UZASADNIENIE

Powódka: R. (...) sp. z o.o. w B., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła pozew przeciwko M. U., żądając zasądzenia od pozwanej na rzecz powódki kwoty 1.073,65 zł, w tym kwoty 1.027,27 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 11 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty i kwoty 46,38 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, jak również kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że powód świadczył na rzecz pozwanej usługę dostawy wody i odprowadzania ścieków, do chwili obecnej nie została zapłacona należność wynikająca z wezwania do zapłaty.

W dniu 28 grudnia 2015 roku pod numerem I Nc (...) został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem powódki (k. 14). W ustawowym terminie sprzeciw od nakazu wniosła pozwana M. U..

W złożonym sprzeciwie pozwana podniosła, że w dniu 5 stycznia 2015 roku otrzymała od powódki fakturę z naliczeniem wody 99,47 m3 z wodomierza głównego, której nie zużyła, ponieważ posiada swój licznik. W tamtym okresie rozliczeniowym część mieszkańców nie posiadała liczników.

W lutym 2014 roku spółka zamontowała w piwnicy wodomierz główny, o którym nikogo nie informowała, w tym ani mieszkańców, ani administratora. W przeprowadzonej korespondencji spółka wskazała, że według nich w lutym 2014 roku budynek nie posiadał zarządcy, więc odbiór wodomierza nie był konieczny, jak również nie było konieczne zawieranie nowych umów z mieszkańcami. Pracownicy spółki montując ten licznik nie zaślepili zaworu głównego, przez który woda uciekała do innych gospodarstw, a wodę doliczono mieszkańcom tego budynku. W lutym 2015 roku, czyli rok później, mieszkańcy dowiedzieli się o tym zaworze, stąd też przez ten zawór uciekała woda bez wodomierzy. Wskazała również, że w rozmowach z prezesem spółki padła propozycja, że zostanie pozwanej umorzona płatność za ścieki, ale po sporządzeniu stosownego pisma odmówiono tego umorzenia.

W piśmie z dnia 11 lutego 2016 roku (k. 45 i nast.) pełnomocnik powódki podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Wskazano, że wodomierz główny został zamontowany w dniu 20 lutego 2014 roku, ale protokół z montażu nie został podpisany przez mieszkańców, ponieważ spółka nie posiadała wiedzy, że budynek ma zarządcę, a żaden z obecnych mieszkańców nie wyraził woli jego podpisania. W dniu 18 czerwca 2014 roku każdy odbiorca z w/w budynku otrzymał pisemną informację o montażu wodomierza, jak również, że z chwilą montażu wodomierza następuje zmiana sposobu rozliczania poprzez doprowadzenie go do stanu zgodnego z prawem: mieszkańcy mieli być dodatkowo rozliczani za różnice między wskazaniami wodomierza głównego, a sumą wskazań wodomierzy lokalowych/ryczałtów z lokalu mieszkalnych. Pełnomocnik wskazał, że spółka dała mieszkańcom budynku czas na uporządkowanie wewnętrznej instalacji wodociągowo – kanalizacyjnej, ale mieszkańcy nie dokonali tych czynności. Pierwsze rozliczenie różnic nastąpiło dopiero na koniec grudnia 2014 roku. Odbiorcy wnieśli reklamacje na rozliczenie, ale wszystkie zostały rozpatrzone negatywnie. Dopiero w styczniu 2015 roku spółka została poinformowana, że wspólnota posiada zarządcę. Podkreślono, że spółka odpowiada za stan instalacji wodociągowo – kanalizacyjnej jedynie do wodomierza głównego, instalacja za tym wodomierzem należy do wspólnoty, ale w drodze wyjątku, w styczniu 2015 roku, pracownicy spółki – na jej koszt – dokonali odcięcia nieopomiarowanych punktów poboru znajdujących się na wewnętrznej instalacji wspólnoty.

