UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 maja 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił W. K. prawa do emerytury.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł W. K., domagając się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. wniósł o oddalenie odwołania.

Wyrokiem z dnia 25 lipca 2012 roku w sprawie V U 717/12 Sąd Okręgowy w Kielcach oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Apelację od powyższego wyroku wywiódł Zakład Ubezpieczeń Społecznych w K..

Wyrokiem z dnia 6 marca 2013 roku w sprawie III AUa 1249/12 wydanym w toku rozpoznania apelacji - Sąd Apelacyjny w Krakowie uchylił w/w wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania

Sąd Okręgowy biorąc pod uwagę wytyczne Sądu Apelacyjnego ustalił następujący stan faktyczny:

W. K.urodził się (...) roku.

W okresie od 27 kwietnia 1976 roku do 30 kwietnia 1977 roku i od 13 października 1977 roku do 31 lipca 1987 roku ubezpieczony zatrudniony był w Przedsiębiorstwie (...) w D. na stanowisku kierowcy.

W trakcie całego powyższego okresu zatrudnienia do obowiązków ubezpieczonego należało kierowanie samochodami ciężarowymi o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 3,5 tony, takimi jak m.in. (...)o ładowności około 15 ton i t. b.- sprzęt specjalistyczny c. b.o ładowności powyżej 3,5 tony do przewozu koparek, spycharek tzw. sprzętu specjalistycznego. Jeździł również d.do przewozu stali, dźwigów – żurawi wieżowych z przyczepą o ładowności powyżej około 8 do 20 ton.

Ubezpieczony wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności powyżej 3,5 tony, którą świadczył stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W. K. nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.

W dniu 23 marca 2012 roku ubezpieczony złożył wniosek o emeryturę.

Decyzją z dnia 16 kwietnia 2012 roku organ rentowy odmówił prawa do emerytury ubezpieczonemu.

W. K. od 16 września 2009 roku do 30 kwietnia 2012 roku zatrudniony w Przedsiębiorstwie Usługowo – Handlowym (...) w P.. W dniu 9 maja 2012 roku złożył wniosek o ponowne rozpatrzenie wniosku o emeryturę i przedłożył świadectwo pracy.

Decyzją z dnia 25 maja 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił W. K. prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Ogólny staż pracy ubezpieczonego na dzień 1 stycznia 1999 roku wynosi 25 lat, 1 miesiąc i 10 dni w tym 15 lat stażu pracy w szczególnych warunkach.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków: J. M., J. S. i zeznań ubezpieczonego oraz akt osobowych ubezpieczonego i akt Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K..

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art. 184 ust 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. 2009 r. Nr 153 poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli: okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz 2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

W ust. 2 wskazano, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z treścią art. 27 tej ustawy ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 roku przysługuje emerytura, jeżeli spełnili łącznie następujące warunki: 1) osiągnęli wiek emerytalny określony w ust. 2 albo 3; 2) mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 27a. Wiek emerytalny dla kobiet wynosi co najmniej 60 lat. Natomiast wiek emerytalny dla mężczyzn urodzonych w okresie:1) do dnia 31 grudnia 1947 r. wynosi co najmniej 65 lat; 2) od dnia 1 stycznia 1948 r. do dnia 31 marca 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 1 miesiąc; 3) od dnia 1 kwietnia 1948 r. do dnia 30 czerwca 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 2 miesiące; 4) od dnia 1 lipca 1948 r. do dnia 30 września 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 3 miesiące; 5) od dnia 1 października 1948 r. do dnia 31 grudnia 1948 r. wynosi co najmniej 65 lat i 4 miesiące.

W myśl art. 32 ust. 1 cytowanej ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2 i 3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 w ust. 2 i 3. Dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. 1983 r. Nr 8 poz. 43 z późn. zm.), w myśl których okresami pracy uzasadniającymi prawo do wcześniejszej emerytury są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: 1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn; 2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat wykonywał prace wymienione w wykazie A cyt. rozporządzenia.

