Sygn. akt X Ga 437/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 28 kwietnia 2017 r.

  Sąd Okręgowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Lesław Zieliński (spr.)

Sędzia SO Barbara Przybyła

Sędzia SO Iwona Wańczura

Protokolant Grzegorz Kaczmarczyk

po rozpoznaniu 28 kwietnia 2017 r. w Gliwicach

na rozprawie sprawy

z powództwa R. W.

przeciwko Towarzystwo (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwaną

od wyroku Sądu Rejonowego w Gliwicach

z 24 maja 2016 r. sygn. akt I C 2494/14

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 2400 zł (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem kosztów w postępowaniu odwoławczym.

SSO Barbara Przybyła SSO Lesław Zieliński SSO Iwona Wańczura

Sygn. akt X Ga 437/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy w Gliwicach zasądził od pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. W. kwotę 16 674,30 zł z ustawowymi odsetkami
i kosztami procesu, umorzył postępowanie co do kwoty 2 074,46 zł, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił. W uzasadnieniu wskazał, że w niniejszej sprawie, w zakresie dotyczącym czasu trwania najmu pojazdu, nie istniały żadne przesłanki pozwalające na sformułowanie wobec poszkodowanego czy powoda zarzutu działania powodującego zwiększenie rozmiaru szkody. Sąd uznał, że pozwana ponosi odpowiedzialność za cały okres trwania umowy najmu, a to czas do wydania kalkulacji, następnie oczekiwania na przyjęcie odpowiedzialności przez pozwaną za skutki zdarzenia oraz rzeczywisty, uzasadniony czas naprawy pojazdu, tj. łącznie 81 dni. Odnośnie stawki najmu pojazdu Sąd dokonał jej korekty, mając na uwadze okres trwania tej umowy. Z tej przyczyny, jako stawkę dzienną najmu Sąd uznał za uzasadnioną kwotę 215,25 zł brutto, podczas gdy powód zastosował stawkę 307,50 zł brutto. Sąd uznał za uzasadnione żądanie zapłaty jednorazowej opłaty dodatkowej za przygotowanie pojazdu w kwocie 50,00 zł oraz uwzględnił kapitalizację odsetek za okres od dnia 15 lutego 2014r. do 8 września 2014r. od kwot 15 321,39 zł oraz 2 074,46 zł w łącznej wysokości 1 302,91 zł. Żądanie zasądzenia kwoty 1 383,75 zł tytułem kosztów parkowania pojazdu, Sąd uznał za bezzasadne.

Od powyższego wyroku pozwana wniosła apelację, zaskarżając go w części, w zakresie pkt 2. (w części zasądzającej na rzecz powoda odszkodowanie ponad kwotę 2 118,60 zł, tj. w zakresie kwoty 14 555,70 zł z ustawowymi odsetkami) oraz w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu - pkt 4. i 6. Pozwana zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła mu naruszenie przepisów tj.

- art. 361 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 822 § 1 k.c. poprzez przyjęcie, że wydatki na najem samochodu zastępczego w kwocie 17 435,25 zł w okresie 81 dni pozostają w normalnym związku przyczynowym z kolizją drogową z dnia 30 września 2013r. podczas gdy okres ten jest zawyżony względem czasu niezbędnego i koniecznego do wykonania naprawy samochodu poszkodowanego;

- art. 361 k.c. art. 415 k.c. w zw. z art. 436 k.c. poprzez przyjęcie, że pozwana ponosi wyłączną winę za wstrzymanie rozpoczęcia naprawy i wydłużenie okresu naprawy przez powoda, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy prowadzi do wniosku, że wstrzymanie naprawy było niezasadne i wynikało wyłącznie z decyzji powoda, a nie pozwanej;

- art. 822 § 1 k.c. i art. 824 1 § 1 k.c. poprzez przyznanie kwoty odszkodowania za najem pojazdu zastępczego wynoszącej 17 435,25 zł prowadzącej do nieuzasadnionego wzbogacenia powoda kosztem pozwanej, polegającego na uzyskaniu przez niego korzyści przenoszącej wysokość szkody;

- art. 354 § 2 k.c. art. 362 k.c. oraz art. 826 § 1 i 2 k.c. poprzez niezastosowanie tych przepisów i nie wzięcie pod uwagę obowiązków poszkodowanego cedenta i cesjonariusza powoda.

Wskazując na powyższe zarzuty pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku w części, a to w zakresie punktu 2. poprzez obniżenie zasądzonej na rzecz powoda kwoty 16 674,30 zł do kwoty 2 118,60 zł i oddalenie powództwa ponad kwotę 2 118,60 zł oraz o rozstrzygnięcie o kosztach w I i II instancji.

Powód w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postepowania. W uzasadnieniu wskazał, że to na pozwanej, jako profesjonalnemu podmiotowi likwidującemu szkodę, ciąży obowiązek wykazania należytej staranności w celu jak najszybszego przeprowadzenia i zakończenia postępowania likwidacyjnego.

Sąd zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

Zaskarżone orzeczenie należy uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego i trafnej wykładni prawa. Przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku motywy tej oceny nie wykazują sprzeczności ustaleń faktycznych Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie można również zarzucić Sądowi I instancji nieprawidłowości w rozumowaniu, błędów logicznych czy też błędów w ustaleniach faktycznych. Tak poczynione ustalenia Sąd Okręgowy w znacznej mierze przyjmuje za własne i podziela w pełni zarówno dokonaną ocenę dowodów, jak i wykładnię prawa. Odnosząc się do twierdzeń pozwanej należy wskazać, że podniesione zarzuty w kwestii naruszenia prawa materialnego były nieuzasadnione.

Sąd Rejonowy dopuścił dowód z opinii biegłego, z której wynika, że stawka najmu zastosowana przez powoda mieści się w cenach rynkowych dla tego typu usług. Opinia biegłego ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Sama opinia nie może być źródłem materiału faktycznego sprawy, ani stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Opinia biegłego podlega, jak inne dowody, ocenie według art. 233 § 1 k.p.c., lecz co odróżnia ją pod tym względem, to szczególne dla tego dowodu kryteria oceny, które stanowią: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanego w niej stanowiska oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej ocen, a także zgodność z zasadami logiki i wiedzy powszechnej. Biegły wskazał, że w przypadku najmu na okres powyżej 1 miesiąca koszt najmu zazwyczaj ustalany jest indywidualnie. Biegły ustalił, że poziom obniżenia stawki w przypadku najmu pojazdu na okres dłuższy niż 1 miesiąc wynosi 20 – 30 %. Jak słusznie wskazał Sąd I instancji stawka zastosowana przez powoda nie jest stawką najniższą występującą na rynku. Biorąc pod uwagę, iż okres najmu pojazdu nie tylko przekroczył 1 miesiąc, ale wyniósł blisko 3 miesiące, należy zauważyć, iż jest to stan korzystny dla podmiotu wynajmującego pojazd, albowiem ogranicza czynności proceduralne związane z podstawieniem pojazdu, przygotowaniem go do kolejnego najmu, wypełnieniem czynności formalnych związanych z przygotowaniem umów najmu, protokołów zdawczych czy odbiorczych, kontroli pojazdu związanego z jego zwrotem. Ponadto pojazd w każdym dniu przynosi dochód. Stąd Sąd Okręgowy podziela zdanie Sądu Rejonowego, który wszystkie te okoliczności uznał za uzasadniające obniżenie ceny najmu pojazdu.

Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, pozwana ponosi odpowiedzialność za cały okres trwania umowy najmu, gdyż nie zaistniały żadne przesłanki pozwalające na sformułowanie wobec poszkodowanego czy powoda zarzutu działania powodującego zwiększenie rozmiaru szkody. Analizując czas najmu samochodu zastępczego, za zasadne należy uznać czas do wydania kalkulacji, czas oczekiwania na decyzję ubezpieczyciela co do wysokości odszkodowania oraz uzasadniony czas naprawy pojazdu. To opieszałość w działaniach pozwanej wydłużyła okres najmu, za co powód nie może ponosić ujemnych konsekwencji.

Wobec powyższego, na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. apelację jako bezzasadną należało oddalić.

Orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego oparto na przepisie art. 98 k.p.c. Na koszty poniesione przez powoda w toku postępowania odwoławczego złożyło się wynagrodzenie adwokata w kwocie
2400,00 zł.

SSO Barbara Przybyła SSO Lesław Zieliński SSO Iwona Wańczura