Na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2016 roku (k. 120) pełnomocnik powódki wskazał, że alternatywnie podaje jako podstawę roszczenia – roszczenie odszkodowawcze. Zauważyć jednak należy, że postępowanie miało charakter postępowania uproszczonego, a zatem jak wskazuje art. 505⁴ §1 kpc, zmiana powództwa w ten sposób była niedopuszczalna. Taka regulacja oznacza bowiem, że Zakaz przedmiotowej zmiany powództwa jest zakazem bezwzględnym, co oznacza, że dotyczy zarówno zmiany żądania, jak i zmiany podstawy faktycznej żądania zgłoszonego w pozwie. W konsekwencji należy też przyjąć, że czynność procesowa powoda zmierzająca do przedmiotowej zmiany powództwa jest bezskuteczna nawet wtedy, gdy nowe żądanie nadaje się również do rozpoznania w postępowaniu uproszczonym. Ze względu na istotę postępowania uproszczonego nie ma też żadnych podstaw do przekazywania „zmienionego" powództwa do rozpoznania w innej, oddzielnej sprawie. (…) W sprawach o świadczenie powtarzające się nie można również rozszerzyć żądania pozwu za dalsze okresy (por. art. 383 in fine). Można przyjąć, dając pierwszeństwo wykładni celowościowej przed wykładnią językową, że dopuszczalna jest jednak zmiana powództwa polegająca na ograniczeniu żądania (częściowym cofnięciu powództwa). W takiej sytuacji sąd, zbadawszy cofnięcie pod kątem przesłanek określonych w art. 203, umorzy postępowanie w zakresie cofniętego żądania (por. Jacek Gudowski w „Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. tom III. Postępowanie rozpoznawcze” pod red. T. Erecińskiego, wersja elektr. LEX). Sąd rozstrzygał zatem żądanie pozwu zgodnie z treścią pierwotnie zgłoszonego powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 listopada 2006 roku M. U. zawarła ze spółką R. (...) sp. z o.o. w B. umowę na dostawę wody i odbiór ścieków z nieruchomości w (...). W umowie wskazano, że miejscem dostawy wody jest zawór za wodomierzem głównym, zaś miejscem odbioru ścieków pierwsza studzienka kanalizacyjna licząc od strony budynku, a w przypadku jej braku granica nieruchomości gruntowej odbiorcy. W §10 ust. 3 umowy wskazano, że jeżeli odbiorca zalega z zapłatą za usługi za dwa okresy obrachunkowe, przedsiębiorstwo po uprzednim pisemnym wyznaczeniu dodatkowego 7-dniowego terminu zapłaty wraz z powiadomieniem o skutkach jego niedotrzymania ma prawo odciąć dostawę wody i odbiór ścieków.

dowód : umowa – k. 7-8, odpis z KRS – k. 11-12

Od ok. listopada 2013 roku Wspólnota Mieszkaniowa (...) jest zarządzana przez zarządcę – Z. Z., a informacja o danych adresowych zarządcy jest dostępna w budynku.

dowód : postanowienie – k. 29, zeznania pozwanej M. U. – k. 167, zeznania świadka Z. Z. – k. 178-179

Wiosną 2014 roku do jednej z mieszkanek budynku, tj. K. S. (poprzednio noszącej nazwisko F.) zgłosili się pracownicy R. (...) sp. z o.o. w B. wskazując, że proszą o udostępnienie piwnicy do niej należącej, celem montażu wodomierza. Kobieta udostępniła klucze do pomieszczenia i został wówczas zamontowany wodomierz główny w budynku. Mieszkańcy nie byli wcześniej w żaden sposób informowani przez spółkę, że zamierza ona przeprowadzić jakieś prace w budynku, tak samo informacji tej nie otrzymał zarządca Z. Z..

Wodomierz został odczytany po raz pierwszy w dniu 30 czerwca 2014 roku, ale wyniki tego odczytu nie były ujmowane w fakturach kierowanych do mieszkańców. Następny odczyt miał miejsce w dniu 30 grudnia 2014 roku i wówczas dane z tego odczytu zostały uwzględnione w fakturach wystawionych w styczniu 2015 roku.

dowód : zeznania świadków: B. Z. – k. 121, A. K. (1) – k. 121, M. R. – k. 132-133, K. S. – k. 165-166, J. F. – k. 166, zeznania za powódkę M. P. (1) – k. 166-167, zeznania pozwanej M. U. – k. 167

Spółka miała wystosować do mieszkańców, w tym do M. U., pismo datowane na dzień 18 czerwca 2014 roku, w którym wskazała, że budynek wspólnoty – posesja nr (...) w N. – został opomiarowany wodomierzem głównym. W piśmie nie wskazano daty montażu wodomierza. Podkreślono, że Z chwilą zamontowania wodomierza głównego stanowiącego podstawę do rozliczenia ilości dostarczonej wody i odprowadzonych ścieków nastąpi zmiana sposobu rozliczania odbiorców lokali mieszkalnych. Odbiorcy będą dodatkowo obciążeni za różnice występujące pomiędzy wskazaniami wodomierza głównego a sumą wskazań wodomierzy lokalowych. Wobec powyższego niezbędne jest pilne opomiarowanie wszystkich lokali mieszkalnych wodomierzami lokalowymi, którego koszty pokrywają odbiorcy usług (…). Spółka nie dysponuje dowodem doręczenia tego pisma M. U.. Kobieta zaprzeczyła, aby otrzymała to pismo jeszcze w czerwcu, wskazała, że zostało ono jej doręczone w styczniu 2015 roku, gdy załatwiała kwestie związane z reklamacją. Także inni mieszkańcy budynku dowiedzieli się o piśmie dopiero w styczniu 2015 roku.

dowód : pismo – k. 57, zeznania świadków: B. B. – k. 122, A. N. – k. 122, S. W. – k. 133, D. B. – k. 133, Z. Z. – k. 178-179, K. S. – k. 165-166, J. F. – k. 166, zeznania za powódkę M. P. (1) – k. 166-167, zeznania pozwanej M. U. – k. 167

W dniu 2 stycznia 2015 roku wystawiono fakturę nr (...) na nazwisko M. U., ze wskazaniem, że doliczono różnicę z wodomierza głównego. Dlatego też, pomimo zużycia 84 m3 doliczono 99,47 m3 różnicy z wodomierza, co dało łącznie zużycie w wysokości 183,47 m3. Takie doliczenia wystąpiły też u innych mieszkańców: E. M. – doliczono 63,94m3, K. F. – doliczono 58,02 m3, J. F. – doliczono 59,91 m3, J. W. – doliczono 53,29 m3, A. K. (2) – doliczono 59,56 m3, J. K. – doliczono 67,50 m3.

Część mieszkańców wspólnoty opłaciła podwyższone faktury, zawierające wskazania różnicy z wodomierza głównego.

M. U. w dniu 3 lutego 2015 roku dokonała wpłaty na rzecz spółki w kwocie 177,05 zł.

Po ujawnieniu wysokiego zużycia mieszkańcy zaczęli poszukiwać przyczyny takiego stanu rzeczy. Ujawniono, że występują nieopomiarowane ujścia wody poza budynek, jedno z nich zostało zaślepione na koszt mieszkańców wspólnoty, zaślepienia drugiego dokonała spółka.

dowód : faktura – k. 9, 58-59, 60-61, 62-63, 64-65, 66-67, 68-69, 70-71, 93-95, 96-98, 100-102, 103-105, 106-108, 109-111, 112-114; dane odczytowe – k. 78-79, 80-81, wydruk rozrachunków – k. 82, dowód wpłaty – k. 83, 115, -119, oświadczenie – k. 99, zeznania świadków: B. B. – k. 122, A. N. – k. 122, K. S. – k. 165-166, J. F. – k. 166, B. Z. – k. 121, A. K. (1) – k. 121, M. R. – k. 132-133, zeznania za powódkę M. P. (1) – k. 166-167, zeznania pozwanej M. U. – k. 167

W dniu 8 stycznia 2015 roku M. U. złożyła w spółce reklamację, wnosząc o wystawienie faktury z uwzględnieniem jedynie jej zużycia według wodomierza. W piśmie z dnia 20 stycznia 2015 roku spółka odmówiła uwzględnienia reklamacji. Wskazano, że rozliczeń dokonuje się w oparciu o art. 6 ust. 6-8 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę. Ilość dostarczonej do nieruchomości wody i odprowadzonych ścieków została ustalona na podstawie wskazania wodomierza głównego zainstalowanego na wejściu do budynku i wodomierzy w mieszkaniach. Różnica wskazań między wodomierzem głównym a sumą wskazań wodomierzy lokalowych i ryczałtów rozliczana jest na wszystkich użytkowników lokali proporcjonalnie do zużycia wody w poszczególnych lokalach. Podstawą do wystawienia faktury były wskazania z licznika lokalowego z uwzględnieniem różnicy wynikającej z licznika głównego.

dowód : reklamacja – k. 21,31 pismo – k. 22, dokumentacja fotograficzna – k. 32, zeznania świadków: B. B. – k. 122, A. N. – k. 122, zeznania pozwanej M. U. – k. 167

Pismem z dnia 28 stycznia 2015 roku spółka wypowiedziała umowę z dnia 1 listopada 2006 roku z zachowaniem 3-miesięcznego wypowiedzenia, tj. z dniem 30 kwietnia 2015 roku. Kobieta odpowiedziała w piśmie z dnia 16 lutego 2015 roku, podtrzymując swoją reklamację i wskazując, że nie zgadza się na wypowiedzenie umowy indywidualnej. W piśmie z dnia 23 lutego 2015 roku spółka podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko. Wskazała również, że administrator wspólnoty, tj. Z. Z. został powiadomiony o wypowiedzeniu umów indywidualnych z mieszkańcami oraz zobowiązany do zawarcia – w terminie do dnia 1 maja 2015 roku - umowy na dostawę wody i odprowadzanie ścieków, której miejscem wykonania będzie wodomierz główny.

W piśmie z dnia 22 kwietnia 2015 roku spółka wskazała, że uznaje złożoną reklamację za niezasadną. Wskazano, że spółka nie odpowiada za stan techniczny wewnętrznej instalacji wodociągowej, a niezaślepiony zawór czerpalny za wodomierzem głównym jest częścią tej instalacji. Spółka zamontowała wodomierz główny na przyłączu do budynku N. (...) (...), w czasie montażu wodomierza wspólnota wg spółki nie posiadała zarządcy ani przedstawiciela, stąd ponowne zawieranie umów ze wszystkimi mieszkańcami nie było konieczne.

dowód : wypowiedzenie – k. 23, 84, pismo – k. 24, 25, 27, 51, 52, 53, 54, 55, 56, zeznania świadków: B. B. – k. 122, A. N. – k. 122, zeznania za powódkę M. P. (1) – k. 166-167, zeznania pozwanej M. U. – k. 167

Na skutek wniosku złożonego w dniu 30 kwietnia 2015 roku spółka zawarła umowę o zawarcie umowy na dostawę wody i odprowadzanie ścieków z zarządcą nieruchomości, tj. Z. Z.. Wcześniej, bo w styczniu 2015 roku, pracownicy spółki we współpracy z zarządcą dokonali kontroli instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej w budynku N. (...), stwierdzając m.in., że w budynku na poziomie piwnicy za wodomierzem głównym instalacja rozdziela się na trójniku – jedno odejście na piony do lokali, drugie odejście pod posadzkę w nieznanym kierunku, gdzie jest zawór odcinający – w momencie kontroli otwarty.

dowód : wniosek – k. 85, 86, faktura i dowody wpłat – k. 87-89, 90-92, notatka – k. 119, zeznania świadka Z. Z. – k. 178-179

Pismem z dnia 12 maja 2015 roku M. U. zwróciła się do spółki o umorzenie płatności za ścieki. W piśmie z dnia 13 maja 2015 roku M. U. podniosła, że w trakcie montażu wodomierza, wbrew stanowisku spółki, wspólnota posiadała zarządcę. W piśmie z dnia 20 maja 2015 roku spółka podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko.