W przedmiotowej sprawie nie jest sporny między stronami ogólny staż pracy ubezpieczonego. Spór dotyczył natomiast tego, czy praca wykonywana przez wnioskodawcę w okresie od 27 kwietnia 1976 roku do 30 kwietnia 1977 roku i od 13 października 1977 roku do 31 lipca 1987 roku w Przedsiębiorstwie (...) w D. była pracą w warunkach szczególnych.

Stanowisko zaprezentowane w sprawie przez ubezpieczonego jest prawidłowe.

Dokonując analizy zgromadzonego materiału dowodowego, Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego oraz świadka co do zakresu obowiązków i wykonywanych prac przez ubezpieczonego w spornym okresie zatrudnienia. Z zeznań tych wynika, że ubezpieczony przez cały okres zatrudnienia w przedsiębiorstwie jak również w czasie oddelegowania do pracy na za granicą ( koło K.) świadczył pracę jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności powyżej 3,5 tony przewożąc sprzęt specjalistyczny. Podkreślenia wymaga, że również dokumentacja zawarta w aktach osobowych tj. angażach: z dnia 2 stycznia 1980 roku na stanowisku kierowcy samochodu (...), z dnia 26 lipca 1982 roku na stanowisku kierowcy samochodu ciągnika, z dnia 22 maja 1985 roku na stanowisku kierowcy, z dnia 30 października 1984 roku na stanowisku kierowcy (...)a, z dnia 1 sierpnia 1986 roku na stanowisku kierowcy samochodu j. d. potwierdza, iż praca ubezpieczonego była praca kierowcy samochodu ciężarowego o ładowności powyżej 3,5 tony. Złożone w postępowaniu zeznania nie są sprzeczne z treścią wydanego ubezpieczonemu świadectwa pracy, stanowią natomiast jego uzupełnienie i doprecyzowanie.

Sąd uznał zatem, że w spornym okresie, w ramach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K. ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę wskazaną w wykazie A, dział VIII, poz. 2 - ujętą jako prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15, samochodów uprzywilejowanych w ruchu w rozumieniu przepisów o ruchu na drogach publicznych, trolejbusów i motorniczych tramwajów - stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi bowiem – zdaniem Sądu - do wniosku, że ubezpieczony wykonywał tego rodzaju pracę. Istotna jest bowiem faktycznie wykonywana przez ubezpieczonego praca, a nie sama nazwa zajmowanego przez niego stanowiska (por. wyrok SN z dnia 21 kwietnia 2004 roku II UK 337/03 OSNP 2004/22/392).

Dodatkowo wskazać należy, że zrealizowanie przesłanki rozwiązania stosunku pracy powinno nastąpić raz przed złożeniem wniosku o przyznanie emerytury i jeśli połączone zostanie ze spełnieniem pozostałych warunków, świadczyć będzie o nabyciu prawa do tego świadczenia. Rozwiązanie stosunku pracy po złożeniu wniosku, a przed wydaniem decyzji, także nie stanowi przeszkody do wydania decyzji pozytywnej dla ubezpieczonego, skutkuje tylko "przesunięciem" daty przyznania prawa. Jednorazowość rozwiązania stosunku pracy jest wystarczająca do nabycia prawa do emerytury. Późniejsza zmiana tego stanu, związana z podjęciem zatrudnienia, ze względu na zasadę ochrony praw nabytych nie może wpłynąć na uzyskane już z mocy prawa uprawnienie, które zostaje ucieleśnione w decyzji. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 24 stycznia 2013 roku sygn. III AUa 1110/12)

Skoro, więc wnioskodawca ukończył 60 lat, legitymuje wymaganym przez przepisy stażem pracy, w tym pracy w szczególnych warunkach powyżej - 15 lat, to tym samym spełnia przesłanki, od których zostało uzależnione nabycie prawa do emerytury.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art. 477¹⁴§ 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł, jak w sentencji wyroku.

Przewodniczący:	SSO Halina Doroz
Protokolant:	st. sekr. sądowy Ewelina Lubecka

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE