwa. W ocenie Sądu oskarżony ten zasługuje na obdarzenie go zaufaniem i skorzystanie z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności. Sąd jest przekonany , że będzie to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary , a w szczególności zapobiegnie popełnieniu przez niego przestępstwa w przyszłości.

Na podstawie art. 46 § 1 kk. Sąd zobowiązał oskarżonego F. K. (1) do naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego M. J. (1) kwoty 500 złotych ( wartość skradzionych desek sosnowych ). Zdaniem Sądu obowiązek ten należało orzec wobec oskarżonego F. K., skoro wyrządzona szkoda nie została naprawiona , a pokrzywdzony M. J. o to wnosił ( k. 73 ).

Mając na uwadze , to że osk. F. K. (1) ma na utrzymaniu czwórkę dzieci , a zarabia około 1.500 złotych miesięcznie , Sąd uznał, iż zachodzą wobec niego podstawy do zwolnienia go od ponoszenia kosztów sądowych i nie wymierzania mu opłaty .

Podstawę ku temu stanowiły , cytowane już w treści orzeczenia , przepisy art. 624 § 1 kpk. i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE