POSTANOWIENIE

Dnia 14 września 2017 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

Sędziowie: SO Agnieszka Terpiłowska

SO Aleksandra Żurawska

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2017 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

zażalenia dłużnika A. S. na postanowienie Sądu Rejonowego w Świdnicy z 29 marca 2017 r., sygn. akt I Co 673/15

w sprawach egzekucyjnych (...)z wniosku wierzycieli Gminy M. Ś., U. S. oraz (...)w W.

przeciwko dłużniczce M. S.

prowadzonych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Świdnicy – I. P.

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

(...)

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z 29 marca 2017 r., sprostowanym postanowieniem z 4 lipca 2017 r., Sąd Rejonowy w pkt I udzielił K. W. i P. K. przybicia, co do nabycia w udziałach po (...) na licytacji w dniu (...) r., użytkowania wieczystego gruntu oraz budynku stanowiącego odrębną nieruchomość wraz z garażem, położonych w Ś. przy ul. (...). (...), o powierzchni (...) ha, dla którego Sąd Rejonowy w Świdnicy powadzi księgę wieczystą o nr (...) – za kwotę 265.000 zł, zaś w pkt II nakazał licytantom, aby uiścili solidarne na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Świdnicy kwotę 100 zł tytułem opłaty sądowej od przybicia.

W zażaleniu na powyższe postanowienie, dłużnik A. S. zarzucił naruszenie art. 955 § 1 kpc, poprzez jego niezastosowanie i udzielenie przybicia, pomimo wadliwego zawiadomienia o licytacji nieruchomości dłużnika. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że komornik zaniechał upublicznienia obwieszczenia o licytacji w dzienniku poczytnym w danej miejscowości, w związku z czym Sąd powinien odmówić przybicia własności nieruchomości.

Sąd Okręgowy zważył:

Zażalenie, jako bezzasadne, podlegało oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 997 kpc, na postanowienie sądu co do przybicia przysługuje zażalenie. Podstawą zażalenia nie mogą być takie uchybienia przepisów postępowania, które nie naruszają praw skarżącego. Podstawa zaskarżenia ogranicza się zatem do naruszenia przepisów na etapie zawiadomienia o licytacji, toku jej prowadzenia i samego przybicia, natomiast nie odnosi się do wcześniejszych faz postępowania egzekucyjnego /zob. postanowienie SN z 11 lutego 2000 r., III CKN 1072/99, OSNC 2000, nr 9, poz. 160 /. Nie można zatem za każdym razem kwestionować czynności dokonanych w poprzednich fazach egzekucji. Ponadto, zgodnie z art. 955 § 1 kpc, obwieszczenie o licytacji należy co najmniej dwa tygodnie przed jej terminem ogłosić publicznie w budynku sądowym i w lokalu organu gminy, w dzienniku poczytnym w danej miejscowości oraz na stronie internetowej Krajowej Rady Komorniczej.

Mając na uwadze powyższe rozważania, przechodząc do oceny prawnej wniesionego przez dłużnika zażalenia, wskazać należy, że w ocenie Sądu Okręgowego, jedyny jego argument, tj. w przedmiocie braku obwieszczenia o terminie licytacji w dzienniku, należało uznać za chybiony i nie znajdujący uzasadnienia w okolicznościach sprawy. Wbrew twierdzeniom skarżącego, Komornik uczynił bowiem zadość wymogom art. 955 kpc, gdyż zamówił umieszczenie ogłoszenia o licytacji w dzienniku, które to zostało wykonane 27 stycznia 2017 r., a czynności te znajdują odzwierciedlenie w aktach (...) / k. 148-150 /. Pomimo powyższego, w piśmiennictwie prawniczym i orzecznictwie jednolite jest stanowisko, że nawet brak obwieszczenia przewidzianego w ww. przepisie, nie może skutkować odmową przybicia / zob. postanowienie SN z 21 stycznia 1998 r., II CKN 567/97, wyd./el. Legalis nr 335273 oraz M. Romańska, Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne. Komentarz, wyd./el. Legalis 2016 /. W konkretnych okolicznościach niniejszej sprawy, skarżący w ogóle nie wskazał jaki, tego typu ewentualne uchybienie, miałoby mieć istotny wpływ na wynik licytacji, która zakończyła się pomyślnie, a samo zażalenie jawi się, jako środek mający na celu jedynie przedłużenie postępowania egzekucyjnego.

Skoro więc zarzuty zażalenia w żaden sposób nie podważyły trafności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego, zażalenie to, jako bezzasadne, podlegało oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 zd.1 kpc i art. 13 § 2 kpc orzekł, jak w postanowieniu.

(...)