UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 października 2015 roku wniesionym do Sądu Rejonowego
Lublin-Zachód w (...) sp. z o.o. SKA z siedzibą w W. wystąpiła o zasądzenie od M. D. (1) kwoty 5.139,35 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 12 października 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.
W uzasadnieniu pozwu wskazano, że wierzytelność dochodzona pozwem wynika z zawartej w dniu 26 września 2012 roku pomiędzy pozwaną a operatorem telekomunikacyjnym (...) S.A umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Następnie w dniu 16 marca 2014 roku powyższa wierzytelność została przeniesiona w drodze umowy cesji na rzecz (...) Sp. z o.o. S.K.A. Pozwana pismem z dnia 31 marca 2015 roku został powiadomiona o przelewie wierzytelności. Na zadłużenie pozwanej wynikające z umowy
o świadczenie usług telekomunikacyjnych w wysokości 5.139,35 złotych składają się następujące kwoty:

- 186,91 złotych tytułem należności głównej wynikającej z faktury nr (...);

- 18,89 złotych tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty głównej wynikającej z faktury nr (...), odsetki wyliczone za okres od 19 lipca 2014 roku do dnia 11 października 2015 roku;

- 3.616,87 złotych tytułem należności głównej wynikającej z faktury nr (...) ;

- 325,62 złote tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty głównej
w wysokości 3.616,87 złotych wynikającej z faktury nr (...), odsetki wyliczone za okres od dnia 19 sierpnia 2014 roku do dnia 11 października 2015 roku;

- 918,50 złotych tytułem należności głównej wynikającej z faktury nr (...);

- 72,56 złote tytułem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w zapłacie kwoty głównej wynikającej z faktury nr (...), odsetki wyliczone za okres od dnia 19 września 2014 roku do dnia 11 października 2015 roku.

[pozew k. 2-6]

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie zasądził roszczenie zgodnie z żądaniem pozwu.

[nakaz zapłaty – k. 7-8]

W dniu 23 grudnia 2015 roku pozwana wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w części i zasądzenie od powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała , że po zawarciu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) S.A. poszerzyła zakres świadczonych usług o pakiet Business (...) wspólny pakiet GB na konto”. W dniu 18 sierpnia 2014 roku po otrzymaniu faktury VAT nr (...), której wysokość znacznie przekraczała dotychczasową średniomiesięczną wartość obciążeń z poprzednich miesięcy pozwana zwróciła się do operatora o przesłanie rachunku szczegółowego
i sprawdzenie poprawności wystawionej faktury. Następnie po otrzymaniu pisma operatora
i wezwania do zapłaty kolejnych faktur VAT o numerach: (...)
i (...) pozwana złożyła reklamację, na którą nie otrzymała odpowiedzi.
W kolejnym piśmie z dnia 12 listopada 2014 roku pozwana zwróciła się do (...) S.A. o informację w sprawie sposobu rozpatrzenia jej reklamacji jednocześnie wypowiadając umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwana ponownie zwracała się do operatora o rozpatrzenie jej reklamacji w dniu 4 stycznia 2015 roku. Przedstawiciel O. Polska poinformował w piśmie z dnia 16 stycznia 2015 roku, że odpowiedź na jej reklamacje została udzielona na jej adres poczty elektronicznej jednak operator nie przedstawił żadnego dowodu na tą okoliczność. Jednocześnie pozwana zaznaczyła, że nie została poinformowana o przelewie wierzytelności na rzecz powoda. Pozwana zgodziła się na pokrycie opłat wynikających ze skorygowanych faktur wraz z odsetkami ustawowymi odmawiając zaspokojenia roszczenia powoda z tytułu naliczonych opłat wynikających z połączeń pakietowych.

[sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 11-13]

Wobec złożenia przez pozwaną sprzeciwu Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Zgierzu.

[postanowienie – k. 34]

W pozwie wniesionym do Sądu Rejonowego w Zgierzu powód podtrzymał żądanie pozwu .

[pozew – k. 43-46]

Pozwana uznała powództwo w części co do żądania głównego dotyczącego podstawowych obciążeń miesięcznych z przedstawionych faktur
po ich korekcie oraz odsetek od tych faktur. Wniosła o oddalenie powództwa w części co do żądania głównego dotyczącego obciążeń z tytułu połączeń pakietowych wchodzących w skład faktur oraz odsetek od kwoty ujawnionej w tych fakturach.

[odpowiedź na pozew – k. 112-114]

Na ostatnim terminie rozprawy w dniu 1 marca 2017 roku pozwana uznała powództwo do kwoty 200 złotych za miesiąc sierpień, wrzesień i październik 2014 roku z odsetkami od dnia wyrokowania do dnia zapłaty. Nie uznała odsetek od daty wskazanej w pozwie. [protokół rozprawy z dnia 1.03.2017 roku – k. 157-158,, nagranie płyta CD – k. 160
00:01:27-00:04:06]

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 września 2012 roku M. D. (1) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pod nazwą (...) M. D. (1) zawarła z (...) Spółka z o.o. z siedzibą w W. umowę
o świadczenie usług telekomunikacyjnych numer (...). (...) w ramach promocji „Więcej za mniej z terminalem” w ramach wybranego planu taryfowego (...). Pozwana posiadała numer konta abonenckiego o numerze 1. (...). Umowa obejmowała świadczenie przez operatora usług na rzecz abonenta w postaci usługi zapewnienia przyłączenia do sieci telekomunikacyjnej operatora lub sieci operatorów współpracujących, usługi wykonywania i odbierania połączeń głosowych, usługi transmisji danych, usługi wysyłania i odbierania krótkich wiadomości tekstowych oraz usługi wysyłania i odbierania wiadomości multimedialnych usługi poczty głosowej, usługi lokalizacyjne oraz inne rodzaje usług w publicznie dostępnych sieciach operatora lub sieciach operatorów współpracujących. Zgodnie z § 6 ust.1 umowy reklamacją jest zgłoszenie przez Abonenta niezadowolenia lub roszczeń z tytułu lub nienależytego wykonania usług telekomunikacyjnych przez Operatora. Zgłoszona reklamacja powinna być rozpatrzona w terminie 30 dni kalendarzowych od daty wniesienia. Jeżeli reklamacja usługi telekomunikacyjnej nie zostanie w tym terminie rozpatrzona, uważa się, że reklamacja ta została uwzględniona.

[uwierzytelniona kserokopia umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych – k. 50-56]

Pozwana do lipca 2014 roku płaciła regularnie wszystkie faktury za usługi telekomunikacyjne.

[zeznania M. D. – k. 157, nagranie płyta CD 00:04:06-00:12:56]

(...) S.A. wystawiła pozwanej M. D. (1) fakturę numer (...) na kwotę 4.674,58 złotych, fakturę VAT numer (...) na kwotę 2771,68 złotych oraz fakturę VAT numer (...) na kwotę 292,75 złotych.

[bezsporne, faktury VAT – k. 47 – 49]

Pozwana nie zapłaciła należności wynikających ze wskazanych faktur.

[bezsporne, nadto zeznania M. D. – k. 157, nagranie płyta CD 00:04:06-00:12:56]

W dniu 25 sierpnia 2014 roku i w dniu 29 września 2014 roku pozwana złożyła za pośrednictwem platformy elektronicznej O. reklamację odnośnie naliczonych opłat wskazanych w fakturach o numerach (...).

[wydruk – zrzut ekranu – panel klienta O. – k. 15-16, k. 133-134]

W odpowiedzi na zgłoszenie pismem z dnia 12 września 2014 roku operator poinformował pozwaną, że wszystkie opłaty zostały naliczone prawidłowo zgodnie
z Regulaminem oraz Cennikiem planu taryfowego wybranego dla numeru (...).

[kserokopie pism operatora z dnia 12.09.2014 r. – k. 24-25, k. 142-143]

Pismem z dnia 30 września 2014 roku, doręczonym Operatorowi w dniu
1 października 2014 roku pozwana wniosła o rozpatrzenie reklamacji odnośnie naliczonych opłat wskazanych w fakturach VAT o numerach: (...).

[kserokopia pisma pozwanej z dnia 30.09.2014 r. – k. 14, k. 132]

W kolejnym piśmie z dnia 12 listopada 2014 roku, doręczonym Operatorowi w dniu 13 listopada 2014 roku pozwana wskazała, że wobec nie rozpatrzenia jej reklamacji w terminie 30 dni reklamacja uznaje swoją reklamację za uzasadnioną. Jednocześnie złożyła oświadczenie o rozwiązaniu umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

[kserokopia pisma pozwanej – k. 17, k. 135, zeznania M. D. – k. 157, nagranie płyta CD 00:04:06-00:12:56 ]

Pismem z dnia 6 grudnia 2014 roku operator poinformował pozwaną, że umowa
o świadczenie usług telekomunikacyjnych zostaje rozwiązana z powodu braku płatności
za usługi. Jednocześnie wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 10.763,34 złote.

[kserokopia pisma operatora – k. 26, k. 144]

W kolejnych pismach doręczonych operatorowi w dniu 24 grudnia 2014 roku, w dniu 9 stycznia 2016 roku, w dniu 5 lutego 2016 roku i w dniu 3 kwietnia 2015 roku pozwana zwracała się do operatora o rozpatrzenie jej reklamacji z dnia 1 października 2014 roku.

[kserokopia pism pozwanej – k. 18-21, k. 136-139, dowody doręczenia 22-23, 140-141]

Pismem z dnia 16 stycznia 2015 roku operator poinformował powódkę, że odpowiedź na jej reklamację została udzielona w piśmie z dnia 6 października 2014 roku.

[pisma operatora – k. 27, k. 145]

Z kolei pismem z dnia 15 lutego 2015 roku (...) S.A. poinformowała pozwaną, że odpowiedź na jej reklamację z dnia 18 sierpnia 2014 roku została wysłana listem poleconym, a odpowiedź na reklamację z dnia 1 października 2014 roku została błędnie przesłana na adres poczty elektronicznej nadawcy, a nie pozwanej.

[pismo operatora z dnia 15.02.2015 r. – k. 28, k. 146]

W kolejnym piśmie z dnia 7 maja 2015 roku Operator wskazał, że kolejne zgłoszenie reklamacji w dniu 1 października 2014 roku nie może być uznane za reklamację, ponieważ nie dotyczyło kwestii już wcześniej rozpatrzonej w postępowaniu reklamacyjnym.

[pisma operatora – k. 29-30, k. 147-148]

W dniu 10 marca 2014 roku spółka (...) sp. z o.o. S.K.A.
z siedzibą w (...) S.A. z siedzibą w W. reprezentowana przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarły Umowę Ramową Przelewu Wierzytelności dotyczącą przenoszenia istniejących i wymagalnych wierzytelności pieniężnych wynikających z niezapłaconych faktur i not obciążeniowych względem klientów (...) S.A. wynikających z umów oświadczenie usług telekomunikacyjnych. Na podstawie porozumienia nr 10 z dnia 16 marca 2014 roku do Umowy Ramowej Przelewu Wierzytelności z dnia 10 sierpnia 2014 roku (...) S.A. przeniosła na rzecz (...) sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w W. wierzytelności z tytułu świadczonych usług mobilnych wobec klientów indywidulanych i biznesowych bez windykacji zewnętrznej oraz wierzytelności wobec klientów indywidulanych po windykacji zewnętrznej wskazanych w wykazie załączonych do porozumienia, w tym wierzytelność wobec pozwanej M. D. (1). Wykaz wierzytelności zawierał numer konta abonenckiego, nazwę firmy, jej siedzibę, numer dokumentu, typ dokumentu, kwotę otwartą dokumentu, odsetki, datę wystawienia dokumentu oraz termin płatności dokumentu.

[umowa ramowa przelewu wierzytelności – k. 57-64, porozumienie – k. 65-66, wykaz wierzytelności – k. 67, oświadczenie o zapłacie ceny- k. 68]

Spółka (...) S.A. powstała w trybie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. poprzez przejęcia całego majątku (...) sp. Z o.o. z siedzibą w W. oraz (...) Centertel
sp. z o.o. z siedzibą w W..

[odpis KRS nr (...) – k. 71-82]

W dniu 20 października 2014 roku (...) sp. z o.o. S.K.A.
z siedzibą w W. zmieniła nazwę na (...) sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w W..

[uwierzytelniony odpis pełny KRS numer (...) – k. 83-87]

W dniu 31 marca 2015 roku (...) sp. z o.o. S.K. (...) zawiadomienie do pozwanej o sprzedaży wierzytelności wzywając ją do zapłaty kwoty 11.483,06 złotych

[zawiadomienie o przelewie – k. 69-70]

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów przedstawionych przez powoda w postaci umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, umowy przelewu wierzytelności oraz dokumentów księgowych a także zeznań pozwanej M. D. (1), które były spójne, logiczne i wiarygodne, bowiem znajdowały potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało częściowemu uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2014r. Prawo telekomunikacyjne
(t.j. Dz. U. z 2014r. poz. 243) świadczenie usług telekomunikacyjnych odbywa się na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

W niniejszej sprawie bezspornym było, że pozwana zawarła umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych jak również kwestia wystawienia przez operatora telekomunikacyjnego faktur o numerach (...). Nie budziła również wątpliwości legitymacja procesowa powoda do dochodzenia wierzytelności wobec pozwanej jako następcy prawnego pierwotnego wierzyciela (...) S.A.

Zgodnie z przepisem art. 213 § 2 k.p.c., sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjnym pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (por. M. Jędrzejewska, [w:] T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, tom 1, Warszawa 2002, s. 467). Skutkiem uznania powództwa jest bowiem pominięcie postępowania dowodowego w zakresie okoliczności objętych uznaniem i wydanie wyroku uwzględniającego powództwa w zakresie objętym jego uznaniem (por. M. Jędrzejewska, [w:] T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, tom 1, Warszawa 2002, s. 469).

W niniejszej sprawie pozwana M. D. (1) uznała żądanie pozwu w części co do kwoty 600 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wyrokowania do dnia zapłaty, uznając , że powinna zapłacić po 200 zł za miesiące sierpień 2014, wrzesień 2014 oraz październik 2014 bowiem nie uiściła tych opłat czekając na udzielenie odpowiedzi na jej reklamacje , a kwota uznana w pozwie odpowiada dotychczasowym opłatom miesięcznym .

W tym zakresie Sąd był więc związany uznaniem powództwa przez pozwaną, gdyż nie było żadnych podstaw do przyjęcia, że uznanie to było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa, skoro faktycznie pozwany.
W konsekwencji, skład orzekający był obowiązany pominąć w całości postępowanie dowodowe i wydać wyrok uwzględniający powództwo w części uznanej przez pozwaną.

Tym samym, sąd na zasadzie art 213 § 2 k.p.c. orzekł jak w punkcie 1. sentencji orzeczenia.

Artykuł 3 k.p.c. stanowi, że strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody. Natomiast według z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, spoczywa na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Według tego przepisu to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej ciąży obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających wniosek o oddalenie powództwa (vide: orzeczenie SN z 20 kwietnia 1982 r, I CR 79/82). Strona, która nie wykazuje inicjatywy dowodowej powinna się liczyć z mogącymi wystąpić ujemnymi sankcjami, nawet w postaci niekorzystnego dla tej strony wyniku procesu. Jeżeli materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał (vide wyr. S.A. we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 roku sygn. akt I ACa 1320/11, wyr. S.A. w Katowicach z dnia 10.09.2013r. , sygn. akt I ACa 494/13). Przywołać należy również wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 27 maja 2008 r.
sygn. I ACa 175/08, który wskazuje, iż obowiązująca w procesie cywilnym zasada kontradyktoryjności (art. 3 k.p.c. i art. 232 k.p.c.) nie obliguje sądu do bezwzględnego poszukiwania prawdy obiektywnej. Wedle wymienionych przepisów, ciężar dostarczenia w postępowaniu sądowym materiału procesowego spoczywa, zasadniczo na stronach, a sąd utracił prawo prowadzenia dochodzenia w celu ustalenia dowodów koniecznych dla rozstrzygnięcia sprawy.