dowód : pismo – k. 26, 30, 31,47, 48, 59, postanowienie k. 29, 49, zeznania za powódkę M. P. (1) – k. 166-167, zeznania pozwanej M. U. – k. 167

W dniu 10 sierpnia 2015 roku wezwano M. U. do zapłaty kwoty 1.073,65 zł wynikającej z faktury nr (...) w terminie 7 dni od otrzymania pisma.

dowód : wezwanie – k. 6, zeznania świadków: B. B. – k. 122, A. N. – k. 122

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uznać za bezzasadne w całości. Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym przedłożonej dokumentacji, której treści i prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała, a i Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia jej mocy dowodowej. Sąd wykorzystał również dowody osobowe, tj. zeznania świadków i stron. Świadek M. R. to kierownik rejonu w powodowej spółce. Wskazał, że wie, że został zamontowany wodomierz na przyłączu w piwnicy budynku, w wydzielonym, niedostępnym, zamykanym na kłódkę pomieszczeniu. Pracownicy spółki prosili właściciela o udostępnienie lokalu celem montażu i tak się też stało. Na chwilę montażu wodomierza świadek nie miał informacji, że we wspólnocie działa zarządca nieruchomości. Z informacji, które posiadał świadek, wynikało, że do mieszkańców były wysyłane informacje o montażu wodomierza głównego. Wskazał, że ujawniono duże zużycie wody i był proszony o wyjaśnienie jego przyczyny, widział otwarty zawór na instalacji wewnętrznej. Wie również o tym, że mieszkańcy sami zlikwidowali dodatkową studzienkę z zaworem. Sąd uznał zeznania tego świadka za wiarygodne, przedstawił on okoliczności zbieżne z twierdzeniami innych osób, w tym K. S., przy czym Sąd stwierdził, że informacja, którą miał posiadać świadek, że były do mieszkańców wysyłane informacje o montażu wodomierza nie oznacza, że takie informacje zostały im faktycznie skutecznie doręczone. Zeznania kolejnych dwóch świadków – konserwatorów, pracowników spółki, Sąd również uznał za wiarygodne, ponieważ potwierdzili oni okoliczności następujące już po montażu wodomierza. B. Z. wskazał, że wykonywał prace obok budynku, odcinając nielegalne przyłącze wody, było to już po montażu wodomierza głównego (którego jednak świadek nie montował). Wskazał również, że nie roznosił dla mieszkańców informacji o wymianie wodomierza. Świadek A. K. (1) stwierdził, że nie pracował przy montażu wodomierza, a jedynie dokonywał odcięcia pomieszczeń gospodarczych nieopomiarowanych od wody, które były zasilane z wodociągu biegnącego od budynku wielorodzinnego, ale nie miało to nic wspólnego z pałacem (a więc z budynkiem, w którym mieszka pozwana). Z ostrożnością Sąd podszedł do zeznań kolejnych dwóch świadków. B. B. to pracownik księgowości powódki. Wskazała, że po dokonaniu rozliczeń tłumaczyła pozwanej, na czym polega rozliczenie proporcjonalne. Podała, że gdy mają być przeprowadzone jakieś prace, to wysyłane jest pismo do mieszkańców, przy czym jeżeli montaż już był przeprowadzony, to informuje się mieszkańców o zamontowaniu wodomierza celem zmiany sposobu rozliczenia i jest tam również informacja o tym, że należy wszystkie nieopomiarowane punkty opomiarować, bo to może być przyczyną występowania większych ubytków wody. Pisma informacyjne są doręczane zwykłymi listami, bez zwrotnych potwierdzeń odbioru. Według świadka M. U. otrzymała to pismo, ponieważ było wysłane 18 czerwca, ale świadek nie posiada potwierdzenia odbioru tego pisma. Świadek A. N. to pracownik działu windykacji powódki, która wskazała, że pozwana nie zgadzała się z wysokością faktury, do której doliczono wskazanie z wodomierza głównego. Świadek podała, że praktycznie każdy z mieszkańców składał zastrzeżenia do wysokości faktur z doliczonymi proporcjami, ale ostatecznie większość z nich zapłaciła wynikające z nich należności. O ile fakt składania reklamacji przez mieszkańców był praktycznie bezsporny, o tyle sporne było, czy i kiedy pozwana i inni lokatorzy otrzymali informację pisemną o montażu wodomierza. Sąd uznał, że gdy strona powodowa nie dysponuje dowodami doręczeń tych pism (z uwagi na to, że miały być wysyłane listem zwykłym), a świadkowie - mieszkańcy i pozwana zgodnie oświadczają, że o ich treści dowiadywali się najwcześniej w styczniu 2015 roku, gdy były zgłaszane reklamacje do faktury, to twierdzenia strony powodowej o tym, że faktycznie pisma zostały już w czerwcu wysłane do mieszkańców należy uznać za niewiarygodne. Wśród słuchanych mieszkańców była S. W. – wskazała ona, że słyszała, jak były wykonywane prace związane z zakładaniem głównego wodomierza, a po jakimś czasie przyszły do mieszkańców faktury, z wysokimi należnościami. Świadek wskazał, że po założeniu wodomierza mieszkańcy nie rozmawiali na ten temat między sobą, a zarządca dowiedział się o tym dopiero po jakimś czasie. Świadek K. S. wskazała, że pracownicy spółki zgłosili się do niej z informacją, że konieczne jest zamontowanie w jej piwnicy wodomierza. Montaż miał miejsce wówczas, gdy wspólnota miała już zarządcę, ale mieszkańcy nie otrzymali żadnego pisma w tym przedmiocie, natomiast monterzy stwierdzili, że „jest to odgórnie ustalone, że każdy budynek musi mieć wodomierz główny”. Świadek wskazała, że informowała pracowników spółki, że jest zarządca. Po montażu nie otrzymała żadnego pisma z tym związanego. Otrzymała zawyżoną jej zdaniem fakturę, od której się odwoływała. Wskazała, że jej zdaniem przyczyną zbyt wysokiego wskazania na wodomierzach był nielegalny pobór wody do budynków gospodarczych dawnego PGR-u. Świadek wskazała, że informowała o montażu wodomierza innych mieszkańców i Z. Z.. Podobne okoliczności wskazała świadek J. F. - podniosła ona, że nie wiedziała nic o montażu licznika głównego, pismo dotyczące tej sprawy jej mąż odebrał dopiero, gdy zaczęła się odwoływać od należności stwierdzonej fakturą – było to w 2015 roku, a pismo było datowane jeszcze na 2014 rok. Świadek wskazał, że otrzymywał odmowę uwzględnienia reklamacji, ale „dla świętego spokoju” zapłaciła należność z faktury. Zeznania świadka D. B. Sąd uznał za mające małe znaczenie dla ustalenia stanu faktycznego sprawy. W sprawie przesłuchano również administratora Z. Z., który wskazał na okoliczności powzięcia wiedzy o zamontowaniu wodomierzy (dopiero od mieszkańców, po otrzymaniu faktur). Podniósł, że nie informował spółki wodociągowej o objęciu zarządu we wspólnocie, ponieważ mieszkańcy mieli indywidualne umowy na dostawę wody i odprowadzanie ścieków. Podniósł również, że była konieczność odcięcia nielegalnego poboru wody. Po tej czynności zużycie wody w budynku unormowało się, nie występuje drastyczne zawyżenie zużycia. Sąd uznał te zeznania w świetle wszystkich okoliczności sprawy za polegające na prawdzie. Krytycznie natomiast Sąd podszedł do zeznań przedstawiciela powódki M. P. (1): wskazała ona, że spółka zgodnie z przepisami w lutym 2014 roku zamontowała wodomierz główny dla wspólnoty, ale dopiero w czerwcu informowała o tym mieszkańców, miała również poinformować ich, że od lipca, tj. od następnego okresu rozliczeniowego będą obciążani za różnicę miedzy zużyciem wg. wskazań wodomierzy w lokalach a wodomierzem głównym. Tym pismem spółka miała również pouczyć mieszkańców o konieczności uporządkowania instalacji wewnętrznej. Według powódki pisma na pewno były wysyłane do mieszkańców. Nie byli oni jednak informowani przed montażem wodomierza, że taki montaż nastąpi, ale za okres od lutego do końca półrocza nie obciążono ich dodatkowo za wodę. Dopiero po następnym okresie rozliczeniowym (lipiec – grudzień 2014 roku) mieszkańcy zaczęli kwestionować wysokość wystawianych faktur. Dopiero od stycznia 2015 roku spółka posiadała wiedzę, że we wspólnocie działa zarządca. Powódka wskazała również na rozmowy z M. U.. Sąd uznał, że zeznania strony powodowej nie są w pełni wiarygodne. Przeczą jej twierdzeniom zarówno zeznania świadków, jak i pozwanej M. U., a także treść dokumentów przedłożonych do sprawy. Pozwana wskazała, że nie miała wiedzy o tym, że licznik główny jest zamontowany, dowiedziała się o tym dopiero po otrzymaniu faktury. Nie otrzymała pisma z czerwca 2014 roku, wiedziała o nim dopiero od rozmowy przeprowadzonej z M. P. (1) przy załatwianiu reklamacji. Sąd stwierdził, że bardziej wiarygodne są twierdzenia pozwanej z toku sprawy.

Powodowa spółka domagała się zapłaty należności z faktury za świadczone usługi dostawy wody i odprowadzania ścieków. Jak wskazuje ustawa z dnia 7 czerwca 2001 roku o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków czynności te odbywają się na podstawie pisemnej umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków zawartej między przedsiębiorstwem wodociągowo – kanalizacyjnym a odbiorcą usług (art. 6 ust. 1). Umowa może być co do zasady zawarta z osobą, która posiada tytuł prawny do korzystania z nieruchomości, ale jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkiem wielolokalowym lub budynkami wielolokalowymi, umowa jest zawierana z ich właścicielem lub z zarządcą (art. 6 ust. 4 i 5 ustawy), ale jest możliwe również zawarcie umowy z osobą korzystającą z lokalu wskazaną we wniosku (art. 6 ust.6), a wówczas ich właściciel lub zarządca rozlicza różnicę wskazań między wodomierzem głównym a sumą wskazań wodomierzy zainstalowanych w punktach czerpalnych wody, jak również na podstawie swojej umowy reguluje należności wynikające z różnicy wskazań między wodomierzem głównym a sumą wskazań wodomierzy zainstalowanych przy punktach czerpalnych wody. Zauważyć należy, że M. U. posiadała od 1 listopada 2006 roku indywidualną umowę na dostawę wody i odprowadzanie ścieków i umowa ta została jej wypowiedziana dopiero pismem z dnia 28 stycznia 2015 roku, tj. po zakwestionowaniu wysokiej faktury. W lutym 2014 roku doszło do montażu wodomierza głównego przez spółkę bez uprzedzenia o tym mieszkańców budynku, jak również zarządcy budynku. Pierwsza informacja na ten temat pojawia się w istocie w momencie, kiedy monterzy przyjeżdżają wykonać prace i żądają od K. S. udostępnienia piwnicy. Nie można tego uznać za prawidłowe i zgodne z zasadami współżycia społecznego wykonywanie umowy łączącej strony, jeżeli montaż tego wodomierza – zgodnie z treścią pisma z dnia 18 czerwca 2014 roku (które nie było doręczone mieszkańcom) - wpływał na sposób dokonywania rozliczenia odbiorców lokali mieszkalnych. Jeżeli wówczas następuje obciążenie mieszkańców, w tym pozwanej, różnicą wskazań wodomierzy, to powinni być oni poinformowani o tym z wyprzedzeniem. Wprawdzie brak jest wprost w przepisach ustawy takiego obowiązku informacyjnego, ale można go wywodzić z art. 354 §1 i 2 kc, zgodnie z którym dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno – gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje – także w sposób odpowiadający tym zwyczajom; a w taki sam sposób powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel. Jeżeli po stronie M. U. istniał obowiązek zapłaty na dostarczoną wodę i odprowadzone ścieki, a montaż wodomierza na ten obowiązek bezpośrednio wpływał, to działanie spółki należy uznać za sprzeczne z art. 354 kc. Współdziałanie po stronie wierzyciela z zobowiązania pieniężnego, tj. spółki, może mieć charakter bierny (niepodejmowanie działań, które uniemożliwiałyby spełnienie świadczenia przez dłużnika), ale i czynny tj. charakter pewnej