Sygn. akt XXVI GCo 28/15
Warszawa, 7 października 2016 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie XXVI Wydział Gospodarczy w składzie:
Przewodniczący – SSO Ewa Izabela Fiedorowicz
po rozpoznaniu 7 października 2016 r. w Warszawie
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku N. P. (...) z siedzibą w H. (Szwecja)
z udziałem (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.
o stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego
wskutek cofnięcia wniosku
postanawia:
1. umorzyć postępowanie w sprawie,
2. znieść wzajemnie pomiędzy stronami koszty postępowania.
SSO Ewa Izabela Fiedorowicz
Wnioskodawca N. P. (...) z siedzibą w H. 16 lutego 2015 r. wniósł o stwierdzenie wykonalności wyroku Trybunału Arbitrażowego wydanego 3 grudnia 2014 r. w J. w sprawie pomiędzy N. P. (...), a (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (KRS (...)) obecnie (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Jednocześnie wniósł o zasądzenie od przeciwnika kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych (k. 2 – 7).
Pismem opatrzonym datą 27 września 2016 r. wnioskodawca cofnął wniosek o stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego wydanego za granicą wobec zawarcia przez strony ugody pozasądowej (k. 619 – 620). Wniósł również o umorzenie kosztów postępowania oraz poinformował, że strony w ugodzie ustaliły, że każda ze stron ponosić będzie swoje własne koszty i wydatki związane z postępowaniem wywołanym wnioskiem.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Wobec skutecznego cofnięcia wniosku merytoryczne rozpatrzenie sprawy stało się zbędne.
Zgodnie z art. 512 § 1 k.p.c., po rozpoczęciu posiedzenia albo po złożeniu przez któregokolwiek z uczestników oświadczenia na piśmie, cofnięcie wniosku jest skuteczne tylko wtedy, gdy inni uczestniczy nie sprzeciwili się temu w terminie wyznaczony. Powyższy przepis jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 203 k.p.c., jednakże przyjmuje się, iż art. 203 § 4 k.p.c. (na podstawie którego sąd jest zobowiązany do zbadania czy cofnięcie pozwu jest dopuszczalne) ma zastosowanie również do cofnięcia wniosku.
Na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew. Art. 13 § 2 k.p.c. stanowi, że przepisy o procesie stosuje się odpowiednio do innych rodzajów postępowań unormowanych w kodeksie postępowania cywilnego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
W przedmiotowej sprawie wnioskodawca cofnął wiosek, na co uczestnik wyraził zgodę, taki bowiem charakter nadać należy oświadczeniu woli uczestnika, który zrzekł się żądania kosztów postępowania (k. 622). W ocenie Sądu okoliczności sprawy nie wskazują, że cofnięcie wniosku dokonane przez wnioskodawcę jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Wniosek o stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego został cofnięty, ponieważ strony zawarły ugodę pozasądową, więc postępowanie wywołane wnioskiem stało się bezprzedmiotowe.
W związku z powyższym, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 § 4 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. i art. 512 § 1 k.p.c. postępowanie należało umorzyć, o czym orzeczono w pkt. 1 sentencji postanowienia.
Wnioskodawca w swoim piśmie wskazał, że w ugodzie strony niniejszego postępowania postanowiły, że każda ze stron ponosić będzie koszty i wydatki związane z postępowaniem we własnym zakresie (k. 620). Z kolei przeciwnik w swoim piśmie, oświadczył, że w wypadku umorzenia postępowania zrzeka się żądania kosztów postępowania oraz kosztów zastępstwa procesowego (k. 622). W związku z tym, jak również wobec zawarcia przez strony ugody pozasądowej, na podstawie art. 104 k.p.c. zniesiono wzajemnie koszty postępowania pomiędzy stronami, o czym Sąd orzekł w pkt. 2 sentencji postanowienia.
W niniejszej sprawie brak było podstaw do zwrotu na rzecz wnioskodawcy połowy opłaty sądowej od wniosku, ponieważ taki obowiązek, przewidziany w art. 79 ust. 3 pkt c ustawy o kosztach w sprawach cywilnych (w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia wniosku), ustawodawca przewidział jedynie w przypadku zawarcia ugody sądowej, a nie pozasądowej.
SSO Ewa Izabela Fiedorowicz
Zarządzenie z 7 października 2016 r.:
1. (...)
2. (...)
SSO Ewa Izabela Fiedorowicz