Sygn. akt II K 432/16
do wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 19 maja 2016 r.
R. S. został oskarżony o to, że:
w dniu 4 stycznia 2016 r. w miejscowości S. gm. D. kierował samochodem marki Ł. N. o nr. rej. (...) nie stosując się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Kielcach w sprawie sygn. XII K 991/14 zakazy prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat,
tj. o przestępstwo z art. 244 kk
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 29 grudnia 2014 r. sygn. akt XII K 991/14 R. S. został skazany za czyn z art. 178a § 1 kk na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki
na kwotę 30 złotych. Wobec wyżej wymienionego tymże wyrokiem orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat. Powyższy wyrok uprawomocnił się w dniu 6 stycznia 2015 r.
W dniu 4 stycznia 2016 r. w godzinach porannych R. S. prowadził pojazd mechaniczny marki Ł. N. o numerze rejestracyjnym (...) w miejscowości S. po drodze wojewódzkiej (...) na odcinku K.-R., gdzie został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji.
Oskarżony R. S. ma 47 lat. Jest żonaty. Na utrzymaniu ma dwoje dzieci, syna w wieku 9 lat i córkę w wieku 20 lat. Posiada wykształcenie wyższe. Z zawodu jest leśnikiem. Z tego tytułu osiąga miesięczny dochód w wysokości 2500 złotych. Nadto posiada dom i samochód osobowy marki F. (...) z 2003 roku. Jest zdrowy, nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Dotychczas był karany sądownie jeden raz za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości.
Powyższych ustaleń faktycznych dokonano w oparciu o następujące dowody: wyjaśnienia oskarżonego R. S. (k. 12-13, 32v-33), zeznania świadka M. S. (k. 2-3, 33), informacja z Krajowego Rejestru Karnego (k. 14), odpis wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 29 grudnia 2014 r. w sprawie XII K 991/14
(k. 16); dane osobo-poznawcze (k. 17).
Oskarżony R. S. zarówno w postępowaniu przygotowawczym,
jak i przed Sądem przyznał się w całości do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu
4 stycznia 2016 r. nad ranem wybierał się do pracy po kilku dniach urlopu. Z uwagi na niską temperaturę jego żona nie mogła uruchomić samochodu. Zadzwonił wtedy do swojego przełożonego informując go, że spóźni się tego dnia do pracy. W momencie gdy uruchomił pojazd otrzymał telefon, że ma się natychmiast stawić na terenie Nadleśnictwa M.
przy budowie szkółki kontenerowej, aby pilnie podpisać dokumenty. Będąc pod presją, wsiadł do swojego auta i pojechał parę kilometrów do S.. Po drodze został zatrzymany przez patrol Policji. Dodał, że nie miał go kto tam zawieść, gdyż jego żona pojechała własnym samochodem odwieść dziecko do szkody. Podał, że w pośpiechu zapadła niepotrzebna decyzja i żałuje tego co się stało.
( vide : wyjaśnienia oskarżonego R. S. k. 13, 32v)
Sąd zważył, co następuje:
Zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwala przyjąć, że oskarżony popełnił przypisane mu przestępstwo.
Ustalenia faktyczne Sąd poczynił w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego złożone na etapie postępowania przygotowawczego, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i które potwierdził następnie w toku postępowania sądowego szczegółowo opisując sytuację związaną z prowadzeniem przez niego pojazdu w dniu 4 stycznia 2016 r., pomimo obowiązującego go zakazu. Z tymi wyjaśnieniami koresponduje zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań M. S., jak również dokumentów związanych z uprzednią karalnością oskarżonego.
Z relacji M. S. – funkcjonariusza Policji wynika, że w dniu 4 stycznia 2016 r. w godzinach 6:00-14:00 pełnił służbę w patrolu zmotoryzowanym na trasie W-764
na odcinku drogi K.-R.. Około godz. 7:45 do rutynowej kontroli drogowej zatrzymał pojazd marki Ł., którego kierowcą po wylegitymowaniu okazał się oskarżony R. S. (k. 3, 33). Sąd nie miał żadnych podstaw, aby odmówić jego zeznaniom waloru wiarygodności. Świadek ten wykonywał typowe czynności, charakterystyczne dla jego pracy, a nadto nie jest związany w żaden sposób z oskarżonym, dlatego też nie było podstaw by przyjąć, że składając zeznania nie zachował bezstronności.
Jak zaś wynika z odpisu wyroku Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 29 grudnia
2014 r. w sprawie XII K 991/14 (k. 16) oraz danych o karalności (k. 14) oskarżony R. S. kierował pojazdem mechanicznym w okresie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzeczonego tymże wyrokiem. Nikt nie kwestionował prawdziwości tych dokumentów, a i sąd z urzędu nie dopatrzył się jakichkolwiek elementów mogących osłabić ich moc dowodową.
Czyn, którego oskarżony się dopuścił stanowi przestępstwo określone w art. 244 kk.
Znamiona przestępstwa z art. 244 kk polegają na niestosowaniu się do orzeczonego przez Sąd zakazu zajmowania stanowiska, wykonywania zawodu, prowadzenia działalności, czy tak jak to w niniejszej sprawie prowadzenia pojazdów.
Dyspozycję art. 244 kk wyczerpuje ten, kto nie stosuje się do orzeczonego przez
Sąd zakazu, który obowiązuje od daty uprawomocnienia się wyroku, bez względu na to,
czy i kiedy zrealizuje obowiązek zwrotu dokumentu i bez względu także na tok postępowania wykonawczego. Jak wynika z akt sprawy wyrok w sprawie o sygn. XII K 991/14 Sądu Rejonowego w Kielcach, w którym orzeczono wobec oskarżonego R. S. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 2 lat uprawomocnił się 6 stycznia 2015 r., a czyn będący przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie został popełniony w dniu 4 stycznia 2016 r., a zatem niewątpliwie w okresie, w jakim oskarżonego obowiązywał zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych. Oskarżony popełnił powyższe przestępstwo działając umyślnie w zamiarze bezpośrednim. Nie ulega bowiem wątpliwości, że wiedział o tym, iż Sąd Rejonowy w Kielcach prawomocnym wyrokiem z dnia 29 grudnia 2014 r. w sprawie XII K 991/14 orzekł wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, pomimo to w okresie obowiązywania tego zakazu, tj. w dniu 4 stycznia 2016 r. zdecydował się prowadzić pojazd mechaniczny.
Zważywszy, że w sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności zdolne wyłączyć,
bądź ograniczyć winę oskarżonego – należało zatem stwierdzić, że dopuścił się on występku bezprawnego, karygodne i zawinionego.
Wymierzając oskarżonemu R. S. karę, Sąd miał na uwadze dyrektywy sędziowskiego wymiaru kary zawarte w dyspozycji art. 53 k.k. Baczył bowiem by dolegliwość kary nie przekraczała stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, z drugiej zaś strony by spełniała swoje cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonego a nadto swoje cele w zakresie prewencji ogólnej.
Skazując oskarżonego na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, Sąd jako okoliczność obciążającą przede wszystkim wziął pod uwagę fakt, że popełniony przez oskarżonego czyn cechuje się znacznym stopniem społecznej szkodliwości ze względu na rodzaj i charakter naruszonego dobra, jakim w przypadku przestępstwa z art. 244 kk jest prawidłowe funkcjonowanie wymiaru sprawiedliwości, jak też z uwagi na zamiar, jaki towarzyszył oskarżonemu przy popełnieniu przestępstwa – zamiar bezpośredni. Nadto Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony był wcześniej karany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk. Z kolei wśród okoliczności łagodzących, które wpłynęły na wymiar kary Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyraził skruchę. Nie bez znaczenia był tutaj również fakt, że oskarżony zdecydował się prowadzić pojazd mechaniczny pomimo obowiązującego go zakazu z uwagi na konieczność pilnego zjawienia się w pracy z polecenia swojego przełożonego.
Biorąc pod uwagę bilans wszystkich wskazanych wyżej okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności w dolnej granicy ustawowego zagrożenia.
Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk i art. 70 § 1 kk Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby 2 lat. Ubocznie należy tutaj wskazać, iż w wyniku oczywistej omyłki pisarskiej, sprostowanej postanowieniem z dnia 1 czerwca 2016 r., w treści wyroku wskazano błędną podstawę prawną wymiaru okresu próby tj. „art. 70 § 1 pkt 1 kk”, zamiast poprawnie art. 70 § 1 kk, który w aktualnym brzmieniu nie uzależnia wymiaru okresu próby od rodzaju orzeczonej kary i nie zawiera dodatkowych punktów.
Stosownie do treści przepisu art. 69 § 1 kk Sąd może warunkowo zawiesić
wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.
W odniesieniu do oskarżonego R. S. spełnione są wszystkie przesłanki warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności, które zostały wskazane w powołanym wyżej przepisie.
Co prawda oskarżony w czasie popełnienia przedmiotowego czynu z art. 244 kk
był skazany za przestępstwo z art. 178a § 1 kk, jednakże na karę grzywny, nie zaś na karę pozbawienia wolności.
Sąd uznał iż pomimo wcześniejszej karalności oskarżonego w pełni uzasadnione jest postawienie wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Oskarżony jest bowiem człowiekiem statecznym, pracuje, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a także zrozumiał jego naganność. W takiej sytuacji, w ocenie Sądu, warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec oskarżonego kary 3 miesięcy pozbawienia wolości na okres próby wynoszący 2 lata jest w zupełności wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary i zapobieżenia jego powrotowi do przestępstwa.
Zawieszając wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności, Sąd na podstawie art. 71 § 1 kk orzekł wobec oskarżonego grzywnę w rozmiarze 30 stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30 złotych. Określając liczbę stawek dziennych grzywny Sąd miał na uwadze te same okoliczności obciążające oraz łagodzące, które uwzględnił przy wymiarze kary pozbawienia wolności, natomiast ustalając wysokość stawki dziennej grzywny, Sąd zgodnie z art. 33 § 3 kk, wziął pod uwagę dochody oskarżonego, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe. Oskarżony pracuje i osiąga z tego tytułu stały dochód w wysokości 2500 zł miesięcznie, zatem niewątpliwie będzie w stanie uiścić tak wymierzoną karę grzywny, a jednocześnie
kara ta winna stanowić dla niego odczuwalną dolegliwość w związku z popełnieniem przestępstwa.
Na podstawie art. 627 k.p.k., Sąd zasądził od oskarżonego R. S. koszty sądowe w całości. W przedmiotowej sprawie nie ujawniły się żadne okoliczności przemawiające za zwolnieniem go od ich uiszczenia. Sąd miał na uwadze, że oskarżony pracuje i osiąga z tego tytułu stały dochód. Ponadto wysokość tych kosztów nie jest na tyle wysoka, aby mogła stanowić dla niego nadmierne obciążenie finansowe. Trzeba mieć też na uwadze, że koszty te zostały wywołane tylko i wyłącznie ich nagannym zachowaniem oskarżonego i nikt inny poza nim nie może ich ponosić, Skarb Państwa także nie powinien być tymi kosztami obciążony skoro nic za tym nie przemawia.
Na powyższe koszty złożyły się:
240 zł tytułem opłaty od orzeczonych kar – na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 i art.
3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych
(t.j.: Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 ze zm.);
30 zł tytułem opłaty za uzyskanie informacji o osobie z Krajowego Rejestru Karnego na podstawie art. 618 § 1 pkt 10 k.p.k. w zw. z § 3 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 861);
40 zł tytułem opłaty za ryczałt za doręczenia korespondencji w postępowaniu przygotowawczym i sądowym – na podstawie art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j.: Dz. U. z 2013 r., poz. 663 ze zm.);
Mając na uwadze powyższe rozważania, na podstawie powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.
SSR Agnieszka Treszczotko
Zarządzenia:
Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć:
- Prokuraturze Rejonowej K.-Wschód w K..
SSR Agnieszka Treszczotko