aktywności, która może nakładać obowiązek bardziej ścisłego działania. Można uznać, że art. 354 kc wprowadza po dwóch stronach stosunku zobowiązaniowego pewną lojalność kontraktową. Jeżeli zatem jak wykazano w toku sprawy, po pierwsze pozwana nie była poinformowana przed montażem wodomierza o tej czynności, a posiadała umowę indywidualną, po drugie nie doręczono jej pisma z dnia 18 czerwca 2014 roku, po trzecie w istocie w piśmie tym nie wskazano, kiedy zamontowano wodomierz (a zawiera ono jednocześnie zapis, że „z chwilą zamontowania wodomierza głównego (…) nastąpi zmiana sposobu rozliczania odbiorców lokali mieszkalnych”, a zatem trudno uznać, że nastąpiło należyte poinformowanie mieszkańców, że właśnie od następnego okresu rozliczeniowego, tj. od lipca 2014 roku, nastąpi doliczenie różnicy wskazań wodomierzy do faktur, po czwarte – takie postępowanie spółki doprowadziło do tego, że mieszkańcy -w tym pozwana – nie dokonali sprawdzenia prawidłowości działania instalacji wewnętrznej, ponieważ nie musieli uznawać, że taka potrzeba istnieje, ponieważ mogą występować ubytki zewnętrzne, Sąd uznał żądanie pozwu za bezzasadne. Trzeba zauważyć, że M. U. jest w tej relacji konsumentem, zatem to spółkę jako podmiot profesjonalny można obciążyć stosunkowo większymi obowiązkami informacyjnymi niż pozwaną (np. w zakresie działania we wspólności zarządcy). To, że pozwana mogła mieć jakąś wiedzę o montażu wodomierza głównego od sąsiadki K. S., nie zwalnia z odpowiedzialności za brak informacji spółki, bo pozwana nie z sąsiadką, a ze spółką miała zawartą umowę indywidualną, z której wynikał obowiązek zapłaty za usługi. Z tego powodu Sąd uznał, że nie można uznać żądania zapłaty za zasadne, co doprowadziło do oddalenia powództwa. Sąd zaznacza, że dokonał przeliczenia danych z faktury jak na k. 9 odejmując naliczenia za 99,47 m3 wody i ścieków i uzyskał nadpłatę po stronie pozwanej na kwotę 65,43 zł, co potwierdza żądanie pozwanej oddalenia powództwa w całości (przy zużyciu 84m3: za sprzedaż wody należność wynosi 724,85 zł brutto, opłata abonamentowa 12,18 zł, dopłata do m3 wody – pozostaje -693,36 zł, za odprowadzanie ścieków należność wynosi 538,87 zł brutto, co daje łącznie należność: 582,54 zł, a rozliczenie prognozy oznacza odjęcie kwoty 647,97 zł, co ostatecznie daje kwotę -65,43 zł). informacje o jednostce

orzeczenia sądów

Uwzględniając wszystkie powyższe uwagi Sąd uznał, że żądanie pozwu jest bezzasadne, dlatego powództwo oddalił, orzekając jak w pkt. I sentencji wyroku.

Ponieważ powódka przegrała proces w całości, a w sprawie powstały koszty związane ze stawiennictwem świadków na rozprawach (por. k.140, 141, 169), mając na uwadze ogólną zasadę odpowiedzialności strony za wynik procesu (art. 98 kpc), Sąd nakazał w pkt. II sentencji wyroku ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w B. (...) kwotę 68,60 zł tytułem brakującej części kosztów procesu.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

1. (...)

2. (...)

3. (...)

(...)