W myśl zatem ogólnych zasad na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających jego roszczenie, a mianowicie faktu, że z tytułu zawartej umowy oświadczenie usług telekomunikacyjnych zawartej pomiędzy pozwaną a (...) S.A. należy mu się dochodzona pozwem należność. To powód winien przeprowadzić dowód co do istnienia zobowiązania, jego wysokości i daty wymagalności, bowiem podstawową zasadą procesu cywilnego jest obciążenie ciężarem udowodnienia roszczenia strony powodowej.

W przedmiotowej sprawie kwestia wysokości dochodzonych przez powoda roszczeń jako następcy prawnego pierwotnego wierzyciela była od samego początku kwestionowana przez pozwaną. Pozwana jeszcze na etapie przedsądowym próbowała dowiedzieć się od operatora telekomunikacyjnego z czego wynikają należności wskazane w fakturach VAT numer (...). Kwoty wskazane w fakturach były bowiem znacząco wyższe niż otrzymywane przez pozwaną w poprzednich okresach rozliczeniowych. Pozwana zresztą z tego powodu składała do operatora telekomunikacyjnego reklamacje zarówno za pośrednictwem platformy elektronicznej jak również bezpośrednio w salonie operatora. Jednocześnie należało mieć na uwadze to, że pozwanej przysługiwały przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie (art. 513 § 1 k.c.), wobec czego pozwanej, co do zasady przysługiwał względem strony powodowej jako cesjonariuszowi, zarzut nieudowodnienia roszczenia co do zasady jak i co do wysokości.

Postanowieniem z dnia 30 czerwca 2016 roku , na żądanie strony pozwanej , Sąd zwrócił się do (...) S.A. o nadesłanie szczegółowego wyliczenia informującego jakie należności składają się na kwoty wskazane w fakturach VAT numer: (...) i (...).( k 122 ) (...) S.A. będący pierwotnym wierzycielem , odmówił udzielenia odpowiedzi powołując się na tajemnicę telekomunikacyjną. ( k 149)

Zarządzeniem z dnia 7 września 2016 roku Sąd doręczył pełnomocnikowi powoda odpis dokumentów złożonych przez pozwaną przy piśmie z dnia 9 września 2016 roku
i zobowiązał do szczegółowego wyliczenia, co składa się na kwoty wskazane w fakturach VAT numer: (...) i (...) oraz do udzielenia informacji i nadesłania dokumentacji w związku ze składanymi przez pozwaną reklamacjami do firmy (...) S.A. Zobowiązanie to nie zostało przez stronę powodową wykonane .

W konsekwencji Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie strona powodowa nie udowodniła wysokości dochodzonego pozwem roszczenia, bowiem nie przedłożyła wyliczenia, które obrazowałoby jakie należności wchodzą w skład spornych faktur VAT,
co prowadziło do oddalenie powództwa jako nieudowodnionego.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c. zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Powód wygrał proces w 11 %, bowiem
z dochodzonej przez niego kwoty 5.139,35 złotych została zasądzona na jego rzecz kwota 600 złotych. Na koszty poniesione przez powoda składało się wynagrodzenie pełnomocnika, będącego radcą prawnym w wysokości 2400 złotych, zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych oraz opłata od pozwu w wysokości 250 złotych. Mając na uwadze stosunek w jakim powód wygrał sprawę (11 %) na jego rzecz należało zasadzić kwotę 293,40 zł tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu.

WYROK

UZASADNIENIE